Morgunblaðið - 30.05.1923, Blaðsíða 2

MORGUNtíi.AÖiB
)) Hm-MHi i Olseh ((
a u p u m s
Æðardún,
S e I s k i n n
og Lambaskinn
leiðina), en nú gat jeg farið tim
endilangt bretska ríkið og víðai
með góðri samvisku, bara að
skjalið hefði verið farseðill um
leið! —
Frh.
Frá Kina.
Eftir Ólaf Ólafsson kristniboða
tegmndir af ýmiskonar skiltum;
skrár, margar tegundir; lamir,
og yfirleitt alt, sem að hús-
gagnasmíði lýtur, nýkomið í
stóru og ódýru úrvali til
Jóns Halldórssonar & Co.
Nýjar vörur.
Með síðustu skipum höfum við
fengið miklar birgðir af nýjum
vörum.
Hálstau
Manchetskyrtur, flibbar, bindi,
slaufur, einnig mikið úrval af
Gummihálstaui..
Vöruhús Sð.
Ferðapistlar.
Eftir Bjarna Sæmundsson.
I.
Jeg skal strax taka það fram,
að jeg fór til Englands og Dan-
merkur, svo að ekki þarf að bú-
ast við neinum tíðindum úr ör-
æfum Ástralíu eða frumskógum
Kanada, úr Norður-Grænlandi eða
Nýju-Guineu, eða öðr-um fjarlæg-
um löndum eða sjaldförnum af
Íslendingum. Það, sem ýtti mjer
af stað^ í þessa ferð, var fyrst og
fremst það, að vinur minn, Dr.
<jóhannes &chmidt, hinn frægi for
ingi )>Daila<<dei(Sangursins um At-
lantshafið í fyrra, skrifaði mjer
frá Vestur-Indíum (í yetur sem
leið„ og spurði mig, hvort jeg
vildi ekki heimsækja sig í Höfn
í sumar, þá er hann væri kominn
l eim, og heyra ýmislegt um leið-
angurinn og tala við sig uin fiski-
rannsóknir við ísland í framtíð-
inni (hann stóð fyrir fiskirann-
sóknunum á „Thor“ hjer við land
3 byrjun aldarinnar) og þáði jeg
það boð feginn, þvtí að við höfðum
ekki hitst í 10 ár. Svo hafði mig
lengi langað til að sjá einhvern
af hinum miklu, ensku fisksölu-
bæjum, einkum Grimsbv, og höfuð
borg Bretaveldis, með öllum henn-
ar söfnum, einkum hinum afar-
auðugu náttúrugripasöfnum. Og
auk þess vildi svo til, að jeg átti
cióttur í Englandi; dvaldi hún nú
á austurströnd Englands, skamt
frá Lowestoft, 'þar sem önnur
helsta fiskirannsóknarstöð Eng-
lands er. Ennfremur átti jeg gaml
au vin frá stúdentsárum mínum í
Norður-Slesvík. Hann hafði jeg
ekki sjeð í 30 ár. Sá jeg fljótt að
nú gat jeg slegið margar flugur
í einu höggi, og lagði ferðaáætlun
rnína eftir því: Hjeðan til Grims-
by; þaðan um Lowestoft til Lond-
on, frá London til Esbjerg, um
Slesvík, til Hafnar og frá Höfn
heim um Lekh.
En nú var að fá hentuga ferð,
þegar skólastarf mitt var úti, og
var jeg helst að „spekúler.x í troll-
ara“, eins og margir aðrir góðir
meðborgarar mínir gera, og viti
menn: 4. júlí fæ jeg boð frá ein-
um skipstjóra kl. 6. um kvöldið, að
hann fari kl. 8 til Grimsby, og
mjer væri velkomið að vera með1.
Jú, það var nú hægara sagt en
gert; jeg var af misskilningi alveg
oviðbúinn, og maður getur ekki
rokið af stað til útlanda nú, hve
ærlegt sem andlitið kann að vera,
ef passinn er ekki lí vasanum. Jeg
varð því af ferðinni, og ,þá hyrj-
aði alvaran, því að nú hættu botn-
vörpungar að sigla með ísfisk, og
leit helst út fyrir, að jeg yrði að
taka „Botniu“ til Leith þann 16.
og missa marga daga. Nú fór jeg
að fá mjer skjalið nauðsynlega,
svo að ekki stæði á því. Fór jeg
fyrst til Sigríðar og fjekk mjer
b
þar kopiu af gamalli „mislukk-
aðri“ mynd af mjer, þar sem önn
ur augabrúnin hafði af vangá
komist upp á mitt enni (líklega
atavismus, af því að jeg kvað, eins
og reyndar fleiri vera kominn af
Agli sál. Skallagrímssyni). Svo
fór jeg til lögreglustjóra, og þar
t(k við mjer Þorlákur mælinga-
maður; skoðaði hann mig í krók
og kring, nákvæmlega eftir sömu
íeglum og jeg hafði kent honum
í 1. bekk, þegar hann eða aðrir
áttu að lýsa skötu, ketti, eða öðr-
u.m kvikindum, að því við bættu,
að hann reisti npp gálga við bak
mjer, rjett eins og ætti að .. ..
til þess að sjá hvað jeg væri hár.
