Lesbók Morgunblaðsins - 06.05.1951, Blaðsíða 15

LESBÓK M0RGUN3LAÐSINS
267

Sverrir Haraidsson
7A V O Cý Cj, uíjóS
I vöggunni litlu Bölvun rignir
væran þú sefur. í brjáluðum heimi.
Húmblæju nóttin Sofðu, sofðu
hljóðlát þig vefur. og svefninn þig geymi.
Dvelur þú vinur
í draiuna heimi. Margir týnast
Sofðu, sofðu á torförnum leiðum
og svefninn þig geymi. og verða úti
á veglausum heiðum.
Naprir vindar Aðrir villast
næða nm glugga. i viltum heimi.
Uti er hljóðlát Sofðu, sofðu
hríðarmugga. og svefninn þig geymL
Dapurt er allt
i dimmum heimi. Einn er ríkur
Sofðu, sofðu , og mikils metinn.
og svcfninn þig geynii. Hinn er fátækur,
höfuðsetinn.
Sárt cr að vakna Rjettlætið tapar
saklausi drengur. í ranglátum heimi.
I>ví væri betra Sofðu, sofðu
að blunda lengur. og svefninn þig geymi.
Vakan er erfið
i vondum heimi. Það brestur svo marga
Sofðu, sofðu harnsins anda
og svefnúm þig geyrai. og þvi er strið
milli þjóða og landa
Veröldin öll og þessvegna dapurt
er vökvuð tárum, og dimmt í heimi.
flakandi jörðin Sofðu, sofðu
í fúasárum. og svefninn þig geymi.
Bræður og vinir
berjast í heimi. Lífið er barátla
Sofðu, sofðu Ijóss og skugga.
og svefnínn þig geymi. Naprir vindar
næða um glugga.
Himininn græíur 1 vöggunni litlu
heitu blóði. vel þig dreymi.
Sælt er að mega Sofðu, sofðu
sofa góði. og svefnimi þig geymi.
hcngdi svo beltið upp aftur. há gengu
þeir báðir fram í búðina og Harry af-
henti Indiananum fimm dollarseðla. —
Indíáninn andvarpaði og settist aftur.
Eftir jici&ra gttwd vgrð bonuia Ijtið
út um gluggann, og svo fór hann alveg
tilefnislaust að segja langa sögu, þar
sem viðkvæðiS var altaf: „menn segja.“
„það er altalað,“ „svo er sagt“ og þar
frsjjj eftir götuuupj. J^eggu ícsír.#3j
hann upp úr sjer áherslulaust í tuttugu
mínútur. Svo hætti hann í mlðju kafi,
reis á fætur, gekk að borðinu og benti
á einhvern hlut, sem kostaðl þrjá doll-
ara, og borgaði.
Síðan settist hann aftur. En ekki
helt hann sögunni áfram. Hún var
gleymd, og Harry minti hann ckki á
hana.
Eftir klukkustund reis hann enn á
fætur, lagði einn dollar á borðið, en
bénti ekki á neitt. Svo gekk hann út úr
búðinni. Harry gekk inn í kompuna
og dró einn dollar írá á skuldaiista
mannsins.
„Þetta eru þeírra vcrslunarhættir.“
sagði hann við gestinn. „Og mjer Jigg-
ur ekkert á. Jeg er hjer hvort sem er.“
í sama bili kom Indiáninn aftur.
Hann gekk að borðinu, dró gnávöru-
belg undan úlpu sinni og Jagði á borð-
ið. Harry Jagði fimm dollara a belg-
inn. Hvorugur sagði orð.
Indiáninn Jeit á pcningana, geispaði
og scttist. Þá bætti Harry eimim dollar
við. Indiáninn Jeit aðeíns á hann, en
sagði ekki neitt. — Klukkan sjö unr
kvöldið iokaði Havry búðinni. Indián-
inn hvarf til gcstakofa, sem Harry hef-
ur fyrir viðskiftavini sina þegar þcir
þurfa að hugsa sig lcngi um. Þar var
liann urn nóttina.
Morguninn effir kom Irann um lcjð
og búðin var opnuð. Og allan morgun-
inn staröi hann á belginn og sex doll-
arana, sem lágu ofan á honum. Um há-
degi tók hann peningana og stakk þeim
á sig. Það var til merkis um að kaupin
væru gerð. Harry stakk feldinum undir
búðarborðið. Indiáninn andvarpaði og
fór án þess að kveðja.
„Þetta gæti gcrt mig vitlausan,“
sagði gesturinn. „Hvernig. geturðu þol-
að þetta?“
„Þessi piltur var að flýta sjer," sagði
Harry og brosti. „Þú ættir að fést við
þá, sem eru reglulega lengi að hugsa
sig um. Þeir eru hjer stundum döguni
saman. Einu siftíii hafði eínn af Jröfð-
ingjum þeirra verið svo iengi hjerna
að jeg hafði gleymt erindi hans, 03
þá var að mjer komið að spyrja hvort
jeg gæti gert nokkuð fyrir hann. En
sem betur fór gerði jeg það ekki, því
að það hefði verið haettulegt.“
(C?