Lögberg-Heimskringla - 29.06.1961, Side 2

2
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 29. JÚNÍ 1961
SKÚLI G. BJARNASON:
Víða liggja vegamót
Niðurlag
Með íslendingum
í Vancouver
Eftir að við höfðum kvatt
Dr. Niels á lóð háskólans
keyrðum við heim til Squam-
ish, en þar dvaldi ég með hin-
um ágætu hjónum í 5 daga,
Geir Jóni og frú Regínu, en
um þau hugsa ég mér að skrifa
síðar.
Einn daginn komu þau Sav-
age hjónin með börn sín og
voru þar mikinn hluta af degi.
Gaman að hitta þau aftur og
fræðast af þeim um eitt og
annað. Frétti ég um íslenzka
konu, sem átti heima í
Squamish og lét í ljósi að ég
vildi kynnast henni. Talaði
frú Regína við hana og bauð
kona þessi okkur að koma í
miðdegiskaffi heim til sín.
Svo daginn eftir heimsóttum
við hana í hið nýja og fína
heimili hennar. Þegar þangað
kom mætti okkur hávaxin,
hánorræn kona, og eftir að
hafa heilsað henni segir hún,
að það sé ánægjulegt að fá Is-
lendinga í heimsókn. Hún
heitir S v a f a Magnússon
Brown. Maður hennar heitir
Bernhard Brown og kom hann
heim í þessu. Er hann af
finnskum og sænskum ætt-
um, en alinn upp í B.C. Eiga
þau 3 stálpuð börn. Þessi hjón
eiga stórt apótek í bænum og
er Mr. Brown lyfjafræðingur.
Svafa sagði mér, að faðir sinn,
Stefán Magnússon, hefði kom-
ið frá íslandi 19 ára gamall,
en móðir sín væri fædd í N.D.
og heiti Dorothy Strang og
eru þau á lífi í B.C.
Hafa hjón þessi átt heima
í 15 ár í Squamish. Heimili
þeirra er byggt á háu fjalli
eða kletti og mun engin ís-
Ienzk kona í víðri veröld hafa
annað eins útsýni frá glugg-
um sínum, en húsið er að
miklu leyti byggt úr gleri og
grjóti. Úr framgluggunum
sézt yfir bæinn, fjöll og firði,
en úr öðrum gluggum fagrir
skógar og sjálfur Garibaldi
jökullinn gægist þar í allri
sinni tign í gegnum skóginn.
Eftir að hafa drukkið gott
kaffi og heimbakaðar kökur
með þeim hjónum og skoðað
húsið, sem var alveg nýtt,
kvöddum við þessi glæsilegu
hjón, sem lífið virðist hafa
leikið við á margan hátt.
Einn daginn fórum við inn
í Vancouver, en með okkur
voru tveir Indíánadrengir,
sem hin góðu hjón buðu að
koma með þeim. Þeir á leið
til Vancouver. Á heimleiðinni
heimsóttum við Þórð Teits-
son og frú hans á dásamlegu
heimili þeirra. Þau komu frá
íslandi fyrir 5-6 árum. Hann
er sonur Teits Þórðarsonar
frá Sumarliðabæ í Holtum og
önnu Þorkelsdóttur frá Eyr-
arbakka. Kona Þórðar er syst-
urdóttir skáldkonunnar Guð-
rúnar Jóhannsdóttir frá
Brautarholti. Þórður og kona
hans eru ung og falleg hjón
og eiga fjögur börn. Reykja-
víkur-gestrisni er þar á háu
stigi. Hafa þessi hjón ferðazt
víða, t. d. í kringum hnöttinn
fyrir nokkrum árum.
