Reykvíkingur - 08.09.1894, Blaðsíða 4

36
þeirri sem það hafði fengið sjer útmælt í
fyrra í Tjörninni. — 7. Beiðni frá Pjetri
Hjaltesteð, um lækkun á gjaldi því, sem
ákveðið var af bletti þeim, sem honum var
útmældur vestanundan Rauðarárholtinu, og
var henni synjað. En aptur á móti var
frestað til næsta fundar beiðni hans um
eina dagsláttu i viðbót. — 8. Form. stakk
upp á því, að setja ákveðin landamerki
millum Klepps og Laugarness öðrumegin,
og Bústaða hinumegin, og var samþykkt
að afmarka þar í haust með smávörðum, og
eins millum Laugarness og Breiðholts. —
9. Þórh. Bjarnarson stakk upp á að laga
lækjarósinn, og leggja stjett meðfram hon-
um að vestanverðu. Ákveðið að ganga á
staðinn, og afgjöra um málið svo síðar.
(Það er vonandi, að bæjarstjórnin láti sjer
ekki vaxa um of í augum, að fá renning
af túni sjera Eiríks Briems til þess að
geta gjört lækinn beinan frá Lindarbrunni
og útí Tjörn, því það yrði laglegt eða jafn-
vel prýði. Önnur aðgjörð við Iækjarósinn
yrði einungis kák, sem kostaði þó töluvert,
en mundi verða breytt innan fárra ára, og
þá fenginn renningur af Briemstúninu. Svo
ætti að hafa svo breiðan kantinu að aust-
anverðu upp í tún Briems, að nógu breitt
væri fyrir götubyrjun, sem einhverntíma
kemur í kringum tjörnina. Það er ekki
svo lítið áríðandi, að búa heldur í hag en
óhag fyrir framtíðina). — 10. Dregið nr. 2
af skuldabrjefum Laugarness til útborgun-
ar. — Form. gat þess, að með því að það
væru nú farin að fjölga þilskip hjer á
stakkstæðunum, vildi hann bera undir
bæjarstjórnina, hvort henni sýndist að setja
skorður við því framvegis, að hjer yrðu
sett upp þilskip á stakkstæðunum, og
voru allir fulltrúarnir á því, eins og tekið
var fram í Reykvíking í fyrra, að það væri
fremur óprýði fyrir bæinn, að hafa þil-
skip hjer á kampinum, og svo geti það
hindrað sjófarendur, sem Ieituðu lendingar
hiugað, að setja upp skip sin. öuðmundur
Þórðarson tók það fram, að hjer væri betri
lending í slæmum veðrum, en annarstaðar,
og yrði því að hafa kampinn óteptan, til
þess að sjómenn, sem máske hleyptu hingað,
gætu sett upp skip sín, og svo þyrfti líka
talsvert svæði fyrir öll uppskipunarskip
kaupmanna, þegar þau væru sett upp. Að
endingu voru allir fulltrúarnir á því, að
banna þilskipauppsátur hjer á kampinum
framvegis (mikið var það). — Jón Jensson og
Gunnar ekki á fundi, en sjera Þórh. og Ól.
Ólafsson komu nokkuð seint á þennan fund.
Kjörfundur 27 ágúst
til að að kjósa einn mann í niðurjöfnunar-
nefndina. — Af öllum bæjarmönnum mættu
einungis 17 á fundinum, og var Guðmund-
ur Guðmundsson á Yegamótum kosinn í
niðurjöfnunarnefnd með 16 atkv. af þessum
17 sem á fundinn komu. Það gegnir öld-
ungis undrun, hvað bæjarmenn eru áhuga-
lausir með að mæta og kjósa hjer í þá
nefnd. Menn gjöra sjer virkilega ekki ljóst,
hvað áríðandi er, að kjósa kunnuga og
sanngjarna menn í þá nefnd; það er svo
sem enginn smávægilegur starfi sem sú
nefnd hefur á hendi, — að hafa vald á
hvers manns vasa, til að ákveða hvað hann
skuli borga í aukaútsvar ár hvert, því þó
menn geti klagað útsvör sín til bæjarstjórn-
arinnar, þá mun almenningur opt ekki vera
með öllu ánægður með úrskurð hennar í
þeim málum. — Það er því einungis af
hendingu í þetta einn, að kunnugur maður,
að minnsta kosti í austurbænum, og sem
þar að auki að sögn er talinn stilltur og
sanngjarn maður, hlaut nú kosningu í nið-
urjöfnunarnefndina hjer.
Göturnar hjer í Reykjavík.
Það er fallegt og næstum sönn prýði fyrir
vesturbæinn, að sjá nú Hlíðarhúsastíginn,
eptir að búið er að gjöra við hann, og
væri óskandi, að veganefndin hefði ekki
þurft að láta bíða haustveðranna að full-
gera hann ofan að Aðalstræti, eins og hún
hefur áformað. En henni er stór vorkun,
þar sem svo vandasamt er að gjöra það
sem eptir er (sprengja klappir og jafna halla),
þó hún veigri sjer við að láta viðvaninga,
eður ófæra menn til þess starfa, gjöra það.
En því reynir bærinn ekki að koma sjer
upp hæfari mönnum til götugjörða og ann-
ars starfa í bæjarins þarfir, en þá sem hann
hefur nú? Slíkt er öldungis óskiljanlegt. Því
þó þeir geti borið ofan í lagðan veg, þá er
það enginn sjerlegur lærdómur.
Eins og það er hrósvert, að sjá Hlíðar-
húsastíginn, sem nú er nefndur Vesturgata,
eins er það hörmung að sjá göturnar hjer
í miðbænum, einkanlega síðan þornaði um,
því það má næstum ryfja heyslæðing sum-
staðar samblandaðan við _ hrossataðið og
mómoldina, sem sumir hreinsa illa upp eða
ekki af götunum, undan mónum þá hellt
er úr vögnunum þegar verið er að aka
honum heim. Bæjarmenn eru orðnir svo
vanir við þennan prýðis-vaðanda á götun-
um, að þeir finna víst ekki til hans. Það
væri sannarlega þörf á, að veganefndin ljeti,
þó ekki væri nema einu sinni, sópa eður
grynna ofurlítið ruslið á götunum hjer áður
en haustar að eða aptur fer að rigna.
Útgefandi: W. ó. Breiðfjörð.
Beykjavlk 1894. — Fjelagsprentsmiðjan.