Morgunblaðið - 29.11.1987, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. NÓVEMBER 1987
B 7
Nýlistasafnið
Safnið býr hér við
þröngan kost en hefur þó
hleypt leikhópum inn á sig.
EGG-leikhúsið frumflutti
hér tvö verka sinna ogí
kjölfarið kom
Alþýðuleikhúsið með
sýningu. Skiptiþá engum
togum, salurinn sem leikið
hafði verið í var rifinn að
hálfu af eigendum hússins,
Alþýðubankanum, sem þufti
að stækka við sig (sjá efri
hæð). Salurinn er ekki
lengur nothæfur til
leiksýninga.
Leikskemma LR
Fyrir um ári síðan hófust
sýningar Leikfélagsins á
verkinu Þar sem
Djöflaeyjan rís oghefur
gengið síðan fyrir troðfullu
húsi. Umáramótætla
leikfélagsmenn að
frumsýna þarnýjan
íslenskan söngleik — en það
verður skammgóður vermir
því Leikskemmuna á að rífa
á sumri komanda.
Sjálfstæðishúsið -
Sigtún við Austurvöll
Margir íslendingar sem
komnir eru af allra léttasta
skeiði eiga minningar um
óborganlega skemmtun í
þessu húsi. Hér var aðalvígi
revíunnar um tíma. Bláa
stjarnan átti sviðið eins og
sagt er á leikhúsmáli. Hér
má ekki Ieika lengur því
starfsmenn Pósts ogsíma
koma hér saman til að borða
hádegismatinn sinn.
Kjarvalsstaðir
Kjarvalsstaðir er alhliða menningarmiðstöðmeð aðaláherslu á myndlist. Þar hafa verið haldnirýmsir
menningarviðburðir, þ. á m. leiksýningar, þó það henti ekki alls kostar til slíks fremur en svo mörg
hús. Skiptarskoðanir hafa verið um hversu velþað henti til myndlistasýninga oghefurþáloftiðí
húsinu verið þyrnir í augum margra myndlistarmanna. Fyrir um tveimur árum stóðu salarkynni i
húsinu auð vegna ákvörðunar stjórnar hússins um að láta rífa niður loftið. Ekki náðist samkomulag
við arkitekt hússins, svo Alþýðuleikhúsið fékk að hlaupa þar inn með sýningu á hinum ónýtta tíma.
Gárungar vildu meina að meðþeirri ákvörðun vildi stjórn hússins freista þess hvort ekkigengi betur
að losna við loftið vegna þess h ve oft það hefur sýnt sig að niðurrif húsa gengur greiðlega eftir að
Alþýðuleikhúsið hefur átt þar viðkomu. Loftið fór ekki niður og engin leiksýning hefurgist húsið síðan.
„Spurn
ing um
tíma“
eftir
Nicolai.
Nicolai í París
Frá Elínu Pálmadóttur í París.
Á ferð minni í París rak ég aug-
un í auglýsingar um málverkasýn-
ingu landa okkar, sem gengur undir
listamannsnafninu Kristinn Nicolai,
í Galerie Facade skamrrit frá Beau-
bourg-safninu, og leit þar inn.
Þama sýnir Nicolai um tug olíu-
málverka, sem sum eru gríðar stór.
Þau voru nær öll seld, stóru mál-
verkin fýrir 50.000 franka, sem er
um 300 þús. ísl. krónur. Myndir
Nicolais hafa mikið breyst síðan ég
sá síðast sýningu með honum fyrir
allmörgum árum. Þá voru fyrir-
myndimar mest konur, nú má sjá
svín á nær hverri mynd. Ekki þó
öllum. Þó má greina sama hand-
bragðið og liti frá fyrri tíð.
Nicolai hefur nýlega sýnt í South-
ampton í Bandaríkjunum og fyrir
dyrum hjá honum er einkasýning í
Madrid í vor. Hann hefur sýnt mik-
ið á undanfömum árum, hingað og
þangað. Á íslandi sýndi hann á
Kjarvalsstöðum 1978 og síðan hef-
ur hann haft einkasýningar í Tókýó,
í París 1980, 1983 og 1984 og nú
í október. Kristinn Nicolai er fædd-
ur 1959 á íslandi og býr og starfar
í París. Hefur síðan 1982 tekið þátt
í íjölda samsýninga í Frakklandi
og víðar, auk einkasýninganna, sem
að ofan eru nefndar.
Á sýningunni er vönduð sýning-
arskrá með litmyndum af nokkmm
verkanna.
E.Pá.
Um hvað fjallar „1919 - Árið eftír spönsku veikina“
Þú spyrð
ekki um lítið
Venjulega era það gagnrýnendur
og bókmenntafræðingar sem segja
okkur um hvað bækur fjalla. Og
þá sannast iðulega að engum kem-
ur niðurstaðan jafn mikið á óvart
og höfundinum. Þetta kann að vera
eðlilegt því sagan sem höfundur
ætlaði að segja er ef til vill ekki
sú sem skráð er í bókinni. Þess
vegna verður höfundargrejrið dálftið
raglað, það telur sig hafa skrifað
allt aðra sögu.
Það er því hið mesta háskaspil
að láta hafa sig út í þá vitleysu að
svara spumingunni.
En hvað gerir maður ekki til að
þóknst öðram eins fjölmiðli og
Morgunblaðinu.
Séð frá bæjardyrum mínum er
„1919 — Árið eftir spönsku veik-
ina“ harmsaga sem greinir skref
fyrir skref frá upplausn á heimili
suður á Vatnsleysuströnd, allt frá
andláti af völdum spönsku veikinn-
ar 1918 þar til tvístranin er alger
árið 1920. Sagan nær því í raun-
inni yfir hálft annað ár og fetar sig
frá einni árstíð til annarrar í lýsing-
um á daglegu lífí bama og fullorð-
inna í sæld og sút.
í öðra lagi er hér örlagasaga
stúlku sem um aldamótin síðustu
leggur af stað ofan af Skipaskaga
til að kanna heiminn. í janúarmán-
uði 1919 tekur hún að sér heimili
suður á Vatnsleysuströnd án þess
að renna gran í það sem bíður henn-
Jón Dan
ar, enda hefur hún fyrirfram fírrt
sig ábyrgð, að hún telur, með því
að ráða sig aðeins til ársins.
í þriðja lagi fjallar „1919 — Árið
eftir spönsku veikina" um ástina
sem er að vísu öli undir yfírborðinu
þar til í lok sögunnar að hún lætur
undan fargi og brýst út. Þar er leit-
að að ást, stritast gegn ást, henni
afneitað, reynt að forðast hana. Og
hvoragur aðili gerir sér grein fyrir
að ástin hefur skotið rótum, báðir
era blindir þar til á úrslitstund þeg-
ar sundranin mikla er nær fullkom-
in.