Morgunblaðið - 16.10.1940, Blaðsíða 8

é
g0or<0tmbMt&
Miðvikudagur 16. okt. 1940~
52. dagur
'f'jelagslíf
L O. G. T.
HAPPDRÆTTI ST FRÓN I Hann gekk enn hraðara eins og
Þessi númer komu upp: 315,Ujölullinn 'v*ri » Mmd i ion.
1603. 1961, 2388, 1596. Hand- ™ ««. a,t»[ l>a® ‘ “
hafar gefi s.g fram við I inn> hjilpaSu mjer nú. LSttu mig
ekki breyta ranglega, muldraði
hann í sífellu.
Ilann fór fyrir horn og inn í
stræti, þar sem húsin voru minni
og ver útlítandi. Hann heyrði hlát-
nr og guitarhljóm. Stúlka, sem
stóð í dyrunum, hvíslaði að honum
um leið og hann fór fram hjá
henni: Hvað sagði hún? Pimm
BLANKO Ipeseta, senor. Hlátur hennar fylgdi
íægir alt. — Sjálfsagt á hvert honum niður strætið. Augu hans
Ferð til Kanaríeyja ..
Eftir A. J. CROMN
Hafliðason.
Hin vandláta húsmóðir notar
BLITS
í 8tórþvottum.
heimili.
HREINLÆTISVÖRUR,
hvergi ódýrari en í verslun
Friðgeirs Skúlasonar, Fischer-
sundi 3.
1
^ Verzlun
frfyeiniMlasonar
Tischersundi 3 Sími 5908
FRAKKAR og SVAGGERAR
fyrirliggjandi í mildu úrvali.
Guðm. Guðmundsson, klæð-
skeri, Kirkjuhvoli.
KÁPUBÚÐIN
Laugaveg 3S. "Orval af kápumj
og Swuggerum. Einnig fallegar|
kventöskur.
brunnu og hann var enn með bæn-
arorð á vörum þegar hann sneri
inn í Calla de la Tuna.
23. kapítuli.
Enn á ný var sólin að setjast
bak við fjallstindinn og skildi
Svanastaði eftir í náttmyrkrinu.
Alt virtist kyrt, nema skugg-
arnir. Glugginn stóð opinn, en
enginn vindblær hreyfðist til þess
að hreinsa burtu eiminn af lyfj-
unum og veikindunum í sjúkra-
herberginu. Úti fyrir var loftið
mollulegt eins og á undan þrumu-
veðri.
v >

UNG STULKA
óskast í búð hálfan daginn.
Meðmæla óskað. Sími 5908.
REYKHÚS
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið- anrðfisksölunnar við Þvergötu,
ina og komið til okkar, þar sem ce^ur kjöt og °K aðrar
þjer fáið hæst verð. Hringið j <ðrur til reykingar.
síma 1616. Við sækjum. Lauga- LITHOPRENT, Nönnugötu 16.
vefís Apótek._______Þeir kaupsýslumenn, sem sjer
FLÖSKUVERSLUNIN staka áherslu leggja á smekk-
á Kalkofnsvegi (við Vörubíla- e£an frágang, áferðarfagra
stöðina) kaupir altaf tómar Þrentun og sanngjarnt verð
flöskur og glös. Sækjum sam- eita fyrst tilboða hjá okkur.
stundis. Sími 5333. Sjergreinar: Brjefhausar,
---------------------------|skrautmiðar, öskjur og pakkar,
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela, I
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395. |
Sækjum. Opið allan daginn.
Sími 5210.
Harvey sat við sjúkrarúmið og
studdi hönd undir kinn. Á litlu
borði fyrir framan hann var rað-
að töflum, nokkrum skálum,
skál með sótthreinsuðu vatni,
hitamælir og lyf jasprautur og
röð af meðalaglösum, öllu rað-
að með mestu nákvæmni af
Susan. Hún hafði líka skúr-
að gólfið og í þessa þrjá daga
haldið herberginu í röð og reglu
eins og á sjúkrahúsi. Hún hallaði
sjer up pað hárri dragkistu og í
daufri skímunni frá sólsetrinu
virtist hún yfirkomin af þreytu
En augu hennar, eins og Harveys,
störðu á rúmið.
Rúmið var það eina, sem birtu
bar á. Ljósið fjell á koddann og
leit út eins og geislabaugur um
andlit Mary, sem var fölt og mag-
urt, aðeins skuggi af því sem áð-
ur hafði verið. Ekkert bros ljek
um skorpnar varir hennar. Enga
gleði var að sjá í augum hennat'
Það vottaði aðeins fyrir lífi.
Alt í einu reis Susan upp og
sagði:
„Er ekki mál að kveikja á hert
uiumf1
Harvey svaraði engu, hana
hafði óljóst heyrt spurningu henn-
ar. Hvað lengi hafði hann setið
þannig og þó hafði tíminn liðið
svo fljótt? Það var hræðilegt að
þrá svona að bjarga mannslífi.