Svo fjekk jeg skjalið — í þrenn-
slags tungumáli — íslensku,
dönsku og frönsku — og þar stóðu
meðal margra annara lýsingar-
orða: „þæruskotinn. Jeg dáðist að
því, hve klassiskur Þorlákur var
og datt í hug vísan:
Hæruskotinn höfðinginn,
heiðarlega búinn;
axlarbrotinn auminginn,
eineygður og lúinn,
þó að hún ætti nú ekki við að
öllu leyti, en ekki var það heint
iipplífgandi að sjá það dókúment-
erað á þrem tungumálum, að mað-
ur væri orðinn gamall og grár.
Svo fór jeg með skjalið upp til
prókonsúisins enska, því að ann-
ars var það ónýtt í Englandi og
löggiltí hann það með með því
að smella á það stærsta stimplin-
l,m> sem jeg hefi sjeð1. Alt þetta
umstang kostaði svo mikið fje,
að fyrir það hefði mátt fara frá
Kaupmannahöfn til ítalíu (aðra
Frh.
Illir andar sitja.um líf harns-
ins á öllum vegum þess, og mikl-
um brögðum er beitt til að verja
það' fywir ágengni þeirra.
Gull-. eða silfur-nisti hera flest
kínversk börn í festi um hálsinn
eða hægri úlnlið. Tveir bókstafir
eru greiptir í nistið, sem þyða
anðæfi og langlífi. Nistið bera þau
oft til tvítugs aldurs eða jafnvel
alla æfi, enda er það einskonar
fjöregg. Börnurn, sem bera slíkt
risti, þora ekki illir andar að gera
mein; falli nistið af, má bitast
\ið að barnið hráðdeyi.
Hræddir eru andarnir við föt,
sem gerð eru úr alla vega litum
tuskum; það nota margir sjer,
sem auðsjeð er á fáránlega ljótu
bamafötunum, sem eru áltof al-
geng.
Þá má villa öndunum sjónir.
Ef barnið er sveinn, er gleðin
rnikil, en foreldrin gráta þó og
kveina: „Það er stelpa! það er
stelpu drusla!“, því andarnir
kæra sig ekkert um sálarlaust
siúlkubarn. Göt eru stungin í
eyru drengsins fyrir eyrnahringi
cg hann er nefndur stúlku heiti
í daglegu tali. Svo halda heimskir
andar: „Þetta er stúlka.“ — Oft
eru hörn í Kína látin heita dýra-
og jurta nöfnum, í sama tilgangi.
Veikist barnið, er það ávalt
illum öndum að kenna, og óttinn
beltekur móður hjartað. Hún her
þá oftast harnið til hafsins og
heitir að helga það guðunum ef
því batni. Versni barninu þrátt
fyrir alt kákið og kuklið, er það
borið út í andaslitrunum, því
ekki má það deyja inni lí 'húsi.
Eftir andlát barnsins er andi þess
illur djöfull, sem ógjarna vill í
gröfina; helst mundi hann kjósa
að ganga aftur í næsta harni og
færi 'þá á sama veg. Ekki má
það koma fyrir.
Mikil veitsla er haldin þegar
barnið er mánaðar gamalt,
,,rakstrarveitslan“ svonefnda. Er
þá rakari fenginn til þess að raka
höfuð þess alt, nema ofurlítinn
topp fremst; á meðán spáir hann
öllu góðu um framtíð barnsins
og fær þess ríflegri borgun.
Þegar barnið fer að hafa gam-
an af leikföngum, er allskonar
dóti og leikföngum raðað í kring
um það á gólfin. Er svo vel tekið
eftir á hverju það snertir fyrst,
má nokkuð af því ráða um fram-
tíð þess. Taki það fyrst ritföng
t. d., má ugglaust telja að hjer
sje efni í mentamann; taki það
eitthvað, sem spáir illn, segja for-
eldrin að það sje ekkert að marka.
en eru ekki síður hrædd fyrir það.
Afmælisdagur barnsins er á-
valt tyllidagur, einkum þó 10 ára
afmælið. Húsið er þá fult af boðs-
fólki. Hljómsveit skemtir gestun-
um og »ögur eru sagð<ar, oftast
liótar sögur um ósiðlæti og hjá-
trúar sögur.Stundum er þá drukk-
ið fast, og spilað upp á peninga
langt fram á nótt.
N vkomið
í veiðarfænavensl. Liv enpool
flestallar tegundir af farfa þurum og i olíu,
allskonar lökk, fernisolia, þurkefni, terpentina m. m.
Gæðin hvergi betrj. Verðið hvergi lægra.
