Morgunblaðið - 09.11.2002, Qupperneq 38

LISTIR
38 LAUGARDAGUR 9. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
SPOR nefnist sýning sem opnuð
verður í tveimur sölum í Hafnar-
borg, Sverrissal og Apóteki, í dag,
laugardag kl. 15. Það er verkefnið
Handverk og hönnun sem stendur
að sýningunni en markmið verkefn-
isins er m.a. að stuðla að eflingu
handverks og listiðnaðar og bæta
menntun og þekkingu handverks-
fólks.
Sýningin var öllum opin og dóm-
nefnd valdi úr innsendum munum.
Mikill áhugi var á sýningunni og um
eitthundrað einstaklingar sóttu um
þátttöku, en verk 42 aðila voru val-
in. Dómnefndin var skipuð Tinnu
Gunnarsdóttur, iðnhönnuði, Baldri
J. Baldurssyni innanhúsarkitekt og
skorarstjóra í Iðnskólanum í
Reykjavík og Signýju Ormarsdótt-
ur, fatahönnuði á Egilsstöðum.
„Þema sýningarinnar er norðrið
en öll verkin eru því tengd á ein-
hvern hátt,“ segir Sunneva Haf-
steinsdóttir framkvæmdastjóri sýn-
ingarinnar. „Mér finnst sýningin
bera þess merki að mikil gróska er
á þessu sviði á Íslandi og við eigum
fullt af framúrskarandi handverks-
fólki. Hér gefur að líta listhandverk
og listiðnað úrkeramik, textíl, silfri,
gler o.fl. og það er spennandi verk-
efni að sýna í Hafnarborg .“
Sýningin verður sett upp í sýn-
ingarsal Sívalaturnsins á Köbmag-
ergade í Kaupmannahöfn í lok mars
á næsta ári. „Sú hugmynd kom upp
að rétt væri að kynna íslenskt list-
handverk í útlöndum og í framhaldi
af því sótti ég um sýningarrými í
miðborg Kaupmannahafnar og
fengum við inni í Sívalaturninum.
Trúlega verða fleiri verk sýnd í
Kaupmannahöfn.“
Í tengslum við sýninguna er gefin
út sýningarskrá þar sem allir sýn-
endur eru kynntir. Sýningarstjóri
er Birna Kristjánsdóttir.
Núna í haust hefur Handverk og
hönnun farið með sýningu um land-
ið og er hún nú á Skriðuklaustri.
Sýningin í Hafnarborg stendur til
25. nóvember. Hún er opin alla
daga, nema þriðjudaga, kl. 11-17.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Sunneva Hafsteinsdóttir framkvæmdastjóri og Birna Kristjánsdóttir sýn-
ingarstjóri vinna að uppsetningu verkanna í Hafnarborg.
Frá Hafnarborg til
Kaupmannahafnar
FYRRI kvikmyndatónleikar vetr-
arins – hinir seinni verða í dag – þeg-
ar umrenningurinn heimskunni með
kúluhatt og reyrstaf snæðir skóinn
sinn eina ferðina enn í Gullæði
Chaplins – voru fyrir fullu húsi Há-
skólabíós á fimmtudag. Enda ekki á
hverjum degi sem menn geta upp-
lifað klassíska þögla kvikmynd við
lifandi undirleik 70 manna hljóm-
sveitar fyrir aðeins tvöfalt bíómið-
averð. Á hinn bóginn grisjaðist
ískyggilega úr áhorfendafjöldanum
eftir hlé, og er það einsdæmi á sin-
fóníutónleikum.
Um ástæður þess arna er aðeins
hægt að gizka. Samt segir manni svo
hugur um að tvennt hafi aðallega
komið til. Annars vegar „erfið“ nú-
tímamúsíkin hans Bernds Schult-
heis, sem – þótt félli ágætlega að
framvindunni á hvíta tjaldinu – gæti
varla staðið ein. Hins vegar „teat-
ralskur“ leikur þöglu leikaranna, ýkt
svipbrigði þeirra og fettur sem vöktu
oftlega tilhlaup til hláturs meðal
áhorfenda. Fyrir utan furðugamal-
dags útlit – af framtíðarhrollvekju að
vera – sem hlaut að verka frekar
„lúðó“, ekki sízt hjá yngri og lítt
sögumeðvitaðri kynslóð. Því þó að
myndin þyki óumdeilanlegt kvik-
myndasögulegt meistaraverk hjá
þeim er vel til þekkja, þá minnir hún,
ekki síður en svo margar aðrar fram-
tíðar- og vísindaskáldsögusýnir frá
öndverðri nýliðinni öld, núorðið mest
á sjálfan tilurðartímann. Það er svo
umhugsunarefni út af fyrir sig af
hverju gamanefni (eins og Gullæðið,
þrátt fyrir alvarlegan undirtón) eld-
ist oft betur en þegar kvikmyndahöf-
undi er mikið niðri fyrir.
Það sem kannski stakk mann mest
við sýninguna í gærkvöld var þó stíl-
rænt samspil myndarinnar, sem
kemur þeim er hér ritar umfram allt
fyrir sjónir sem ósvikið tímahylki 3.
áratugar 20. aldar (þrátt fyrir að eiga
að gerast árið 2000) og tónlistarinn-
ar, sem hljómaði í einu og öllu sem
ósvikin afurð síðasta áratugar. Þetta
andvirka samspil verkaði ósjálfrátt
sem stílbrot – allavega í tíma – og
mun svæsnara misræmi en t.a.m.
