Ármann - 15.02.1918, Blaðsíða 6

o
staklo.ga a tta sor stað
að gjöra. Hoira að sogja.
framai í 'buðunuiii s Jalf-on,
a voturaa, >orrar laonn hafa oröið lítið
iðjffi. nafa oMci latið sor nonja a.ð stanöLa
og tofJa Þa. monn or Þoirr hafa att að í
gnta, holdur hafa sumir foirra ctaðið a slcrifstofunun, og iaaldið
har uppí roðum og Bt&si, er hofir gort haó að vorkim, aö okvcort he—
fir orðið ur ver.’ci hja Þein,. er :?ai ha.fa veriö að starfa. E.iclci or
holdur louct viö hað, að sunir Þossara morma, hafi fy].-,.ilega haft
hugmynd um haö, hvornig hau mal. or hai hafa J.ogið fyrlr, hafi vo-
rið afgreidd, og or slíc hnýshi lítt ca.iandi niöuöum möimum.
haö oru víet flestir /nugsandi monn, or hafo. fylliloga hugoynd
um Þaö,. hvo iðjuleysiö ejá'lft oi* sicaðlegt, hvað há hoinlínis aö
sýna ha óTcuj.’toioi 03 haö f.rostealoyai að 'láta sér o.lt’ci nogja haö að
hafa. cja.lfur ojdcort fyrir stafni_. holdur vora hoss valdcndi að að-
rir, er mór vitan'l.ega. oftact haf'a nög aö starfs, goti oklci infc hau
störf af hondi or hrýn nauösyn lcrofur* Eðs hugsa hossir nonn að
verslunarhJðnarnir og Jafnvol vorslunarctJórarnir séu kjörnir til
Þeso aö vora. l?eim elnskonar dogradvöl, er oiclci geta a.rmarBtaör fu-
ndið sér andlegt no líkamlogt viðfangsofni? ITaumast hy.gg eg hað,on
hinu gnti eg hótur trúað. að hor vari um ganlan aölsurðalöycis- og
tómlatic-ésið að roða, er oröinn er aö vana, som monn í hugsunar-
loysi halda dauöaholdi i* Uoi, - haö hofir enginn svo fátolca hug-
sun, að honum sé ©klci lcloift aö finna nytsamlogra viöfangsofni .
Þ6 olcki sé um heina poningavinnu^að roöa, gotur hó hvor og einn
notaö öossar stundir holma
gagns og slcomtu’iar.
hja sor, hoöi sorog hoimili sínu til
Iva.upaheöinn.
*
»
f R
I R
diö hero
nrlanne. I?
í Þetfca
verió ti
ur Þoirr
Jól§.trócslcemtun fyi'ir Vílcurhöm hafa. noklcrar konur hal-
.daníarin a.r., i hotta eírm hefur hað drogist vegna haröi-
c;il l. j?, m. .ffin hörnunum var góö hlðin, hví skentunin. var
nn e ó f JÖlhroyttari on aö undo.nförnu, Þótt vel hafi
hoirra/vandað, onda voru 'börnin í* sjöunda. himni, og mcað-
hinar anogðustu.
gamkomo.n hófst moð • slcírn 2 Ja harna. 'V'ar hví nost gongiö kring
un Jólatreð, som var fagurlega akneytt og hlaöiö vistun. Iloðal ann-
ara skomtana var- camsplJ a orgel, .fiðlu og horn, söngur og dans og
syndar skuggamyndi. Einnig kaffidry'dcja moð ágntis kökum, oacaó
fyrftr hörnin og floira sol.gnti,
Samkoma.n stóö fram um miöncroti, og tóku Þatt í honni hátt á
annaö hundra.ð manns og fó.r hun agntlega fram. Samkomur hossar eru
forstöðukonunum tll sóma, og or fallega. gjcrt að láta hörnln ekki
finna. til dýrtíða.rinnar moöa.n annars or kootur.
Upptökin aö hossu fyrlrtnki. miinu liafa átt frmmar Eelga. Ólafs-
dóttir og Solveig Eggers og un.cfrú G-uðlaug Halldórsdcttir. Hafa s-vo
fleiri gongiö í iið neö leim, svo nú voru l?or 9 or kostuðu hessa
samlcomu.
Askell.
•uossuc>£ -jg anSnEjQnr)
*
*
v*
%
L