Tíminn - 28.10.1943, Blaðsíða 2

418
TÍMINN, fimmtndagiim 28. okt. 1943
105. blað
Fimmtudayur 28. oht.
»Saáa um svik«
Frásögn Arna Irá Múla í Þjóðólfi 2. nóvemb. í fyrra
Til hliðsjónar meff skýrslu þeirra Eysteins Jónssonar og Her-
manns Jónassonar um eiffrofsmáliff, þykir rétt að birta hér nokkra
kafla úr grein, er Árni Jónsson frá Múla birti í Þjóffólfi 2. nóvem-
ber 1942.
Hefst þá útdráttur úr grein Árna:
Þingfréttir Tímans:
Upplýsingastofnun fyrir
sjávarútveginn
Ríkisstjórnin hefir lagt
fram frumvarp um reikn-
ingaskrifstofu sjávarútvegs-
ins. Frv. er samiff af milli-
þinganefndinni í sjávarút-
vegsmálum. Affalefni frv. er
á þessa leið:
Stofna skal og starfrækja
reikningáskrifstofu sjávarút-
vegsins undir yfirstjórn Fiskifé-
lags íslands. Skal það fela á-
kveðnum manni stjórn hennar
og leggja honum til aðstoð og
starfsfé.
Hlutverk reikningaskrifstofu
sjávarútvegsins er:
1. Að safna saman reikning-
um um útgerðir víðsvegar á
landinu, bæði frá þeim, sem bók-
haldsskyldir eru, og öðrum, sem
halda slíka reikninga, með það
fyrir augum að fá sem réttasta
mynd af rekstri útgerðarfyrir-
tækja yfirleitt og jafnframt af
rekstri hinna ýmsu greina út-
gerðarinnar.
2. Að stuðla að því, að þeir,
sem útgerð reka, en ekki eru
bókhaldsskyldir, haldi sem
gleggsta reikninga um útgerðina
og aðstoða þá við uppgjör þeirra.
3. Að vinna hagfræðilegar
upplýsingar úr þeim reikning-
um, sem skrifstofunni berast,
um allar greinar útgerðarinnar,
eftir því sem unnt er. Birti
skrifstofan skýrslur um niður-
stöður sínar árlega.
4. Að útbúa og gefa út hent-
Alþýðublaðið, þar var á fyrstu
síðu þessi fyrirsögn:
„Sjálfstæffisflokkurinn keypti
frestun kosninganna fyrir „rétt-
lætismálið". Hann lofaffi aff
koma í veg fyrir breytingar á
kjördæmamálinu meffan stjórn-
arsamvinnan helzt“.
Ég hringdi nú til Ólafs Thors
en er ekki svarað. Hringdi ég
þá til Jakobs Möllers, sem býr
svo að segja í næsta húsi við
Ólaf. Bendi ég honum á hver
áhrif þessi fregn geti haft á úr-
slit kosninganna í Hafnarfirði.
Sé nauðsynlegt að þessu sé mót-
mælt þegar í hádegisútvarpinu.
Jakob féllst á þetta, kveðst
mundi tala við Ólaf. Mótmælin
komu aldrei.
Um gang málsins á vetrar-
þinginu vil ég ekki segja ann-
að en það, að ræða Jakobs Möll-
ers við 1. umræðu í neðri deild
var ekki til þess falin að
hnekkja grunsemdum um lítil
heilindi af hálfu Sjálfstæðis-
ráðherranna í þessu máli.“
ug eyðublöð fyrir útgerðarreikn-
inga með skýringum um færslu
þeirra.
5. Að vera ríkisstjórninni til
aðstoðar með hagfræðilega út-
reikninga og skýringar varðandi
sjávarútveginn, ef hún óskar
þess.
Forstöðumanni reikninga-
skrifstofu sjávarútvegsins og
öðrum starfsmönnum hennar
er bannað, að viðlagðri ábyrgð
eftir ákvæöum almennra hegn-
ingarlaga um embættis- og
sýslunarmenn, að skýra óvið-
komandi mönnum frá því, er
þeir komast að í starfi sínu um
efnahag eða tekjur einstakra
manna eða fyrirtækja.
