Morgunblaðið - 04.09.1955, Blaðsíða 14

f
14
MORGVNBLAÐI9
Sunnudagur 4. sept 1955
Franihaldssagan 19
mikla tónfræðilega^ Hann gat ekki komið sér hjá
því, að taka þátt í leitinni. En
góður að svipast um eftir hon-
um.“
rödd og
þekkingu
„Ég held bara að ég hafi aldrei vegar var honum ljóst, að
heyrt þetta lag áður“
leit út í bláinn að hattinum var
„Þetta er lag eftir Schubert, aiíafiega tilgangslítil og ástæðu
sem heitir Die Krahe úi Winter- jauS) þegar hr. Drivswey var
rexse .
„Krahe? Hvað er það?“ 1
„Ég veit ekki hvað þið kallið
það á ensku. Það er fugl •—
manna líklegastur til að vita sjálf
ur um hattinn sinn.
Og loks þökkuðu gestirnir fyr-
ir sig, kvöddu og fóru heim til sín.
ógeðslegur. Ég get ómögulega Allt varg hljótt í húsi læknis-
■miinnS nríolrn n n f n i S ó . . . __ ... ...
munað enska nafnið á honum
„Það gerir ekkert til Leni
hjónanna. Um miðnættið tók
hann reiðhjólið sitt og hjólaði
Mér þykir leitt að þér skuluð heim til verkamannsins, föður
vera að fara fra okkur“. -- - ....
„Nú eru bara eftir .. sex dag-
veika drengsins, sem lá fyrir dauð
anum, en var þó enn með lífi,
ar ‘ 1 þegar læknirinn kom.
„Og fjóra dagana af þeim þarf Davíð var hjá honum allt fram
ég að vera að heiman á ráð- til klukkan fjögur um nóttina, en
stefnum. Það er leiðinlegt.......þa hjólaði hann heimleiðis, eftir
Ég mun sakna yðar mjög mikið mannlausum götunum, : bleikri
Leni“. | birtu dögunarinnar og var svo
„Ég mun líka sakna yðar
yfirkominn af svefni, að hann
O, nú man ég enska nafnið á fugl fékk naumast haldið augunum
inum. Það er sami fuglinn og Poe opnum.
bjó til kvæðið sitt um“.
„Já, hrafninn“.
Hann fór ekki í rúmið, heldur
hallaði sér út af í þægilegum stól
Þau litu bæði jafn snemma upp í lækningastofunni sinni, vakn-
og sáu Jessicu opna dyrnar og
ganga hægum skrefum inn í bið-
stofuna.
aði svo aftur klukkan hálf átta,
hitaði sér þá tesopa, til að hressa
sig eftir næturvolkið og hjólaði
Fred Garton söng nokkra stund að því loknu til sjúkrahúss bæj-
ennþá og það var fyrst þegar arins.
söngnum var að Ijúka, að Jessica
og Davíð komu inn í setustofuna
aftur.
Gestirnir veittu því athygli, að
hann var fölur og þreytulegur út-
Sjúkrahúsið var lítil bygging
í úthverfi bæjarins, fremur vel
búið út og ólastanlega stjórnað.
ar hann hjólaði hálf dottandi eftir
veginum, gat hann ekki hugsað
um neitt annað en gremju þá og
myrkur, sem hafði lukist um
hann — hann vissi ekki neitt,
hvað hann gæti tekið til bragðs
gegn því, það virtist vera svo
fjarri öllu sanni.
Hann skildi reiðhjólið sitt eftir
í skýlinu og gekk inn um aðaldyr
sjúkrahússins, svo hægt og reik-
andi, að nokkrar hjúkrunarkonur
sem virtu hann fyrir sér, í gegn-
um gluggann, ræddu sín á milli
um það, hversu mjög læknirinn
hlyti að vera Utan við sig og ann-
ars hugar.
Þegar hann staldraði við í for-
salnum og klæddi sig í hvíta
læknasloppinn, var hann enn
þjakaður af vitneskjunni um hið
hlífðarlausa háttalag hins illa
heims.
Þeir Trevor, ungi aðstoðarmað-
urinn hans og Jones, voru þegar
komnir til sjúkrahússins á undan
honum.
„Það virðist ætla að verða heitt
í dag, læknir“.
„Já, það er allt útlit á því“.
„Fellur yður hitinn illa, lækn-
ir? Þér eruð þreytulegur".
„Nei, ég svaf bara ekki rétt vel
í nótt. Hvernig er annars ástand-
ið?“
„Það er allt tilbúið fyrir yður
læknir“ og Jones bætti við, dá-
lítið kvíðinn:
Venjulega hlakkaði Davíð til j „Haldið þér, að það verði
heimsókna sinna þangað og kunni erfitt?“
lits og var því kennt um, að hann betur við reglusemi sjúkrastof- I Þá breyttist framkoma Davíðs,
hefði lokið við erfiða og lýjandi anna þar, en margvíslegar hindr- eins og gefið hefði verið merki.
anir, sem mættu honum við Nú var hann ekki lengur þreyttur
sjúkrrúm heimilanna. En nú'þeg maður, sem ertni viðburðanna
sjúkravitjun, að liðnum löngum
starfsdegi.
