Þjóðviljinn - 01.10.1968, Blaðsíða 10

I
SÍöA —foJtöÐ&ŒLJSíMJS — Þicijðóuida^ur L. ofctóíbŒ 106S.
[
MICHAEL HALLIDAY:
úr
SKUGGUNUM
26
íyrir það. Það var enn á henni
vantnúarsvipiur, og Cannimg gait
með engu móti trúað því að hún
h«s£0S vitað um hjólið og ótti
hans við samsæri nninnteaðd.
Beiia saigði: — Ég er fairin að
óttast að t>ú hafir rétt Ifyrir bér.
— Þessi Pólverji —
— Ég veit, saigði Bella snöggt.
— Ég veit hvermig þér líður.
Hvað sagði þessi blaðamaður
Bleina? Nú hafði hún snúið sér
Ifrlá hleranum og beindi allri at-
hygií sinni að Canning.
Hann gat ektei fengið sdg til að
segja henni allt; í hjarta sínu
var hann viss um ástæðuna fyr-
ir heimsókn Westons, en það yrði
erfítt að útskýra það. Umfram
alit vildi hann að hún féllist á
að þau töluðtu saman við Ban-
fiéld. Bf hún vissi að grunur
lægi þegar á þessum unglinga-
hópi, þó myndi hún gera sér
Ijósit að iþetta var vonlaust fyrir
þaiu; að eikfcert gott myndi leiða
af frefcairi leynd.
— Hann — og fleiri blaðamenn
— eru efcfci viss um að Banfield
halfi rétt fyrir sér. Þeir eru að
aifla sér upplýsinga á eigin spýt-
cir. Og Matthew lífca. Matthew
er að því fyrir Jerry Dale. Fyrr
eða síðar komast þeir að því að
fleiri vissu að peningar vt>ru
geymdir í þessu húsi:
— Þessi bölvaður asni, hreytti
Bella út úr sér. — — Ég á við
Jenry Dale. Ef hann hefði efcki
fireisitað þeirra, þá hefiði þetta
aldlrei komið fyrir. Ég vona að
hann finni það sjálfiur. Hún fór
að bjástra í eldhúsinu, opnaði
síðan bakarofninn. Canning sá í
steik og heyrði snarfca í fitu. Hún
dró út ofnskúffuna, sneri við
kartöflunum sem voru að stifcna
í feitinni og lofcaði síðam ofnin-
um í skyndi. — Þetta er rétt að
vérða tilbúið. Fyrirgefðlu, Georg,
en ég er bálill út í Jerry Dale.
Auðvitað er eðlilegt að Matthew
vilja hjálpa honum. Hún var enn
dáQítið æst og röddin hvöss. —
Hefijrðu hugsað um, hvaða áhrilf
þetta hefur á Celiu? Hvemig
henhi muni líða þegar hún kemst.
að því hvermig þetta vildi til?
Canning gat aðeins yppt öxl-
um.
— Við verðum að segja henni
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og’Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
frá ölllu, sagðd Bella þreytuleg.
— Við getum ekkert gert fyrr
en við erum búin að því, eða
hvað? Kemur hún heim í kvöld?
— Hún sagði efckert um það.
— Ég hringi til henmar á
skrifstofuna í dag, sagði Bella. —
Það er tilgamgslaust að dnaga
þetta á langinn. Þú þolir ekkd
þetta álag öllu lengur, það stór-
sér á þér. Þeir fara bráðum að
halda að þú sért sá seki. Þetta
var ömurleg tilraun til að bregða
fyrir sig glensi og hún mistókst
átakanlega. — Við verðum að
segja Celiu og Matthew frá þessu
í fcvöld; hann verður lítoa að fá
að vita það. Hún tðk andann
á lofti. — Heldurðu að það breyti
nokkru fyrir hann? Ég á við
hvort það breytti tilfinniir gum
hans í garð Cefliu? Hvemdg verð-
un honum við þegar hann fær
að vita að bróðir hennar er —
hún gat ekki lokið við setning-
una.
— E5f hann er einhvers virðd,
þá breytir það hreint enigu,
sagði Canninig hrjúfri höddlu.
Hann fann afitur til léttis; það
var eins og þungri byrðd hefði
verið lyft af herðum hans. —
Þér finnst þetta í alvöru efcki
geta gengið svona til áfram.
' — Nei, sagði Bella. Nei, mér —
Dyrabjöllunnd var hringt.
