Lesbók Morgunblaðsins - 21.02.1926, Blaðsíða 8
8
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS.
Síati 342.
Pósthólf 417 og 574.
Simnefni: Insurance.
lílunii eftir
þessu eina
innleBða fjelagi
þegar þjer sjó- og bruna-
fryggið.
Efiialaug RejrkjaTíkar
Laugaveg 32 B. — Sími 1300. — Símnefni: Efnalaug.
Hreinsar með nýtísku áhöldum og aðferðum allan óhreinan fatnað
og dúka, úr hvaða efni sém er.
Litar upplituð föt, og breytir um lit eftir óskum.
Eykur þægindi! Sparar fje!
Vigftís Gnðhranásson
klædskeri. Aðaistreeti 8‘
ávalt hyrgur af fata- og frakkaefnum Altaf ný efni með hverri ferB
AV. Saumastofunni er lokað kl. 4 e. m. alla laugardaga.
Flóra Islands
2. útgáfa, er komin út.
Kostar í kápu kr. 12.50, shirt-
ingsbandi kr. 15.00, í skinnbandi
kr. 17.50—19.00. Bókin sendist
hvert á land sem er gegn póst-
kröfu. Fæst á afgr. Morgunbl.,
Austurstræti 5. Aðalútsölumaður
er Steinarr St. Stefánsson, Aðal-
stræti 12, Reykjavík. Pósthólf
922.
Orsök og ástæða.
Hvers vegna ertu að gráta,
eiskan mín?
— Af því hún Soffía vill ekki
leika við mig.
— Hvers vegna vill hún Soffía
ekki leika við þig?
— Af því jeg er að gráta.
Ekki rjetta leiðin.
— Getið þjer haft hjarta til að
neita mjer um eiun einasta koss,
þegar jeg bið yður svo innvirðu-
lega um hann?
— Það er föst regla hjá mjer,
að neita öllum betlikrákum um
bænheyrslu.
Hefði hann heyrt það.
— Þii ert mesti lygalaupur!
— Hvað segirðu?
— Hevrirðu það ekki?
— Nei. En ef jeg hefði heyrt
það, þá hefðir þú fengið sitt und-
ir hvorn.
St. Hirec.
Hjálparhella yngismeyja.
Ovíða mun dýrlingatrú og
kraftaverkatrú vera jafn rótgró-
in og meðal fiskilýðsins í Bretag-
ne h í'rakklafl.di. Þar eru tignaC-
21. febrúar ’20.
ir óteljandi dýrlingar, sem páfa-
stóllinn liefir aldrei veðurkent. —
En Bretagnebúar trúa statt og
stöðugt á mátt þeirra og heita á
þá til skiftis í öllurn vandræðuip
sínum.
Flestum eða öllum þessum dýr-
lingum hafa verið reist hof eða
hörgar á eyjum og hólmum,
sem eru óteljandi hjá Bretagne-
strönd. Einna einkennilegasti dýr
lingurinn er St. Kirec og tríiin á
hann. Hann á sjer dálítinn hörg
(kapellu) á skeri nokkru skarnt
frá þorpi því, er Ploumanech
heitir. Er þar líkneski hans af
trje, haglega gert og málað með
rauðum, bláum og grænum lit-
um. Þarf iðulega að mála dýr-
linginn, því að vindar og regn
skemma fljótt litina, sjerstaklega
haust og vetur. Um marga manns
aldra hefir það verið trú manna
þar syðra, að dýrlinguí' þessi gæti
gefið gjafvaxta meyjum mann. —
Það er því ekki sjaldgæf sjón, að
sjá heimasætur róa út í.sfcerið og
ganga fyrir dýrlinginn. Erindið
er það, að skýra dýrlingnum frá
því, að þær sjeu enn ólofaðar,
þrátt fyrir að þær sjeu komnar
á giftingaraldur, og hiðja þær
nú hinn heilaga Kirec að koma
sjer í hjónaband. En til þess að
'komast að raun um hvort þær
fái bænheyrslu eður eigi, stinga
þær títuprjón í nef dýrlingsins.
Daginn eftir koma þær svo aft-
ur til þess að fá vissu sína. Hafi
prjónninn dottið úr nefi dýrlings-
ins um nóttina, þýðir það, að
stúlkan á að giftast áður en ár
er liðið. Er því sennilegt, að marg
ar stingi prjóninvun ekki of
djúpt. En þá hafa aðrar það til
— af tómri illkvitni — að reka
títuprjón vinkonu sinnar á kaf.
Þá reiðist Kirec og hefnir við-
komanda með því, að hún verð-
ur piparmey alla æfi. Sjest á því
rjettlæti hans.
Af þessu geta menn skilið, að
St. Kirec er uppáhaldsgoð kven-
þjóðarinnar, og mörg 'konan trúir
því statt og stöðugt, að hann
hafi hjálpað, sjer í hjónabandið.