En Jessica gaf honum engan
frið:
„Davíð, hr. Campbell sér ekki
nóturnar nógu vel til að spila
eftir þeim. Viltu ekki vera svo
góður, að kveikja á ljósinu, ofan
við slaghörpuna.“
Þar sem flest ljósin höfðu verið
slökkt áður en hljóðfæraleikur-
inn hófst, þá varð nú Davíð að
finna kveikjarann að lampanum j
á meðal tólf annarra slíkra, sem
allir litu eins út og það var dá-
lítið skoplegt að sjá. þegar hann
studdi á einn kveikjarann eftir
annan, en hitti aldrei á hinn eina
rétta.
„Ég hélt að þú værir nú farinn
BILLY MORTOIM
finnst það hentugra.“
Þa var þó sannarlega engin !
ástæða til þess að Davíð fletti síð
um nóntnabókarinnar. Hann var j
ekki svo hraðlæs á nóturnar, að
hann gæti fylgst með þeim, sem
lék, og þessvegna var hann oft
„Og þessi ungi maður er sonur þinn,“ sagði maðurinn.
„Já, einkasonur minn,“ svaraði Norton um hæl.
„Það er einmitt hann, sem mig langar til að leggja nokkrar
spurningar fyrir.“
Og áður en þeir feðgar gátu komið upp nokkru orði, tók
að þekkja þessa kve:kjara“, sagði lögreglumaðurinn upp blað úr vasa sínum, sem skrifað var á.
Jessica kuldalega og bætti svo „Er þetta ekki blað úr skrifbókinni þinni? Þetta er þín
við, þegar manni hennar hafði skrift.“
loks heppnast að kveikja á lamp- , „Já„ þetta er blað úr skrifbókinni minni,“ sagði Billy.
anum: „Frú Shapkey, Davíð flett- ’ „Þú reifst það út úr skrifbókinni til þess að pakka ein-
ir blöðunum fyrir yður, ef yður hverju inn í það.“
„Já, ég gerði það. Það var lykill.“
„Og það varst þú, sem smíðaðir lykilinn.“
„Já, eftir vaxeftirlíkingu.“
„En hvar er vaxið?“
„Það liggur hérna í skúffunni minni.“
LÖSregluf°ringinn gaf nú einum lögreglumannanna bend-
svo seinn, að slaghörpuleikarinn ingu um að ná í vaxið úr skúffunni. ^
varð að gefa honum ákafar bend- , »Það var anægjulegt, að þu skyldir jata sokina svona fljótt
ingar. á þig. Annars hef ég ekki meira að segja að svo stöddu. Þú
Hann baðst auðmjúklega afsök f®rð væntanlega að gera grein fyrir þínu máli fyrir dóm-
unar, þegar lagið var loks á enda stolunum. Þetta var nefnilega lykillinn, sem notaður var til
leikið, en Jessica greip framm í Þess að komast inn í skartgripaverzlunina. Nú verður þú að
fyrir honum: koma með mér á lögreglustöðina," sagði lögregluforinginn.
„Trúið honum ekki, frú Shap-1 Á meðan lögreglan yfirheyrði Billy, hafði faðir hans
key. Ástæðan er alls ekki sú, að staðið þögull og undrandi. Eri þegar yfirvaldið ætlaði að
hann kunni ekki að lesa nóturnar. leiða son hans brott, gekk hann til Billys og bað hann að
Það er bara eftirtektin, sem ekki segja sér allan sannleikann. /
er vel vakandi í þetta skiptið“. i Þegar drengurinn hafði sagt allt af létta um viðskipti
v umielð °g hún,sagði sín við manninn, sem hann hafði smíðað lykilinn fyrir,
™rð £aðir “egri' °g leyM 1Ögregl“nni að fara með
inn var kuldalegur og lans vi5 S0" f,lnn a ðrott- .. . , , . „ u , . ,
alla kátínu. 1 Enly Norton var settur í fangelsi. Og það hefði vissulega
v, - v, getað farið illa fyrir honum, ef maðurinn, sem hann smíðaði
lykilinn fyrir hefði ekki verið tekinn fastur daginn, þegar
hann var að stela öðrum skartgripum.
Billy, sem var alsaklaus að innbrotinu, var nú hleypt út
úr fangelsinu og hann beðinn afsökunar. Þjófurinn var hins
„Davíð, hefurðu séð hattinn vegar færður í fangelsið, þar sem hann varð að dúsa all-
hans hr. Driveway? Vertu nú svo lengi. — Sögulok.
Matar- og kaiiistell
Bollapör
Diskar
Hnífapör
Isskápasett
Búrvogir
Pottar
Pönnur
Katlar
Kökuform
Mikið úrval — Lágt verð.
VERZLU’N' //
C/Z&éyœ f
STOFNSETT 1880 SIMI 5152
Regnkápur
Verzlun Andrés Pálsson
Framnesvegi 2
aDiii
Laugavegi 74
frammi í forstofunni með höttum
gestanna. Það var verk Súsönnu,
en ekki Davíðs, en auðvitað varð
hann að svara, þegar hún sagði:
Leciton er dásaml. sáp-
an, sem til er. Froðan
fíngerS, mjúk og ilmar
yndislega. — Hreinsar
prýðilega, er óvenju
drjúg. Eg nota aðeins
Leciton sápuna, sem
heldur hörundinu ungu,
mjúku og hraustlegu.
LECITON
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
I. Brynjólfsson & Kvaran