f greinargerðinni segir svo:
„Reynsla undanfarinna ára
hefir sannað, að brýn þörf er
fyrir skrifstofu þá, sem stofna
á samkvæmt frumvarpinu. Á
síðustu 10 árum hefir þrisvar
verið skipuð eða kosin nefnd að
tilhlutun Alþingis til þess að
leggja ráð á til lausnar ýmissa
vandamála sjávarútvegsins. All-*
ar þessar nefndir hafa orðið að
hefja störf sín i því að safna
skýrslum og gögnum varðandi
hag útgerðarinnar og rekstur
undanfarin ár. Rannsóknir þess-
ar hafa orðið tímafrekar og
kostnaðarsamar og tafið störf
nefnda. En auk þess verða slík-
ar skyndiskýrslur ætíð miður á-
reiðanlegar en þær, sem gerðar
væru samhliða rekstrinum á
hverjum tíma. Þarf eigi að því
að eyða mörgum orðum, hver
gagnsemi getur að því orðið, að
xikisstjórnin og Alþingi eigi,
hvenær sem þörf krefur, aðgang
að áreiðanlegum heimildum um
hag og rekstrarafkomu og
rekstrarskilyrði sjávarútvegs-
ins.
Auk þessa gæti skrifstofan
látið útgerðarmönnum í té
margháttaðar leiðbeiningar.
Sjálfsagt þykir, að Fiskifélag*-
ið taki að sér rekstur skrifstof-
unnar. Það mundi hafa tök á
því framar öllum öðrum að fá
reikninga og önnur gögn frá út-
gerðarmönnum, án þess að þeir
séu skyldaðir til slíkrar skýrslu-
gjafar með lögum, og að sjálf-
sögðu getur Fiskifélagið rekið
skrifstofuna með minni kostn-
aði en aðrir.“
SkrlfiB effa slmlff tll Tlmans
og tilkyrmiB honum nýja áskrlf-
endur. Siml 2323.
B akstungumaðurinn
frá Akrí
Seinustu vikurnar hefir verið
haldið uppi á Alþingi óvenjulega
harðri sókn gegn bændum og
bændasamtökunum. Frumvörp-
um, sem stefna að því að svipta
bændur öllum rétti til að ákveða
verð vöru sinnar og annast
dreifingu þeirra og sölu, hefir
rignt yfir þingið. ÞingSályktun-
artillögur, sem stefna að því að
pólitísk rannsókn sé sett á fyr-
irtæki bænda, hafa verið flutt-
ar. Samfara þessum beinu árás-
um á bændur, hefir málstaður
þeirra verið affluttur og níddur
í þingsölunum á hinn óskamm-
feilnasta hátt.
Margir fulltrúar bænda á
þingi hafa orðið til þess að mót-
mæla þessum árásum og hafa
andstæðingar þeirra vissulega
ekki riðið feitum hesti frá þeim
viðskiptum. En þótt allra þess-
ara fulltrúa bænda megi að góðu
getá, hefir þó einn þeirra borið
af. Hann hefir staðið fremstur í
fylkingunni, endursent flest
skeytin, sem beint hefir verið
að bændum, og veitt hinum
auma málstað andstæðinganna
dýpstu sárin. Þeir hafa líka sér-
staklega lagt hatur sinn á hann.
Þessi maður er séra Svein-
björn Högnason. Núverandi
þings mun sennilega ekki getið
að miklum afrekum eða skör-
ungsskap í þingsögunni. En þó
mun vörn séra Sveinbjarnar
gegn árásunum á bændurnar
verða talin þar til undantekn-
inga. Hennar verður áreiðanlega
lengi minnzt og hún geymd við
hlið svipaðra atburða og þegar
Benedikt Sveinsson eldri tætti
niður rök konungsfulltrúanna
gegn hinum íslenzka málstað.
Séra Sveinbjöi-n Högnason
hefir unnið bændum meira gagn
en að verja málstað þeirra á Al-
þingi. Hann hefir stjórnað
stærsta fyrirtæki þeirra á und-
anförnum árum. Þegar hann tók
við stjórn mjólkurmálanna,
voru þau í hinni hörmulegustu
niðurníðslu. Verðið til bænda fór
stöðugt lækkandi. Mjólkurfram-
leiðslan var að dragast stór-
lega saman og margir bændur
í þann veginn að yfirgefa bú
sín. Mjólkurskipulagið undir
stjórn Sveinbjarnar afstýrði
þessu hruni og miklu meira.
Bændum hefir verið tryggt
sæmilegt verð fyrir vöru sína.
Framleiðslan hefir margfaldazt.
