Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1942, Side 3
LES6ÓK MORGUNBLAÐSINS
S87
Tvö huggunarbrjef Marfeins
Lúfhers fil Philips Melanchfon
þessl brjsl Lúthers eru tekln úr m]6g gömlum bréfum hans,
sem eru i bókagjöf sr. Thormodsæters til Háskóla íslands. Ritaði
Lúther brjef þessi vini sínum og nánasta samstarfsmanni, Melanch-
ton, þegar mjög horfði illa fyrir siðbótlnni, og þar sem Molanchton
var minni kjarkmaður en Lúther, þurfti hann oft hughreystingar
við. —
Náð og friður í Kristi — í
Kristi segi jeg, og ekki
í heiminum. Amen. —
Hvað viðvíkur afsökuninni fyrir
þögn yðar, kæri Philip, um það
tala jeg síðar. Jeg er af hjarta
óvinur hinna miklu áhyggja sem
þjá yður, eins og þjer hafið rit-
að mjer um. Og að hjarta yðar
þjáist svo mjög, er' ekki skuld
hins mikla málefnis, heldur yðar
miklu vantrúar. Því að þetta
málefni vort horfði miklu geig-
vænlegar á dögum Jóhanns Húss
og margra annara, alt til vorra
daga. Og þótt vandinn væri enn
meiri en nú, þá er sá líka mátt-
ugur, sem hefur orsakað byrjun
þessa málefnis, og sem oss
stjórnar. Hví kveljið þjer sjálf-
an yður án afláts? Sje málefnið
rangt, hví þá ekki að hætta við
baráttuna? En ef málefni vort
er rjett, hversvegna gerum vjer
þá Guð að lygara í hans miklu
fyrirheitum, þegar hann á að
vera oss gleði og friður? Varpa
þú segir hann, áhyggjum þínum
á Herrann, því Herrann er nærri
öllum hryggum hjörtum, sem
til hans hrópa. Haldið þjer, að
hann tali slíkt út í bláinn og
kasti slíkum fyrirheitura fyrir
svín?
Það setur líka oft kvíða að
mjer, en hann er ekki stöðugur
förunautur minn. Heimspeki
yðar, ekki guðfræði yðar, er það
sem yður kvelur. Hún pínir einn-
ig hann Jóakim, vin vorn, með
svipuðum áhyggjum, rjett eins
og þið gætuð áorkað einhverju
með áhyggjum yðar. En djöfull-
inn getur ekki meira en svift
okkur lífinu. Eða getur hann
það? Jeg bið yður fyrir Guðs
skuld, berjist gegn sjálfum yður,
þar sem þjer annars verjist
vasklega gegn utanaðkomandi
öflum hins illa. Því sjálfir eruð
þjer yðar verstu óvinir, þar sem
þjer sjálfir fáið djöflinum svo
mörg vopn í hendur gegn yður.
Philip Melanchton.
Kristur er eitt sinn fyrir synd-
ina dáinn, en fyrir rjettlætið og
sannleikann mun hann aldrei
deyja, heldur lifa og drottna.
Sje þetta satt, hversvegna eruð
þjer þá áhyggjufullir vegna
sannleikans, þar sem hann
drottnar? Já, segið þjer, sann-
leikurinn verður niður sleginn
vegna Guðs reiði. Látum oss
þá með honum verða til jarðar
slegna, en ekki af oss sjálfum.
Hann, sem er faðir vor, hann
mun einnig reynast börnum vor-
um góður faðir.
Jeg bið í sannleika sífelt fyrir
yður, og jeg harma það mjög, að
áhyggjur sjúga blóð yðar, sem
dýr það, er ígull nefnist, og
gjöra bænir mínar magnlausar.
Jeg sjálfur hefi ekki miklar á-
hyggjur af framgangi málefnis
vors, (hvort sem það á upp-
runa sinn í myrkrunum, eða í
andanum, það veit minn herra
Kristur). Já, jeg hefi betri vonir,
en lengi hafa mjejr í brjóst kom
ið. —
Guð getur vakið frá dauðum.
pegar Lúther dvaldi i Warthburg-
kastala, safnaði hann alskeggi, gekk
með sverð við hlið og nefndist
„júnkari Georg“. Myndina málaði
Cranach hinn eldri ó þessum tima.
Hann getur og varðveitt málefni
sitt, þótt það riði til falls, reist
það við, ef því er til jarðar
varpað, og fært það fram til
Bigurs, ef það stendur og þró-
ast. Og ef oss brestur kraftinn
til framkvæmdanna, þá verða
aðrir til verksins valdir. Og ef
vjer eigi af hans fyrirheitum
viljum huggast láta, til hvers í
heiminum eða annars heims fá-
um vjer oss þá snúið? En um
þvílíkt rita jeg meira síðar, þótt
jeg vinni eigi annað með því, en
að bera vatn í sjóinn. Kristur
huggi yður með sínum anda,
styrki yður og kenni. Amen.
Ef mjer bærist til eyrna, að
illa væri ástatt um málefni vort
hjá yður, þá mun jeg til yðar
skunda, þótt jeg sjái að alt um
kring hvessa djöflar klær sínar,
svo sem ritað er. Ritað í eyði-
mörkinni hinn annan dag eftir
Jóhannes Anno 1530.
Marteinn Lúther.