Lesbók Morgunblaðsins - 03.06.1973, Blaðsíða 12

MORÐBREF
þótt hann léti etóki isjá 'sig.
Hann var í einhveir.ri óraifjar-
Lægð. Einhverri igvefntóenndri
vidd. Eins og óræk minning
sem þú manst etóki hvort fædd
ist ii drauimi eða vöku. — Voru
bréfin ekki tóm íimyndun?
Hver hefði áhuga á að drepa
mig? Ég var ekkí fyrir neinum!
Stóð hvergi í veginum! — Mér
vairð órófct innanbrjósts lítót og
liitíum hundi sem tallað er við
eins og vitigæddan mann. —
FífJ! Þú ert helvitis fifl!
Ég hlíðraði dáikinn og iröliti
í hægðum minum fram götuna.
Utarlega á eynni stendur
vinnsluhús fesit upp við ha'fn-
argarðinn, þannig að milli húss
og hafnar myndast þvengmjór
gangstígur. Ég var kominn örfá
skref inn á þennan stíg þegar
fótatak giumdi að baki mér. Vilt
stola skelfing tók mig fang-
brögðum. Hann! Hann! Ég stóð
atjarfur eifct sekúndubrot. Þá
vatt hræðslan mér á hæiL Sam-
anrekinn maður með eiifctíhvað
giampandi í hendinni óð út úr
myrkrinu. Ég fiaug á mannimn.
Hann skail upp að húsveggn-
um með dyrik. Brothljóð
i gieri. Han-n hvæsti óskddjan-
lega, skauat úr greipum mín-
um og slengdi mér eldsnögigt
upp að húsinu. Ég sió hnakk-
anum í vegginn og missti tak-
ið á úlnlið hans, um leið
náði ég að þiruma miilli fóta
hans með löpp'inrii. Hann véin-
aði lágt, tapaði takinu á hand-
legg mínum og hrökk á hæl.
Höfuðið spenntóst upp og
bjarma frá götiuljóisinu brá á
andiitið. Ég þekkfci hann sam-
stundis. 1 þvi missfci hann fót-
anna. Iljar hanis hunfu yfir
hafnarbaltótóann. HoLur dynkur
og vatinsgangur. Síðan var affl-t
hljótt. Dauðahljótit.
Ég stóð fjötraður við vegg-
inn og bsið. Beið. Beið. Beið.
í fjariægri móðu sneriist hvitt
hjól. Ég stóð langt fyrir utan
iíkama minn og reyndii að
h.'aura. Svo fann ég aftur hjart
að slá í brjóstinu. Ekki hraítt.
Heldur lötunhægt og þungt.
Þungt eins og griðari.egt kast-
hjói srm dragnaist af stað. Ég
réð ekki við andtítsvöðvana.
Kaldur sviti seitlaði yfir rff-
beinin. Skjögrandi fætur báru
mig fram með húsánu og byrj-
uðu að hlaupa.
Útcefandl; H.f. Arvakur, Reykjavik
Framkv.stJ,: llaraldar Sveinsson
Rltstjórar: Matthfas Johannessen
Eyjólfur Konráð Jónsson
AðstoðarritstJ.: Styrmlr Gunnarsson
RltstJ.fltr.: Gísll Sirurðsson
Aurlýsinrar: Arni GarOar Krlstinsson
Rltstjórn: AðalstrsU 6. Síml 10100
Frá filasgnw. Sambland af gömlu og nýju og framundir þetta skítugasta borgin i heimsveldinu. Til afþreyingar: Bjór, knattspyrna
og blóðug slagsmál.
oð finna fidringinn i kvidnum...
Endursögð og umsamin grein um Glasgow,
þá stórborg, sem næst er íslandi, og þá
Sturlungaöld, sem þar ríkir.
Það má segja, að iþjóðvegur
loftsins milii íslands og Evrópu,
iiggi að 'hálfu leyti um Glasgow,
þá stórborg erlenda, sem skemmst
er tii héðan. Hitt er svo annað
mál, að kynni okkar af Glasgow
eru iþar fyrir ekiki náin; flestir
koma aðains á Andrésarflugvöll
og sjá úr iofti, að borgarstæðið
er einkar fagurt þar sem Clyde-
áin rennur tii sjávar milii ávalra
hæða. Og áður en flugvélin bverf
ur of hátt upp í sótmö'kkinn og
skýjaþyikknið, sér farþeginn, að
Glasigow er ekki bara stór um sig,
heldur einnig biksvört og 'ljót á
stórum svæðum.
Fyrir um það bii fimm árum
var Glasgow ömurlegust borga á
gervöiium Bretlandseyjum. Þá
virtist lítil endurnýjun á feröinni
og sótsvartir 19. aidar kumbaldar
báru vitni um 'lítinn framfarahug,
lélegan efnahag og yfirleitt þær
Afbrotaunglingar í Glasgow
halda sig sainan í hópiun
og fara gjarnan um
á mótorhjólum.
ódyggðir, sem blómgast 'í ifátækra
hverfum. Giasgow var orðin eins
og draugur frá liðinni tíð, óyið-
unandi mann'legt uimhverfi á stór-
um svæðum. Það þurfti engum að
•koma á óvart, að hér var rumpu-
iýður og róstusamt mjöig. Hvorki
meira né minna en 15 þúsund
manns voru taldir vera í bófa-
flokkum og ýmiskonar afbrota-
hópum, 'þar með taldir Bláu engl-
arnir, sem þeysa um á imótorhjói-
um. Af þessum ástæðum hefur
Glasgow verið eftirlætis ranm-
sóknarefni þjóðfélagsfræðinga og
criminologista, sem rannsaka or-
sa'kir glæpa. En þeirri spurningu
hefur ekki verið svarað, hvers-