Morgunblaðið - 01.02.1938, Blaðsíða 8

MÓÉ G U NBLÁÐIÐ
Þríðjudagnr I. febr. 1938L.
.íÆLÆ. fk 'TStwJ 'mjshaunv / a
Sarakvæmt frjett í enska blað-
inu „Star“ eru Bretar nú
að byggja stærsta herskip, sem
nokkru sinni befir verið bygt í
heiminum. Skipið verður 46.000
smálestir að stærð og útbúið með
16.40 sentimetra fallbyssum. Fall-
byssur þessar eiga að geta dreg-
ið 36 kílómetra og verður því
ekki hægt að nota skipið nema á
úthpfunum, segir blaðið.
¥
Afneríski bófinn Kid Tiger er
föðnrlandslaus og á ekki
öruggan samastað í neinu laudi.
Engin ríkisstjórn í heiminum vill
leyfa honum landvist og um leið
og hann kemur að landamærum
einhyers lands, er honum tilkynt,
að hann verði að hypja sig á
brott hið allra fyrsta. Nú er Kid
Tiger að reyna að fá landvistar-
leyfi í smáríkinu Andorra í Py-
reneafjöllum.
Áður en áfengisbannið var num
ið.úr lögum í Bandaríkjunum, var
Kid Tíger einn frægasti bófinn
og sprúttsalinn þar vestra og um
léið einn sá auðugasti. Þegar hann
flúði frá Ameríkn skuldaði hann
ríkinu 82 miljónir dollara í skatta
og sektir.
Auðæfi sín, sem hann græddi á
áfengissölu og glæpum, geymdi
hann erlendis, aðallega í Evrópu.
Lifir hann nú af því fje. Kid
Tiger þykir sem von er leiðin-
legí, að ekkert land vill hýsa
hann, ekki einu sinni hans föður-
land, Pólland. Hann getur alls
ekki skilið, að Evrópumenn skuli
hafa svona mikið á móti amerísk-
um bófum!
¥
Skrítnasta erfðaskrá, sem gerð
hefir verið á nýja árinu, því
herrans ári 1938, er án efa erfða-
skrá hins ameríska miljónamær-
ings, Whitings. Hann arfleiddi
þúsund manns að eigum sínum,
og alt var það fólk, sem hann
aldrei hafði augum litið, heldur
fundið nöfnin í símaskránni.
Skyldmenni lians fengu ekki
grænan eyri.
¥
Sonja Henie var að æfa sig um
daginn á tilbúinni skauta-
braut. Vildi þá svo óheppilega til,
að hún datt og meiddi sig á fæti.
Blaðamaður einn sá, er henni var
ekið burtu í sjúkravagni, og þeg-
ar flugu frjettaskeyti í ótal áttir
þess efnis, áð skautamærin hefði
fótbrotnað. En það reyndust ýkjur
einar. Sonja hafði aðeins meitt sig
illilega á fæti.
¥
Tyrkneskar konur eru sagðar
mjög herskáar, að minsta
kosti lítur einræðislierra Tyrk-
lands þannig á málið því þár í
landi eru nú um 600.000 kven-
menn sem lært hafa herþjónustu.
¥
Erlent líftryggingafirma aug-
lýsti á auglýsingaspjöldum eft-
irfarandi.
„Ilerra N. N. er dáinn. Frú N.
N. varð glöð, því hann var líf-
trygður hjá X-líftryggingarf je-
laginu“.
Fólk reiddist svo þessari frum-
legu auglýsingaaðferð, að það
reif niður auglýsingaspjöldin og
fjelagið sjálft er á barmi gjald-
þrots.
*
— Af hverju getur þú ekki kom
ið með á knattspyrnukepnina ?
Segðu þeim, sem þú vinnur hjá,
að það eigi að jarða ömmu þína
í dag.
— Það gengur ekki. Jeg vinn
lijá afa mínum.
¥
— Jeg elska hesta!
— Já, jeg þykist vita það. Jeg
sá þig nýlega í útreiðartúr með
hendurnar um hálsinn á hestin-
um!
Jfoufis/uí/uu?
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlend. Gísli Sigur-
björnsson, Lækjartorg 1. Opið
1—3i/2.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Húsmæður, athugið. Við-
bjóðum yður fiskbúðing, ítalskt.
salat, fiskmayonese, steiktan
fisk, steikt buff o. m. fl. á.
Útlensk frímerki í miklu og kalda borðið. Einnig höfum við-
ódýru úrvali. Frímerkjaversl. kjöt- og íiskfars.
