Lesbók Morgunblaðsins - 30.10.1955, Blaðsíða 16

612
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Þóra Jónsdóttir
frá Kirkjubœ
Minning frá morgun kynnum
magna úr djúpi þagnar,
þegar á þúsund vegu
þráin til leiðar gáir.
Vorið með vild í spori,
veitult til hiartans leitar.
Glóði í geisla-flóði
„Gleym mér ei“ öllum megin.
---------------★-----
Fagur nú dvínar dagur,
draumur á stundir naumar.
Inni rökkvast og rnnnar,
rósir blikna og f-'ósa.
Öll virðist ÁlfahöIIin
urðuð í sólar-þurðu.
Vá er í veðra stjái,
vælir þar norðan kæla.
Svalur er Sökkvadalur,
sveipvindar meiðum steypa.
Ekki Ijær eirð um bekki
öfug heill grimm og kröful.
Fláttskapur allra átta,
aldarfars þylur galdm-.
UglUr, sem yndi rugla,
emja og vængjum lemja.
Hnitar við hörpuslitur,
hugur er lítils dugar.
Kvöldsins við óra-öldur,
ymja strengir og glymja.
Snilldin ófús til fylgdar,
falin í Gleinnis dvala.
Tiginnar vizku vígi
velta, cf andinn sveltur.
----★-----
Gránar og glúpnar bráin,
geigar ljóðvængur fleygur.
Gömlum gengnum í hömlu,
göróttust veig er kjörin.
Hvörlast ei, fet þó förlist
förin að yztu skörum.
Hlé finnst í huldu véum,
hægir storma og lægir.
LOSSERINN
Lefolii eldri kaupmaður á Eyrar-
bakka bjó í Kaupmannahöfn, en kom
RÝKUR ÞAR! Þess er oft getið þar sem sagt er frá niiklum jarðskjálftum á
Suðurlandi, að þá hafi jafnframt orðið stórbreytingar á hverasvæðinu i Hvera-
gerði, gamlir og stórir hverir hafi horfið en aðrir komið upp á allt öðrum stað.
Svo var um stóra hverinn Geysi, sem kom upp rétt við þjóðveginn austur og
svo nærri honum, að menn áttu á hættu að fá sjóðandi vatnið úr honum yfir
sig. Þessi hver hvarf í jarðskjálfta 1597. Miklar byltingar urðu þarna í jarð-
skjálftunum miklu 1896. Þá komu þar upp fjölda margir smáhverir og vellandi
augu og ennfremur mikill hver, sem öskraði svo ógurlega, að heyrðist langar
leiðir. Jarðhræringar eru þarna tíðar og eru hverir enn að breytast. koma upp
og hverfa. Af þjóðveginum liggur braut niður í þorpið Hveragerði. Ilún er
orðin margtroðin af bílum og hörð. En í sumar fór allt í einu að rjúka upp úr
henni miðri, eins og sjá má hér á myndinni. Þar var jarðhiti að fá sér nýa
framrás, og er það víst eini staðurinn á landinu, þar sem hver er undir miðri
götu í þorpi. (Ljósm. Gunnar Rúnar).
á sumrin og sat á Eyrarbakka um
kauptiðina. Sjaldan var hann nefndur
annað en „Reiðarinn" eða „Losserinn“,
og á hann litið sem nokkurs konar
hálfguð, bæði af verslunarfólkinu og
minni háttar viðskiftamönnum. Höfðu
víst fæstir þeirra mikið saman við
hann að sælda. Einstöku gerðust þó svo
djarfir að heilsa honum, og gekk það
oftast sæmilega vel, en á stundum lenti
það í klúðri. Eins og þegar gamall
sæmdarkarl réðist í að heilsa „Losser-
anum“, tók ofan húfuna, hélt henni
með annarri hendi fyrir aftan bak, en
rétti hina fram, um leið og hann sagði:
„Sælir verið þér nú, Lefolii minn“.
Hinn tók kveðjunni með því að tylla
tveimur fingurgómum sem allra
fremc,t að hönd karls, og var það
vorkunn, því að lestamenn voru í þá
daga sjaldan tárhreinir um hendur.
Nú langaði karl að segja eitthvað
meira og hafa það nú einstaklega al-
úðlegt, virðir fyrir sér stórkaupmann-
inn, sem orðinn var aldurhniginn, og
segir svo: „Alltaf lifið þér, Lafolii
minn“. — „Alltaf leve jæ, — ja vist
leve jæ“, sagði stórkaupmaður, sem
langaði ekkert til að tala meira um
það efni, og gekk frá karli, sem hálf-
sneyptur fór að koma húfunni fyrir
á höfði sér. (Oddur Oddsson).
I
TVÆR HESTAVÍSUR
eftir Ingibjörgu Friðgeirsdóttur hús-
freyu á Hofstöðum á Mýrum:
Sama er mér hvort sólin skín
eða sorti hylur veginn,
bara ef Moldi bíður mín
á bakkanum hinum megin.
Eftir genginn lífsins leik,
leið þótt örðug bíði,
fái eg þá að beizla Bleik,
brattanum ei eg kvíði.
(Faxi).