Lesbók Morgunblaðsins - 05.05.1963, Blaðsíða 10

------- SiMAVIÐTALBÐ -
Honn vill svarfa
Hver er
uppáhaldsmatur
eigjnmánnsins
SPURNINGUNNI svarar í
dag frú Svala Thorarensen,
eiginkona Reynis Sigurðs-
sonar kaupmanns í Sokka-
búðinni og formanns Í.R.
Hún segir:
Eftirlætisréttir Reynis eru
allir úr nautakjöti en eins
og kunnugt er getur verið
erfitt að fá góða steik hér
heima. Það er helzt að hægt
sé að nota mörbraðina, og
geri ég það oftast. Sker hana
niður í frekar þykkar sneið-
ar, sem ég stei'ki í örfáar
mínútur í íslenzku smjöri á
pönnunni, — hann vill auð-
vitað hafa sína steik blóð-
steikta eins og flestir karl-
menn. — Og með kjötinu hef
ég Bearnaissósu, sem ég bý
til á eftirfarandi hátt:
% stk. af ísl. smjöri er brætt,
3 eggjarauður eru hrærðar
mjög vel og smjörið síðan
látið út í þær smátt og smátt
og hrært vel í. Út í þetta læt
ég eina desertsneið af bear-
naisessens (eða eftir smekk)
og saxað persille. (hægt er
að nota þurrkað persille ef
nýtt er ekki til). — Franskar
kartöflur og að sjálfsögðu
allt það grænmeti sem hægt
er að ná í.
Þá finnst Reyni mjög gott
að fá alls konar hrísgrjóna-
rétti, t. d. kryddgrjón eða
karrygrjón, sem við notuon
með blátt áfram öllum mat
í staðinn fyrir kartöflur.
Karrygrjón eru búin til á
eftirfarandi hátt:
2 matsk. smjör eða matar-
olía eru látin í eldfasta skál,
smátt skorinn, meðalstór
laukur er soðinn í smjörinu,
1 bolli af hráum hrísgrjón-
um soðinn með lauknum svo-
litla stund, 2 tsk. salt, 2V2—3
tsk. karry (eða eftir því hvað
þetta á að vera sterkt) er
látið út í, hrært vel í. Loks
eru látnir 2 bollar af sjóð-
andi vatni út í. Þá er bakar-
ofninn stilltur á 400° F og
lok látið á eldfasta fatið og
það látið malla í ofnimum í
ca. Vz klst. Þegar það er til-
búið er gott að hræra vel í
því með gaffli áður en það
er borið fram og þetta er sem
sé hægt að borða með öllu“!
— 17758.
— Naust.
— Halldór?
— Já.
— Morgunblaðið.
— Já, góðan dag.
— Hverrar þjóðar eruð þið
þessa dagana?
— Síðasta vilca var þýzk og
austurrisk og fór vel samaru
— Gerði lukku?
— Já, þetta hefur verið á-
gætt, dálítið misjafnt samt.
— Hvaða vika var bezt?
— Bandaríski matseðillinn
var langvinsælastur, T-bone
steikin og kjúklingarnir slógu
öll met.
— En sú rússneska?
— Hún var lökust, satt að
segja miklu lakari en við höfð-
um búizt við.
— Nú, ég hélít að þið mmd-
uð fá alla komma bæjarins í
mat, þegar þið auglýstuð rúss-
neska matinn.
— Já, við vorum nú hálf-
vegis að vona, að þeir mundu
láta sjá sig, einhverjir.
— Og hvað er næst?
— Nú ætlum við að setja
saman vinsælustu réttina í
öllum þessum „þjóðavikum"
— og höfum þann matseðil
næstu viku.
— Og hvernig hljóðar sú
samsuða?
— Það er rússnesk súpa,
ítalskt spaghetti, bandarísk
T-bone steik, þýzk nautasteik,
sem er geysigóð ....
— ... hvað er í henni?
— Nú, laukur kirsuber, port
vín, ananas, negull, smjör, rasp
— og sitthvað fleira, hreinasta
hunang. Og vinsælasti ábætir-
inn var bandaríska „banana-
splittið“ og það höfum, við
næstu viku.
— Og síðan farið þið í ís-
lenzka matinn fyrir túristana.
— Ekki sérstaklega fyrir túr
istana, íslenzkur matur er okk-
ar sérgrein, en auðvitað sá
matur, sem erlendir ferðamenn
vilja gjarnan bragða. Það er
ekkert varið í að hafa komið
til íslands án þes að hafa feng-
ið íslenzkan mat.
— Hákarl og brennivin?
— Já, meðal annars, hákarl
og brennivín. Þetta er kónga-
fæða. Annars sé ég alltaf eftir
gamla merkimiðanum á brenni
vínsflöskunum. Eg bókstaflega
krefst þess, að hann verði tek-
inn upp að nýju. Hann var
svo „orginal" og sláandi — —
að ég er bara viss um að fáir
gætu státað af öðru eins. Hann
var uppmálaður „blaok death“,
það fór ekki fram hjá neinum.
