Lesbók Morgunblaðsins - 04.04.1926, Blaðsíða 3

4. apríl 1926.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS.
BOVRIL VEITIR ÞJER DUG OG
{ATEASPOIWJ?
*®UNG WATíP*
ÞREK OG EYÐIR ALLRI
ÞREYTU.
DREKTU BOVRIL VI® VINNU
BOVRIL
ÞÍNA, ÞVl B0V4IL HELDUR
BOVftlL UMITED
LONDON
ÞJER STARí'SlIÆFUM.
Fyrir gamalt fólk, sem þjáist af svefnleysi, er þessi
hjartastyrkjandi og heilsusamlegi drykkur mjög
ákjósanlegur.
Notaðu aðeins teskeið í einn bolla af heitu Tatni og þá
fœrðu samstundis óviðjafnanlegan, næírandi drykk.
Heildverslun Ásgeirs Sigurðssonar, sími 300
Zola hafði fergið leyfi til þess
að taka þátt í pilagiímaför til
Lourdes 1892 og athuga alla
fyrirburði þar. Síðan gaf hann
út bók sína og segir þar frá
stúlku, sem hafði komið þangað,
komin að dauða af tærÍDgu. Hún
fekk að fara í bað og batnaði
svo skyndilega, að »ef jungfrú
Maria hefði h^ldið dansleik urn
kvöldið, mundi stúlkan hafa
dansað alla nóttina*, segir Zola.
En svo segir hann að hún hafi
dáið þegar er hún kom til Paris.
í bók sem dr. Marchand hefir
ritað, segir hann að Zola fari
þarna vísvitandi með lygi, því
stúlkan hafi lifað 28 ár eftir
þetta og ekki dáið fyr en 1920.
Dr. Marchand svipar til hálf-
önugs héraðslæknis. Hann og
aðstoðarmaður hans dvelja í fátæk-
legum híbýlum, sem stinga mjög
í stúf við skrautið í kirkjunum.
Herbergin eru aðeins tvö, og í
fremra herbergið mega allir
koma sem vilja. Þar eru óteljandi
myndir af þeim sem læknast
hafa, bæði áður og eftir að
kraftaverkið skeði. Sjeistaka
eftirtekt vekja myndir af fólki
8em hefir haft Lupus en lækn-
ast algerlega. Áður eru andlit
þeirra hryllilega útleikin, eu
eftir kraftaverkið (og það tekur
nokkrar sekundur eða í mesta
lagi nokkrar mínútur), eru and-
litin alheil.
Það er auðvitað ómögulegt að
rannsaka nákvæmlega sanuanir
þær, er dr. Machand hefir í
höndum. En þess skal getið, að
svo virðist sem ekki sje reynt
til að hafa brögð í tafli. Og það
er ekkert skeytt um það hvort
gestir trúa á kraftaverkin eða
eigi. Þeir, sem treysta á þau,
eru sannfærðir og það er þeim
nóg. Þó þykir þeim vænt um ef
einhver frægur vísindamaður
sannfærist um kraftaverkin —
og það kemur oft fyrir. Jeg skal
að lokum geta um hinn .nafn-
kunna lækni, dr. Alexis Carel
við Roehefeller-8tofnunina.
Þegar hann var læknaskóla-
kennari í Lyon hafði hann sent
unga stúlku til Lourdes Hún
var dauðans matur, enalbatnaði.
Nokkru síðar var það í veislu
þar sem prófessorar háskólans
voru, að Carel var spurður um
stúikuna og sagði hann eins og
var.
— Leggið þjer trúnað á þetta?
spurði einhver.
— Já, auðvitað, svaraði Carel
eitthvað varð jeg að gera og
stúlkunni hefir batnað.
Einn af hinum gömju (og
ihaldssömu) prófessorum mælti þá.
— Fyrst þjer eruð þannig inn
við beinið, þá hafið þjer ekkert
að gera við háskóla vorn.
— Þá skal jeg fara, mælti
Carel, því að víða raun jeg verða
betur metinn.
Og það varð orð að sönnu.
Uagnr rithöfnndnr
íslensknr.
„Regnen“ eftir
Tr. Sveinbjörn8Son.
I.
Hjer í blöðunum hefir nokkuð
verið drepið á sum ummæli
dönsku blaðanna um þetta leik-
rit. Hafa dómar verið nokkuð
misjafnir, en þó í einu atriði
allir á sömu lund — að á leik-
ritinu 8jeu auðsæ byrjendamerki,
bygging þess sje nokkuð laus og
sum tilsvör sjeu út í hött — komi
hinum eiginlega kjarna leikrits-
ins lítið við. Þau sem verst hafa
verið í garð höfundarins, segja,
að ekki sje um neinn kjarna að
ræða í verkinu. Það sje alt út i
loftið.
Það kann að vera ranglátt að
láta sjer detta i hug, þegar mað-
ur les dóma dönsku blaðanna og
ber þá saman við sjálft verkið,
að þarna sje verið að dæma um
leikrit ungs Islendings — af Dön-
um En ósjálfrátt flýgur manni
þetta í hug. Það hefir farið orð
af því, að nokkurrar andúðar
gætti í garð ungra islenskra rit-
höfunda, sem kæmu fram meðal
Dana nú og skrifuðu á þeirra
tungu. Og vfst er það, að mikla
og margvíslega og jafnvel ótrú-
lega örðugleika hefir Tryggvi
Sveinbjörn88on átt við að etja í
því efni, að koma leikritum sín-
um á framfæri, þó fullsannað sje
að hann hafi samið eins góð og
leikhæf verk og sum þau, er
sýnd hafa verið eftir Dani á leik-
húsum heima hjá þeim. Það er