Vestri - 24.12.1904, Blaðsíða 4

32
V E S T R I.
8. tbl.
0 11 o M 0 n s t e d s
d a n s k a s m j ö r 1 í k i
er bezt.
H 0 S T I L S Ö L U I H N I F S D A L!
Nýtt hús í J'iiílMÍc'], 8x6 áJr. að etatð. Gott og vclvandað
að allri getð, stoppað n i]Ji lclaðninga vel málað með tveim elda-
vjelum ; ásamt mcðfylgjandi rimahjall með geymslulopti er til sölu
með sanngjörnu verði.
Lysthafendur snúi sjer til annars hvors undirritaðs, sem fyrst.
JrJnífsdal, 17. desember 1904.
Ingimuíidur Jónsson. Ásmundnr Asmundsson,
skipasmiður.
MfAJtUJteeCteMMCtdCCCcctttUMMMMtCMMWMM
® L *aind[oAjB ibajij ppoB ejeq ittðs
n! 00
©* gg ttm w
‘ttmunjzjðA rnnjjo j jsæj
íslenzk frímerki
íslensk sýning
í Kaupmannahöfn 1905.
Á sumri komanda verðurhaldin
stór þjóðleg sýning í Tivoli, hinum
fræga skemtistað í Kaupmanna-
höfn, á munum og gripum frá
íslandi og Færeyjum og frá hinum
dönsku nýlendum, Grænlandi og
Vestur-Indversku eyjunum.
Fyrir sýningu þessari hefir
gengist danskt kvennfjelag, er
nefnist »Dansk Kunstflidsforen-
ing.< Fjelag þetta hefir nú í 4
ár, undir forstöðu aðmírálsfrúar
Emmu Gad, haldið uppi ókeypis
kenslu fyrir ungar stúlkur í hann-
yrðum, sjerstaklega í vefnaði, og
hefur á hverju ári veitt 2—3 ís-
lenzkum stúlkum hlutdeild í þess-
ari kenslu og kostað að öllu dvöl
þeirra í Kaupmannahöfn í 4
mánuði og annast um ferð þeirra
fram og aptur. Ágóðinn af sýn-
ingunni, ef nokkur verður, á að
gauga til þessarar kenslu. Nefnd
hefur myndast í Kaupmannahöfn
til að standa fyrir sýningunni og
er í henni mikið mannval bæði
af körlum og konum, dönskum
og íslenskum. Sýningin stendur
undir vernd hennar konunglegu
tignar krónprinsessunnar.
Eftir ósk frá nefndinni í Kaup-
mannahöfn, höfum vjer sem hjer
ritum nöfn vor, gengið í nefnd
til að starfa að því, að íslenska
sýningin megi verða sem full.
komnust.
Til er ætlast að íslenska sýn-
ingin gefi sem greinilegasta hug-
mynd um allt líf og menning
hinnar íslensku þjóðar, bæði að
ornu og nýju. Á þar meðal
annars að vera eptirlíking af
laglegum íslenskum sveitabæ með
öllu tilheyrandi, hestar á beit o. fl.
Islenskar stúlkur í þjóðbúningi
eiga að sjá um sýninguna o. s.frv.
Islendingum væri það hinn
mesti sómi ef sýning þessi gæti
. tekist sem best og verði svo,
getur hún orðið landi voru til
mikils gagns.
Vjer vonum því, aðnllirgóðir
íslendingar, bæði karlarog konur
leggist á eitt rneð oss að reyna
að gera sýningu þessa sem best
úr garði, svo sem með því að
senda til hennar íslenskar afurðir,
muni forna og nýju, smíðisgripi,
tóvinnu, iiannyrðir o. fl., er þeir
kunna að viija selja, og meo því
að lána til hennar einkennilega
sýningar-muni, forna eða nýja,
þó að þeir vilji ekki selja þá.
— Vjer sjáum að sjálfsögðu
algerlega um gripi þá og muni,
sem oss eru settdir í þessu skyni,
kostum flutning þeirra fram og
aptur og kaupum áityrgð á þeim.
Alla þá er þessu vilja sinna,
biðjum vjer að snúa sjer sem fyrst
til einhvers af oss undirskrifuðum.
Reykjavík, 28. nóv. 1904.
Maryrethe HavsLeen.
Þórunn Jónasson.
Agústa Sigfúsdóttir.
Brgndís Zoiiga.
Þórhallur Bjarnason.
Jón Jakohsson.
Erlendur Magnússon.
Björn M. Ólsen.
Pálmi Pálsson.
Tryggió líf yðar
í
„S T A R. “
káupir undiirskrifi ður með hæð.Ta
verði. Peningar sendir strax
eptir að frímerkin eru móttekin.
