Vestri - 24.12.1904, Blaðsíða 3

8. tbl.
V E S T R 1.
Dönsk blöð um ísland.
-->CK---
Ótal ferðapistlar liafa verið
skrifaðir í útlend blöð um ísland
í sumar og haust. I j-Roskilde
Dagbladí kom fregnpistill 18/i0,
eptir mann sem staddur var í
Rvík við kosningarnar í haust.
Hann byrjar á þessa leið:
»Þessa síðustu daga hefir Rgið
við að kviknaði í Reykjavík.
Venjulegast er hitastig þjóðar-
innar fremur kalt eins og lopts-
lagið. En við kosningar, einkum
alþingiskosningar! Já, þá verður
maður þess opt var, að ísland
er eldland. Þá gýs bæði Hekla
og Geysir í lunderni þjóðarinnar;
svo heitan eld, eins og þann sem
glóð hefir og funað upp. logað,
snarkað og skotið neistum í nyrzta
höfuðstað Danaveldis, hefi jeg
aldrei þekkt áður. Landvarnar-
flokkurinn og beimastjórnarflokk-
urinn, hafa síðan ráðherrann var
skipaður, blásið svo kappsamlega
að glæðunum að mælirinn hefir
staðið langt fyrir ofan 0°. Ókunn-
ugir hafa mátt gæta sín að sviðna
ekki milli þessara manna, sem
að eðlisfari eru þó alls ekki nær-
göngulir.«
Því næst minnist hann á götu-
Ijósin í Rvík, sem honum þykir
ekki dýrðleg, nema þetta eina
fram undan kirkjunni sem hann
heldur að muni kveykja í öllum
íbúunum, því sumir vilji sjálfsagt
leggja niður gömlu steinolíuljósin
og taka upp þessi nýju, en aðrir
haldi fast við hið gamla.
Svo minnist hann á Hafnarfjörð,
sem honuLn þykir mjög merki-
legur, bæði fyrir landslagið —
hraunið — og raflýsinguna. En
yfir höfuð að tala er grein þessi
fremur efnislitil, en einstaklega
tjörlega rituð.
Síðustu fregnir
frá Port Arthur, segja Stössel
yfirforingja Rússa sjúkan, og
vistaskort og vandræði í borg-
inni. Rússneskir hermenn farnir
að strjúka, — Heldur hlje á að-
sókninni, en hvorirtveggja í óða
önn að grafa jarðgöng. Japanar
í því skyni að koma tundurefni
inn undir kastala Rússa til að
sprengja þá í lopt upp, en Rússar
til að geta sprengt upp jörðina
undir fótum Japana, þegar þeir
nálægjast borgina.
Umferðarkennsla.
Búnaðarfjelag íslands hefir í
vetur veitt ungfrú Jónínu Sigurð-
ardóttir frá Draflastöðum, styrk
til umgangskennslu í Eyjafjarðar
og Þingeyjarsýslum. Námstíminn
er um J/2 mán. á hverju heimili,
og safnast konur og ungfrúr sam-
an úr nágrenninu til að njóta
kennslunnar. Aðal-áherzlan er
lögð á að kenna matreiðslu. Hefir
hún að sögn verið vel sótt það
sem af er vetrinum.
Veðurathuganir á ísafirði.
1904 n t7/ig Kaldast að nótt- unni (C.) Kaldast að degin- um (C.) Heitast að degin- um (C.)
Sd. 11. 1,2 fr. 2,4 fr. 0,4 fr.
Md. 12. 6,4 - 4,0 - 1,6 -
Þd. 13. 0,0 — 1,0 hiti 3,0 hiti
Md. 14. 0,0 — 0,8 - 0,4 -
Fd. 15. 6,0 — 3,0 fr. 1,8 fr.
Fd. 16. 1,0 - 8,0 hiti 3,2 hiti
Ld. 17. 2,2 - 2,7 - 0,6 —
Vpiðihinflirinn áSæt smásaga, fæst:
VfllUlþJUIUIIIIII, prentsmiðju Yestra.

Rakarastofunni verður lokað
kl. 6 e. m. á aðfangadag jóla
og Jóladaginn. En opin til kl.
12 á annan jóladag.
4 hundruð, eða ef til vill 6
hundr., af jörðinni
Efstidalur í Ögurhreppi,
eru laus til ábiióar, frá
næstkomandi fardögum.
Jörðin er fyrirtaks heyskapar-
jörð. Mjög grasgefnar og hey-
góðar slægjur, og stutt til þeirra.
Semjið sem allra fyrst við skip-
stjóra Einar Jónsson á ísafirði.
ísafirði, g. nóv. 1904.
Jón Auðun Jónsson.
Soplius J. Nielsen
tekur á móti pöntunum fyrir
verzlunarhúsið
I. BRAUN Hamborg
á hverjum degi.
Sy nishorn og verðlistar með
myndum ávalt til sýnis.
Kaupendur VESTRA
hjer í nágrenninu, eru beðnir að
vitja blaðsins á prentsmiðjuna,
þegar þeir eru á ferð hjer í
bænum.
VESTRI
kemur út: eitt blað fyrir yiku hverja
minnst 52 blöð yfir árið. Verð árgangs-
ins er: hjer á landi 3,50, erlendis 4,50
og í Ameríku 1,60 doll. Borgist fyrir
lok maímánaðar. Uppsögn er bundin
við árgang og ógild nema hún sje
komin til útgef. fyrir lok maímánaðar
og uppsegjandi sje skuldlaus fyrir blaðið.
Jörð til sölu eða ábúðar,
8 hundruð, að fornu mati, f
jörðinni Krossnes í Arneshr. I
Standasýslu, fást til kaups,
eða ábúðar í neeatu fardögum.
