Morgunblaðið - 28.03.1950, Blaðsíða 14

14
MORGV N BLAÐIB
Þriðjudagui 28. mars 1950.
. Framhaldssagan 72 ——-
BASTIONS-FÓLKIÐ
Eftir Margaret
scanamnniiKiion' iininiiiiinu»wi»aBww»wi-iiiiiiiwniiiw»wii———wmwirowi
Ferguson
DrekakeppnLn
Eftir F. BARON
Að neðan heyrðist óp og um-
j gangur og rödd, sem var hálf-
| r.iðurbæld og óttaslegin.
„Pabbi. Pabbi. Ertu uppi á
; lofti? Komdu fljótt niður“.
„Það er Jane. Já, jeg er hjer.
| Hvað er að?“.
Sherida skreiddist fram úr
F rúminu og klæddi sig í morgun-
i slopp. Hún átti fullt í fangi með
i að standa í fæturna og varð að
Mtyðja sig við rúmgaflinn.
„Það er Leah....“, heyrði
! hún að Jane kallaði að neð-
| an. „Jeg veit ekki hvar hún er.
[Kate segir að hún hafi klætt
'sig fyrir hálftíma og sagst
íætla að borða hádegismatinn í
stofunni. En hún er þar ekki
| núna og jeg finn hana hvergi
í húsinu. Og dyrnar út í garð
í inn eru opnar“.
„Dyrnar út í garðinn?‘‘ —
: Mallory kom á hlaupum nið-
ur stigann og Sherida kom í
humátt á eftir honum, og hjelt
'jajer í handritið. „Hún hlýtur
jað vera hjer einhversstaðar. —
i Hún getur ekki hafa farið út
í garðinn í þessari þoku. Mað-
ur sjer varla niður fyrir fæt-
urna á sjer“.
„Hún hefir farið út“, sagði
l Jane og stakk hendinni undir
s handlegg Sheridu. „Sherida,
þú áttir ekki að koma niður.
Hjerna, farðu í þennan jakka.
Þú mátt ekki fara út“.
Hún lagði jakka af Mallory
* yfir herðar Sheridu og ýtti
| henni niður á legubekkinn.
„Vertu k.yrr hjerna. — Þú
| getur hvort eð er ekki hjálpað
| neitt. Jeg fer út með pabba“.
i Uti í garðinnnm sá hún ótta-
|sleeið biónustufólkið þreifa sig
l um í bokunni. og bokan sveifl
j aðist í bólstrum inn nm opngr
,| dyrnar. Mallorv einblíndi nið-
; ur fyrir fætur sjer.
„Já. hún er einhversstaðar
| hier úti“, saeði hanp. „Jeg sje
| hiólförin hierna. Leah ....
Leah. hvar ertu?“
Raddirnar lækkuðu, þegar
| fólkið flutti sig neðar í garðinn.
ÍJane fylgdi á eftir en hafði
; ekki augun af blautum hiólför-
unum á gangstiVnum. Þau lágu
beint niður garðinn og fram að
klettunum. MaUory stóð þar.
Hann lagði höndina á öxl
hennar.
..í euðanna bænum, gættu
.þín, Jane. Vertu fvrir aftan
‘mie. Jeg veit hvar jeg er. —
'Hierna eru hiólförin. Leah. .“.
Ekkert svar nema máfagarg-
jið en siórinn var undarleea
‘hlióðlaus. eins og hann læei í
felum, og lieti sem hann væri
ekki á næst.u grösum. Þau
fluttu sig áfram, skref fyrir
skref oe st.örðu fram í bokuna.
Jane bekkti hverja grastó. en
henni fannst hún vera stödd í
óþekktum heimi.
„Bíddu við“, sagði Mallory
allt í einu. „Við erum aðeins
nokkra faðma frá brúninni. —
Leah .... svaraðu í guðanna
bænum. Hvar ertu? Það er
hættulegt að vera hjer úti“.
Nú fyrst heyrðu þau í fjarska
lágt öldugjálfur við klettana
og Mallory greip þjett um hand
legg Jir°.
; „Stattu kyrr“, sagði hann,'
lágri röddu. „Það er hægt að
sjá núna“.