Sérhver óvæntur gesitur orsak-
aði taugaspennu. 1 þetta sinn
brá Bellu meira en þegar West-
on hafði komið. Canning fékk
lika ákalfan hjartslétt. Bella var
bersýnilega ekki fær um að fara
til dyra, svo að hann fór sjálf-
ur. Bób var í borðstoflumni, stóð
með hálfopimn munninn og aug-
un endurspegluðu óttann sem
virtist orðinn fastur þáttur í til-
ver.-u hans. Canning rétti úr sér
og flýtti sér fram að dyrunum.
Hann opnaði.
— Góðan dagimm, herra Cann-
ing. Bögglapóstþjónninn brosti.
Litli rauði vagninn hans stóð hjá
hliðinu. — Tveir pafckar til yðar
í dag. Það vom pafckar af bók-
um sem Camnimg átti að sfcrifla
umsagnir um. — Það á eftir að
rigna duglega í dag. Þetta var
lítifll og veðurbarinn náungi með
skærbdá augu. — En það viðrar
svt> sem vel (fyrir endumar.
— Það má nú segja. Oanning
neyddi sig til að brosa. — Þakfca
fyrir.
— Allt í lagi. Ég er dálítið
seinn í dag, það er verið að yfflr-
heyra þrjá firá ökkur á lögreglu-
stöðinni. 1 sambandi við þetta
morðmál. Það var eims og allt
snerist um þetta morð. — Þeir
bera út í Marlborough hverfinu,
ég býst við að löggam haldi að
þeir hafi séð eitthvað. Það er
víst' verið að leita að reiðlhjóli,
bætti póstþjónninn við. — Jæja,
ætli ég verði efcki að leggja í
hann og fiara í regngallann minn
þegar ég kem aftur út í vagn-
iran, svo að ég drukkni efcki.
Ragnið helltist yfir húshdiðdna
og það var eins og flóðigáttir
himinsins opnuðust allt í einu.
Það var eirns og héllt væri úr
fötu og vaitnið sullaðist upp frá
mölinni og upp á tröppumar.
Póstþjónninn færði sig nær
Canning sem sagði:
— Viljið þér eklki standa alf
yðiur veður dembuna.
— Jú, þakk, sagði póstþjónn-
inn og horfði enn á úrfellið. —
Það hellist niður, það má nú
segja. Já, þefcta var ljöta stainid-
ið með þetta morð, ha? Það
hefiur víst verið Pólverji, lögregl-
unni skjátlast ekfci ofit.
— Nei. Canning gat með engu
móti stillt sig um að spyrja
spumingarinnar sem sótti svo
áfcafit á hann. — Hvað voruð þér
að segja um reíðhjól?
Maðuomn sneri sér við, bláiu
augun voru sikammt firá auigum
hans; og bréfberinn var einlæg-
ur.
— Það var hjóli stolið í fyrra-
kvöld, og okkar á mjlli sagt,
herra Cannirag, þá sáust íör eft-
ir reiðhjól í biótoabeði fyrir ut-
an hús Dalefólfcsins. Það var
eins og einhver höfðd hjólað yfir
beðið í myrkrinu. Það er . eins
gott að þeir fllýtí sér, annars
sfcolast förin burt í rignimgunni,
ha?
Þau myndu skolast burt; en
það myndi efcki koma að sök, því
lögreglan hefði tefcið mót af hjól-
forumum strax og þau fundust.
Það færi ekki margt framhjá
lögreglunni. Nú flannst Canning
að mestu miáli skiptí að segja
Banfield allt af létta áður en
hann kaamist að því sjálflur. 1
fynsta skiptí datt honum í hug í
alvöru, að hann og Bella væru
í rauninni að verða meðsek. —
Þetta var annað ag • meira en
snuming um rétt, og rangt. Að
vísu var reiðhiólið horlfið, en
það kynni að finnast og ef til
vill hefðd Bob sfcilið efitir firagra-
för á því; Canning hafði sjálflur
örugglega gert það, þegar hann
hafði flarið með hjólið bakvið
bílskúrinn. Hversu lengi héldust
fingraför?
Þetta var að verða kapphlaup
um það hvort hamn yrði á und-
an að segja Bamlfield allt að
létta eða Banfield kasmist að því
sjálfur. Nú voru blaðamennimir
komnir á slóð umglinganna og
lögreglan var að leita að reið-
hjólinu, og það gat ekki liðið
á löngu þar tíl farið yrði að
spyrjast fyrir hér hjá þeim.
