Lesbók Morgunblaðsins - 12.01.1947, Blaðsíða 6
n
T
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
'f. \ é&wmii
leg sjón í þfessari auðn að horfa á
þetta fagra fífubelti, en engin not
höfðu þau þess, þjir sem þarna var
enginn hagi. Heldu þau því lengra inn
eftir tungunum öt að svo kallaðri
Útigönguþúfu. Htfp er álíka ummáls
og meðal húsarúst, en há og svo
snarbrött, að hestarnir komust ekki
upp á hana. Þarna var kafgras, dökk-
græn sandtaða svo há og þjett eins og
þar sem best er sprottið í túni. Rjett
hjá þúfunni er lítil tjörn, svo að þarna
var hinn ákjósanlegasti tjaldstaður.
En lanst var sofið þessa nótt því að
mikil var eftirvæntingin og kvíðinn
fyrir Jökulsá. Klukkan C að m'orgni
voru allir komnir á stjá. Var svo
drukkið kaffi og lagt á stað.
Nú var Jökulsá alt öðru vísi útlits
en daginn áður. Allur jakaburður var
úr henni, nema hvað hún fleytti fram
jaka og jaka á stangli. Sáu þeir fylgd-
armennirnir þegar, að ekki var um að
ræða nema eitt bort í henni, þar sem
líkur voru til að hægt mundi að kom-
ast yfir. En ilt var að komast að því
broti vegna aurleðju og jakahrannar,
sem áin hafði skilið eftir við landið.
Þcir Tómas og Stefán lögðu nú
tveir í ána til þess að vita hvort hún
væri reið. Gekk þeim vel út í miðja
ána, en við vesturlandið var áll og
náði vatnið þar upp fyrir bóghnútu
á hestunum og var í því flugstraumur.
Þegar þeir komu aftur austur yfir
spurði sú enska hvort áin mundi fær
með klyfjahesta. Þeir sögðu að það
væri hæpið, því að straumurinn
mundi skella á miðjum koffortum;
en hægt væri að komast yfir ána,
það hefði hún sjeð, og væri alt í henn-
ar ábyrgð ef hún vildi brjótast yfir.
Hún eggjaði þá mjög að reyna að
komast yfir og kvaðst með öllu ó-
hrædd ef Stefán heldi í tauminn á sín-
um hesti.
Nú voru koffortahestarnir og lausu
hestarnir bundnir hver í taglið á öðr-
um, þrír og fjórir saman og teymdu
þeir karlmennirnir sína lestina hver,
en Stefán Ijet þá ensku ríða við hlið
sjer forstreymis, og hafði 3 kofforta-
hesta í taumi. Brotið var tæpt og ekki
mátti hestana hrekja neitt, því að þá
voru þeir komnir út af því og líklega
dauðinn vís, því að skamt fyrir neð-
an runnu tvær kvíslar í ána, sín úr
hvorri átt, Sauðá að austan og nafn-
laus kvísl að vestan. Voru þær svo
straumharðar að þær mynduðu hrygg
þvert yfir Jökulsá. Voru þar tryllings-
leg boðaköst. Framhald.
Róndi œtlaði að tryggja heyhlöðu
sína og heygarð gegn eldsvoða.
„ílvaða rað hajið þjer til þess að
slökkva eld?“ spurði vátryggingar-
maðurinn.
Bóndinn hugsaði sig um litla hrið
og sagði svo: „Það rignir stundum
hjá okkur“.
Maður nokkur, sem mikið hafði
verið upp á kvenhöndina, gifti sig
til fjár. Nokkru seinna hitti hann
frœnda sinn, og frœndinn sagði:
„Jeg óska þjer til hamingju. Jeg
þelcki smekk þinn og veit að konan
þín hlýtur að vera falleg“.
„Ójá, að vísu er hún eitt af guðs
handaverkum, en jcg segi ekki að hún
sje eitt af listaverkum hans“.
lljá Útigönguþúfu í Maríutungum.