Neytendum hefir verið tryggð
miklu ódýrari og meiri mjólk en
orðið hefði, ef mjólkurfram-
leiðslan hefði lent í þvi hruni,
er beið hennar, þegar mjólkur-
skipulagið var sett.
Þess hefði því mátt vænta, að
allir íslenzkir bændur fylktu sér
fast um þennan glæsilega for-
ingja sinn og það ekki sízt á
þeim tíma, þegar jafn ósvífið er
vegið að þeim og nú.
En sú hefir því miður ekki
orðið reyndin. íslenzkir bændur
geta sagt sömu harmsöguna og
Norðmenn. Þegar Norðmenn
börðust hetjubaráttu sinni við
Þjóðverja, urðu örfáir landar
þeirra til að gerast hjálparmenn
hins erlenda valds. Þeir sóttu að
þjóð sinni aftan frá, þegar hún
barðist við hina erlendu árásar-
menn. Þeir höguðu sér líkt og
hinir verst ræmdu svikarar, sem
stungu foringja sína í bakið,
þegar þeir áttu í orrustum við
fjandmennina.
Það hefir nýlega verið hátíð-
lega tilkynnt, að innan Sjálf-
stæðisflokksins hafi verið stofn-
uð sérstök bændasamtök. Þessi
bændasamtök hafa fengið um-
ráð yfir vikublaðinu ísafold og
gert Jón Pálmason að ritstjóra
þess.
Það hefði mátt ætla, að þetta
málgagn bændasamtakanna í
Sjálfstæðisflokknum héldi fast
og rösklega á málum bænda
gegn hinum ósvífnu árásum
kommúnista. Það hefði mátt
ætla, að það sýndi fram á, hví-
líkt ofbeldi væri hér á ferðum,
og hvetti bændur til samheldni
um að hrinda því. Það hefði
mátt ætla, að það styrkti þá
„Það mun hafa verið föstu-
dagskvöldið 16. janúar síðast-
liðinn, eða öllu heldur aðfara-
nótt laugardagsins 17. — því
klukkan var farin að ganga eitt
um nóttina — að Jóhann Haf-
stein framkvæmdastjóiú Sjálf-
stæðisflokksins hringir til mín
og spyr mig, hvort ég geti kom-
ið á skyndifund heima hjá Ólafi
Thors. Ég var á fótum og kvað
mér ekkert að vanbúnaði.
Nokkrum mínútum seinna sat
ég í bíl með Bjarna Benedikts-
syni, Valtý Stefánssyni og Jó-
hanni og var ekið heim til Ól-
afs.“
Hér er sleppt alllöngum kafla
úr grein Árna, þar sem hann seg-
ir frá fundi fyrr um daginn, þar
sem rætt hafði verið um sam-
komulag, er flokkarnir höfðu
gert um skattamálin.
Segir síðan:
„Annars var höfuðröksemdin
sú, að Framsóknarflokkurinn
mundi leysa skattamálin með
vinstri flokkunum, ef ekki yrði
gengið að þessu bráðabirgða-
samkomulagi. Þegar ég fór af
þessum síffdegisfundi, vissi ég
ekki annað, en aff þaff tvennt
væri klappað og klárt aff bæjar-
menn, er þar stæðu fremstir í
baráttunni, jafnvel þótt þeir
væru ekki pólitískir samherjar
að öðru leyti.
En hvað skeður? ísafold
minnist ekki á það einu orði, að
tillögur kommúnista séu of-
beldisverknaður gegn bændum.
Hún hreyfir engum mótmælum
gegn framferði þeirra. f þess
stað ver hún langri forustugrein
og tveimur Reykjavíkurbréfum
til að stimpla Sveinbjörn Högna-
son sem frumkvöðul og höfund
þessara deilna. Rógurinn um
Sveinbjörn Högnason er m. ö. o.
tekinn beint úr kommúnista-
blaðinu og dreift út um land í
„bændablaðinu" ísafold!
Hér gerist nákvæmlega sama
fyrirbrigðið : og þegar svikari í
herliði laumast aftan að foringj-
anum og stingur hann í bakið, er
orrustan stendur hæst. Þegar
bændum er lífsnauðsyn að
standa saman, og harðast er
sótt gegn þeim á Alþingi, skerst
Gimnar T. Plill:
Brezki loftherinn og rauði
herinn eru skæðustu fjendur
Þjóðverja. „Die Tomies“, brezku
flugmennirnir, hafa greitt her-
veldi Þýzkalands allt að því eins
þung högg og herskarar Stalins,
með því að ráðast á aðaliðju-
ver landsins, viðkvæmustu sam-
gönguleiðir og lama þrek og þor
borgaranna.