Sál hans var gagntekin af þeirri
ósk. Áður fyr hafði hann fyrirlit-
ið allar tilfinningar, sem brutust
fram er veikindin stóðu sem hæst.
En nú var alt breytt — nú bar
hann brennandi þrá í brjósti, sem
hann áður hafði verið alveg til-
finningalaus gagnvart.
Hún hafði aðeins verið veik í
þrjá daga og hversu mikil breyt-
ing hafði átt sjer stað. Frá byrj-
un var honum ljóst, að hitasóttin
var mjög hættuleg og stefndi með
miklum hraða að hámarki og það
var ekki hægt að segja fyrir hvort
hún mundi lifa eða deyja. Hann
hafði horfst í augu við staðreynd-
Jufuið-furulið
YFIRBREIÐSLA
tapaðist frá Grandavegi í
Skerjafjörð. Skilist á Vörubíla-
SLYSAVARNAFJELAG
ISLANDS
mlur minningarapjöld.—Skrif-|stööma Þróttur gegn fundar
stofa í Hafnarhúsinu við Geira-naunum.
götu. Sími 4897.
'&t&íynnincjac
SÍMANÚMER
Bökaútgáfu Menningarsjóðs
er 3652.
íKu&nœ&l
LlTIL KENSLUSTOFA
I óskast í Miðbænum eða við
Ihann. — Sími 5908.
SMURT BRAUÐ
fyrir «tærri og mlnni rehri
.Matetofan Brytinn, Hafnar-
17.
ÍBÚÐ,
2—4 herbergi og eldhús ósk-
ast. Tilboð með upplýsingum
óskast sent afgreiðslu Morgun-
blaðsins, merkt: ,,íbúð 1940“
fyrir 19. þ. m. Þagmælsku
heitið.
ENSKA — ÞÝSKA.
Kenni ensku og þýsku. Þýði á
þýsku skjöl, skáldrit og vísinda-
rit. Upplýsingar í síma 5077.
Dr. Kroner.
Starfskrá
Morgunblaðsíns
cr fyrir alla
fafmenn.
Birtist ð sunnudöQum
ir og búist við að veikin næði
skjótt hámarki sínu. Smávegis
rjenun hafði átt sjer stað svo hann
hafði gert sjer tálvonir. Svo hafði
hitinn hækkað og hækkað þar til
hann náði þeirri hæð, að ekki
mátti búast við að lífið gæti stað-
ist hann. Hækkandi hiti og mink-
andi æðaslög. Honum var fullljóst
hvert stefndi ef skjótra umskifta
væri ekki að vænta á næstunni.
„Jeg verð að kveikja á kertun-
um“, sagði Susan.
Hún kveikti á tveimur kertum
og setti þau á litla borðið. Stór,
hvít leðurblaka kom inn um glugg
ann og suðið í skorkvikindunum
jókst.
„Jeg ætti að loka glugganum'
sagði hún eftir dálitla stund,
„næturlof tið —“.
Hann leit upp og horfði á hana;
sagði svo hægt, eins og hugur hans
væri enn í fjarska:
„Leyfið mjer að gera það fyrir
yður“.
Hann gekk að glugganum og
lokaði honum. Allar hreyfingar
hans voru hægar og báru þess
vott, að hann var dauðuppgefinn.
„Það verður ofviðri núna á næst
unni“, sagði hún, „það er auð-
fundið á loftinu“.
„Já — það eru þrumur bak við
fjöllin“. Hann hafði ekki fyr mælt
svo, en það var gleymt. Hann
starði á hana, virtist athuga
grandgæfilega föla, þreytulega
andlitið, ógreidda hárfð, ermarnar,
sem voru brettar upp og sárabind-
ið um þumalfingur hennar. Hún
hafði brent sig með sóttvarnar-
lyfjum. „Þjer eruð alveg þrælupp-
gefin“, sagði hann að lokum.
Hún roðnaði við og krampa-
drættir fóru um munnvikin á
henni, sem átti að vera nokkurs-
konar bros.
„Jeg er alls ekki þræluppgef-
in, ekki það minsta. Það eruð þjer,
sem hafið unnið mikið. Þjer haf-
ið ekki getað gert meira. Jeg býst
við að þjer sjeuð að hálfdrepæ-
yður“.
Hann tók ekki eftir orðum.,
hennar, leit á úr sitt og sagði:
„Farið niður og fáið yður eitt-
hvað að borða, og svo verðið þjer*
að fara í rúmið og hvíla yður“.
„En jeg þarf ekki að hvíla>
mig“, mótmælti hún. „Það eruð1
þjer, sem þurfið þess. Gerið þjer
það fyrir mig, að hlusta á mig“.
„Farið þjer niður“, sagði hann.
