Lesbók Morgunblaðsins - 26.09.1926, Blaðsíða 4

4 LESJBÖK. MQaGUNBLAÐdlNS______________26. sept. ’26.
Þar hefir hann svo marga verka-
menn, að ofætlun er einum manni
að þekk.jn }>íi alla. Kn lionum
ferst vel við verkamonn sína.
Hann j;reiðir þeim full ijjun.
löngu eftir að þeir eru orðnitv
ófærir til vinnu og hann greiðir
öllum verkamönnum sínum fuli
laun ])á er þeir eru ney<Mir til
að gwa verkfall.
— Oft hugsa jeg um það, livað
komandi kvnslóðir muni segja um
England, ef vjer liöldum þeim
upp tekna hætti, að breyta sveit-
unnm í bæi, mælti hann í ræðu,
sem hann hjelt fyrir minni Eng-
lands fyrir tveimur árum. Frá
mínn sjónarmiði er England sveit
iænar og sveitiruar England. Og
þegar jeg legg fyrir sjálfan mig
þá spurningu livað England sje,
þá sje jeg í anda bylgjandi korn-
akra snenVma morguns, meðan
jörðin er enn döggvot; jeg heyri
menn brýna ljái og jeg sje hesta
fyrir plóg uppi í hlíðuniun; jeg
sje í anda skóginn í aprílmánuði,
ug jeg sje hið seinasta heyhlass.
sem ekið er til hlöðu í haust-
rökkrinu og rejrkinn upp af ba\j-
unum. Þessi sjón snertir hjarta
vort, því að þetta er England.
Þetta er ólíkt þ\*l að viðskifta-
rekandi hefði látið sjer það um
munn fara, enda evr Stanley
Baldwin ólíkur öðrum viðskifta-
rekendum.-------
Stanley Baldwin er af gamalli
og góðri enskri ætt, frændi Rud-
yard Kiplings. Náim stundaði
hann í Harrow og Cambridge.
Hann erfði óðal í Warcliestershire
og stálverksmiðjurnar í Swansea,
sem voru stofnaðar meðan eigi
voru önnur flutningatæki en asn-
ar og fljótaprammar til þess að
koma vörunum á rnarkað. Faði.r
hans sat í neðri dedd þingsins í
16 ár og Baldwin fjekk líka þing
menskuna í nrf. í átta ár saí
hann á þingi svo, að fa\stir veittn
honum neina sjerstaka eftirtekt,
en ölMm líkaði vel við hann. En
svo fór hann allt í einu að lát.i
til sín taka og eftir sjö ár var
hann gwður að forsætisráðherra.
Erþað sú pólitísk viieðingarstaða, ev
eigi á sinn líka um víða veröld.
En enginn getur vænt hann um
það, að hann hafi tranað sjer
fram til þess aðnáí völdin, Hann
er algerlega frábitinn ðllu slíku.
Þegar hann hafði verið útnefndur
forsætisráðherra. Ijet hann það
um m«-It að nú þyrfti hann
frenntr fvrirbænn ensku þjóðai-
innar. en hamingjuóska. B»rost'i
margir að því og þótti barnalega
mælt. En nú þekkir þjóðin hann
betur, og þekkir liann ))ó ekki
lil hlítar.
Arið 1922 var hann einn af
þeim, sem gengust fyrir því, að
stevpa sataisteypnráðuneytinu af
stóli. og þega^ Bonar Law þá
myndaði stjórn, gerði hann Bald-
win að fjármálaráðherra, Hann
fór ])á til Washington til þess
að semja um hernaðarskuldi»rnar
og komst að samkonndagi. Þeg-
ar liann kom aftur til Englauds,
skýrði hann blnðamönnum ná-
kvæmlega frá því hvernig samn-
ingarnir væri og Jiver skilvrði
væri sett. Var það náttúrlega
himinhrópandji óvarkárni af manni
í hans stöðu. Foæsætisráðherrann
korost í mestu vandræði, en hann
samþykti þó að lokum samninga-
uppkastið, eins og Baldwin kom
með það og þá var teningunum
kastað. Þá vissu allir að Bald-
win niundi eigi hafa mikinn tíma
til þess framvegis að hugsa urn
búskap sinn í Worcestershire. —
Nokkrum mánuðum seinna varð
Bonar Law alvarlega veikur og
þá gerði konungur boð eftiv
Stanley Baldwin og eftir það
hefir hann verið forsætisráðherra
og stjórnað með gætni og vilja-
festu. Eftir kosningarnar 1924
fjekk hann stóran meirihtuta í
þinginu og alt bendir til þess
að fylgi hans fari fre*mur vax-
andi en liitt.
Smælki.
í skólaræðu, sem enskur lá-
varður hjclt nýlega, mælti hann
þesstim orðum um „tímaþjófana.“
— Vjer evðum þremnr árum af
æfi vorri í það, að tala um veðr-
ið, einu ári í það að hrópa „hallo“
í símann og eimt á*ri í að bíða
eftir sviwi í síma. Skotar eyða
þremur árum af æfi sinni í það
að segja söguh af sjálfum sjer
og Englendingar eyða þremur ár-
um af sinni æfi í það að hlusta
á þær. Baudaríkjamenn eyða 9
árum af refi sinni í það að Iwj.tn
heilann um hvar menn geti
fengið áfengi og Frakkar eyða
þremur árum af æfi sinni í það
að *kr ofan og ákvcða hver
eigi að ganga fyrv.ur vr. og inn.
Asrd ejðir þremuv áruni af æfi
sinni í þ:.ð að h,*ÍTir
Á veitingahúsi í Ameríku sátn
tvær prúðbúnar konnr og töluðu
um líðan sína.
—■ Þjer liafið marga nemendiu,
mælti önnur.
— Ja, í irauninni er jeg ekki
kennari. x
— Nti, hvað eruð þjer þá?
— Það eru rnargar ríkar komir,
sem gjarna vilja geta talað um
alt milli himins og jnrðar, þegnr
þiw halda vetslur, en nenna ekki
að afla sjer ueinnnr þekkingar.
Jeg les allar nýjnr skáldsögur,
fer í leikhús, rannsaka skrár og
dónta uim listasýningar, les tmt
allar nýjustu uppgötvanir, slys-
faæir og nýungar, og safna kýmni-
sögum og slúðursögum. Síðan fer
jeg heint tH þessara ríku kvenna
og miðla þeim nf þekkingu minni
fvrir eina viku í senn, fyrir eitt
veislukvöld eða dag frá degi, eft.-
ir því sem umtalað iy. Jeg græðt
mikln nteira á jiessu heldur en
jeg liafði nokkru sinni getað bú-
ist við.
Tollþjónn nokkur í Bre.st
kej'pti sjer einhverju sinni tó-
baksbrjef, og þegar hatin opnaði
það, var í því brjefmiði og stóð
skrifað á hann: „Takið eftir því,
að þetta er reglnlega gott tóbak
og ntiklu betra heldur en á brjef-
inu stendur. Þetta eigið þjer að
þakka Maríu Saulmié. Hún vinn-
ttr ) tóbaksverksmiðjunni í Mor
laix. er ekkja, en hefir ekkert á
móti því að giftnst aftur.“ —
Tollþjónninn skrifaði ekkjunni og
endirinn varð sá, að þau giftus".
Mikill er máttur auglýsinganna I