Ingólfur - 18.11.1906, Blaðsíða 3

[18 nóv. 1906.]
INGOLFtJR.
193
íslands ráðherra, yfirráð dansba déms-
málaráðherrans um und&nþáguv&Id í Is-
lenzbum hæsfcaréttarrnálum n. s. frv., sem
alfc hefir gægsfc undan grím i%ni til ótta
og viðvörunar fyrir þá, er sofa bynnu
að vilja enn á kodda andvaraleysisins
gagnvart stórdönsku stjóramálastefnu'ini,
er vann svo mibinn sigur á oss, þegar
ribistjóðrið var lögleitfc. Alt þetta muu
hafa framkomið á móti vilja ráðherra
vors og hefir hann ebbi farið duit með
það að þvi er snertir uudirsbriftarmélið.
Og ebbi mua það síður hafa verið á
móti vilja hans hve langt ríbisvaldið
hefir seilst inn i sérmálasvæði vort og
víbbað sitt eigið vald í hiuum evoköll-
uðu almennu málum, sbr. ritsímamálið,
bröfuna um þegnajafnréttið o. s. frv.
Þó er alt þetta orðið á örskömmum tima
til þess að gera, einmitt meðau Dön-
um er annast um að láta lítið bera á,
hvar vér erum í raun og veru staddir.
Því íer betur að svefnþorni þagnar-
innar um þetta mál er létt af hugsun
manna á íslandi, er horfasfc nú vakacdi
í augu við éstandið eins og það er og
mun því enginn hugsandi Islendingur
vilja þola að því gé haldið leyndu hverj-
um grundvallaratridum þjóðarfrelsis vors
löggjafar vorir vilja halda fram þegar
til kemur, bæði í sameiginlegu og sér-
stöku málunum. Og það grundvallar-
atriði, er byggja verður á sérmálafrelsi
Islands verður að látast uppi opinskátt
og dylgjulaust þegar tabmörkin milli
ríkisvaldsins og þjóðarvaldsins eiga að á-
kvarðast að nýju.
„Loforð“ D&na um afskiftaleysi á stjórn-
arskrárbreytingum vorum innau ríkis-
ráðsins er þeir kunna að hafa slegið fram
í samtali við alþingismenn, látum vér
vera gott, svo langt sem þau ná. En
fá munu þau börn vera hér á landi, er
g&ngast vilja undir jarðarmen með
Dönum í sameiginlegu málunum með
eftirlcaupum um leysing frá rikisráðs-
tjoðrinu síðar. Svo lengi sem því atriði
er ekki borgið er nauðsynlegt að halda
opnum vegi vorum til skilnaðar frá af-
skiftam DaEa yfirleitt um öll vor mál.
Af tvennu væri sé kostur befcri en að
láta teymast enn lengra á innlimunar-
brautina, er blöð Dana og opinberar
kenningar um þegnajafnréttið láta óspart
uppi hvar enda skal.
Samkomulag íslenskra leiðtoga í fram-
annefndum meginatriðum er stofnað, og
því fagna allir góðir menn á íslandi,
fylgismenn landvarnarstefnunnar ásamt
með þeim, sem deilt hafa við þá um
þetta mál. Sameining sú hlýtur að leiða
til góðs, eflingar út á við og meiri hóg-
værðar í ágreiningsmilum inn á við.
Hefur blaðið ,.ísafo!d“ riðið vel á vaðið
fremst úr flokki stjórna,'andstæðinga með
réttlátri viðurkenning um hina miklu
persónulegu hæfileika Haunesar Hafsteins
ráðherra til þess að bera málefni vort
fram til sigurs ef hann vill snúa sér að
samvinnu við allan meginþorra þjóð-
arinnar, sem nú verður á einu máli.
Allir sbilja hve mikilvægt og heilla-
ux-lampar
(stórir ótiöarlampar)
og Lux-gatnaljósker
fást nú i
Fydes=¥ erzlun í leykjaYÍk.
38 LaugaveG 38
veröur opnuö laugardaginn 17. þ. m.
Fjölbreyttar vörur. Lágt verð.
Stefán Runólfsson.
vænlegt færi gefst nú á því við komu
konungs til Islands að gjöra stjórn og
löggjöf Dana skiljanlegt, hve eðlilegan
rétt þjóðarfélag þessa afskekta lands
hefir til sjálfstæðis í eigin málum sinum.
Þá heillastund væri brot á móti landi
voru að nota ekki sem bezt. En því
má heldur ekki gleyma að nú eigum
vér að hafa, með sérstökum ráðherra hjá
konungi, fengið betra tækifæri en áður
til þess að fá áheyrn hans um þær réttar-
bætur er íslendingaávarpið fer fram á.
Og væri hart að þurfa nú að vantreysta
Hannesi Hafstein til þess að beita kröft-
um sinum til eflingar frelsi landsins,
enda þótt álit hans um leiðirnar til þessa
kunni að vera ólíkar því er íslendingar
hafa viljað halda fram að undanförnu
og sigursælast mun þó reynast: að byggja
á almennum lögum, en ekki loforðum
Dana til einstakra manna.
Fánamálið hefir fengið hinar bestu und-
irtektir. Þurfti og eigi þar um að efast, að
íslendingar mundu sjá sóma sinn í því að
íylgja svo þörfu og réttu alþjóðarmáli. Eng-
inn málsmetandi maður hefir risið í gegu þvi,
en meðmæli hefir það fengið úr öllum áttum.
En til þess að engra meðmæla skyldi vant,
hefir hamingja landsins skotið því í brjóst
síra Jóni Ól. „Aldanna föður“ og píslai*votti
„sannsöglinnar“, að leggjast i móti. Mun þvi
nú hver maður trúa að fram gangi, er fylgi
hans spillir eigi fyrir.
XSLOIHÍU eru hiu gullfallegu
,,Dömu-klæði með ýmsu verði.
„Vetrar-flókaskornir fyrir barla og
kor;ur, mesta úrval.
Lakaléreftið, sem allir kaupa.
Harmonikur, mesta úrval.
Vetrarsjöl.
Leður og skinn af ýmsu tægi o. fl.
Björn Kristjánsson.
f Bjarni Bjarnarson sölnstjóri í Húsa-
vik er látiun 15. þ. m.
Höfuðborgin.
Mannaláf. í fyrrakveld önduðust tvær
konur: fiú Málmfríður Lúðvíhsdóttir kona
séra Ríchards Torfasonar, 35 ára að aldri,
og frú Jónína Brynjólfsdóttir úr Vest-
maunaeyjumjbanamein beggja var berkla-
veiki.
Hæli lianda berklaveikuni. Oddfell-
owfélagið boðaði til fundar i Báruhúsinn
á þriðjudagskveldið var til þess að ræða
um stofnnn félags um laud alt til varn-
ar gegn berklaveiki. Öllum ræðumönn-
um kom ásamt um nauðsyn á slikum