Jörðin er bezta hlunnindajörð,
reki, hrognkeisaveiði, góðar
slsegjur og er löggiltur verzlun*
arstaður (Morðfjörðuír). öemja
má við undirritaðan eða hr.
Guðm. Pjetursson ■ Ófeigsfirðl.
ísafirði, 22. des. 1904.
Benjamín Jóhannesson.
iohundr., eða ef um semur *•
hundr., að fornu mati, í jörðinai
Heydalur, fæst til ábúðar
frá næstk. fardögum — 1905.
Jörðin er fyrirtaks slægna-jörð
og tún grasgefið og sljett. Agæt-
lega hýst og yfir höfuð að tala.
eru mjög miklar húsa- og jarða-
bætur á jörðinni og hún því ákaf-
lega sætileg með sínum góðu og
miklu engjum og skógi.
Semja ber við Runólf bón4e
Jónsson í Heydal.
ísafirði, 9. nóv. 1904.
Jón Auðun Jónsson.
HSy* Mig er að for-
fallalausu að hítta heima kl.
11—1, daglega, á öðrum tím-
um óvíst.
ísafirði, 10. desember 1904.
D. Sch. Thorsteinssöi.
Prentsmiðja „Vestra“.
32
James þegar hann ög faðir hans — voru eptir tveir eínir.
»Hvers vegna ijest þú mig ekki tala við manninn áðan.«
»I’aö helði ekki Jeitt neitt gott af sjer,« svaraði Stand-
arton. »Hann var alveg óður — og var jafnvel með hótj
anir. Svo missti jeg þolinmæðina og skipaði honum út úi
mínum húsum. En jeg óttast að jeg sje ekki alveg laus
við hann enn þá.«
»Er ómögulegt að fá þig til að segja mjer ástæður að
þissu sambandi ykkar?« spurði Jim.
»Ja jeg hefi verið að hugsa um það,« svaraði faðir
hans. Og er nú kominn að þeirri niðurstöðu að það væri
máske rjettast — þótt það fái mikið á þig — að segja
þjer allt eins og það er. — En ekki í kvöld sonur minn!
Þú verður að hat’a þoiinmæði til morguns þá skal jeg segja
þjer það. Góða nótlL
Þeir tókust f hendur eins og !þeir voru vanir og
buðu hver öðrum góða nótt.
Morguninn eptir var Jim snenuna á fótnm. Hann leit
ePtir í hesthúsnnuai og var úti til mirgunverðar. Þegar
har.n var kominn inn í anddyrið mætti hann Wilken sem
k°m þjótandi á móti honum náfölnr í framan.
»6uð hjálpi okkur herra,« sagði hann í hásum róm »í
guðs nafni flytið yður upp til föðnr yðar.«
»Hvað hefir komið fyrir?« spurði Jim, sem á útliti
þjónsins sá að eitthvað sjerstakt myndi um að vera.
En þjónninn svaraði ekkí en hljóp upp stigann við hlið-
ina á Jim opp f svefnherbergi Standartons.
Sú sjón sem þeir sáu þar gleymdi Jim ekki meðan
hann lifði. Faðir hans lá dauður í rúminu. Augun voru
°pin og horíðu með óttasvip út í loptið og hendurnar voru
krepptar eins og af krampa-dráttum. Beggja megin á háls-
inum var litiil dökkblár blettur.
Þessir blettir töluðu ljósara en nokkurt vítni.
Vilhjálmur Standarton hafði verið kyrktur.
29
i sameiningu jfundið upp eitthvað ráð til að losna við mann-
inn.»
»Nei, þaðj er ekkert undanfæri. Hann hefir náð á mjer
tökum sem hann aldrei vill sleppa.*
»Jeg v i 1 ekki trúa þvi pahbi að hann þekki neitt
óheiðarlegt um þig,« sagði Jim.
»t>að er alveg rjett, sonur minn,« svaraði Standarton.
»Hann þekkir ekkert það um mig sem getur ryrt æru mina,
og það vona jeg að enginn geri. — En við skulum nú
sleppa þessu! Jeg skal einhverntíma segja þjer alla þessa
leiðindasögu. En að ein$ ekki núna. Trúðu mjer sonnr
minn þegar jeg segi þjer að því er hezt komið þannig.«
»Hvað ætlarður þjer þá að gera?«
»Finna hann og kanpa hann burtu enn einu sinni —
held jeg helzt. Þá fæ jeg frið í nokkra rnánuði. — Veiztu
hvar hann býr?«
»í Flugdrkeanum,* svarað> Jim.
»Þá er bezt að gera honum boð og segja honum að
hann megi koma hingað. En farðu uú inn og hafðn fata-
skipti. Þú þarft ekki að hafa neinar áhyggjur vegna
þess arna.«
Það var heldur dauft við n iðdagsborið. Gamli Stand-
arton var þur og þögull og það lá ekki hótinu betur á
Jim. Alika reyndi að fá á stað samræður en það var
árangurslaust.
Meðan verið var að borða kom loks atvik fyrir sem
rauf þögnina. Það heyrðist voðalegt angistaróp, er berg-
málaði í öllu húsinu og litlu siðar annað til.
»Guö minn góður hvað getur þetta verið,« sagði Stand-
arton, og stóð upp og flytti sjer út úr stofunni og börn
hans á eptir honum.
»Það var uppi á efsta lopti,« sagði þjónninn og hljóp upp.
Tilgðta hans reyndist alveg rjett, þvi þegar bann kom
npp á gai ginn far n har n eina vinnukonuna í óngviti á