Vatnsstíg 4. Opið 1—31/2 e. h. | Matargerðin,
----------------------------Laugaveg 58. Sími 3827...
Nýleg gasvjel til sölu á
Unnarstíg 6. Sími 3567.
Otto B. Arnar, löggiltur Út
varpsvirki, Hafnarstræti 19.
Sími 2799. Uppsetning og við
gerðir á útvarpstækjum og loft
netum.
Næsta námskeið í að sniða
og taka mál byrjar 8. þ. m.
Saumastofa Ólínu og Bjargar,
Ingólfsstræti 5. Sími 3196.
Saumanámskeiðið byrjar 3.
febrúar. Ingibjörg Sigurðardótt-
ir, Lækjargötu 8. Sími 4940.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Kaupum flöskur, bóndósir,
meðala- og dropaglös. Sækjum.
Verslunin Grettisgötu 45 —
(Grettir).
Munið að ódýru brauðin eru
seld á þessum stöðum: Baldurs-
götu 39, versl. Berg, Bergstaða-
■stræti 49, Brekkustíg 1 og versl.
jVenus, Nönnugötu 5. Öll brauð
: seld ódýrara en alls staðar ann-
.'arsstaðar. Fjelagsbakaríið, —
Klapparstíg 17. Sími 3292.
Daglega nýtt „Freia“-fiskfars:
Sláturfjelag Suðurlands:
Matardeildin Sími 1211
Kjötbúð Sólvalla — 48791
Matarbúðin — 3812
Kjötbúð Austurbæjar — 1947
Kaupfjelag Reykjavíkur:
Matvörubúðin, Skóla-
vörðustíg 12 — 1245
KjÖtbúðin, Vesturg. — 4769
Útbú Tómasar Jónssonar
Bræðraborgarstíg 16 — 2125
Milners Kjötbúð,
Leifsgötu 32 —3416
u!
ZhCfiynnÁn
Ungbarnavernd Líknar, Temp-
larasundi 3. Opin hvern þriðju—
dág og föstudag kl. 3—4.
Ráðleggingarstöð fyrir ba< ns-
hafandi konur — s. st. — Opin:.
fyrsta viðvikudag í hverjum
mánuði kl. 3—4.
Friggbónið fína, er bæjarins
oesta bón.
Hefi flutt skóvinnustofu mína
af Grettisgötu 61 á Barónsstíg
18. Jónas Jónasson.
L O. G. T.
St. Verðandi nr. 9. Fundur í:
kvöld kl. 8. I. Inntaka nýrrá
fjelaga, II. Innsetning embætt-
ismanna. III. Upplestur frú
Anna Guðmundsdóttir leikkona,
IV. Pianosóló Páll Pálsson.--
Nýir innsækjendur velkomnir.
Þeir, sem greiða iðgjöld sín, fá
minnisbók með almanaki og~
fjelagaskrá ókeypis. Fjölnienn-
|ið.
KOL OG SALT
sími 1120
ANTHONY MORTON:
ÞEKKIÐ ÞJER BARÖNINN? 50.
Hann var að tala við lafði Mary, sem reyndi að
láta ekki á því bera, að hún væri að geispa.
— Ungur maður eins og þjer, John, verður ekki
þreyttur svona snemrna dags, sagði hún hlæjandi.
— Það tilheyrir að verða þreyttur eftir brúðkatip,
þegar orðið er svona framorðið, sagði hann. — Jeg
er. hissa á því, að þjer skulið ekki vera þreyttar, bætti
hann við.
Lafði Mary gat nú ekki að sjer gert að geispa. —
Ef jeg á að vera hreinskilin, þá get jeg sagt yður
það, að jeg er orðin svo þreytt, að jeg gæti sofnað
hjér á staðnum, sagði hún.
•— Gerið það bara! Jeg er sterkur, sagði Manner-
ing.
— Það væri lagleg sjón, sagði lafði Mary. — En
við skulum ganga áfram. Ef jeg stend hjer lengur,
líður yfir mig.
Þau gengu til ofurstans og Wagnall-hjónanna. Of-
urstinn barðist eins og hraustur hermaður við það að
láta ekki á því bera, hve mjög honum leiddist. En
kona Wagnalls sagði hlæjandi:
— Ofurstinn ber sig karlmannlega, en jeg sting nú
samt upp á því, að við förum að hypja okkur!
— Ekki skal jeg verða móðguð, sagði lafði Mary.
— Jeg er viss um, að við erum öll orðin þreytt.