Rússar kvista hersveitir Þjóð-
verja, brezku sprengjuvélarnar
greiða þeim högg í hjartastað.
Erlendur fréttaritari í Berlín
er undir stöðugu eftirliti Gesta-
pó, þýzku leynilögreglunnar.
Hann á þess engan kost að fara
um landið með sjónauka til að
safna nákvæmum skýrslum um
áhrif brezku loftárásanna.
stjórnarkosningunum yrffi fresc-
aff og samkomulag fengiff um
lausn skattamálanna, sem eft-
ir atvikum mætti telja viffun-
andi. Mig grunaði ekki, að frek-
ari böggull ætti að fylgja
skammrifinu.
Þegar við komum heim til Ól-
afs um nóttina lá Jakob endi-
langur á legubekk og virtist vera
lasinn. Ólafur sat í hæginda-
stól, þreytulegur. Áður en hann
skýrði frá tilefni þess, að menn
væru kallaðir saman um hánótt,
strauk hann sér hvað eftir ann-
að um höfuðið og hafði einhver
orð um það, hvað hann væri
orðinn steinuppgefinn á þessu
bölvuðu stappi. Það var auð-
fundið á öllu, að eitthvað leið-
inlegt var á seiði.
Og svo sprakk bomban. Ólaf-
ur skýrffi frá því, aff tilefni
þessa næturfundar væri þaff, aö
Framsóknarflokkurinn krefðist
þess, aff sjálfstæffismenn féllu
frá afgreiffslu kjördæmamálsins
á þinginu og vildi hann nú heyra
undirtektir manna.“
„Laugardaginn 17. janúar
var svo haldinn fundur í flokks-
ráði Sjálfstæðisflokksins. Auk
miðstjórnar og þingmanna
„bænda“ritstjórinn Jón Pá úr
leik og vegur aftan að þeim
manni, sem fremstur og frækn-
astur er í liði bændanna! Ekk-
ert gat orðið kommúnistum að
meira liði en að sá fyrirliði
bændanna, sem þeir hræddust
mest, yrði fyrir slíkri bakstungu
frá manni, sem tilheyrir bænda-
stéttinni.
íslenzkir bændur mega vera
meira en sinnulausir og næsta
vonlítið, að þeir haldi velli í hin-
um miklu sviptingum, er yfir
standa, ef þeir dæma ekki svo
harðlega atferli bakstungu-
mannsins í stétt sinni, að slíkt
geti ekki gerzt aftur. Gerist
bændasamtök Sjálfstæðismanna
skjól og skjöldur bakstungu-
manna, ætti bændum heldur
ekki að vera erfitt að gera sér
ljóst, að þessum samtökum er
ekki ætlað að gæta hags þeiri’a,
heldur eru þau aðeins grímu-
klætt áróðurstæki spekúlanta-
lýðsins í höfuðstaðnum. Þ. Þ.
En samkvæmt því, sem ég
hefi heyrt og séð í höfuðborg
nazista síðustu fjóra mánuðina,
er ég sannfærður um, að her-
gagnaframleiðsla Þjóðverja hef-
ir hrakað um 15—20 af hundraði
miðað við haustið 1941. Þess ber
og að gæta, að 99 af hverjum
100 verksmiðjum í Þýzkalandi
starfa að herbúnaði.
Merki þessa er hvarvetna auð-
sæ. Sjónarvottar frá skipa-
smíðastöðvum í Hamborg hafa
sagt mér, að stórar sveitir
verkamanna séu tímum saman
aðgerðarlausar, af því að stál-
smiðjur Krúpps í Essen gátu
ekki lagt til stálplötur í kaf-
bátana, sem voru í smíðum.
í bjórknæpum í verkamanna-
eiga sæti í flokksráðinu m. a.
frambjóðendur flokksins frá
síðustu kosningum. Þessi flokks-
ráðsfundur var haldinn síðdeg-
is í Alþingishúsinu og var all-
vel sóttur.
