Lesbók Morgunblaðsins - 23.06.1963, Blaðsíða 7

Nordvest til nord,
halv til vest“ —
eða eitthvað nálægt því —
svaraði Hörður stýrimaður
þegar spurt var um stefn-
ima á miðin út af Skipa-
skaga. Við erum stödd um
borð í skólaskipinu Sæ-
björgu á leið í fyrstu veiði-
ferð sumarsins.
Áhöfn Sæbjargar er í þetta
sinn 6 fullorðnir yfirmenn og
13 piltar sem ætla að kynnast
sjómennsku af eigin raun, en
auk þeirra eru í dag nokkrir
gestir, sem fengu að fljóta með,
en gestina átti að reka frá borði
þegar kvöldaði og auðvitað var
það von okkar að Sæbjörg yrði
þá stödd við bryggju einhvers-
staðar við Faxaflóa, en hvað
um það, bezt að láta hverri
stund nægja sín vandamál.
H elgi skipherra stóð við
stýrið en stýrimaðurinn ræddi
við strákana milli þess sem
hann gaf dýptarmælinum auga,
ef ske kjyirni að fisks yrði

, : :
Bjarni, Eiríkur og Gunnlaugur ræða daginn og framtíðina
af alvöru.
Það löðar á hann
Helgi Hallvarffsson, skipherra:
„bað eru 332 gráður, þara halda sig á strikinu".
vart, en það gat varla átt sér
stað í dag því að „blaðamenn
eru jú viðurkenndar fiskifæl-
ur“, sagði Hörður. Niðri á dekki
var Pétur bátsmaður búinn að
skipa strákunum á vaktir en
hamaðist nú við að kenna þeim
nylonhnút og láta þá ganga frá
færum og slóðum svo allt yrði
tilbúið þegar Hörður f-inndi
fiskinn. Og Sæbjörg rólaði út
flóann „þetta á átta mílum“ og
Helgi skipherra lét einn strák-
inn taka stýrið og gaf upp
stefnuna, „það eru 332 gráður,
bara halda sig á strikinu, —
sko héma — það er enginn
vandi, bara hreyfa rattið ró-
lega, — sjáðu — svona“, og
stráksi reynir að halda strikinu,
en það er jú svolítill vandi —
svona fyrst í stað.
Á meðan fer Hörður í tal-
stöðina og kallar í Landhelgis-
radíó, en líklega eru þeir bara
1 kaffi svo hann snýr sér að
dýptarmælinum í staðinn.
„Lóðningar, sjáðu maður, það
lóðar á hann!“ hrópar Hörður
og bendir á örlítið strik á blað-
inu og einhver viðstaddur seg-
ir að líklega hafi Hörður bara
lóðað á marhnútsræfil, sem
hafi villst hingað út. En það
er samt ákveðið að renna og
mannskapurinn skipar sér á
handfærarúllurnar og áður en
varir eru öll færi í sjó. Hann
er tregur i dag, sá guli er far-
inn í frí og ekki til viðtals. Það
er jafnvel farið að tala um
veðmál um fyrsta fiskinn, og
þá kemur hann auðvitað.
Kristbjörn, sá yngsti af á-
höfninni, laumaði öngli upp í
munninn á ýsu, sem var að
geispa og dró hana nú snarlega
inn, við mikinn fögnuð. Smátt
og smátt fjölgaði fiskunum á
dekkinu en „hann er dauðatreg
ur, bezt að kippa“ heyrist ofan
úr brú og litlu síðar „Inn með
færin“ og svo er kippt. Strák-
arnir aðgæta færin og nú er
stund til skrafs.
K affi! heyrist galað og
hjálparkokkur dagsins stingur
höfðinu út um kýraugað á eld-
húsinu. En Sæbjörg var vist
ekki byggð sem farþegaskip
svo að menn skiptast á að
drekka. „Þetta er eins og til
sjós“, segir einn úr hópnum og
strákarnir drekka kaffi og
borða „Sæmund“ upp á kraft,
en þeir eldri skjóta inn einni og
einni sjóferðasögu og jafnvel
landhelgissögu úr þorskastríð-
inu fræga.
U ppi í brú er Hörður aftur
farinn að kíkja á dýptarmælinn
og auðvitað „lóðax á hann“.
Það er rennt á ný, — tregfiskur
um stund — en svo lifnar sá
laga þeir prjónahúfurnar með
rauða dúskinum, þegar lagt er
að bryggju á Akranesi. Gestirn-
ir ganga í land og kveðja, önn-
ur vaktin fær landgönguleyfi.
Kvöldið er milt og sólin skín
eldrauð yfir Snæfellsnesi og
sveipar Flóann í töfraslæðu sum
arkvöldsins.
— Hs.
Kristbjörn dregur fyrsta fiskinn.
guli og það er nóg að gera
við að draga þó að stundum
sé það aðeins færi og sakka ná-
ungans sem dregið er. Múkk-
inn spáir afla og er ágengur,
en stóreflis hnísa leikur sér
í kringum Sæbjörgu.
Flóinn er lygn í dag, í lofti
er hitamistur og Reykjanesfjall-
garðurinn og Keilir minna á
japanskt málverk eða draum-
sýn.
Það er kominn timi til að
snúa til lands, færin eru dreg-
in inn og stefna tekin á Akra-
nes. Strákarnir fara í aðgerð
og Pétur bátsmaður kennir
þeim handtökin, fiskurinn er
slægður, hausaður og þveginn
og sumt spyrt. Þegar búið er
að ganga frá aflanum er dekk-
ið „skrúbbað“ og þvegið því
auðvitað verður Sæbjörg að líta
vel og hreinlega út.
essi fyrsti dagur hefur
heppnast vel og strákarnir eru
kannske svolítið montnir yfir
þvi að vera skráðir á skip og
hörkuduglegir við sín verk,
engin sjóveiki og sá sem hafði
hita þegar lagt var af stað, er
óðum að ná sér og er hinn
kátasti en fussar og sveiar þeg-
ar einhver segir að bezt sé að
setja hann í land á Akranesi.
Strákamir eru bjartsýnir og
víst dálítið spenntir og allir
Strákarnir læra að „gera a3“.
Hérna sýnir Pétur Jóhanni
hvemig á að blóðga: „Héraa,
sjáðu, svona“.
21. tölublað 1963
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS