Lesbók Morgunblaðsins - 25.01.1948, Blaðsíða 14
42
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
SKOGRÆKTARMENN
t
Ungur trjágróSur í garöi Eiriks Hjartarsonar
BLETTURINN í Laugardalnum sýnir
•
ljóslega hvernig breyta má mýrinni i
gróðurríkan jarðveg. Hvernig eyðilegt
sljettlendi getur orðið yndislegt, þegar
búið er að rækta +að skógi. Eirikur
Hjartarson var strax í fyrstu barn
náttúrunnar. Honum nægði ekki að
horfa á tóma mýrina. Hann þráði
fegurð og yndisleik náttúrunnar.
Blaktandi trjágreinar, syngjandi
fugla. Starfið var hafið, trjen spruttu
skjóli mannsins þóttist kisa örugg, og
svo elti hún hann heim og settist upp
á mænirinn á kofa hans.
Rjett á eftir heyrði hún mikinn
hávaða og læti inni í kofanum og út
kemur Svertinginn á harða hlaupum
og konan hans á eftir honum og lem-
ur hann eins og harðan fisk með graut
arsleif.
há hugsaði kisa sem svo: „Þarna
hef jeg fundið konung dýranna". Og
svo fór hún inn í kofann og settist að
hjá konunni og hpfur vprið hiá henni
síðan.
og nú vagga sjer laufþjett trje með
fagurgræn barrtrje sjer við hlið á
blettinum í mýrinni. Þetta er kallað
að klæða landið. Hann ljet sjer ekki
nægja hlaðvarpann. Hann tók landið
svo vítt sem það var og hann svelti
ekki plönturnar. Hann skildi móður
náttúru. Jeg tel Eirík Hjartarson því
fyrstan með stórfellda trjárækt hjer í
höfuðstaðnum.
Næstur kemur Guðm. Ólafsson, bak-
arameistari. VitQar land hans um elju
hans og dugnað. Enda hefur starf
hans náð tilætluðum notum, að gleðja
þá, sem"við gróðurinn búa.
Þriðji næsti maður að mínum dómi
mun Hannes Guðmundsson, læknir,
vera. Land hans hefur legið í hálf-
gerðri úlfakreppu á meðan útlent setu
lið gisti land vort. Síðan hefur hann
hafi^ handa og brotið landið, borið í
það áburð og byrjað á stórfelldri trjá-
plöntun. Á einu vori hefur hann
plantað meir cn 300 piöntur. Er óhætt
að telja það stórfellda ræktun á því
sviði hjá okkur Reykvíkingum. Lækn-
irinn hefur framúrskarandi áhuga fyr
ir allri ræktun. Hann skilur manna
best hvað heilbrigt líf þarfnast. Hann
veit að það er ekki bíómyndin, sem
skilur eftir lengstar sælukendir í hug-
skoti mannsins og kvöldið á veitingar-
húsinu verður ekki ánægjulegasta
stund ellinnar, þegar tímar færast
fram.
Margir koma á eftir og eru löngu
farnir af stað. En þeir, sem eiga stór
Iönd og þurfa ekki að sjá búsmala
fyrir fóðri, ættu ekki að láta sitja við
það, þó að búið sje að planta í varpan.
Sumarbústaöur Guömundar Ólafssonar bakara
i