Heimskringla - 04.03.1909, Síða 3

Heimskringla - 04.03.1909, Síða 3
■ JSIHBHEINGCX bls S Cor. Portage Ave and Foat St. FÉKK FYRSTD VERÐLADN Á. SAINT LODIS SÝNINGDNNI. D«ug og kveld-kttisla'. LeitiS fullra tippliýsinga og biöjiö um vorn nýja pappírslmíf ókeyipis. Véir kemnuim emska tun.gti. M. E. ATACKKY, Skrifari MARKET HOTEL 146 PRINCESS ST. iSSSU™,. P. O’CONNELL, efgandl, WINNIPEG Beztn teRundir af vinföngum og vind um, aðhlynning góð, húsið endurbætt JOHN DUFF PLDMBER, GAS AND STEAM FITTEE Alt verk vel vandaö, og veröiö rétt 664 Notre Dame Ave. Phone 3815 Winnipeg Strathcona Hotel Homi Main og Rupert Str. N ýbygt og A gætt gisti h ús; Gest um veitt öll þægindi með saun- gjarnasta verði. Frí keyrsla til og frá öllum jfirnbr. stöðv- um. Beztu vfn og vindlar; og herbergi og máltíðar ágætar. McLaren Brothers EIGENDUR Hotel Pacific 219 Murket I H.M.Uicks Street 1 Eigandi Winnipeg - - - Manitoba Telephone 1838 Ný-endurbætt og Ný-tfzku hús f alla staði. V iðskifta yðar óskast virð- ingarfylst. $1.25 a D a g BRUNSWICK HOTEL Homi Main St. og Rupert Ave. Be&ta borðhald; Ilrein og Björt Iler- bergi; Fínustu Drykkir og Beelu Vind- lar. Okeypis Vagn mastir ÖUum Train- lestum. lieynið oss þegarþú ert d ferö. Stigamenn. (Niðurlag frá síðasta blaði) II. ILLGJARNIR STIGAMENN. Sá flokkurinn eða deildin er miklu fjölmennari, einkum þó aust an hafs. Við höfum orðið varir við þá líka, og rekur sjálfsagt minni til þess. Hér birtast þeir all oft í gegn um fréttapistla, og úr því verður svo endalaust og mark- laust orðaskvaldur. Væri allir fréttapistlarnir, sem blöðin fá, skrifaðir undir nafni þess, sem rit- ar, þá mundi flest, ef ekki alt það, sem til ásteytingar eða rifrilcfts verður, aldrei hafa verið skrifað. Sama er að segja um ýmsar grein- ar, sem blöðin birta. Má þar til nefna sem dæmi grein frá Foam Lake, sem birtist í fyrra, og “Kvæði og skáldsögur’’, sem birt- ist nýlega. þannig ilagaðar ritgerð- ir, ef ritgerðir skyldi kalla, birtast ekki nema undir dularnöfnum. Höf undarnir mundu skammast sín fyr- ir nöfn sín undir þeim, enda þó þtfLr hafi ef til vill lágan siðferðis- karaktér. En þó Vestur-íslendingar eigi talsverðan hóp af þessum stiga- mönnum, þá eiga þó Austur-ís- lendinoar enn fleiri. þar er hópur- inn stór, — því miður. Og það er ekki í neina launkofa að fara með það — því það er vitanlegt öllum — að í þeim hóp eru engu síður hámentaðir menn en alþýðttmenn. iSg veit ekki nokkurt blað lands- ins latist við stigamenn af þessari tegund. En játa verður það, að misskift er þeim á þau. Stjórnar- blöðin, þó fá séu (4), hafa á síð- ustu tímum yfirgnæfandi fjölda við hin öll, og einnig yfirgnæfandi skaðsemismenn. þetta sér maður, þegar ö 11 blöðin eru lesin. Eg hefi safnað saman nálega hverju einasta eintaki af öllum blööum landsins, meðan bardaginn stóð yíir í sumar tun nefndarfrumvurp- ið (frá 12. maí til 10. sept.). Og ég hefi marglesið þau öll. Við þann lestur liefi ég veitt þessu ná- kvæma eftirtekt, og fullvissast um þá niðurstöðu, sem áður er greind Að sanna þetta hér með dæmum, tæki of mikið rúm, — en verði þessu neitað, skal ég sanna það. Sem að eins eitt dæmi — í þetta sinn — má nefna það, þegar eíinn stigamaðurinn í blaðinu Reykja- vík, sagði berum orðum, að af- skifti Vestur-lslendinga af sjálf- stæðismálinu, væri af því þeir sæu “glampa á mannsalsdollarana”, er þeir fengju hjá Canadastjórn fyrir það að hleypa öllu í uppnám á íslandi og ginna svo fólkið í burtu Fleiri lík dæmi mætti. nefna. — þá mætti minna á stigamenniná, sem komið hafa fram til að ræna mannorði andatrúarmanna o.fl. Blöð sjálfstæðismanna voru, því miður, ekki með öllu laus við stigamenn. Sum þó næstum alveg, t. d. þjóðviljinn og Norðurland ; en grímumenn þeirra voru fæstir, jafnvel enginn beinlínis skaðlegur. En þeir hefðtt alls ekki átt að vera til, — ekki einn einasti. I það er bráðnauðsynlegt, að upp- ræta alla stigamenn, og grímu- menn. það er nauðsynlegt vcgna siðmenningar og siðfágunar, nauð- synlegt vegna sannrar menningar og framfara. Sbigamenskan er skálkaskjól óhlutvandra og ill- gjarnra manna. Að viðhalda henni í hvaða mynd sem er, er eitt hið versta afglap, sem nokkurt þjóðfé- lag getur hent. það, sem menn þurfa að segja og vilja segja, eiga þeir að segja þar, sem allir sjá þá, hvort heldur það líkar betur eða ver. Aldrei að standa í skuggan- um með grímu. Menn, sem aldrei tala á þann liátt, eru aldrei ó- heiðarlegir mótstöðumenn, hvað sem þeir segja, viö þá er hægt að eiga, — kappræða, e£ þurfa þykir, og lofa svo almenningsálitinu að fella dóminn. Að glíma við stiga- menn, er aftur á móti alveg eins og sagnirnar segja að hafi verið að glíma við afturgöngur. þcgar búið er að ná handfestu á þeim, urðu þær að reyk, eða gufti, og voru jafnharðan komnir aftan að YIRÐI FYRIR Örfá orð til þeirra sem EKKI kaupa blaðið Heimskringlu: EF AÐ VER tækjum $11.00 upp úr vasa vorum og biðum yður þá f skiftum fyrir $2.00 þá munduð þér fljðtt taka boði voru. — Vér ætlum nú ekki að gera það, ekki beinlínis, en vér ætlum að gefa yður tækifæri, — sem þ<5 ekki kemur oft fyrir, — að fá keypt $3.00 virði af LES- MÁLI fyrir $2.00. — Ef að þér sendiðoss $2.00 nú þegar, þá skulum vér senda yður Heimskringlu frá þessum tfma til 1. maí 1910, f 15 mánuði, ($2.50 virði), og sömuleiðis eina rffandi skemtilega 50-centa sögubók f góðri kápu. — Og f>á fáið þér $3.00 virði af lesmáli, og það fjölbreyttu, fyrir $2.00. — Þér, sem EKKI kaupið Heimskringlu, notið yður þetta tækifæri, — skrifið eða komið til vor f dag, Á MEÐAN ÞÉR MUNIÐ ! Heimskringla, P.O.Box 3o83,Winnipeg, Man. LEYNDARMAl CORDUI.U FR.LNKU 235 ar”> bætti hún við með uppgerðar ró og fitlaði við eina af teskeiðnnum. “Hin framJiiðna hefir aldrei nefnt á nafn við mig Dein atriði úr æfisögu sinni”, mælti Felicitas rólega. Hún 'þóttist vita, að nú mundL hræðilcgt óveður bíða biði sín. Og nú reið á, að taka því með ró. “það var þó leiðinlegt”, mælti ríkisstjórafrúin og kristi hæðnislega höfuðið. — Roöinn var nú aftur kominn í andlit hennar. — Ég get dáðst að leikara- hœfileikum yðar, Carólína! Yður hefir tekist prýði- lcga vel, að leyna þessum samgöngum.