Lesbók Morgunblaðsins - 30.10.1938, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
341
í brekkunni fyrir ofan Bólstaðarhlíð
nú bíllinn von bráðar og- ókum
við strax af stað tii Skagastrand-
ar. Fórum við þarna um eiua sveit
sem við höfðum aldrei heyrt
nefnda fyr, en það var Refasveit.
Einnig sáum við þarna skip skamt
frá landi. Spurðum við bílstjórann
hversvegna það lægi iijer. Sagði
liann að þetta væri gamli ,,Þór“
í strandi. l'ar skipið þarna óbrotið
að sjá og á rjettuin kili, líkast
og ]>að lagi fyrir akkerum, og var
því eðlilegt að við spyrðuin.
Segir nú ekki meira af ferð
okkar fyr en við komum til Skaga-
straiular. Byrjuðum við strax á að
rífa í sundur „bílræksnið“. Okkur
til hægðarauka veltum við honum
á hliðina og síðan alveg á hvolf.
til að komast betur að því sem
við þurftum að losa. Stóð þarna
vfir okkur fjöldi fólks, mjög svo
undrandi yfir þessari gráðugu
rifrildisaðferð.
Gekk okkur bærilega að ná öxl-
inum úr, og var liann minna slit-
inn og betur útlítandi en við höfð-
um búist við. Lofuðum við því
að senda eigandanum peninga fyr-
ir öxulinu eins og nýr öxull kost-
aði í Reykjavík. Okum við því
næst til baka, mjö'g ánægðir í
skapi yfir veiðinni. Ilægðum við
ekki á ferðinui fyr en við komum
að tjöldum brúargerðarmanna,
sem þarna voru á leiðinni. Þar
var maður sem bílstjórinn þurfti
að tala við. Sem betur fór var
liann ekki sofnaður þó framorðið
væri. Bauð hann okkur inn og
kveikti á prímusnum og hitaði
kaffi handa okkur. Drukkum við
þarna nokkur mál af vel sterku
kaffi. Yar það sannarlega hress-
andi tlndir þessum kringumsfæð-
um. Hjeldum við því næst ferðinni
áfram, uns við komum að brekk-
unni aftur. Skildum við nú við
bílstjórann, sem liafði gert okkur
þennan mikla greiða. Þrömmuðum
við því næst upp brekkuna með
öxulinn. Var klukkan nálega 3*að
nóttu, þegar við konnun til fje-
laganna, sem sváfu allir, sumir
inni í tjaldi, en aðrir undir ber-
um himni. Vorum við nú búnir að
vera nákvæmlega 15 klukkustund-
ir í þessurn öxul-leiðangri, og höfð-
um farið ca. 117 km. Vöktum við
nú liina, til að koma bílnum í lag,
en sjálfir fórum við að sofa. Höfð
um við þannig vaktaskifti.
Víkur nú sögunni til þeirra sem
eftir voru við bílinn. Fóru þeir
frá Bólstaðarhlíð npp að ’bílnum
aftur og bvrjuðu strax að rífa í
sundur afturpartinn. Einn varð
samt eftir á Bólstaðarhlíð til að
síma suður í Revkjavík. Þurfti
hann að bíða nokkuð lengi eftir
samtalinu, fór því að ganga í
kringum kirkjuna, sjer til afþrey-
ingar. 26 hringi var hann búinn
að ganga þegar símasamband náð-
ist. Síðan fór hann uppeftir til
hinna, sem voru langt komnir með
að ná hinum brotna öxli úr „Mix-
inum“. Þegar því var lokið var
ekki hægt að gera meira að sinni.
Fórn þeir þá að skima í kringum
sig og sáu þá 3 kvenmenn við
rakstur, þar neðst í brekkunni.
Gátu þeir þá ekki staðist mátið.
fóru til stúlkiianna og buðust til
að hjálpa þeim. Þáðu þær það, þó
svo þær hjeldu að lítið gagn væri
í Reykvíkingum við heyrakstur.
Sjálfar fóru þær lieim á bæ að
mjólka.
★
Hömuðust þeir með hrífurnar í
heyinu í. ca. 2 klukkutíma. Kom
þá til þeirra dreugur, og sagðist
vera sendur frá stúlkunum og
vildu þær finna þá heim. Fóru þeir
því strax heim í bæ. Var þá búið
að framreiða góðan og' kröftugan
mat handa þeim. Leið þá ekki á
löngu, þar til þeir þurftu að losa
á sultarólunum, sem voru orðnar
talsvert strengdar. Sátu þeir þarna
fram eftir kvöldinu í fjörugum
samræðum við heimafólkið. —
Kvöddu síðan þetta kurteisa og
góða fólk og hjeldu af stað upp
að „Mixinum" aftur. Reistu þeir
þá upp tjaldið og fóru að sofa.
En sumir sváfu úti undir berum
himni, vegna þess hve veðrið var
vndislegt. Sváfu þeir nú eins og
steinar, þar til kl. 3 um nóttina
að við komum með öxulinn.
Kringum kl. 6 að morgni var
alt komið í lag aftur. Brunaði
„Mixinn“ ennþá einu sinni af stað.
Var nú tekið lagið eins ogf oftast
jiegar alt ljek í lyndi. Ekki vor-
um.við samt komnir langt, þegar
við fórum að heyra smelli aftur í
drifinu, sem altaf voru að aukast,
þar til við þorðum ekki að halda
lengur áfram en stoppuðum, og
tókum ennþá í aimdur afturpart-
inn. Kom þá í ljós að tvær slíf-
arnar voru brotnar. Gátuin við
samt lagað þetta í snatri og haldið
ferðinni áfram.
Stönsuðum við nú ekki fyr en
við koinum á móts við Björilólfs-
staði. En þar var ráðskona sem
tveir af okkur þektu, frá því hún
var við afgreiðslu í bakaríi í
Revkjavík. Leið nú ekki á löngu
þar til við hittum hana káta og
skemtilega eins og vant vár: Var
okkur gefið kaffi og kökur eins
og við gátum jetið og drukkið.
Ekki gátum við samt staðið lengi
við þarna á Björnólfsstöðum, því
áfram urðum við helst að halda á
meðan „Mixinn“ hjekk saman.
Hjeldum við því ferðinni áfram til