Lesbók Morgunblaðsins - 27.04.1958, Side 13

Lesbók Morgunblaðsins - 27.04.1958, Side 13
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 229 menn biðu hennar með eftirvænt- ingu, því að nú var klukkan orðin hálfellefu. Að lokum sá hylla undir hana,'þar sem hún reri fram og aftur á mannhafi. Rauðu fötin grímumanna voru öll löðrandi 1 kertafeiti. Og kertin hennar Ma- donnu voru orðin lág, en blómin öll orðin hörð af vaxi. Kona nokk- ur þreíf eitt þeirra til þess að hafa sem verndargrip, og samstundis flykktust þar að margar æpandi konur, sem líka vildu ná í blóm. Það leið yfir eina þeirra. Þarna beið Madonna nú upp und- ir klukkustund. „Nú er hún á báðum áttum“ sagði Gerardo. „Hún hefir nú leit- að að syni sínum í 21 klukkustund og er orðin þreytt. Ef hún vissi að sonur sinn væri þarna í kirkjunm, mundi hún hiklaust ganga inn, en hún er ekki viss um það. Og þegar hún er komin inn, getur hún ekki komist út aftur. Þess vegna hikar hún“ Burðarkarlarnir biðu á kirkju- þrepunum. Nú hófu allar hljóm- sveitirnar að leika samstundis. Madonna var borin skjálfandi og riðandi inn. Þá kváðu við óp um alla mannþröngina: „Hún er komin inn! Það er full- komnað!“ Og um leið og hurðin lokaðist varð músíkin svo fjörug, að það var eins og orðin dönsuðu eftir henni. „Fann hún son sinn?“ spurði eg. „Sumir segja að hún finni hann og innganga hennar í kirkjuna sé sigurför", sagði Gerardo. „Aðrir segja að hún finni hann ekki og það sé hámark sorgarinnar þegar hurðin skellur á hæla henni. Þetta er allt dularfullt. Þér verðið að trúa því er yður sýnist“. Þessu var lokið. Fólkið streymdi á brott. Allt var þetta líkast draumi. „Hér á Sikiley rís Jesús upp frá dauðum um hádegi á laugardag’*, sagði Gerardo. „Páskahátíðin hefst eftir hálfa klukkustund". Kirkjan var troðfull. Eg komst inn í kórstúku í kjölfar nokkurra skeggjaðra munka. Þeir voru svo óþrifalega til fara, að auðséð var að þeir hugsuðu meira um velferð sál- arinnar en líkamans. Kirkjan var hvít og björt, skreytt með bláum og gullnum litum og andrúmsloftið var þrungið af gleði og vorfögnuði. Konur höfðu raðazt í hvern bekkinn aftur af öðrum og höfðu allar yfir sér gullfjölluð blá sjöl. Þær voru háværar, tókust í hendur, veifuðu hver annarri, föðmuðust og spjölluðu í háum tónum. Bak við þær höfðu nokkr- ir ferðamenn fengið sæti, en flestir stóðu þeir upp við veggina. Til hlið- ar voru raðir hermanna. Þeir stóðu þar stífir eins og myndastyttur, og rauðu fjaðrahjálmarnir þeirra voru eins og hanakambar. Þar var og prestur, klæddur sem soldán, og miðlaði málum milli kórsveina og myndatökumanna. Litlir drengir klifruðu eins og apar upp eftir súl- um kirkjunnar til þess að sjá betur yfir. Einn myndasmiður hafði kom- izt upp í prédikunarstól og lét ónýt- um blossaperum rigxia yfir mann- fjöldann. Svo kom biskupinn sjálfur. Hann var með gríðarmikla gimsteinum setta kórónu á höfði. Búningur hans var lagður skíru gulli og þar glóði á rúbína og aðra gimsteina. Hann var með smelltan hirðisstaf í hendi, sex feta háan. Með honum var hópur aðstoðarmanna og báru þeir ljósastikur og reykelsi. Nú var sunginn sálmurinn „Krist -ur er upprisinn“, en samt fannst mér öll þessi athöfn minna meira á lélega viðvaningasýningu á Boris Godunov, heldur en á guðsþjón- ustu. Á þessu gekk í þrjár klukku- stundir. Fólk var alltaf að koma og fara. Við hvert bænarákall hneigðu sig djúpt leppalúðarnir, sem stóðu hjá mér. Tólf ára drengur söng pistilinn fölskum rómi, en prest- arnir rápuðu út og inn um dyrnar, líkt og fígúrur í klukkuspili. Svo kom lestur guðspjallsins á sex tungumálum og lásu sex prest- ar sína línuna hver. í hvert skipti sem þeir höfðu allir lokið við að lesa eina línu, var kirkjuklukkun- um hringt. Kórinn söng „Dýrð sé guði“ og munkurinn mér til vinstri handar hóf upp raust sína og reigði höfuð- ið. En við það festist hár hans í tré- flaska í þilinu og hann rak upp skelfilegt óp. Biskupinn var alltaf á ferð og flugi og var nú orðinn gramur út af ringulreiðinni og hávaðanum. Hann gekk fram, pjakkaði hirðis- staf sínum í gólfið og skipaði kon- unum að þegja. Hann þrumaði yfir þeim og minnti þær á að nú væri hin hátíðlega stund upprisunnar Við þetta brá mönnum svo að allt datt í dúnalogn og myndatökumað- urinn hætti að fleygja ónýtum blossaperum og staulaðist niður úr prédikunarstólnum. Nú hóf biskup sjálfa páskamess- una. Mér var sagt að hún mundi standa í fulla klukkustund. Eg læddist þá út um hliðardyr. Úti fyrir var fjöldi af ungum stúlkum, sem höfðu alls ekki komið í kirkju. Þær voru í sínu bezta skarti og leiddust þar þrjár og fjór- ar saman og gáfu ungu piltunum hýrt auga. En ef einhver ætlaði að taka mynd af þeim, þutu þær eins og fjaðrafok í allar áttir. Þegar leið að kvöldi dró í loft og gerðist skuggsýnt. Þá var hæversk- an og feimnin af ungu stúlkunum. Nú gerðust þær áleitnar og vildu endilega láta taka myndir af sér. En þá var ekki hægt að taka mynd- ir. Svo dreifðist hið skrautbúna fólk um göturnar. Upprisuhátíðinni var lokið. í

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.