-----------Kæri Jóhannes, sérðu elin þá eftir, að þti hefir dæmt rang- lega lyndiseinkunnir þessarar manneskju?” þegar Felicitas alt í einu stóð í dyrunum, hafði prófessorinn staðnæmst frá sér numinn aí undrun. — Orðin streymdu viðstöðulaust af vörum hennar, — djörf, tregablandin, þrungin af áhuga og krafti. — Hennar skarpvitri, hugsjónaríki andi var aldrei lengi að ráða við sig, hvað gera skyldi, og hún hafði ber- sýnilega æft sig í því, að gera orðatiltæki sín áhrifa- mikil. — Síðustu spurningu ríkisstjórafrúarinnar var látið ósvarað. — — Prófessorinn horfði stöðugt á Felicitas, og brosti, er hann sá, að hún þrátt fyrir stillingu sína hrökk saman við hæönisörvar þær, er beint var til hennar. “Var þetta leyndarmál yðar?” spurði hann og sneri sér að Felicitas. “Já”, mælti hún og attgu hennar leiftruðu. — — það var undarlegt, — en við hljóminn af rödd ltans, fanst henni hún ekki mundi standa ein síns liðs í heiminum, — í hinni óhjásneiðanlegu baráttu. “þér ætluðuð yður að húa hjá gömlu frænku, og það var hamingja sú, er þér áttuð í vændum?" spurði hann ennfremttr. "Já”. Ef ríkisstjórafrúin hefði ekki alt af horft á 236 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU “svikadrósina" á þrepskildinum, þá hefði hún mátt hræðast, hve augu og alt andlit prófessorsins ljóm- aði af ánægju. — Spurningar og svör höfðu rekið hvað annað og tekið svo stuttan tíma, að frú Heil- wig var ekki búin að ná sér enn. Hún sat eina' og myndastytta á stól sínum, prjónarnir höfðu fallið úr höndum hennar, og snjóhvítur hnykillinn valt án þess nokkur veitti því eftirtekt fram á mitt gólf. “þetta eru góðar upplýsingar fyrir mig”, maelti málfœrslumaðurinn, og færði sig nær Feficitas. “þér þurfið samt ekki að óttast, að ég fari að hnýsast inn í nein leyndarmál gömlu konunnar. það deíttur mér ekki í hug. — En ef til vill getið þér gefið mér upplýsingar um það, sem hvergi finst, en sem gamla konan kvaðst láta eftir sig?” Guð almáttugur! Átti þá að yfirheyra hana viðvíkjandi silfurgripunum, er hvergi fundust? Ilún fann sjálf, hvernig likami hennar skalf og að hún ná- fölnaði. — Hún leit óttafull til jarðar, og líktist að öllu leyti þeim, er vonda samvizku hafa. "Af því cg elska sönglistina og hefi safnaS göml- um handritum, þá hefi ég verið í töluverðri æsingu síðan erfðaskráin var lesin upp”, mælti málfœrslu- maðurinn eftir stutta þögn. Ilann undraðist mjög breytinguna, er varð á hinni ungu stúlku vi.ð spurs- mál hans. — “í erfðaskránni er talað um hiindrita- safn, eftir marga fræga ljóðlagasmiði. Við liöfum árangurslaust leitað eftir því. Margir hafa fullyrt, að hin framliðna hafi ekki verið með öllum. mjalla, og þetta, sem hún tilnefnir, sé að eins heilaspuni liennar, — Hafið þér nokkurntíma séð safn þ<Ata hjá gömlu konunni?”------- "Já”, mælti Felicitas. Henni létti stórum, er samtalið snerist í þessa átt, en tim leið reiddist hiin, er hún heyrði gömlu vinkonu sinni borið á brýn brjálsemi. — ‘‘Ég hefi séð hvert hlað”, hætti hún ,vgð. þeim, er viö þá glimdi. þetta gekk þangað til dagur rann. Eins er með stigamennina. þeir verða til, og aldrei yfirunnir, fvrr en dagur skynseminnar og reglulegraT sið- menningar rennur upp. þ á eiga þeir aldrei aíturkvæmt. Eina einustu ástæðu hefi ég heyrt borna fram fyrir dularnöfn- um. Hún er sú, ef menn sem hafa vont nafn (eru illa kyntir) hafi eitthvað