Morgunblaðið - 07.04.1963, Blaðsíða 15

Sunrurdagur 7. apríl 1963
MORCVNBL AÐIÐ
15
— Nasser
Framhald af bls. 3.
í öðru lagi er á það bent,
að þjóðernistilfinningin er rík
ari saimeiningartilhneiging-
unni, að Arabaríkin hafi hvert
fyrir sig í hyggju að halda
fast í sín sérstöku þjóðarein-
kenni og sjálfsákvörðunarrétt.
Loks er rétt að íhuga betur
samband Nasserita og Baath-
f lokksins sem er sterkur í Sýr-
landi og jafnvel enn sterkari
í írak. Þótt Nasser hafi af flest
um talizt hinn eini hugsan-
legi leiðtogi sameinaðra
Arabaríkja, þá á hann að
iminnsta kosti einn, ef ekki
tvo, sigurstranglega keppi-
nauta í því efni. Annar er
Salah Bitar, forsætisráðherra
Sýrlands sem mjög kom við
sögu á sambandsárum Sýr-
lands og Egyptalands og er
mikils virtur gáfu- og mennta
maður. Hinn er Sýrlendingur-
inn Michel Aflak, fram-
kvæmdastjóri Baathflokksins,
stofnandi hans og skipuleggj-
ari.
Dýrkendur Nassers eru fjöl
mennastir meðal hermanna og
óbreyttrar alþýðu. En meðal
stúdenta og menntamanna á
Aflak margfalt meira fylgi að
fagna. Miohel Aflak er 53 ára
eð aldri, fæddur í Damaskus.
Faðir hans, sem var smá-
kaupmaður þar í borg, var
þjóðernissinni og drakk Aflak
í sig hugmyndirnar um ein-
ingu Araba þegar í barnæsku.
Hann stundaði háskólanám í
eögu við Sorbonne í París með
fjárstuðningi frænda síns, sem
flutzt hafði til Brazilíu. Námi
lauk Aflek með mjög góðum
vitnisburði og stundaði síðan
kennslustörf í menntaskóla í
Damaskus til ársins 1942, að
faann sagði því starfi lausu til
að helga sig stjórnmálum og
Mynd þessi var tekin á flugvellinum í Damastkus. Fólkið er að hylla Boumedienne, landvarn-
arráðherra Alsír.
stofnun Baathflokksins. Aflek
er maður hæglátur og forðast
margmenni. Hann hefur enga
stöðu innan sýrlenzku stjórn-
arinnar, en er þó áhrifameiri
en nokkur ráðherranna. Hann
hefur aldrei verið hylltur af
æpandi múg, nafn hans aldrei
sungið á götum borganna né
xnyndir af honum bornar í
kröfugöngum. Hann býr í lít-
illi íbúð í Damaskus, búinni
látlausum húsgögnum og á
svölunum má oft sjá konu
hans hengja barnaþvott til
þerris. f>au hjónin eiga 2 ung
börn, sem keppast um að fá
að hossa sér á hnjám hers-
höfðingja og ráðherra, sem
eru þar tíðir gestir.
Einkunnarorð Baathflokks
iins eru „Eining, — frelsi, —
sósíalismi“ og þau orð hefur
Nasser óhiikað notað, þegar
hann hefur talið sér heppi-
legt. En ófúsari er hann að
fallast á önnur meginatriði í
stefnu fLokksins, sem sé frjáls
ar kosningar, ritfrelsi, mál-
og fundafrelsL
Fró Sýrlandi breiddist
Baath-sósíalisminn til Iraks
og Jórdanin og náði þar ötr-
uggri fótfestu, og þaðan svo
áfram til Kuwait og Saudi-
Arabíu. í Sýrlandi sjálfu gekk
á ýmsu um veg flokksins allt
til 1958, er kommúnistar voru
að undirbúa vopnaða býlt-
ingu. Þá gátu forystumenn
Baath-flokksins talið ihalds-
menn í Sýrlandi á samein-
ingu við Egyptaland. Þegar
Nasser hafði fengið öll togl
og hagldir krafðist hann
þess að starfsemi allra stjórn
málaflokka — einnig Baath —
yrði bönnuð og neyddi Sýr-
lendinga til að koma á hjá
sér sams konar öryggis og
leynilögreglukerfi og í Egypta
landi. Þeir voru neyddir til
að taka upp nafngiftina „norð
ursvæði arabiska sambands-
lýðveldisins" og fjöldi
egypzkra emlbættismanna var
sendur þangað til starfa. Þeir
sýrlenzku liðsforingjar, sem
risu upp til andmæla voru
umsvifalaust sendir til starfa
langt inni í Egyptalandi og
óbreyttir borgarar fangelsað-
ir fyrir sömu sakir. Gremjan
jókst jafnt og þétt og svo
fór að Aflek gaf Baath-ráð-
herrunum skipun um að segja
af sér. Eftir fylgdu sambands-
slitin.
• Samningaviðræðum
haldið áfram
Um þessa helgi er fyrirhug
að, að samningaviðræður um
einingu Arabaríkjanna fjög
urra hefjist að nýju. Verður
fyrst í stað einkum rætt, hvert
vera skuli markmið sarobands
þeirra Og þá hvert for skuli
á því vera. Ef til vill verður
sendinefnd frá Alsír viðstödd
umræðurnar, en það mun hug
mynd Alsírstjórnar að gerast
sáttasemjari deiluaðila. Allir
munu samdóma um að fara
verði hægar í sakimar en við
stofnun Arabíska sambands-
lýðveldisins.
