Lesbók Morgunblaðsins - 27.01.1929, Blaðsíða 7
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
31
mjer þykir ákaflefra vænt um þau
bæði. En satt að segja þá þoli jeg
ekki menninguna. Jeg hefi nú í 4
á>‘ reynt að láta mjer nægja þau
æfintýí, sem maðnr kemst í með
því að vera á sífeldu ferðalagi í
litlum vjelbát. En það er mjer
ekki nóg. Jeg get ekki þrifist hjer
í Ameríku. Hjer halda menn, að
Evrópa sje einhver afkimi verald-
ar, sem engan varði neitt um, og 1
þeir halda að þeir einir viti alf • *
og liafi á rjettu að standa. Og ef
maður situr ekki og stendur eins
og þejm þóknast, þá er maður
vargur í vjeum. Jeg þoli þetta
ckki. Út vil jeg. Um leið og jeg er
kominn heim, langar nug til að
komast eitthvað þangað sein eitt-
bvað er gert.
Og nú er hann skipstjóri á suð-
urpólsskipi Byrds. Hann er líka
eini kafari leiðangursins. Hann
lærði að kafa meðan liann vSr
perluveiðari og síðan í enslca flot-
anum. Hann er kominn suður í
heimskautsísinn og ætlar að vera
þar í tvö ár, til þess að koma sjör
út úr sollinum — og hvíla sig!
Hjóuaband.
Atvinnuleysi í Bandaríkjuni. Nú sem stendur er ógurlegt at-
vinnuleysi í Bandaríkjunum, og margar miljónir manna ganga auð-
um höndum. Er gert ráð fyrir að þingið láti þetta mál til sín taka
og reyni að bæta úr atvinnuskortinum með atvinnubótum. — Efri
myndin sýnir atvinnuleysingja, sem hafa safnast saman fyrir utan
opinbert matgjafahús. Neðri myndin sýnir kröfugöngu atvinnuleys-
ingja í New York.
augunum á tollvörðum og lögreglu
þjónum. Jeg flutti um borð 5000
riffla, nokkrar miljónir skota og
nokkrar vjelbyssur. Það var látið
lieita svo, að farmurinn ætti að
fara til Argentínu handa veiði-
mönnum. Mjer tókst að flytja 4
siíka farma ti! írlands. f hvert
skifti varð jeg að leika á þýsku
og bresku yfirvöldin og það var
„spennandi“ gaman.
Þjóðyerjar höfðu ekki leyfi til
þess. að senda vopn til írlands.
Englendingar höfðu slegið her-
skipahring um írland, og jeg þótt-
ist viss um það í hverri ferð að
verða gripinn. En þegar jeg koin
með seinasta farminnT höfðu Bret-
ar og írar samið frið og foringj-
ar fra bönnuðu mönnum að bera
vopn.
Þá fór jeg til Ameríku. Þar hitti
jeg fulltrúa Chang-Kai-Shek, yfir-
herstjóra Kantonhersins. Við átt-
um tal saman um hergagnaflutn-
ing. En einn góðan veðurdag skifti
hann skoðun, eins og kínverskum
hershöfðingjum er títt og það varð
ekkert úr ráðagerð okkar.-----
Blaðamaðurinn, sem átti tal við
McGuinness spyr hann nú, hvort
hann sje ekki orðinn leiður á þess-
um svaðilförum; hvort hann langi
ekki til þess að gifta sig og setj-
ast í helgan stein.
— Jeg er kvæntur; jeg giftist
rússneskri stúlku í Vínarborg og
við eigum 3 ára gamlan dreng. Og
Það var undir vaxandi mána.
Þau voru um tvítugt bæði.
Þau sátu saman í næði,
og sungu fjörug kvæði, —-.
í klifinu —■ upp við ána.
J klifinu upp við ána,
þau urðu blóðrjóð í framan.
Kossar og kynlegt gaman.
Þau komu sjer dával saman,
aí völdum hins vaxandi mána.
Hún vefst fyrir unglingum, vörain.
Varfærnin brást nú hjá honum.
Þeiin fæddist samloka af sonum.
Sögunnar framliald að vonum,
giftíngin — baslið og börain.
Og ástin er einkis virði,
ef ekki er matur á borði.
Menn lifa’ ekki á eintómu orði.
Uppkominn báina-forði
dreifist úm fjött og firði.
Þaui .sjá hvorkí sól eða mána.
A svejtinnii eru þau bæði,
þau liggju við ljeleg klæði,
og lifa á hundafæði, —
í kofa þar upp við ána.
Böðvar frá Hnífsdal.