að segja. En ég vil spyrja : Eru nokkur líkindi til, að þeir menn geti nokkuð hugsað eða sagt, sem er nokkurs virði? Eg held ekki. HVERJIR CrETA EYÐILAGT STIGAMENSKU ? því er fljótsvarað, — það eru blaðamennirnir. þeir eru mennirn- ir, sem hafa viðhaldið henni, lánað blöðin sín fyrir grímu, og þeir ,eru mennirnir, sem geta og ættu að dauðadæma alla stigamensku. — þeir ættu að hafa samtök sín á meðal (í hvoru landi fyrir sig), og lögleiða aðflutningsbann á öllum stdgamannagreinum í blöð sin, hvort heldur þær væri frá betri eða verri deifdinni. þeir, sem tilheyrðu fyrri deildinni, mundu strax koma fram undir eigin nöfn- um, en hinir, sem tilheyrðu deild nr. 2, hvyrfu, og ættu að geraþað. Veturinu 1906 (12. nóv.) voru flqstir blaðamenn á Islandi sam- taka um, að setnja ávarp þaö,sem nefnt er vanalega ‘'‘Blaðamanna- ávarpið”. Ekki er ég í vafa um, að það er eitt hið hcýlarikasta á- varp, er nokkurntíma hefir verið samið á íslandi. þaö er hyrningar- steinninn undir þeirri sterku sjálf- stæðisþrá, sem nú hefir náö föst- um tökum á þjóöinni. Nú ættu allir blaðamenn íslenzkir, beggja megin hafsins, að bindast samtök- um og semja nýtt blaðamanna- ávarp, er taki skýrt fram að frá ákveðnum degi yrði ö 11 u m dul- nefndum greinum neitað upptöku í hlöðum. Fyrir þeim blaðamönnum sem vildu hér skerast lir leik, mundi fara líkt, þegar tímar liðu, og þeim, sem á Islandi neituðu að skjifa undir blaöamannaávarpið 1906. Blöð þeirra yrðu að saur- blöðum, fyrirlitin af bezta hluta þjóðarinnar. *) Með nýju blaðmannaávarpi, er færi í þessa átt, væri stigið eitt það stærsta heillaspor, eins og 1906. það mundi reynast íslenzka þ.jóðflokknum til hammgju og vel- ferðar austan hafs og ve.stan. A. J. JOHNSON. *) Taka vil ég það fram, að langt er frá því, að ég álíti, að a 11 i r þeir, er fylgja Hafsteins stjórtftnni að málum, tilheyri lak- ara hluta þjóðarinnar íslenzku, en mér kemur ekki annað til hugar, en fjöldi manna í þeim flokki fyrir- líti aðra eins saurblaðamensku og er á stjórnarblöðum, einkum þó Rcykjavík og Norðra. A.J.J. Það er alveg víst, að Það borgarsig að aug- lýsa í Heimskringlu. WINNÍPEG, 4: MARZ 1909, Fréttabréf. MIKLEY, MAN. 16. febr. 1909. Herra ritstjóri Heimskringlu!1 Af því það er svo langt síðan nokkuð hefir sést héðan í blöðun- um, langar mig til að hiðja þig, að ljá þessum línum rúm í þínu heiðraða blaði. Mér þykir leiðinlegt, að Mikley skuli vera eins og olnbogaharn, að hennar skuli ekki vera getið að neinu, fremur en hún sé engin til. það er þá fyrst að byrja á al- mennum fréttum. Hér hefir verið afbragðstíð í vetur, oftast hrein- viðri og frost. Snjór féll hér tals- verður í desember, en mjög lítill síðan. Frostið hefir stígið hér hæst 42 stig á F., en ekki var það nema einn dag. Fiskafli hefir verið hér í meðallagi ; héðan munu vera farin til markaðar 30 tímæki þennan vetur, enda er nú fiskitíminn á enda, því lvér er ná- lega fisklaust sem istendur, og kaupmenn farnir aö láta illa við sumum sortum af fiskinum. Líðan manna er hér með bezta móti. Heilsufar í bezta lagi, — að undanteknum nokkrum gamal- mennum, sem elli er búin að koma á kné. þá er nú að minnast á