Fjölnir - 01.01.1847, Page 35

KLAUFLAXINN.

Sjö sinnum sjö eru 49” sagöi Hallur í Skollaíit; [jað er
föstutíminn, og [)á niá enginn nefua kjöt — varaöu þig,
maBur, á að synilga! jeg hef komið að lioiium í tunglsljósi,
þar sem hann sat á ehlhúsglugga og seildist inn á rárnar,
og talaði við sjálfan sig í hálfum hljóðum. Hann sagðist
Iiggja á dorg og vera að veiða og hjelt það væri hverjum
manni heimilt. Og þegar hann kom á þingið og sýslu-
maðurinn sagði hann hefði stolið, þá bar hann ekki á móti
því, nema hvað hann neitaði, þaö hefði verið kjöt. ”Jeg
hef tekið klauflax”, sagði þjófurinn, ”og býst við að verða
hýddur; en það er bezt að hera sig kallmannlega!” j>að
bar ekki heldur á honum, að hann væri sjerlega daufur.
En þegar honum var Iesin upp þingbókin og hann heyrði
þar stóð ”fimm fjórðungar af kjöti”, þá fór hann að gráta
og sagði við dómarann: ”Krofið var fimm fjórðungar; en
hitt voru ekki mín orð; skrifið þjer heldur 6 fjórðunga
og setjið þjer klauflax”.
3