Fjallkonan - 14.11.1906, Blaðsíða 4

236
FJALLKONAN
Nýir kaupendur
Smekklegastar silkisvuntur
fást á kr. 7,50 og 10,00 í
Brauns verzlun JEIamborg'
A.ÖalstrætÍ 9 Telefón 41.
fá blaðiö C>l5LOy;jp±S* frá byrjun þessa mánaðar
til ársloka,
Sömuleiðis ÓlJLeyjpiíS afbragðs skáldsögu,
Sömuleiðis margar tegundir af klæði.
ELvenslifsa- og ltramvöruvorzlun
í Ingólfsstræti Nr. 6.
um 300 bls.,
Vandaðar yörur, g-ott verð á öllu.
sem öll verður komin út fyrir næsta nyár.
Til lækna og almennings.
Simonsen og Weels Efterf. Kaupmannahöfn, sem almennir og herliðs
spítalar fá vörur sínar hjá, hafa falið mér einkasölu á íslandi á öllu
sjúkravatti — sáraumbúðum — hjúkrunargögnum
o. s. frv., o. s. frv. Alt með afar-lágu verði.
Eeykjavík, 28. september 1906.
Elsill Jaootosen.
af alfataefnum, vetrarfrakkaefnum,
sérstökum buxnaefnum hjá
1. Andersen & Sis.
OTTO M0NSTED8
danska smjorlíki
Samkomuhúsið Betel
Sunnudaga: Kl. í>1 /2 e. h. Fyrirlestur.
Miðvikudaga: Kl. 81/,, e. h. Bíblíusamtal.
Laugardaga: Kl, 11 f. h. Bænasamkoma
og biblíulestur.
igœif hálslín
og alt því tilheyrandi hjá
H.Andersen&Sön.
§fanHarrl er ðdýrasta og frjátslyndasta
IdliUuiU. llfsábyrgðarfélagið. Pað tek-
ur allskonar tryggingar, alm. lifsábyrgð-
ellistyrk, fjárábyrgð, barnatryggingar o. fl.
Umboösm. Pétnr ZéphénIa.»ou.
ritstjóri Bergstaðastræti 3.
Heima 4—5.
öi og faiaefni
sel ég sem áður ÓU^Tast
Nýkomið mikið af
nýtízku-efnum,
Hálslíni allsk. og Slaufum
sem er betra og faliegra en nokkru
sinni áður.
skraddari.
Skrifstofa og aðalafgreiðsla
Fjailkonunnar
var um síðustu mánaðamót flutt á
Stýrimannastig 6 skamt fyrir
norðan Stýrimannaskólann.
í aðalafgreiðslunni og í
búð Kristins Magnússon
Aðalstræti
verður auglýsingum og borgunumtil
blaðsins veitt viðtaka.
Þeir, sem áðnr hafa vitjað blaðsins
í afgreiðslunni, eru beðnir að vitja
þess eftirleiðis í búð Kristins Magn-
ússonar.
illar húsmæður
ættu að safna saman öllum ullar-
tuskum og senda þær til
„Silkeborg Klædefabrik"
Þaðan fá menn sterkust og ódýr-
ust fataefni,
Nánari uppl. hjá
Gisla Jónsysni
Laugaveg 24.
Regnkápur
nýkomuar til
er bezt.
IP'lestallar nauðaynjavðrnr í verzl.
Mattliíasar Mattliíassouar.
H. Andersen & Sön.
Ritstjóri Einab Hjökleifsson.
Fólagsprentsmið.jan — 1906.
262
*
legt hendir mig, fer eg að hugsa nm rauða hárið á honum og
söðulneflð. Þegar hesturinn minn hnýtur eða dettur, kenni eg
Theódór um það. Þegar faðir minn leiknr eitthvert léttúðarbragð,
er það Thódór að kenna. Ef Salígneux hefði verið selt, þá hefði
eg trúað því, að í raun og veru hefði Theódór keypt það; og dag-
inn sem de Preval greifi bað mín, kallaði eg upp: „Þarna er
Theódór lifandi kominn!“ Eg hefl sagt yður, að þér skulið aldrei
fá mín. Nú segi eg, að ekkert sé því til fyrirstöðu. 0g ef þér
hafnið boðinu, þá mun eg kenna Theódór um það; hann hefir stöð-
ugt verið fjandmaður hamingju minnar.“
„En hvað er það, sem hún er að segja yður, hr. greifi?“ spurði
frú de Juines. „Eg get ekki sannara orð talað en að eg held, að
hún sé að flytja ræðu.“
Falsgreifinn fann það á þessari stund, að veruleg ástríða fer
ávalt heimskulega að ráði sínn, að á úrslitastundum kann hún
hvorki að haga orðum sínum né að öðrn leyti að koma fram svo
sem vera ber, og enn fremur, að þeir menn ern 1 raun og veru
ekki ásthrifnir, sem ekki glata snarræði sínu. Honum kom ekki
til hugar að svara á nokkura hátt annan en þann að taka höndina,
sem hún rétti sjálf að honnm og bera hana npp að vörum sér. Því
næst snerist hann á hæli að greifafrúnni og mælti við hana:
„Eg elska yður eins og lífið í brjóstinu á mér, frú mín góð;
yður á eg að þakka hamingju mína.“
Þá stökk hann út úr stofunni. Hann fann, að hann þnrfti að
flýja eitthvað, þangað sem hann gat notið fagnaðar síns einn og
263
látið hann fá útrás, án þess að nokkur yrði þess var, annar en
trén í skóginum og stjörnuruar á himnum.
Greifafrúin furðaði sig á þessu skyndilega undanhaldi. Samt
sagði hún:
„Hvað hann er töfrandi; en það tignarmót, en sá yndisleikur!
Það leynir sér ekki lengi, að þessi maður hefir verið í heldri manna
tölu frá fæðingunni.“
„Já, og þá er honum ekki ólagið að koma fyrir sig orði,“
bætti nngfrúin við.
„Ó, hann var ofurlítið utan við sig. Hann verður mælskari
næst,“ svaraði frú de Juines. En mundu nú vel eftir því, góða
mín, að þú hefir lofast honum, og að ekkij|getur komið til nokkurra
mála, að þú rjúfir það loforð.“
„Eg ætla ekki heldur að rjúfa það, frænka mín,“ svúraði hún.
„Nú er eg þess albúinn að giftast þessuni manni, sem er nýfarinn
frá okkur.“
Frk. de Saligneux gekk rösklega að ölln, sem hún hafði fyrir
stafni, hvort sem hún ætlaði sér að stela blómi eða giftast þeim
manni, sem hún unni. Hún hafði lofað sjálfri sér því að draga
það ekki til næsta dags að fá vilja sínum framgengt. Greifafrúin
var eins og sólskin í framan, þegar hún skildi við hana og fór
inn í herbergi sitt, fagnandi út af kænsku sinni, skarpskygni og
skyndilegum sigri. Þá skipaði Klara að beita fyrir vagninn taf-
arlaust. Nokkurum mínútum síðar var hún komin upp í vagninn
með herbergismey sinni og lögð af stað til Astorgötu. Þar hafði
baróninn búið um sig sem ókvæntur maður, hafði borið það í væng-