Lesbók Morgunblaðsins - 06.09.1942, Blaðsíða 8

280
LESBÓK MORGUNBLAf)SIN8
llndverskir slöngutemj arar stunda atvinnu sína.
Fjaðrafok
HANN VAR
MATLYSTUGUR.
Stór negri kom inn á skrifstofu
leikhússtjóra. Hann hafði auðsjá-
anlega töluvert sjálfsálit.
— Hvað get jeg gert fyrir þig?
spurði leikhússtjórimr.
— Veitt mjer atvinnu, svaraði
negrinn.
— Ertu þá listamaður?
— Já, vissulega er jeg það,
svaraði sá svarti hreykinn.
— Hvað geturðu gert?
— Jeg get slegið met í þvi að
jeta egg.
— Hvernig þá?
— Jeg get jetið allan daginn
hverskyns egg sem eru bórin fyr-
ir mig, hænu, anda og álfta, og
yfirleitt allar tegundir.
Leikhússtjórinn hafði allmikla
kímnigáfu, svo að hann einsetti
sjer að ofbjóða þessum sjálfbirg-
ingslega negra.
— Jæja, það má vel vera að
jeg geti notað þig eitthvað — en
erfitt verður það.
— Það er bara betra!
— Jæja, taktu þá eftir. Á virk-
um dögum eru fimm sýningar. Ein
fyrir hádegi, tvær eftir hádegi
og tvær um kvöldið.
— Ágætt, herra.
— Og á laugardögum eru sjö
sýningar í stað fimm. Hvernig
fellur þjer það?
— Prýðilega! Þjer útvegið mjer
egg og áhorfendur, jeg mun sjá
um hitt.
Leikhússtjórinn ætlaði ekki,að
gefast upp.
— En á sunnudögum eru sýn-
ingar samfleytt frá kl. 10 á morgn
ana til 11 á kvöldin. .
Hann beið með eftirvæntingu
eftir svari. Negrinn varð dálítið
órólegur.
— Heldurðu að þetta verði of
erfitt? sagði leikhússtjórinn sigri
hrósandi.
— Ónei, en jeg verð samt að
biðja yður að gefa mjer eins til
tveggja tíma frí á þeim dögum.
— Til hvers?
— Til þess að fara heim og
jeta mínar venjulegu máltíðir!
Leikhússtjórinn gafst upp.
★
Tilfinninganæmi.
Tveir ræningjar rjeðust á gang-
andi mann á förnum vegi. Hann
tók hraustlega á móti þeim, varð-
ist eins og tígrisdýr með klóm og
kjafti, og voru báðir ræningjarn-
ir allmikið laskaðir, þegar þeim
tókst að slá hann í rot.
Þeir leituðu í vösum hans í*
þeirri von að finna þar einhverj-
ar raunabætur. Það eina sem þeir
fundu var einseyringur í jakka-
vasa hans. •
Sá sem fann einseyringinn horfði
fullur aðdáunar á meðvitundar-
lausan manninn.
— Bill, sagði hann lágt við
förunaut sinn. — Hefði þessi mað-
ur haft 25-eyring á sjer, hefði
hann drepið okkur báða.
Á þessu augnabliki kom fórnar-
lambið til sjálfs sín.
— Heyrðu, lagsi, sagði annar
ræninginn. — Hvað kom þjer til
þess að berja svona rækilega á
okkur Það er það, sem okkur,
mig og fjelaga minn fýsir að
vita. Ef einn einasti einseyring-
ur hefir svona mikið að segjá í
lífi yðar, getið þjer fengið hann
aftur, ásamt bestu hamingjuósk-
um okkar fjelaganna.
— Það er ekki upphæðin, sem
gerir, sagði ókunni maðurinn.
— Mjer leiddist bara að láta ó-
kunna menn komast á snoðir um
fjárhag minn.