félagslíf- ið. það mun eiga að heita í með- allagi, en ckkert þar yfir. Menn vinna hér þó saman í ýmsum fé- lögum. Við höfum hér I.estrarfé- lag með 32 meðlimi. það er orðið 14 ára gamalt, og hafa allir, sem í því ertt, verið einhtiga í, að gera það sem fullkomnast, enda höfum við nú allmikið aí íslenzkum bók- um, og fáeinar enskar. — Kvenfé- lag er hér einnig starfandi. það er elzta fé-lagið á eyjunni, og var það stofnað í þeim tilgangi, að lijálpa þeim, sem bágt ættu, bæði einstaklingum og ýmsum félags- skap, sem mvndast kynni til til heilla fyrir hvgðina, og mun það hafa haldið þeirri stefnu sinni. Helztu framfarir hér ertt nokkttt hús, sem hafa verið bygð á sið- ustu árum. Ilelgi Tómasson, póstafgreiðslu- maður á Hecla P.O., hefir komið sér upp stóru og vönduðu húsi. það er eitt með stærstu og beztu húsum, sem bygð hafa verið í Nýja Islandi, enda veitir honum ekki af því, þar sem hann hefir bæði greiðasölu og póststörf á hendi. Hér er ein sögunarmylla, sem þeir Tómsons feðgar eiga. Hún er búin að vera hér í tvö ár. Sagt er að þeir ætli að “taka út” 3-0 þús- undir af trjábolum þennan vetur. Svo láta bændur einnig saga eitt- ltvað af við fyrir sig. Við höfum á orði að byggja hér samkomuhús næsta sumar, ef efna- hagur leyfir og samtökfást nægi- leg, svo við gettim tekið á móti leikflokkum, sem kynnu að heim- sækja okktir úr öðrum plássum í komandi tíð, og jafnframt til þess, að við getum haldið okkar eigin samkomur, án þess að verða að fá lánað hús, sem ætlað er til annarar brúkunar. Margt mætti segja meira í frétt- um, en ég læt þetta nægja í bráð. — Ég vona, að einhver færari mér skrifi héðan fréttir næst, og bœti með því upp fákænsku mína. P. S. Jakobsson. R08LIN HOTEL1 115 Adelaide St. Winnipeg. Bezta Jl.50 á-dais hús í Veettir- Can»da. Keytsla óKeypis milli vagnstöðva ott hússins A nóttn og detri. AóhiynDÍuí hinsbez'". Vid- skifti íslendiiiga óskast. William Ave- strætiskarið fer hjá húsinu. O. ROY, eigaridi. SPÖNNÝTT hótel ALGERLEGA NÝTÍZKU Hotel Majestic John HcDonald, eigandi. James St. West, Rétt vestan viö Mair St. Winnipeg Telefóu 4 9 7 9 $1.50 á dag og þar yfir Bandaríkja-snið Alt sem hér er um hönd haft er af beztu tegund. Reynið oss. MIDLAND HOTEl 285 Market St. Phone 3491 Aiýtt hús, nýr húsbúnaður Fullar byrgðir af alls- konar vfinduðustu drykkj- um og vindlum f hressing- arstofunni. Gisting einn dollar á dag og þar ytir. W. G. GöULD :: FRED. D. PETERS, Eigeudur W'innipeg ::: ::: canada Jimmy’s HQTEL Rétt á bak við Pósthúsið íslendingar ættu að reyna þetta gistihús. í hressingarstofunni er sá eini Islenzki vínveitinga- maðnr í Winnipeg. .Innies Tliorpe, eigandi Fyrrum eigandi Jimmy‘s Restaurant Tld}ouiiuion Bank NOTRE DAMEAve. RRANCH Cor. Naoi Si VÉR GEFUM BÉRSTAK AN GAUM AÐ SPARI. SJÓÐSDEILDINNI. — VEXTIR BORGADIR AF INNLÖODM. HÖFUÐSTOLL - - . $3,983,392.38 SPARISJÓÐUR - - $5.300,000.00 A. E. PIERCY, MANAGER. LEYNDARMÁL CORDULU FR.ENKU 237 “Var það stórt safn?” ■“það voru ljóðlög eftir öll fræg tónskáld, er uppi voni síðastliðna öld". “En þetta ljóðlagasafn eftir Bach ? Ég ímynda mér, aö það sé einhver misskilningur, — og þó er það nefnt oft í erfðaskránni. Muniö