Þau voru ekki nema þrjá
faðma frá klettabrúninni, þar
sem var eins og jörðin sykki
og hyrfi fyrir fullt og allt og
við tók geimurinn' og þoku-
bólstrarnir. Hjólförin lágu al-
veg fram að brúninni og hættu
þar. Kate greip andann á lofti
að baki þeim.
„Þið tveir komið með mjer
niður stíginn“, sagði Mallory
sömu lágu röddinni við tvo
mannanna- Farðu heim, Jane
og hringdu í Simon og bíddu
eftir honum. Við verðum ekki
lengi“.
Hann sagði henni ekki að
hafa neitt tilbúið fyrir þá, en
ýtti henni af stað og hún gekk
hægt upp að húsinu, þar sem
Sherida beið í hnipri á legu-
bekknum.
„Þeir eru farnir niður í vík-
ina að sækja hana“, sagði Jane
hljómlausri röddu. „Hún hefir
farið fram af klettunum í stóln
um. Jeg verð að hringja í
Simon .... en hann getur sjálf
sagt ekkert gert“.
Sherida rjetti fram hendina
og tók um ískalda hönd Jane
um leið og hún gekk framhjá
henni. Hún heyrðí rólega rödd
hennar, þegar hún talaði í sím-
ann;
„Simon, Leah hefir orðið fyr-
ir slysi. Geturðu komið strax?
Hún fór fram af klettunum í
stólnum. Hún hlýtur að hafa
farið út til að fá sjer frískt loft
og svo hefir hún villst í þok-
unni. Já, það er ekkert að
mjer, en viltu flýta þjer?“
Hún gekk hægt aftur til
Sheridu. Það var ómögulegt að
geta sjer til um hugsanir henn-
ar því andlit hennar var alveg
sviplaust.
„Hann kemur strax. Þú ætt-
ir að fara aftur upp í rúm,
Sherida. Þú getur hvort eð er;
ekkert gert“.
„Já, það er kannske best. — j
Jeg verð bara fyrir hjerna
niðri. Þú lætur mig vita, ef jeg
get gert eitthvað“.
Hún fór upp í herbergi sitt
og gekk út að glugganum og
horfði út í þokuna. Það var svo
lítið farið að birta til, og sjáv-
arniðurinn heyrðist nú greini- j
legar. Það var eins og þykkt,
tjald hefði verið á milli sjáv- |
arins og hússins, en nú hefði
bví verið lyft. Nú heyrði hún
líka ógreinilegt fótatak á stígn
um. Mennirnir komu í ljós.
Þrír þeirra hjeldu á börum. —
Mallory gekk síðastur. Jakkar
höfðu verið breiddir yfir það
sem lá á börunum og það var
auðsjáanlega þungt.
Sherida starði á fylkinguna. j
Hún varð undarlega þurr í j
munninum. Það var erfitt að
trúa því, að þetta væri allt sem
eftir væri af Leah. Og þó var
eitthvað virðulegt við þessa
litlu hópgöngu. Leah hafði
aldrei getað sætt sig við ósig-
ur. Og hún hafði haldið sínu
merki hátt. Simon hafði ekið
upp að húsinu og Sherida sá að
hann rjetti höndina til Jane og
greip fast um handlegg henn-
ar, þegar börurnar voru bornar
framhiá þeim. Síðan fór hann
inn í húsið. Mallory hafði ekki
litið upp í gluggann, en henni
fannst að hann mundi vita að
hún væri þar og horfði á þeg- j
ar tjaldið var dregið fyrir. Eða.
var verið að draga það frá?
Hressandi golan strauk um j
vanga hennar. Vindurinn hafði j
snúist í vestur og þokan var að
hverfa. Hátt uppi á himninum
skein í himinblámann á litlum
bletti og sólin stráði geislum
sínum sigri hrósandi yfir húsið.
ENDIR.
AÐALFUIMDLR
Verslunarráðs íslands uc-fst í dag kl 14 í Sjálfstæðis-
húsinu.
Dagskrá samkv. 12. gr laga V. í
Björn Ólafsson, viðskiptamálaráðherra, mun sitja
fundinn og taka til má:s.
Stjórn Verslunarráðs íslands.