Ólafur skýrði nú frá því, aö
samkomulag væri fengiö innan
ríkisstjórnarinnar um frestun
bæjarstjói-narkosninga í Rvík
og jafnframt um lausn
skattamálanna. Á kjördæma-
málið minntist hann ekki. Ég
bar fram tillögu um að kjósa
nefnd til að undirbúa kjör-
dæmamálið fyrir þingið.“
„Ólafur Thors tók þessari til-
lögu mjög önuglega. Kvaðst
hann ekki ætla að láta segja
sér neitt fyrir um, hvort nefnd
yrði kosin í málið, né hvaða
mönnum hún yrði skipuð. Var
tillagan ekki boi'in upp. En ég
lýsti því yfir, að málið yrði engu
að síður tekið upp og mundi ég
hreyfa því á Varðarfundi, sem
boðaður hafði verið í Gamla
Bíó næsta dag, sunnudaginn 18.
janúar.
Fundurinn í þinghúsinu var
fremur stuttur, því Ólafur og
Jakob þurftu að fara á ráð-
herrafund. Úti á ganginum kom
Ólafur til mín og lagði fast að
mér að falla frá þeirri ákvörð-
un að taka kjördæmamáUð upp
á Varðarfundinum. Ég bað hann
að vera ekki að þessum barna-
skap.
Bjóst ég nú við að Ólafur
mundi láta við svo búið standa.
En hvað skeður? Seinna um
kvöldið hringir hann til mín og
biður mig í nafni þeirra Jakobs
að afboða Varðarfundinn á
sunnudaginn og fresta honum
til miðvikudags. Ég sagðist ekki
sjá neina ástæðu til þess. — En
hann sagðist vera hræddur um
að kommúnistar mundu fylla
húsið og gæti þá allt lent í upp-
námi. Ekki gat ég fallizt á þetta
og biður Ólafur mig þá að tala
við Bjarna Benediktsson.
Hringdi ég nú til Bjarna og
byi-jaði samtalið með þessum
orðum: „Ég held karlai-nir séu
báðir orðnir bandvitlausir, nú
vilja þeir fresta Varðar-fundin-
um.“
„Svo rann upp sumiudagur-
inn 25. janúar. Bæjarstjói-nar-
kosningar fóru fram í öllum
kaupstöðum landsins, utan
Reykjavíkur, þar á meðal Hafn-
arfirði. Rétt fyrir hádegið sá ég
. 1 " ■ . —i.. —r
hverfum Berlínar hafa verka-
menn kvartað í mín eyru yfir
slæmum vélum, kolaleysi, skorti
á varahlutum og hráefnum, er
ættu að koma úr Rinarfylkjun-
um.
Sá, sem ferðast með hriktandi
og troðfullri járnbrautarlest,
fær áþreifanlega sönnun fyrir
því, hve þýzka járnbrautar-
kerfið er orðið aðþrengt.
Öngþveitið hefir þó sagt meir
til sín á öðrum sviðum. Vetur-
inn 1941 lá við sjálft, að þýzki
herinn í Rússlandi yrði að gef-
azt upp, sakir skorts á eimreið-
um, enda hafði brezki flugher-
inn lagt sig fram til að eyði-
leggja sem flestar eimreiðir í á-
rásunum sínum.
Úr þessum vandræðum var
bætt með smíði hinna svo-
nefndu Rússlandselmreiða, sem
voru bæði fljótsmíðaðri og létt-
ari en venjulegar eimreiðir.
Veturinn 1942 var þýzki her-
inn í miklum vandræðum vegna
skorts á skriðdrekum. Mundi
það hafa orðið örlagaríkt, ef
vorleysingarnar í Ukraínu
hefðu ekki komið óvenjulega
snemma í það skipti.
Skriðdrekaverksmiðjur í Vest-
ur-Þýzkalandi höfðu verið stór-
truflaðar með loftárásum, en
framleiðsla á Tígris-skriðdrek-
um var þá nýíega hafin.
Gervallur heimur veit nú, að
það voru Tígrisdrekarnir, sem
björguðu þýzka hernum frá al-
gerðri uþplausn í ár, en nú eru
þeir framleiddir í Hermanns
Görings-verksmiðjunum í Linz í
Austurríki, í Skoda-verksmiðj-
unum í Tékkóslóvakíu og Kato-
vits í Póllandi.
Loftárásirnar á Berlín valda
einnig því, að borgarbúar hafa
ennþá minni möguleika til að
kaupa daglegar nauðsynjar í
búðunum. Rakblöð, sápa, vasa-
ljós og skór er allt slíkar mun-
aðarvörur, að fáir mundu trúa,
sem ekki hafa reynt.