þegar Straussvínarvalsinn Dóná svo
blá sveiflaðist letilega við geimstöðv-
arskeiðið í „2001“ Stanleys Kubricks.
En e.t.v. var það fyrst og fremst
spurning um rétt hugarfar. Að geta
horft fram hjá og undir yfirborðið og
einblínt á boðskapinn – „hjartað
verður að ráða huga og hönd“. Það
má reyndar til sanns vegar færa, að
sambúð hinna í fljótu bragði gjör-
ólíku stílþátta fyrir sjón og heyrn
vandist öllu betur eftir hlé, þegar
tónlistin varð hvassari og hnitmið-
aðri, enda var hljómsveitin þá komin
í smellandi fítonsham og lék sem einn
maður undir afburðavel tímasettri
stjórn Franks Strobels.
75 ára tímastílbrot?
TÓNLIST
Háskólabíó
Fritz Lang: Metrópólis. Tónlist eftir Bernd
Schultheis. Sinfóníuhljómsveit Íslands u.
stj. Franks Strobels. Fimmtudaginn 7.
nóvember kl. 19:30.
KVIKMYNDATÓNLEIKAR
Ríkarður Ö. Pálsson
ÞAÐ er ekkert víst að Pavarotti,
Carreras og Domingo séu neitt
betri en þeir tenórar sem ætla að
gleðja tónleikagesti í kvöld og á
morgun á því sem okkar menn kalla
stórtónleika tenóranna þriggja.
Okkar menn eru þeir Jóhann Frið-
geir Valdimarsson, Snorri Wium og
Jón Rúnar Arason og hafa allir ver-
ið í sviðsljósinu fyrir söng sinn.
Ólafur Vignir Albertsson leikur
með þeim á píanó og efnisskráin er
hlaðin vinsælum sönglögum, ís-
lenskum, amerískum og ítölskum.
Snorri Wium hefur orð fyrir þeim
félögum: „Þetta íslenska er nú þessi
stórskotamúsík sem allir þekkja,
Hamraborgin, Heimir, Bikarinn,
Sjá dagar koma og fleira slíkt sem
við syngjum bæði einir sér og sam-
an. Amerísku lögin eru út West
Side Story og það ítalska eru kans-
ónur og óperuaríur.“
Snorri vill ekki viðurkenna að
það sé rígur á milli tenóranna
þriggja, þeir séu búnir að þekkjast
lengi og af og frá að þetta verði
keppni í því í hverjum heyrist mest.
„Ætli ég færi ekki illa út úr því,“
segir Snorri hógvær. „Við reynum
bara að syngja vel og skemmta
fólki. Það verður létt yfir þessu.“
Snorri segir að þeir tenórar hafi
ákveðið að bæta við prógrammið
þegar í ljós kom að Stöð tvö vildi
taka tónleikana upp til útsendingar
um jólin. „Þetta er syrpa af jólalög-
um. Ólafur Vignir setti þessa syrpu
saman og við ætlum að syngja hana
í lok tónleikanna.“
Þegar Snorri er spurður um vin-
sældir þessa tónleikaforms, að þrír
tenórar syngi saman segir hann að
þær helgist af því að þetta sé gott
skemmtiefni. „Ég vil nú meina að
tenórinn sé mest spennandi rödd
manneskjunnar og þegar fleiri ten-
órar koma saman – þó ekki of
margir, þá verða til ótrúlega mörg
desibil, og fólk hefur gaman af.“
Snorri segir að þeir þrír séu mjög
ólíkir tenórsöngvarar, Snorri hefur
bjarta, mjúka og lýríska rödd, en
Jón Rúnar og Jóhann Friðgeir hafa
kraftmiklar raddir og drama-
tískari. Píanóleikarann, Ólaf Vigni,
þekkja allir. „Hann temur okkur vel
og heldur vel utan um þetta og það
er gott fyrir okkur að hafa svona
reyndan mann með okkur. Svei mér
þá ef hann hefur ekki spilað með
öllum íslenskum tenórum frá því
miklu fyrr en maður man eftir sjálf-
um sér. Hann er búinn að vera lengi
að og er alltaf jafnöruggur.“
Fyrri tónleikar tenóranna
þriggja verða í kvöld kl. 20.00, en
þeir seinni á morgun kl. 16.
Samsöngur þriggja tenóra
„Tenórinn er mest
spennandi röddin“
Morgunblaðið/Sverrir
„Ótrúlega mörg desibil.“ Tenórarnir þrír, Jón Rúnar Arason, Snorri Wium
og Jóhann Friðgeir Valdimarsson, með Ólafi Vigni Albertssyni píanóleikara.
RUT Ingólfsdóttir fiðluleikari og
Richard Simm píanóleikari halda
tónleika í Nýheimum á Hornafirði
annað kvöld, sunnudagskvöld, kl. 20.
Á efnisskrá verða verk eftir Wolf-
gang Amadeus Mozart, Fjölni Stef-
ánsson, Sveinbjörn Sveinbjörnsson
og Johannes Brahms.
Nýheimar eru mennta- og menn-
ingarsetur Hornfirðinga og nýr flyg-
ill hússins verður m.a. í sviðsljósinu á
þessum tónleikum.
Tónleikarnir eru á vegum Menn-
ingarmiðstöðvar Hornafjarðar.
Rut Ingólfs-
dóttir og
Richard Simm
í Nýheimum
stærðir 38-46
Samkvæmissjöl
fjölbreytt
úrval
kvenfataverslun
Skólavörðustíg 14, sími 551 2509.
Samkvæmisfatnaður