En þessi nýi miði — fyrir ut-
an það, að hann er harðljótur,
þá er hann alls ekki í samræmi
við nafn drykkjarins. Nei, alls
ekki. Og góði undirstikaðu það
nógu rækilega, að við viljum
fá gamla miðann aftur á brenni
vínið.
— Þú verður bara æstur . . .
— . . . . ég skal nú bara
m/ðonn
segja þér eina litla sögu. Einn
góður vinur minn, Geir Zucga,
var vanur því að taka eina
brennivínsflösku með sér, þegar
hann fór til Englands — til þess
að gefa góðum kunningja sín-
um. Og þessi kunningi fór allt-
af með flöskuna í klúbbinn
sinn til þess að sýna mönnum
þetta „raritet" og alltaf urðu
þeir jafnagndofa — og hrifnir,
þegar þeir sáu miðann á brenni
vínsflöskunni. Já, það var eitt-
hivert vit í þessu, sögðu þeir. En
svo kom nýi miðinn og þá
breyttist líka álitið á brenni-
víninu í klúbbnum góða. Þá
fannst þeim ekkert til þessa
íslenzka drykkjar koma og Geir
færir kunningja sínum ekki
lengur eina flösku af brenni-
víni.
— Ég held, að stúkumenn-
irnir gætu verið ánægðir með
þetta!
— Já, sjálfsagt. En brenni-
vín er bara ekki framleitt fyrir
stúkumenn. Þeir, sem kaupa
brennivín til þess að drekka
sig fulla af því, já, þeir kaupa
brennivínið hvort sem á því er
gamli svarti miðinn, þessi nýi
Ijóti og leiðinlegi — eða enginn
miðh Ég er að hugsa um hina,
sem fá sér einn snaps til há-
tíðabrigða í hópi góðra kunn-
ingja eða með hákarli. Þeir
vilja fá svarta miðann.
ALL STAR FESTIVAL. Hér
er á ferðinni hin umtalaða
hljómplata, sem gefin er út
til ágóða fyrir Flóttamanna-
stofnun Sameinuðu þjóð-
anna.
Hefur plötunnar verið get-
ið ítarlega í blaðafregnum
og ástæðulaust að fara nán-
ar út í það hér. Hinsvegar
skal farið nokkrum orðum
um listamenn þá, sem standa
að plötunni. Þeir eru alls
þrettán; og eru sjö þeirra
Bandaríkjamenn, en það er
einmitt stærsti gallinn á plöt
unni. Mér finnst vanta full-
trúa frá fleiri löndum. Þarna
hefði Alioe Babs frá Svíþjóð
átt heima með Svend Asmus
sen frá Danmörku, svo ekki
sé nú minnzt á kunna
spænska listamenn, en Spán-
verjar eiga þarna engan full
trúa.
Aldrei verður gert svo öll-
um líki, en platan er upp-
runnin í Bandaríkjunum og
þessvegna eiga þeir svo
marga fulltrúa á heimi. Að
sjálfsögðu eru það allt frá-
bærir listamenn, en ekki eru
lög þeirra Nat King Cole,
Patti Page eða Doris Day
nógu vel valin. Ella Fitz-
gerald syngur „All of me“
mjög vel, eins fara þeir Bing
Crosby og Louis Armstrong
vel með „Lazy River“. Frans
maðurinn Maurioe Chevalier
er í essinu sínu, sama má
segja um frönsku söngkon-
una Edith Piaf. Enska söng-
konan Anna Shelton syngur
hið þrjú hundruð ára gamla
lag „Greensleeves“ fallega.
Hin þýzka söngkona Cater-
ina Valente syngur hið gamal
kunna lag „La Golondrina"
sérlega vel og þá þarf náttúr
lega varla að taka fram, að
Mahalia Jackson syngur
„Nobody but you, Lord“ af
sannkallaðri innlifun. Hún á
gífurlega stóran hóp aðdá-
enda hér á landi, þó aldrei
hafi hún sungið annað en
sálma eða Ijóð trúarlegs
eðlis. Lagið sem hreif mig
mest var hið seiðandi lag
„Ximcroni", sungið af grísku
söngkonunni Nana Mousk-
ouri og eins hið létta og
skemmtilega lag „Adonde
Vas, Nino?“, sem hinir góð-
kunnu Luis Alberto del Par-
ana og tríó hans syngja og
leika. En þeir hafa tvívegis
heimsótt ísland, við miklar
vinsældir.
Plata þessi kostar aðeins
2'50 krónur, en á henni eru
tólf lög. Eiguleg plata, sem
áreiðanlega verður fágæt þeg
ar fram í sækir, því hér eru
samankomnir á einni og
sömu plötunni þrettán heims
frægir listamenn. Að því
ógleymdu, að öllum ágóða af
sölu plötunnar er varið til
styrktar flóttamönnum í hin
um ýmsu löndum heims.
essg.
10 LESBOK morgunblaðsins
16. tölublað 1963