Assessorarnir í öngum sínum eða - 01.01.1879, Blaðsíða 4

4
Loksins viljeg, vinirgóðir, ávarpa yðurnokkr-
um alvarlegum orðum : Brjef min hefijeg ritað yð-
ur ekki til þess að æsa yður upp á móti höfðingj-
unum, og verð jeg að geta þess, að margir höfðingj-
ar hafa haldið sjer fyrir utan hið nýafgengna kosn-
ingarstríð, jeg veit jafnvel ekki, að aðrir af hinum
hálaunuðu embættismönnum hafi tekið nokkurn
verulegan þátt í þessu stríði, en assessorarnir, bæj-
arfógetinn, og ef til vill amtmaðurinn 1; margir em-
bættismenn munu hafa haldið sjer heima kosning-
ardaginn og gefið hvorki Jóni ritara nje Halldóri
K.F. atkvæði sín ; heldur ekki hefi jeg viljað halda
fram málstað dónaskaparins gegn menntuninni. Jeg
hefi skrifað yður einmitt af því, að jeg þykist vita,
að þjer allir, sem kusuð Jón ritara, þó þjer sjeuð
flestir fátækir og óskólagengnir, eruð langt frá jm að
geta heitið dónar, að yður aldrei gæti dottið í hug að
beita smánaryrðum, ofríki eða handalögmáli gegn
neinum manni, hvað illa sem yður væri við hann, að
þjer viljið forðast allan róg og alla úlfúð, að
þjer, þó þjer hlæið að þeim, sem verða sjer til
minnkunar vegna blindrar heiptar eða fólslegrar
framhleypni, ekki hatið þá, en öllu fremur kennið
í brjósti um þá, — og að þjer með því að þjer haf-
ið varðveitt barnalærdóm yðar í öllu andstreymi
lifsins, hafið meiri sanna menntun, en sá maður,
sem hefir getað lesið mikið, fengið góðar sálargáfur og
*) Athugasemd eins kjósanda: Höfundurinn liefði varla furðað sig
á þessu, ef hann hefði vitað, að Jón Stefánsson einatt kallar amt-
manninn og assessorinn „kollega“ (lagsmenn) sína, síðan honum
veittist sá Tieiður, að komast í fjelagsskap við þá um nýja túnið
á melnum: Sækjast sjer um líkir.
■) A t h u g a s e m d eins Skuggahverfings : J>að játa jeg fúslega, og
v'ar það ekki Jón, sem falaði atkvæði mitt kosningardagsnóttina
fyrir þrjú mörk eða meira í vörum eða peningum.
verið borinn á höndum frá barnæsku af ríkum ætt-
ingjum, en hefir gleymt guði, og nú ekki dýrkar
annað en vömb sína og vitsmuni.
Jón hatar heldur ekki „intelligentsina“. Hann
er háskólabróðir þeirra Bergs, Lárusar, Magnúsar og
Theódórs, og þó þeir stundum hafi verið hálfbrelln-
ir við hann, á hann þeim líka margt gott upp að inna
síðan hann var þeim samtíða í Kaupmannahöfn, en
einmitt af því,að hann þykist vera vinur þeirra, einmitt
af því, að hann, sem íslendingur, gleðst yfir að höfð-
inglegs vaxtarlags þeirra og skarpleika er getið
víðar en á þessu horni veraldarinnar, vill hann reyna
að koma í veg fyrir, að þeir eptirleiðis spilli fyrir
sjálfum sjer á likan hátt, og hann heldur, að þeir
hafi gjört síðustu dagana, því „sá er vinur sem til
vamms segir“.
Jegvona, að hver yðar vilji játa, að Jón ritari
hafi ekki beðið hann um atkvæði2; en því frjálsari,
sem kosning yðar hefir verið, því ríkari tilfinningu
hefir Jón fyrir því, að það er mikill vandi, sem hon-
um hefir verið lagður á herðar, og með því að hann
þekkir fæsta af yður, biður hann yður meðmjer, ef
yður skyldi seinna meir í einhverju ekki líka við
frammistöðu hans, að taka viljann fyrir verkið, en
það vonar hann, að þjer aldrei frjettið með sönnu, að
hann af ásettu ráði hafi gjört eða sagt nokkuð, er
væri ósæmilegt fyrir fulltrúa yðar og fyrir embættis-
mann þess konungs, sem opt hefir sýnt, að hann
metur það mest við embættismenn sína, að þeir
gjöri sjer far um að vera skylduræknir, röksamir
og einarðir leiðtogar þjóðarinnar, en ekki sækist
eptir hylli yfirboðara sinna með orðagjálfri, smjaðri
og hrákasleikjum, — og- að hann ann öllum þegnum
sínum, og ekki sízt hinum fátæku, er hann heimsótti
í hreysum sínum, þegar hann kom hjer á þjóðhátíðinni.
AUHLÝSINCrAR.
f>eir sem ganga í pjóðvinafjelagið og borga kr. 2, fá auk annara bóka ókeypis
ALMANAK \T>A P.IELA 0 SINS 1879.
Ritgjörð þessi er til sölu hjá Gísla í norsku verzluninni og hjá Magnúsi í
Bráðræði, fyrir 10 aura exempl. f>egar keypt eru 20 expl. fæst fimmtungs afslátt-
ur. Verði nokkuð afgangs prentunarkostnaðinum, mun því varið til þess, að aug-
lýsa á prenti og með uppslögum á götuhornum fundargjörðir þær, er síðan kynnu
að fara fram i höfuðstað íslands, bæjarbúum til leiðbeiningar, og öðrum sveitum
landsins til fyrirmyndar og uppbyggingar.
Prentsmiðja ísafoldar, 1879.
Sigm. Guðmundsson.