Julius Ruben,
I'redriksborggade, 4J. Ej0benhavn.
Ketill Magnússon
skósmiður á Isatirði,
selur betri og ódýrari
sjóstig'vjel, landstíg-
vjel* og traxnpskó,
en nokkur annar.
30
gólflnu. Jim kom að i sama bili, svo þeir tóku stúlkuna,
báru hana ofan á milli sín og lögðu hana upp i legubekk.
Ráðsmaðurinn var sóttur og ýmsar lifgunar tilraunir reynd-
ar, eptir nokkra stund raknaði stúlkan við, horfði hrsedd í
kring um sig og tpurði am hvort það væri farið. Og
þegar hún loks éttaði sig svo að hún gat talað skiljanlega
sagði hún söguna eins og hjer segir: Eins og hún var vön
hafði hún farið npp á Icpt að taka tíl i svefnheibergi Aliku.
Þegar hún hafði lokið við það og allaði að fara ofan sá
hún litla dverginn sem hún hafði heyit svo margar sögur
af standa nokkur fet fyrir framan sig. Uann horföi á hana,
benti á hana með flrgiinum og Ekaust svo burtu. Hún
vissi nú — eagði hún — að það var úti um hana o- að
hún hlaut að vera bráð íeíg — par var ekkert undai fæn
hugsanlegt. Hún rak þvi upp tvö angistaróp og fjell svo í
ómegin. Að siðustu sór fún og sárt við Jagði að ekkert
skyidi geta komið sjer til að dvelja lerigur á herragaiðin-
um Og að hún mundi aldrei framar geta litið giaðan dag.
Eptir að henn; hafði verið hjúkiaö á allan hátt, sneru
feðgin aptur inn f borðstofuna. Þau voru varla seztniður,
þegar þau heyrðu hringt ákaflega við götudyrnar. Stuttu
seinna kom þjónninn inn og sagði að maður að nafni
Murbrigde væri kominn og óskaði að tala við Standarton.
James spratt upp af stðlnum.
»Jeg hefl sagt honum að j :g líði honum ekki að koma
hingað,* hrópaði hann. »Láttu mig fara og tala við hann,
pabbi.«
»Nei nei, drengur minn,« sagði Standarton. Jeg skrif
aði honum um miðdaginn og bað hann að koma hibgað —
Hvar er hann Wilken?«
»í bókaherberginu, herra,« svaraði þjónninn.
»Gott, jeg tala við hann þar inni,« sagði Standarton og
fór út.
31
Korteri síðar lieyröu þau Jsrr.es og Alika rödd Mur-
brigde í anddyrinn.
»Þjer díríist að reka mig út úr fiúsi yðar,« sagði hann
með ógnandi róddu. »Þjer bar.nið mjer að tala við son
yðar og dóttir — er ekki satt?«
»Já jeg banna yður það í eitt skipti fyrir öll,« sagði
Standmton stillilega.
»En farið 1 ú hjeöan og iátið mig aldrei sjá framan i
yöui íramar, — Wiiken Ijúktu upp dyiunum og mundu
mig svo um að hleypa manni þessum aldrei inn í hús
mitt framar «
Murbrigde íór út en staðnæmdist á tröppunum—eptir
því sem Wilken sagði síðar — og itiddi kryttan hnefann
móti dyrunum,
sJBannsetlm ój okkir n. En þú skalt íá þetta boigað «
öíl.iaði han:. »Þú htfir svo báa hu^myid um sjálfan þig
vegna þese hve þú cit rikur, en hvaö sem þaö kostar,
skaltu fá makleg n álagjold fyrir meðferöina a mjer í kvöld.
Svo ijet þjórr.irn hurðina aptur og sá ekki Murbrigde
framar.
Stardaitcn var mjög fölur útlits þegar hann kom inn
til barna sinna ap’ur. Það var bersynilegt að fnndur þeirra
Murbrigde hafði haft mikil áhrif á hann. Alika gerði það.
scn herni vsr urit til «ð hiusa hair og hrghieytta
En tiiratmii henrar höíðu sára litil áhrif.
• Veslings patbi,« tt-gði hún þegar hún bauð honum
góða i ótt »Það hryggir mig að það skuli liggja svona
illa á þjer.«
sHugcaðu ekki meira um þetta barnið roitt,« sagði
hann. — *Góða r.ótt — guð nlessi þig barnið mitt.«
»Guf bJcssi þíg )ika faðir minn,« tvsraði hin unga
stúlka alvarlega.
»Jeg viici að þú vildir lofa mjer að hjáJpa þjer,« sagði