þér hvað stóð á titilblaði bókarinnar ?” spurði málfærslumaðurinn og horfði með nánu athygli á hana. “Já, ég man það”, mælti hin unga stúlka. “Hin framliðna befir þar einnig haft rétt fyrir sér. — það var ofurlítil sönglagabók, — Jóhann Sebastian Baeh samdi lögin fyrir smábæinn X..., og þau voru sungin í gamla ráðliássalnum. Fyrirsögnin var þannig : — “Kænska yfirvaldanna. — Um fyrirskipanir ölgerðar- innar".” “það ér ómögulegt! ” hrópaði ínálfærslumaður- inn. Hann næstum hörfaði undan, svo forviða varð hann að hevra alt þetta. — “þetta ljóðlagasafn, sem er nokkurskonar goðafræði fyrir sönglistina, — «r það þá til enn ?•" “það var skrifað með eiginhendi Bach” mælti Felicitas ennfremur. — “Hann hafði gefið það ein- liverjum Gotthelf von Hirschsprung, og hin framliðna hafði fengið það að erfðum”. “þetta eru ómetanlegar upplýsingar, — og n'ú ickora ég á yður, að segja mér hvar allar Jiessar bæk- mr eru”. Hún fann, að nú hafði hún gengið helzt til of langt, — að þessi spurning var sker, er hún hlyti að stranda á. Hún hafði reiöst svo, þá er Cordulu irænku var borið á brýn vitfirring, að hún haföi að •eims hugsað um, að hreinsa minningu hennar undan þeirri ákæru, — og henni hafði ekki komiö til hugar, hverjar afleiðingarnar yrðu. Nú varð hún að svara spiiTTiinqunui. Atti húu að ljúga ? Nei, það var ó- mögulegt!! 238 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU “Eftir þvi, sem mér er frekast kunnugt, er bókin ekki lengur til”, mælti hún í lægri róm en hún haföi hingað til talað í. “ICkki lengur til ? þér meinið víst, að jxer hafa ekki lengur sitt fulla gildi?” . Felicitas þagði. Hún óskaði sér margar mílur í burtu frá hinum áhugasama rannsóknardómara. “Eða?” spurði hann felmstraður. — “Eða getur það skeð, að það sé búið að evðileggja safnið ? Ef svo er, þá veröið þér að segja mér, hvernig það hefir viljað til”. Hún var í vandrafðum. — þarna sat frú Ileilwig, og ef hún segði nú frá öllu saman, myndi hi'm valda henni hneysu. — Hversu oft hafði þó ekki hefnigirnin hreyft sér í brjósti hennar. Ilún hafði álitið, að það yrði sér ánægja, ef hún einhvernthna gæti hefnt sín á þessutn hjartalausa kvalara sínum og séð hann líða. Nú var tækifærið komið. Hún gat kært frú Hcilwig um brot, er stríddi inóti lögunum.------En hún hafði ekki þekt sjálfa sig rétt, — hún gat ekki hefnt sín.----Hún leit rétt í svip til óvinar sins, — og augu, er líktust mest tígrisdýrs augum, mættu hennar. Kn það skelfdi hana ekki. “Ég var ekki viðstödd, þegar safnið var eyði- lagt, og get því engar upplýsingar gefið mn það”, mælti hún, svo einbeittlega og djarfiega, að auð- heyrt var, að það hafði enga þýðingu, að spyrja hana neins frekar. — En þetta varö henni dýrt spaug, — því nú skall óveðrið á, er vofði yfir höföi hennar. Frvi Heilwig var staðin vipp. Hvvn studdi háðum höndum á borðið, og djöfullegur eldur brann úr augum hennar. ‘‘Ræfilsskepnan þin! Vogar þú þér að þyrma mér”, mælti lvv'in skjálfandi af heift. "þvi leyfir þér að ímynda þér, að ég þurfi að hylja gerðir mínar fvrir heiminum, og þú þurfir að breiða yfir þær!, — i \ i

x

Heimskringla

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.