Fjölnir - 01.01.1847, Page 7

f
JÓNAS IIALLGRÍMSSON.
7
J)ar fal þig dauðans myrka nióöa
menn sem að aldrei skilið fá;
hnipin nú eyjan grætur góða,
geyma |)itt lik hún ekki niá;
en orð j)itt svo lengi líf þar fær
sem ljóshjálmi jökull veldur skær.
Ljóma ilmandi
um íturgrænan
völl á vordegi
vinaleg blóm;
dögg á strái
við dagsljósi
mæru brosir
í morgunblæ.
Svoaskein önd þín
af unaðskærum
Ijóma fegurðar
og ljósi sanrdeika,
sem á sumars morgni
sólu móti
hlæja blikandi
blómvallar tár.
Og önd þín lifði
með líkams fjötrum
í fögrum geislum
frelsis sólar.