Nú fóru þau Helgason-
hjónín með mig til Bjarna
Kolbeins og konu hans, en
hjá þeim dvaldi ég í fjóra
daga og leið þar mjög vel, en
þau hjónin fóru með mig
hvert sem ég óskaði. Fyrst
fórum við til frú Jóhönnu
Lárusson, en hana hefi ég
þekkt í 60 ár — er hún Skaft-
fellingur frá Seglbúðum og
ekkja Jóhannesar Lárussonar,
sem á sínum tíma var einn
af þekktustu trésmiðum í
Reykjavík. Bróðir Jóhannesar,
Jón Jónsson, var kvæntur
Þórunni föðursystur minni og
bjuggu þau allan sinn búskap
í Hrífunesi og áttu mörg
mannvænleg börn. Jóhanna
er gáfuð kona og glæsileg og
vinur vina sinna. Á yngri ár-
um var hún fræg fyrir hið
fagra glóbjarta hár sitt, og nú
þrátt fyrir háan aldur er hún
enn hress og íslenzk í anda og
sál.
Daginn eftir var ferðinni
heitið til White Rock í heim-
sókn til Gísla Benediktsson,
en við erum skólabræður frá
Flensborg árið 1905-06. Sonur
Bjarna Kolbeins, Halldór
(Bill) býr á White Rock og
vinnur á skrifStofum stjórnar-
innar í Blaine eða landmær-
um U.S. og Kanada. Eftir há-
degismat hjá þeim Bill og
konu hans fórum við til Gísla
Ben. — Bjarni og frú hans
voru um nóttina hjá Bill syni
sínum, en ég var um nóttina
hjá þeim Gísla og Rúnu konu
hans, sem tóku mér opnum
örmum. Gísli er sonur séra
Benedikts Eyjólfssonar á
Berufirði, en móðir hans var
systir Gíslínu konu Einars
Kvaran. Gísli fór til Vestur-
heims 1911 og hefir átt heima
í Kanada ætíð síðan, er hinn
ágætasti maður í sjón sem
reynd. Kona hans, Rúna Eyj-
ólfsson, er fædd í Færeyjum,
en alin upp í Ameríku. Þau
hjónin eru systkinabörn.
Síðar um kvöldið komu hin
kunnu hjón Dr. Sveinn
Björnsson, skáldið okkar, og
hin fagra kona hans, frú
Marja Laxdal. Það var sögu-
legt að eyða kvöldinu með
þessu úrvals fólki í góðum
húsakynnum alveg niður við
sjóinn, sjá flóð og fjöru og
finna hið svala sjávarloft og
heyra öldurnar brotna í fjör-
unni, og hið dásamlega út-
sýni hvert sem litið var. Langt
fram eftir nóttu töluðum við
um hin 80 skólasystkini okk-
ar, en nú eru mörg af þeim
undir grænni torfu á íslandi
eða Ameríku, en aðrir hurfu
í hinar blá-grænu öldur ís-
lands. Gísli hefir aldrei komið
til íslands síðan að hann fór
þaðan, en haldið þjóðerni sínu
mjög vel og íslenzkur í anda.
Gísli er öllum gömlum vinum
sínum ógleymanlegur. Rúna
kona Gísla sagði mér, að 17
af sínum ættingjum væru
lyfjafræðingar, sem er ef til
vill einsdæmi.
Um kl. 11 voru þau Kol-
beins hjónin komin að sækja
mig og var ferðinni heitið til
Blaine í heimsókn til séra
Guðmundar P. Johnson og
konu hans og svo gamal-
mennaheimilisins Stafholts.
Tóku þeir séra Albert Krist-
jánsson og séra Guðmundur á
móti okkur, og fórum við og
skoðuðum Stafholt úti og inni.
Komu þeir mér í kynni við
forstöðukonuna, Mrs. Rose,
sem virðist bera hið rétta
nafn, svo vinsamleg var hún.
Sagði hún brosandi: Við og
við óska ég að ég gæti bjarg-
að mér í íslenzku, þar sem hið
gamla íslenzka fólk talar
stundum aðeins móðurmál sitt
á alvarlegustu stundum, enda
þótt að því séu allir vegir
færir í enskunni.
Síðast þegar ég sendi dá-
lítið fréttabréf héðan frá
Blaine til Lögbergs-Heims-
kringlu, þá dáðist ég að veð-
urblíðunni, sem var alla þrjá
fyrstu mánuði þessa árs, og
það var rétt, en með byrjun
aprílmánaðar varð töluverð
breyting á veðurfarinu, því
mestallan þann mánuð var
mjög rigningarsamt, líka oft
stormur og skýjað loft, en
í byrjun maímánaðar breytt-
ist aftur veðráttan og marga
fengum við hér í Blaine góða
og indæla sólskinsdaga í maí.