Þýzkur iðnaður hefir alveg
gefizt upp við að hugsa fyrir
þörfum einstaklinganna. Öll
framleiðslan fer til þess að
klastra í skörðin, sem brezku
sprengjurnar rjúfa í samgöngu-
leiðir og iðjuver.
Dr. Göbbels og félagar hans
hafa reynt að breiða yfir þess-
ar eyöileggingar með því, að
telja upp menntastofnanir,
kirkjur, sjúkrahús og söfn, en
Þjóðverjar vita bezt sjálfir, að
þetta eru blekkingar.
Vissulega hafa íbúðarhús og
kirkjur verið eyðilagðar, en
hvernig á annað vera, þegar
smábæir svo sem Rostock fram-
leiða bráðnauðsynlega smáhluti
í Heinkels flugvélarnar og þess-
um verksmiðjum er klesst niður
á milli sjúkrahúsa og barnaleik-
valla í miðjum bænum.
Þegar ég sótti um leyfi til að
fara til Lýbekk til að sjá með
eigin augum skemmdirnar á
hinni fögru Olavíukirkju og
„önnur ódáðaverk gegn menn-
ingu Norðurálfunnar“, þá var
jnér harðneitað.
Hvers vegna? Af því dráttar-
brautir, hafnarvirki og verk-
smiðjur, sem framleiða hluti til
kafbátasmíða, voru í miðri borg-
inni.
Nazistar töldu það himin-
hrópandi svívirðingu, er brezkir
flugmenn vörpuðu sprengjum á
kappakstursbrautina við París í
fyrra. Ég var sjónarvottur að
þessari árás og veitti því athygli
að þeim láðist alveg að geta þess,
að 25 loftvarnarbyssum var
komið fyrir meðfram brautinni.
Slíkt kapp, sem Þjóðverjar
leggja á það, að gera iöjuver sín
óhultari, sannar raunar af
sjálfu sér, hve þungum búsifjum
þeir hafa orðið fyrir.
Verksmiðjur eru fluttar eftir
föngum úr vesturhéruðum
landsins og austur á bóginn.
Henckel flugvélasmiðjurnar
hafa verið fluttar frá Kassel til
Vínar. Olíuvinnsluverksmiðjur
hafa verið færðar úr Ruhr til
Gleiwitz í kolahéruðum Galizíu.
Þannig mætti lengi telja.
Þetta getur samt ekki leyst
vandann. Verksmiðjur má að
vísu flytja, en ekki kolanámur,
járnbræðsluofna o. þvl.
Járniðnaðurinn í Ruhr er
staðbundinn eins og hann væri
rótfastur í jarðveginum, enda
er það einhver sneggsti blettur-
inn á brynju þýzka hersins.
Þýzkir verkfræðingar og vís-
indamenn reyna að gera verk-
smiðjurnar ósýnilegar úr lofti og
nægilega sterkar til að þola
sprengjur. Mánuðum saman hef-
ir verið unnið að því að grafa
verksmiðjur og forðabúr í jörð,
oftast langt upp í sveit þar, sem
sízt skyldi gruna.
Ég veit t. d. um þrjár skotfæra-
verksmiðjur skammt frá Hann-
óver, sem byggðar eru undir ak-
Þrengíngar nazísla
Höfundur þessarar greinar er sænskur blaffamaður, sem hélzt
viff í Þýzkalandi þangaff til 20. ágúst í sumar, er hann var rekinn
úr Iandi. Hann hefir veriff nefndur „síðasti maffurinn frá Ber-
Iin“, því aff hann dvaldist þar þrem mánuffum lengur en nokkur
annar heilskyggn blaffamaffur. Var henum gefiff aff sök að hafa
skýrt „meinfýsilega“ frá brottflutningi fólks úr Berlínarborg!
Afleiðingar af loftárásum bandamanna á þýzkar borgir hafa
affallega orffiff, sem hér segir, að dómi greinarhöfundarins:
1. Þær hafa neytt nazista til aff safna hundruðum orustuflug-
véla til varnar Berlín og flytja 2.000.000 íbúanna á brott.
2. Framleiffsla hergagna hefir minnkað um 15—20 af hundraffi
frá því, er framleiffslan var mest haustiff 1941.
3. Viffgerffir á vopnaverksmiðjum hafa tafizt mánuðum saman.
4. Nazistar hafa neyðst til aff flytja vopnaverksmiffjur austur
á bóginn og reyna aff koma þeim fyrir neffanjarffar.