Þau skiftust á nokkrum orðum, og lafði Mary tók
undir handlegg Mrs. Wagnall og leiddi hana fram í
anddyrið. Áður en hálftími var liðinn, var æskilegUr
fjöldi gesta farinn heim frá veislunni.
* *
Mannering stóð og var að tala við Lornu Fauntley
í anddyrinu, þegar ofurstinn kom til þeirra. Ofurst-
inn var eldrauður í andliti, og það var sýnilegt, að
eitthvað var á seíði. En Mannering ljet eins og hann
tæki ekki eftir því. Hann brosti vingjarnlega og bjó
sig undir það að verða hissa á tíðindunum.
— Við erum rjett að fara, sagði hann brosandi,
en við vildum gjarna — — —
Hann þagnaði skyndilega, því að það hefði verið
áberandi, ef hann hefði ekki tekið eftir því, hve æst-
ur ofurstinn var. Lorna hafði strax veitt því eftir-
tekt, að eitthvað var á seiði.
— Er eitthvað að, ofursti? spurði liann.
— Já, livort það er!, svaraði ofurstinn og bljes af
mæði og æsing. — Má jeg tala við yður einslega. Jeg
skal eklti vera lengi, ungfrú Fauntley!
Lorna kinkaði kolli, og Mannering gekk nokkur skref
með ofurstanum. Hann var stöðugt að búa sig undir
að verða undrandi á svip. En hversu mikið, sem hann
hefði i'eynt á sig, hefði hann ekki verið viðbúinn þeirri
frjett, sem ofurstinn kom með:
— Það er Gerry Long!, sagði ofurstinn. Það var
alt og sumt.
Mannering varð fyrir alvöru hissa.
Belton átti augsýnilega erfitt með að hafa vald yfir
rödd sinni.
— Gerry Long hefir — já, Mannering, svoleiðis er,
að perlurnar, sem greifafrúin gaf Maríu eru horfnar,
— og það er búið að taka Gerry Long fastan!
— Gerry Long!, sagði Mannering undrandi. — Er
búið að handtaka liann? En það er alveg út í bláinn!
Fyrir hvað er hann tekinn?
Ofurstinn var mjög þungbúinn og áhyggjufullur.
— Hann var staðinn að verkinu! Hann var með
perlufestina í vasanum — í vasa sínum, Mannering!
¥ ¥
Mannering horfði forviða á ofurstann. Hann hugs-
aði með sjer, að þetta gæti ekki verið i'jett, því að
hann væri sjálfur með perlufestina í vasa sínum, og
því gæti hún ekki iiafa fundist í vasa Gerrys. Hins-
vegar gat lögreglan ekki tekið rnann fastan, eða ofux-st- -
inn verið svona örúggur, ef það var ekki rjett.
— Jeg ætla að biðja ungfrú Lornu að fara heim
með foreldrum sínum, bætti hann við, og ofurstinn
hefði áreiðanlega undir öðrum kringumstæðum tekið
eftir því, hve hörkuleg rödd hans var.
Hann flýtti sjer til Lornu, sagði henni, að hann
gæti ekki farið strax, og spui'ði, hvort hún vildi ekki
verða foreldrum sínum samferða. Lorna kinlcaðí kolli
til samþykkis, en spurði um leið„ hvort nOkkuð alvar-
legt væri á seiði.
Mannering fanst óttasvip bregða fyrir í augum.
hennar rjett sem snöggvast,
— Það gæti verið verra, svaraði hann. Hann fylgdi
henni út að vagni Fauntleys lávarðar, sem beið fyrir-
utan, og fór síðan inn aftur til ofurstans. Hann var
að tala við Wagnall.
Litli, þrekvaxni leynilögreglumaðurinn kom til
þeirra um leið og Mannering.
— Okkur langar til þess að tala við yður, ofursti,.
sagði hann.
— Já, íxú keði jeg, nú kem jeg, svaraði ofui’stinn. —
Komið þjer líka, Mannering og Wagnall?
— Hjer hlýtur að vera um hlægilegan misskilniixg
að ræða, sagði Mannering. Hanix gat þreifað á perl-
unum í sínum eigin vasa.
— Perlurnar fundust í vasa hans, sagði ofurstinn
aðeins.
— Jeg botna ekkert í þessu, sagði Wagnall. — Jeg
hefi þekt drenginn, síðan hann fæddist. Hann hlýtur
að hafa verið að gera að gamni sínu.
Enginn fann neitt svar. Þeir komu að bókaherberg-