En ég tala nú ekki um alla
þessa blessaða veðurblíðu í
júní. Þó skaraði það alveg
fram úr dagana 15., 16., 17. og
18. júní, sem voru sérstaklega
heitir dagar á flestum stöðum
hér á Kyrrahafsströndinni.
Almennar fréítir
Nýtt pósthús hér í Blaine
var tekið til afnota 3. apríl
(annan í páskum), Það er
mjög myndarlegt í alla staði,
allur útbúnaður hinn full-
komnasti, svo þar stingur í
stúf frá því sem áður var.
Pósthúsið er prýði fyrir
Blaine bæ.
Laugardaginn 15. apríl hélt
þjóðræknisdeildin Aldan fé-
lagsfund heima hjá þeim hjón-
um séra Albert E. Kristjáns-
son og frú. Fundurinn var
fremur vel sóttur og í alla
staði hinn skemmtilegasti. Þar
var góður gestur frá þjóð-
ræknisdeildinni Gimli, Man.,
Mrs. Emma Von Renesse.
Séra Albert, forseti Öldunnar,
bauð frúnni orðið, og talaði
hún mjög vel, skilaði kveðj-
um frá Gimli deildinni og var
beðin fyrir kveðjur frá öld-
inni til Gimli deildar. Svo var
mikill söngur og ágætar veit-
ingar.
Enga af hinu gamla fólki
þekkti ég persónulega, en tal-
aði við margt af því þó engu
síður, t. d. talaði ég við gamla
konu og sagði við hana: Mikið<
fer nú vel um ykkur hér.
Þetta er eins og á fínu hóteli!
— Já, það má nú segja, segir
hún. Þetta er himnaríki á
jörðu. Ekkert er látið ógjört,
sem hægt er að liðsinna okk-
ur. — Ég vildi að ég hefði
haft tíma til þess að tala við
allt gamla fólkið, helzt í ró og
næði. Séra Albert og séra
Guðmundur hafa tekið mikilli
ást við Stafholt, svo að and-
legri þörf er borgið í höndum
þeirra fyrir hina öldnu engu
síður en líkamlegri velferð í
höndum Mrs. Rose, sem mér
finnst vera sem Florence
Nightingale í Stafholti. Eftir
að hafa heimsótt stað sem
Stafholt, skilur maður betur
en áður hina brennandi þörf
fyrir slíkan stað og virðir um
leið hin miklu Grettistök, sem
þar hafa átt sér stað í svo
mörgum myndum, á háum
bökkum hins bjarta, breiða og
bláa Kyrrahafs þar sem víð-
sýnið skín yfir hæðir og haf!
Laugardaginn 22. apríl var
sumarmálasamkoma Öldunn-
ar haldin í fúndarsal Frí-
kirkjunnar í Blaine. — Frú
Marja Björnsson, forseti sam-
komunefndaí1 deildarinnar,
stjórnaði samkomunni. Mjög
vel var vandað til skemmtun-
ar, enda tilkomumiklir
skemmtikraftar. Ágætur fjór-
raddaÖur söngur undir stjórn
Elíasar Breiðfjörðs og hafði
hann góðu söngfólki á að
skipa. Svo skemmtu þeir líka
með fjórrödduðum söng frá
Vancouver, B.C. þeir Mr. H.
Eyford, C. Eyford, Ó. Stefáns-
son og T. Leósáon. Þeir sungu
af list öllum til ánægju.
Ræðumaður á þessari sam-
komu var séra Albert E. Krist-
jánsson, og sagðist honum vel
um margt, sem liðið var, einn-
ig notaði hann allmörg gam-
anyrði, sem vel mátti brosa að.