íhugandi, eins og hann hefði ekki
heyrt til hennar.
Hún leit á hann með biðjandi;
augnaráði.
„Hvílið þjer yður aðeins eina.
nótt“, hvíslaði hún. „Þjer getið-
ekki haldið það út á annan hátt.
Þjer hafið unnið baki brotnu og’
eruð staðuppgefinn. Þjer verðið íi
nótt — verðið í nótt að hvíla yð-
ur“.
Hann gekk hægt að rúminu, svo-
henni var ómögulegt að sjá fram-
an í hann; svo sagði hann:
„Þjer vitið, að, það verður senni^
lega ekki nein önnur nótt“.
Hún beygði sig áfram og reyndi
að fá hann til þess að líta á sig,.
en hann gerði það ekki. Aftur setfe
ist hann við rúmið.
Orð hennar höfðu engin áhrif,
það var gagnslaust fyrir hana að>
reyna meira. Ilún kæfði niður
andvarp, fór út og drógst hægfc
niður stigann.
1 borðstofunni var kvöldverður-
inn framreiddur. Greifafrúin og:
Corcoran sátu þegar við borðið og'
biðu. Susan settist og hrærði vom
leysislega í kaffibollanum, senis
Jimmy hafði sett fyrir framars
hana. Um lengri tíma mælti eng-
inn orð. Svo þurkaði Jímmy sjer
um ennið og til þess að gera and-
rúmsloftið ljettara; sagði hann:
„Það veit sá, sem alt veit, að jegr
vildi óska, að óveðrið mundi skella
fljótt á. Mjer finst það láta bíða.
fulllengi eftir sjer“.
Miiií Framh.
orruxJ’ onrutá^umJkcJlpmAJL
Karl nokkur með poka mætti
presti, sem var með mikla ístru.
— Kemur þú með syndapokann
á bakinu, Steini minn, sagði prest-
ur.
— Jeg held það sje lítið hægara
að ramba með hann framan á sjer,
svaraði karlinn.
★
Jngimundi krók var einu sinni
slept úr fangelsi og kvaddi hann
fangavörðinn með þessum orðum:
„Vertu nú blessaður og sæll og
feginn vil jeg eiga þig að, ef svo
ólíklega skyldi ske, að mig bæri
að þínum húsum aftur“. Hann
þótti heldur óráðvandur og slark-
ari.
★
Gunna var að koma heim úr
skóla í fyrsta sinn: „Jæja, góða
mín“, sagði 'mamma hennar, „hvað
var þjer nú kent?“
„Ekki mikið ■ jeg verð að fara
þangað aftur“, svaraði barnið.
★
— Konan mín, sagði mr. Jones,
varð altaf svo hrædd, þegar hún
heyrði eitthvert hljóð niðri í hús-
inu, en jeg fullvissaði hana um,
að hljóðin gætu ekki stafað frá
innbrotsþjófum, því þeir gættu
þess vandlega að láta ekkert hljóð
heyrast frá sjer.
— Og þá varð hún náttúrlega
róleg.
— Oðru nær, sagði mr. Jones.
Nú verður hún dauðhrædd ef hún
heyrir ekki neitt.
*
Móðir ein skrifaði kennaranum
svohljóðandi brjef: „Þjer megið
ekki slá drenginn minn, hann
Tuma. Hann er ekki heilsuhraust-
ur og ekki vanur því. Iljerna
heima sláum við hann aldrei nema
í sjálfsvörn“.
★
— Ilver eru bestu 10 áriiúí lífi
konunnar ?
— Milli 28 og 30 ára.
★
Um miðnæturskeið læddist hús-
bóndinn niður stigann og sá inn-
brotsþjóf, sem var að fást við pen-
ingaskápinn. „Drottinn minn,
reglulegur þjófur“, sagði hanu
brosandi. „Vilduð þjer gjöra svo.
vel og bíða í eina mínútu?1'
„Á meðan þjer kallið á lögregl-
una?“ sagði þjófurinn. „Ekki jeg“'
„Nei“, sagði húsbóndinn, „bíða
á meðan jeg næ í konuna rnfna.
Hún er búin að heyra í yður á
hverri nóttu í 15 ár, og það verð-
ur henni sönn ánægja að fá að
sjá yður að lokum“.
★
„William“, sagði sunnudaga-
skólakennari, „getur þú sagt mjer,
hvað við verðum að gera áður eik
við getum fengið fyrirgefningu á
syndum vorum?“
„Já“, svaraði drengurinn* ‘,við
verðum að syndga fyrst“.
★
í kvikmyndinni, þegar elskliug-
inn faðmaði ástmey sína að sjer
með miklum fjájgleik, hnippti
konan í mann sinn og sagði:
„Því ert þú aldrei svona við
mig?“
„Veistu“, svaraði maðurinn.,
„hvað kaup maðurinn fær fyrir?“