Ármann - 15.02.1918, Blaðsíða 2

A R II A 3T xr
atundun til Voðt--ianna<3y ia. 3r öllu'.i lj*st hvílí'cuu srfiöloi’cun >að
var "bundið, tíuatöf svo dögusi og Jafnvol vilcu/a skifti, auk anuara.
*rfiðloi>a, fyrir utan alt slrrolpiö 1 ánu:a, son allar voru '?c cbr-
úaöar. rro.nfa.rir voru onda ön.s,ror, húsa'bygsinsar mjög lólogar,. og
er
u oft
g^tiö un, -
lifbrauð ma?.ma oft af s’cornu'.i afonti
og o’.csci minnist á ©ldgcsaárin - aöjpenn liafo fsriö til fjs.Ha, aö
gr.afa u;op hvannar.itur, o.g suas.ta’öio' sv.öu morui f jöruarfe í grauta ,
og urðu af van'&arniklir *og ? ráttlitlir til vinnu cins og gcfur að
skilja. ?að var >ví ^milcil Sfi.gön.gu'bót og hagmði er lö.ggiltur var
versluna rstaður í oýslunni og verslun hófst. Bnda Safa frs.vvfa.rir
crðiö ni’rlar síðan og lcjör no.r.na oa.tnaö a.ð nun. Sa öoir o.gnúar eru
á sangönguTaót fosscri, ains og og hofi to’.cið fran áður, a.0 londin-
garstaður or ajög illur og ©rfiður, og hondur faro onn njög á nis
við ha.gnaö hann^cg fvigindi or jaröir hoirra >v,tu olla í tc
?r
latiö,-
>tí
j.ð
neð hv'ttu landbúnaðarvorlcf ‘rum og au’cnuvi jarða.loótum,
loiddi.
hvorfi nú um stund frá ?vessari sýslu, 2?á or vort
hva sangöngurnar í hoild sinni^- á öllu landinu - oru
lconnar c-g hver alirif '?jyr hafa á atvinnuvogi vorc. ',:?aö
að stando í stað, og mönnunum nuna.r annaöhvort aftur á
Svo eg
11ta á^>að,
langt á vog
er svo loagt
halc ollonar noklcuð á loiö!!, sc'Tir Jónas Hallgrímsson. haö or nu
svo lcomið, aö land’buno.öurinn íslons’.ci erjajög stutt a vog foainn a
framfarahroutinni. >ótt milciö so unniö nú o? nilclar Toú'botur gjcrð-
ar, frá :?vl son áður var, ‘ á stendur liann nu oröið, aö ho.’ci hinum
aðalatvinnuveg vcruiia, nofniloga s jávarútvognun. - Loiöir aárgt til
3?©ss: Aöalcrsö.lcin or cu, aö sangönguto’c janna hofur ,g::,tt noira. :?ar
on viö 1 o.nöóounaði:in; hví aö víða. or svo a landi voru, c.ö firöir
slcorast iim í landið #og hafa ayndaö höfn oöa góöa skipolcví, on har
hefir vorið líf.jð sjávarútvogsins. - foa noð öörum oröuu, haö hcf-
ir vorið greiöari aðgangur aö gullnamunni unhvorfis landiö - í sj-
cnun, on feírrí sen folst í landinu sjálfu.
gön.gu sína ,
lagsbanka
ar on land-
húnaðor, 1 og aoö a.f >ví aö haö fé vanta.öi si Tootur, af neiri rg
fljctari arð og varö aö sínu leyti oins trygt, ©f eh'ci tryggara en
>að er til l&ndloúna ^ar var varið. Hitt var lí’.ca aö ner.u voru fúsan
a að te’ca lán til út-.eröa en londhúnaöar.
IJu eru ne.nn fernir að rolca aunn í Irsö, hversu ni’cil| hcotta
landhúnaöinun stendur af hrogun s javarútvogsins, oöa meö cörun or^
ðua, hvað lancVoúnaOurirn or sei.nfo.re á oftir sjavarúvegnun - >Tú
streynir ni’cið e.f gjaldl oli b.mdonna *g aðslvinnunagn sveitanna.
til sjávarsíöunna.r. 'Tái eru nargir txmdur fernir að looina. lá.nstrau-
sti sínu o.g :.-oin eflöguoyrir or roir hafa, í útgerðarfálög, og vi-
nnulcrafturinn fer I en.gað ncstu.r, af I ví að Var vaxtar fóö si.g het-
ur, og fóllc f.:r hetur launaöa vinnu sína >a.r on^til svoita. Sjáva-
rutvegurinn rolir að greiðs h:::rri laun en lend’oúnsöurinn. Landhún-
aöinun stsfar ;’tti af * cssu, og or ;-eð eðlilogt. Hafa I ví hoyrst
raddir um, að nsuðsyn b ,ri til, aö afstýra >oi:a fclkstrauui or til
Su var hin önnur óstnöa, aö I-ogar 'banlcarnir höfu
eða sorstalcloga noö stofnun hins do.nsk-íslons’ca hlutafó
( ísls.ndoLanlca ;, lánuöu doir ni.'clu rnoira fá til út.gorð
>ví aö haö fe vanta.öi si betur,