Þá söng Karlakór Vancou-
verborgar, B.C. fimm íslenzk
lög undir stjórn herra Svein-
bjarnar Sigurðssonar. Ljóðin,
sem þeir sungu, voru þessi:
„Islands er það lag, Til aust-
urheims vil ég -halda, Ó, bless-
uð vert sumar sól, Buldi við
brestur, og Island ögrum
skorið.“ Þetta fór allt svo dá-
samlega vel fram, eins og all-
ir bjuggust líka við. Aliir hér
í Blaine fagna söngstjóranum
síðan í vetur, þegar hann kom
hingað með sinn ágæta söng-
flokk. Söngstjórinn er prúð-
menni og ýel fær í sinni list,
og allir í flokknum hans eru
hinir skemmtilegustu drengir
og- ánægjulegt að kynnast
þeim.
Dr. Sveinn Björnsson las
upp tvö falleg kvæði, eitt á
íslenzku og hitt á ensku máli,
og var doktornum klappað
mikið lof í lófa. Dr. Björns-
son er snillingur í að lesa
kvæði. Þarna var margt fólk
saman komið og allt fór ljóni*
andi vel fram. Slík sumaf'
málasamkoma er öldunni ti
stór sóma.
Vígslualhöfn
Sunnudaginn 7. maí f°r
fram mjög tilkomumik1
vígsluathöfn í lútersku kirW'
unni í Blaine, þar sem ki°
nýja viðbót við kirkjuna vaf
vígð til afnota fyrir kirkju'
legt starf. Þar var fjöldi fólRs
saman komið og allt mjög
tíðlegt, söfnuðurinn hafo1
mikinn og góðan söngflokk og
þrjá einsöngvara, Mrs. Hal'
dór Johnson, Mr. Chuch Ög'
mundson, og Mr. Alberts, fra
Bellingham, mikill og
söngmaður. Þeir, sem þar to '
uðu ásamt sóknarprestinum.
Ernest H. Nygaard, voru PaS'
tor Edwin Bracher, forseú
Pacific synodunnar, sem fluttl
framúrskarandi fallega vígslu'
ræðu, séra Guðmundur sag 1
sögu Blainesafnaðar og minnt'
ist á alla þá kennimenn, sel11
þar hlöfðu starfað frá árinU
1913 til þessa dags. Vér ósk'
um lúterska söfnuðinu111
ásamt presti hans til lukku
blessunar í framtíðarstarfinU'
Föstudaginn 5. maí efu^1
Odd Fellow stúkan No. 80 1
Blaine til myndarlegrar sam*
komu í tilefni þess, að Þe^
voru að borga að fullu fyrir
samkomuhúsið sitt í Blaine’
sem er aðeins fárra ára galU'
alt. Allir voru boðnir ve
komnir. Nokkrir íslendingar
voru þar viðstaddir og sumir
tóku þátt í þessum mannfa8u'
aði, til dæmis spiluðu þar Þr’r
landar á hljóðfæri, það v°rU
þeir Halldór Johnson, seUl
spilaði á píanó, Bob Gun'
mundsson á gítar, og Walter
Hörgdal á fiðlu. Margir tóku
þar til máls, en aðalræðumað'
ur samkomunnar var sera
Guðmundur P. Johnson, hann
rakti starfsferil Odd Fello"^
reglunnar í aðaldráttum ytir
síðastliðin 150 ár, sem aðal'
lega hefir verið í því fólg1
að hjálpa þeim þurfandi og
munaðarlausu, byggja heim11
fyrir börn og gamalmenni og
ýmsar fleiri líknarstofnanir’
sem Odd Fellow reglan beitir
sér fyrir. Þessi Odd Fello^
regla (Independer^t Order G
Odd Fellow) er bræðralag 1
orðsins fyllstu merkingu, seU1
starfar saman í einingu and'
ans. Þeir hrinda mörgum stor'
fyrirtækjum til framkvæmd3
og láta stórmikið gott af ser
leiða um allan heim. Á meða
þeirra ríkir eining og friður>
sem aldrei hefir verið brugS1
út af. Þeir trúa á handleiÖsiu
hans, sem stjórnar öllu vf
með sínum friðar anda. Peir
halda uppi stöðugri starfsem1
í flestum borgum og sma'
kauptúnum í öllum Banda'
ríkjunum og víðast hvar um
allan heim. Þeir eru trúver
ugir og sannir í starfi sinU-
Framh. í næ»ta blaíSl
SÉRA GUÐMUNDUR P. JOHNSON:
Bréf fró Blaine