Það dró ögn úr rigmingu.
— Ég ætla að þjóta, sagði pást-
þjónninn. — Sjáumst bráðum,
Hann hljóp liðlega í áttína að
bílnum.
Um leið ag hann gerðd það
birtíst unglingur sem leiddi reiði-
hjól; hann kom úr sfcjóli við
nokkuir tré. Hamn varð með hatt-
kúf fram á ennið og í regnkápu
sem virtíst gegnblaut. Hann gekk
innurn hliðið um leið og póstur-
inn fór útum það, en veitti
manninum enga athygli.
Camning beið í dynunum.
Bella kom fram úr eldhiúsirau.
Hvað var hann að tala uim reið-
hjól, Georg? Hún gat varla
stunið orðunum upp.
— Það vom hjólför í blóma-
beði, sagði Canning. Hann vissi
að Bob sem var kominn fram úr
boðstofunni, gat heyrt til hans.
Hann leit ekiki á hann. — Hver
skyldi þetta annars vena? Piltur-
inn sem leiddi reiðhjólið var
kominn larigleiðina að aðaldyrun-
um. Þótt blautur væri gekk hann
með vaggandi göngulagi og lyfti
hendinní í kveðjuskyni, næstum
ósvilfinislega. Áður en hann tók
til máls, stilltí hann hjólinu upp
við vegginn.
Hann lét sem hann sæi ekki
Camning.
— Hæ, Bob, saigði hann og
Canning uppgöfcvaðd að Bob var
við hliðina á honum, Bella rétt
fyrir aftan hann. — Ég heyrði
ekki almennilega hvað þú sagðdr
í símann; mér datt í huig að
skreppa hingað Og rabþa dálítið
við þig. Harin brosti; brosið var
ekfci sérlega viðfelldið.
Bob sýndist þrumu lostinn.
15
— Tja, þú ert svei mér góð-
ur, sagði pilturinn. — Ætlarðu
efcki að bjóða mér inn? Hann
steig upp í þrepin og leit á Cann-
inig. — Ert þú pápinn?.
Canning hélt báðum höndum
ni’öur með síðunum.
— Cyril, ég var búinn að segja
þér — byrjaði Bob skrætoróma,
en svo brást röddin honum.
— Ef þú vilt koma inn fýrir
og tala við Róbert, sagði Bella
með furðudega styrkri röddu, —
þá geturðu komið bakdyramegin
og farið úr regnkápunni og
blautu fötunum í eldhúsinu.
Farðu hægra megim viðdiúsið.
Pilturinn sem kállaður var Cyr-
il leit rannsakandi á hana, komst
síðan að þeirri niðurstöðu að
Henni væri fiull alvara. Hann
heilsaði með hermannakveöju.
— Ökei, -mútta, ég skal ekki
bleyta gódfteppið. Hann sneri sér
frá og gekk til hægri mieðtfiram
húshliðinni.
— Og taktu hjölið með þér að
bakdyrunum, kallaði Bellla hvöss-
um rómi.
Cyril sótti hjólið. Hann kunni
framkomu hennar berpýnilega
illa, en lét sér samt lynda að
gera eins og hún saigði. Hann fór
Ódýrast i FIFU
Úlpur — Peysur — Terylenebuxur — Molskinns-
buxur — Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar.
Póstsendum hvert á land sem er.
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut)
Frá Raznoexport, U.S.S.R:
AogBgeeðaítokk.r S5.¥"‘UW“
sími 1 73 73
GOLDILOCKS pan-deaner
pottasvampnr sem getnr ekki ryðgað
mmmmmmmmmmmmm^mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm^m^mmm^m^mmm^^mmmm^mmmmmmm^mmm^^m^mmmmmmmmm^^mrn ' "" ' """ -
SKOTTA
— Ég er vaxin upp úr því að Musita á kjaftasögur. Ha, var hun
um mig???!!! '
VÉLALEIGA
Símonar Símonarsonar. Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. —
Einnig skurðgröft
NýkomiB i úrvali
Rúllukragaskyrtur — PeysuT — Buxur.
Drengjajakkar — Úlpur o.m.fl.
Verðið hvergi betra
O.L. Laugavegi 71
Sími 20141.
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.
Terylene-flauelsbuxur drengja — Telpnaúlpur —
Gallabuxur — Peysur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
Athugið
Geri gamlar hurðir sem nýjar Kem á staðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðir og nýlegar
Simi 3-68-57.
1