Reynslan er sannleikur.
iVlálning fæst löguð ef óskast.
fijólapartar
ódyrari
nýknmnir
en áQur.
Handföng.................frá 0.80
Keðjur, 1. st..............— 4.50
Olía í glösum..............— 0.50
Bjöllur....................— 0.75
Lyklar, 6 gata.............— 0.70
Skiftilyklar............... 1.50
Felgir 40, 36, 32 göt — 2.50
Framhjól, komplett .. .. — 10 50
Fríhjól, Rotax.............— 18 50
— Torpedo................— 18.25
Teinar, 36 stk.............— 1.80
Gúmmílím nýkomið, specialt fyri:
Prima Gúmmi á barnavagna
Pakkaherarar, 1 stk. .. frá 1.50
extra svera — 4.50
Handpumpur...............— 1.90
Fótpumpur................— 3.50
Petalar..................— 4.00
Styri, dönsk.............— 6.00
Net......................— 2.00
Skerrna, 1 sett..........— 2.40
Framskermar..............— 0.90
Dekk, extra prima með
12 mánaða ábyrgð .. — 11.Ó0
gúmmístígvjel; stórar túpur f.0.50
mjög ódýrt.
Vörur sendar um alt land gegn póstkröfu.
Reiðhjólaverksmiðjan ,,Fálkinn“.
Sumarbeit fyrir hesta.
Þeir meðlimir Hestamatma-fjelagsins Fákur, og aðrir, sem
tryggja vilja sjer góða sumarhaga fyrir hesta sína, gefi sig fram
við Björn Gunnlaugsson, Laugaveg 48, í dag (sími 803) frá kl.
6—9 síðdegis, eða á morgun fyrir kl. 12 á hádegi.
Skeiðvallarnefndin.
Seint mun jeg gleyma nótt einni
á Hanelfinni. Það var löng nótt,
stjörnulaus og niðdimm. í aftur-
enda bátsins lágu 3 börn í kíg-
hósta, öll ibörn formannsins. Þunn
ur þilveggur var á milli okkar;
en hvað gerði það til, þó jeg gæti
ekki sofið, hefði ekki vesalings
hörnunum liðið svo hræðilega illa.
Þau hóstuðu og grjetu liðlanga
nóttina, grjetu og hóstuðu. Sár-
ari grát hefi jeg aldrei heyrt,
fanst mjer þá að minsta kosti.
Þau grjetu svo, að mjer lá við
gráti. Aumingja börnin' En yfir
þeim stóð ráðþrota móðir, grát-
andi og bölvandi.
Fleiri börn hefi jeg sjeð í Kína
en í nokkru öðru laudi, og aldrei
heldur heyrt eins oft barnagrát,
beiskan grát, þrunginn ekka. —
Vesalings börn!
„Leyfið börnunum að koma til
mín og bannið þeim það ekki“,
sagði barnavinurinn besti. Er nú
ekki mál til komið að íslenska
kirkjan fari að styrkja tilraunir
þær, sem gerðar eru til að flytja
Kínverjum þau orð Jesú!
Frh.
Frá Daranvörkui
29. maí.
Allir þeir, sem særðust við
sprenginguna lí herskipinu „Geys-
ir“, virðast vera á batavegi. Með-
al samhrygðarskeyta þeirra, sem
borist hafa frá erlendum stjórnum
í tilefni af slysinu, 'er eitt frá for-
sætisráðherra Islands.
Á fundi þeim, sem haldinn var
á sunnudaginn í „Dansk-island.sk
1 Kirkesag“ var hátíðasalurinn í K.
| F. U. K. hjer um bil fullur af
| fólki. Ingihjörg Olafsson aðalrit-
ari setti fundinn, og bauð sjera
! Bjarna Jónsson og frú hans vel-
| komin, en því næst var söngur
| Munch’s um ísland sunginn stand-
andi. Síðan hjelt sjera Bjarni
Jónsson langt erindi. „Kristeligt
Dagblad“ segir, að sjera Bjarni
hafi sýnt sig sem lipran ræðu-
mann, og að hann tali ágætlega
ciönsku. Blaðið segir ennfremur,
eftir frásögn sjera Bjarna, að nú
ísje meira ritað á dönsku um ís-
land á tveimur mánuðum en áð-
ui’ á 10 árum, og að kynni af Dan-
mörku hafi aukist stórum á ís-
landi, síðan sambandslögin komu
3 gildi. „Það ríður á, að land kynn
ist landi og kirkja 'kirkju, svo
að þjóðirnar skilji hvor aðra“. —
Hoffmeyer stiftsprófastur sleit
fundinum með bæn fyrir íslaudi
cg íslensku kirkjunni.
Aage Meyer Benedietsen skrif-
ar í „Politiken“ um bækur
sem nú sjeu til á dönsku, til þess
að læra af íslenska tuníhb og tal-
ar einkum um rit prófessoranua