Jón Rauði - 01.01.1886, Blaðsíða 2
„Eru Jiðsmenn allir til“?
Villir hann, stillir hann,
ping eg halda vopna’ vil,
par rauður loginn brann.
Drjúgan lagði vindinn eptir dölnnum :,:
íVara.
„Jeg sting upp mína stjórnarskrá",
villir hann, stillir hnnn.
„í baklás fer hún pá og pá“,
par ranður loginn brann.
Drjúgan lagði vindinn eptir dölunum :,:
fram.
„Yið erum búnir, Bensi’ i stríð*-!
villir bann, stillir hann,
„Nú skal gjöra norðanhríð“,
par rauður loginn brann.
:,: Drjúgan lagði vindinn eptir dölunum :,:
fram.
Á skýin siðan sigtuðu,
villir hann, stillir hann,
en allar byssur „klikkuðu“,
par rauður loginn brann,
:,: Drjúgan lagði vindinn eptir dölunum :,:
fram.
Orsakaðist pað af pví,
villir hann, stillir hann,"
að púður var par ekkert i,
par rauður loginn brann.
:,: Drjúgan lagði vindinn eptir dölunum
fram.
Vendi jeg mínu kvæði í kross,
villir hann, stillir hann,
Nellemann sé æ með oss!
par rauður loginn brann.
:,: Drjúgan leggurvindinneptir dölunum:,:
fram.
* *
*
Jón rauði syngur kviðling penna
hvar sem hann kemur með hinu
alkunna fræga og fagra pjóðlagi voru
og vonum vér að flestum pyki hann
ekki syngja ósnoturlega. Jóni pykir
að vísu kviðlingurin i ekki vera neinn
hryggilegur apturhaldssöngur, nema síð-
asta vísan. En Jónki veit hvernig hann
á að h.-ifa pað þegar hann kemur par
sem rauðir menn búa sleppir hann ætíð
síðustu vísunni, pvi honn sjer pað strax
á svipnum á fólki hvað hann má bjóða
pvi, og hann veit vel að honum yrði
úthýst af peim rauou, prátt fyrir sinn
rauða lit og glæsilega nafn, ef hann
ljeti síðustu vísuna heyrast. En pegar
Jónki keraur til hvítra manna, sem að
vonum toitryggja hann fyrtr nafn og lit
svngur hann ávalt lanvhæst síðustu vís-
una og tví og prí tekur hana opt, pó
peim hvítu sígi pví brúuin er peir heyra
fyrstu erindin og jafnvel verða skelkaðir
ljettist hún pegar Jón lætur síðustu vís-
una glymja hærra en allar hinar og
pað hvað eptir annað. Eptir pað parf
hann ekki að vera stúrinn útaf viðtök-
unum hjá peim hvítu. J>að skyldi pví
enginn undrast yfir pó hann einhvern-
tíma kynni að sjá Jón rauða með rautt
band á hneslunni eða giltan kross á
brjósti á hyllu með ráðgjafa brjefum og
öðrum háttstandandi Tivitura stjórnar-
skjölum.
4 „-------^
Auiiálsbrot.
(1588)
Um haustið fundu gangnamenn langt
norður á afrjett mey eina forkunnar
fagra í hvítum skrúða. Lá hún par í
hörðum hjarnskafli og hugðu peir hana
dauða. Én er peir lutu oíanað henni
urðu peir pess varir að hún andaði hægt
og seint og virtist peim enda að hún
stundum stynja punglega. Reyndu peir
til að vekja hana af pessum dvala, en
pað tókst eigi. Stakk pá einn Mývetn-
ingur upp á pvi að dreypa á hana úr
vasaglasi sínu. Hinir vildu pað ekki
og kváðu pað ósæmilegt að hella brenni-
vini ofan^ i sofandi stúlkuna, Myvetning-