Staða Arabaríkjanna
þriggja, Egyptalands, Iraks og
Sýrlands, er nú svipuð að
stjórnmálastigi, í fyrsta sinn
í fimm hundruð ár, og hafa
þau því.aldrei haft betri grund
völl til að byggja á sam-
starf. Rödd Jemen verður vart
hávær í viðræðunum. Þjóðin
er svo skammt á veg komin
í öllu tilliti að gera má ráð
fyrir, að byltingarstjórnin þar
verði fegin að fá aðild að
hverju því sarobandi, sem á
kemst.
Ýmsar vangaveltur hafa
komið fram um það hvert
sarobandsform verði að lok-
um valið. Sumir hallast
helzt að því, að komið verði
á, fyrst í stað a.m.k., banda-
lagi, með samræmda stefnu í
utanríkis- og varnarmálum.
Frarohald á bls. 16.
4
LESBÓK BARNANNA
Bertel Thorvaldsen
8. Þar með fékk Thor-
veldsen tækifæri td að
faalda áfram vinnu sinni
í Róm. Það leið ekki á
löngu, þar tiil hann var
©rðinn frægur um alla
Evrópu og verk hans
dreifðust til allra landa
álfunnar. Honum var
eýndur hvers bonar heið-
ur og í vinnustofu hans
hittust listamenn frá
mörgum löndum.
Síðustu ár sín átti Thor
valdsen heima í Dan-
mörku. Freigáta var send
til að saékja hann og lista
verk hans, og við heim-
komuna var honum fagn-
að með miiklum hátíða
höldum.
Thorvaldsen dó árið
1844 roeðan hann horfði á
leiksýningu í Konunglega
Skrítíur
Geiri litli kom heim
með blátt auga rétt einu
Sinni.
■ „Þú mátt ekki reiðast
svona við strákana, svo
•ð þið lendið í illindum“,
»agði roamma hans „teldu
beldur upp að hundrað,
meðan þér rennur reið-
jn.“
„Ég gerði það Ifflca,
mamma,“ svaraði GeirL
„en ég v*r ekki kominn
neroa upp í 29, þegar
Óli réðist á mig.“
Pétur og Karl bjuggu
í sama húsi.
Dag nokikurn, er þeir
voru í skólanum, fengu
börnin það verkefni, að
hver mátti teikna sitt
hús, og tóku nú allir til
starfa, nema Kalli.
Þegar kennarinn sá, að
hann hafðist ekkert að,
gekk hann til hans og
spurði, hvers vegna hann
teikne.ði ekki eins og hin
börnin, en Kalli svaraði:
„Pétur er að teikna
húsið olokar, og það er
óþarfi að við gerum það
báðir."
leilkhúsinu. Hann hafði
gefið Kaupmannahafnar-
bong öll listaverk sín og
borgarstjórnin hafði látið
reisa yfir þau fagurt lista
safn.
Thorvaldsen er grafinn
í hinum stóra og fagra
garði framan við lista-
safnið, þar sem verk hans
eru geymd.
Endir.
Sporin
rakin
7.
MARÍANNA
og rigningin
Stína frænika hvarf aft-
ur inn í húsið og Mari-
anna hélt áfram að horfa
út á götunna. Þá kom
Jóhann, vinur hennar
hlaupandi til hennar.
„Halló, Marianna,“ kall
aði hann, nú er gott að
vera úti. í sólskininu.“
„Nei,“ sagði Marianna,
„ég vildi miklu heldur,
að það væri rigning.“
„Segðu þetta ekki,
svaraði Jóhann, „ég átti
einmitt að fá að fara út
í skóg, og kom til að
spyrja, hvort þú vildir
vera með?“
„Já, það væri gaman“,
sagði Marianna, „en
hvernig á ég að fara
að, ef það færi að rigna
á roeðan? Þá vantar mig
regnkápuna,, stígvélin og
regnhlifina.“
„Við skulum taka það
með,“ sagði Jóhann. Og
það gerðu þau.
Jóhann bar matarkörf-
stígvélin og kápuna op
nýju regnhlífina með
með hvítu deplunum.
Síðan lögðu þau af stað
inn í skóginn.
Marianna og Jóhann
áttu afar skemmtilegan
dag. Þau borðuðu smurt
brauð og drukku mjólk.
Marianna var næstum
búin að gleyma, að hún
hafði verið að vonast eftir
rigningu.
Bftir hádegismatinn
fóru þau í feluleiik og
Marianna faldi sig á bak
við tré, en Jóbann leit-
aði að henni. Þá fann
hún allt í einu, að eitt-
hvað vott datt á höndina
á henni. Hún leit upp og
hrópaði:
„Jóhann, Jóhann, það
er farið að rigna!“
Og hugsaðu þér bara,
það var í raun og veru
farið að rigna. Marianna
hentlst yfir að nestiskörf-
unni. Hún dreif sig í stóg
vélin og kápuna og
spennti upp regnhlífina.
„En ég, Marianna,"
sagði Jóhann, „ég verð