ÍBÚÐIR
TIL SÖLU
1 tveggja herbergja, 1 þriggja herbergja og 1 fimm her-
bergja, eru til sölu í nýju húsi í Kleppsholti.
Tilboð merkt; „Kleppsholt — 0623,“ sendist afgr.
blaðsins fyrir föstudagskvöld 31. mars.
Þegar Gleraugnaglámur galdrakarl sá Mjöll skríða inn um
hliðið varð hann glaður.
— Svartasta sandrok, sagði hann, því að þannig segja
galdrakarlar alltaf þegar þeir eru glaðir. — Hæ, hæ, þarna
er töfraköttur. Og jeg sem hef alitaf óskað mjer að eignast
töfrakött. Kisa, kisa, kis, sagði hann. Komdu hingað kisa mín.
En Mjöll setti snúð á sig.
Galdrakarlinn var ekki vanur því, að kettir settu upp á
sig snúð við hann, svo að hann stökk frá pönnunni og kom
út í garðinn.
Farðu strax inn í húsið og reyndu að læra betri siði, hróp-
aði hann, beygði sig niður og tók Mjöll upp.
— Er það nú ósvífni, sagði kóngurinn.
Hann stóð á bak við trje og glápti á galdrakarlinn. Hvernig
vogaði hann að reyna að stela Mjöll? Mjöll, sem hafði verið
svo góður fjelagi kóngsins í mörgum þrautum. Þegar átti
að fara svona illa með Mjöll, þá gleymdi kóngurinn að vera
hræddur. Hann steig fram úr fylgsni sínu.
— Láttu kisu vera, hrcpaði hann illilega. Þú átt ekkert í
þessari kisu.
Hver skollinn er þetta? æpti Gleraugnaglámur. Hann snar-
sneri sjer við. En þarna var enginn fyrír aftan hann. Aðeins
kóróna, sem hossaðist í loftinu með ekkert höfuð í sjer.

— Við getuin þvi miður ekki
komið í kvöld, Chang Kai Cheek
\ill ekki vera einn.
★
Slæm samviska.
Vasaþjófur stal peningaveski inanns
nokkurs. Nokkrum dögum síðar fjekV
hann eftirfarandi brjef; „Herr,. Je-
stal peningunum yðar, en af því að
jeg er búinn að fá samviskubit „end^
jeg yður dálitla upphæð af þevn J
jeg fæ samviskubit aftur, muu je >
senda svolítið í viðbót.“
★
Fngin ha-tta.
„Þjer megið ekki láta mig missa
af lestinni,“ sagði gestur, er 'ar að
íara, eftir að hafa dvalið viku
sveitinni hjá kunningja sínum við
bílstjóra hans, er ók lionum á uraut
arstöðina.
„Verið þjer ekki hræddur um j>að,
herra minn,“ sagði bílstjórinn ,.Hús-
bóndinn sagði, að ef jeg gerð' það
myndi jeg verða rekinn."
. . ★
Orjettmæti.
Ferðamaðuu- i London spurði uaim
á götunni um hvar St. Páls kirkjan
væri. Sá, sem var spurður Sagði:
„Þ þ þjer ga-ga-ga-ngið þama, s-s-
svo be-be-beygjið þjer ti ti ti-til
vinstri og s-s-s-svo beint á áfram.“
Ferðamaðurinn þakkaði fyrir og ætl-
aði að halda áfram, en maðurinn. sem
hann hafði ávarpað, sagði: „ \ a-a •
afsakið, en vi-vitið þjer, hva hvjð það
e-e-er ma-margt fólk í Lo o-oi.do-o-
on?“
„Jeg held að það sjeu um það bif
7,000,000,“ sagði ferðamaðurhm undr
andi.
,,.Ja-ja-jæja,“ sagði maðuri.m. ,hev-
hve-hvers ve-ggna völduð þ-þ þje\ þi
mi-mig?“
■ - ••••■MiiiniHiiiiiiiiiiiini
Góð gleraugu eru fyrir öllu.
j Afgreiðum flest gleraugnarecept I
og gerum við gleraugu.
•
\ Augun þjer hvílið með gler- i
augu frá
T Ý L I H. F.
Austurstræti 20.
s
iiiiiimimBáiimiuiamiimmiiiiiiBimmiiiiiiiiiiiiiiiiiijji