Lesbók Morgunblaðsins - 12.11.1944, Blaðsíða 7
LESBÓK MORCXUNBLAÐSINS
430
I loftskeytaklefanum hafði fyrsti
ioftskeytamaður Phillips tekið við
af Bride. Phíllips og loftskeytamað-
urinn á Californian skiptust á eft-
irfarandi skeytum:
Californian: „Hallo, Titanie! Við
komymst ekki áfram fyrir rekís“.
Titanic: „Hættið að senda, hrott-
ið að senda. .Teg hef samband við
C'ap líace. Þið truflið sambandið“.
Nokkrum mínútum síðar, klukk-
an 23,40.
Jlvítu ferlíki skýtur upp fyrir
framnn stefnið á Titanic. Nokkur
augnablik ætluðu mennirnir á verð-
pallinum varla að trúa sínum eigin
augum. En það er ekki um að vill-
ast. Svo þreif annar vörðurinn síma
tólið og sendi þessi boð til stjórn-
pallsins:
„Borgarísjaki. P>eint framundan!“
Yjelsíminn sendi boð frá stjórn-
jtallinum niðru í vjelarúmið. Vís-
irinn l)enti fyrst á „Stans!“ Og
síðan á „Full ferð aftur á bak!“
Það fór dálítill titringur irm risa
vaxinn skipsskrokkinn, og svo hall-
aðist Titanic hægt yfir á bakborða.
Isklumpum rigndi yfir þilfarið.
llið stóra skip stöðvaðist. Smith
skipstjóri kom þjótandi út rir klefa
sínum.
— Ilvað höfum við rekist á ?
Muidoch svaraði: — Borgarís,
herra. Jeg hef gefið fyrirski]>anir
uin að loka vatnsþjettu dyrunum
milli hólfanna.
Á npkkrum stöðum á fyrsta og'
öðru farrými var kveikt ljps. Svfj-
aðir farþegar gægðust út um loft-
ræstingaropin og spurðu: — Ilvers
vegna er stansað? —Við vitum það
ekki, eu það 'e ráreiðalega ekkert
alvarlegt.
I reyksalnum sátu nokkrir far-
þegar og voru að spila poker. Þeir
höfðu fundið titringinn, sem varð
við áreksturinn og komið auga á
25 metra háan borgarísinn, en Tit-
anic gat ekki sokkið. Þeir nenntu
ekki einu sinni að far út á þilfar.
En undir þiljum, í klefunum
frammí og í ketilrúminu voru
menn, sem gátu sjeð, að úti var um
Titanic. Sex hólfin í kilinum höfðu
rifnað, og sjórinn fossaði inn. Á
tíu sekundum hafði jakinn flett
sundur kilinum á 100 metra löngu
svæði.
Á þilfari, göngum og í reyksöl-
um fóru menn nú að safnast saman.
Karlar, konur og börn vöknuðu og
tóku að spyrja, hvað um væri að
vera. Cefin var skipun um að
björgunarbátarnir skyldu hafðir
tilbúnir. Vatnið fór að hækka í
kyndararúminu. Sótsvartir hálf-
naktir kyndarar komu upp á þil-
far. En farþegarnir flestir höfðu.
ekki hugmynd um, að Titanic væri
að sökkva. Áreksturinn hafði verið
svo vægur, að fæstir höfðu vakn-
að við hann. Titanic gat ekki sokk-
ið. Og veðrið var svo gott, heið-
skírt og lygnt, að það var blátt
áfram ómögulegt, að gera sjer í
hugarlund, ^ð hætta væri á ferðum.
I loftskeytaherberginu sendi loft-
skeytamaðurinn út hjálparbeiðni:
„CQD — CQD — CQD“.
Sjórinn fossaði inn í kjalarhólfin.
Klukkan 0,20 sprakk veggurinn að
vistarverum skipverja. Dælurnar
gengu eins hratt og auðið var.
Baráttan var vonlaus. Vatnið hækk
aði sí og æ.
Björgunarbátunum var rennt
niður, — en það gekk hægt og
bítandi, því hver skipsmanna hafði
ekki sinn ákveðna stað. Þeir höfðu
aldrei vei'ið látnir æfa sig í með-
ferð björgunarbáta. Og rnargir vissu
ekki einu sinni, hvaða björgunar-
bátur tilheyrði þeim.
Klukkan 0,30. Skipun gefin:
„Konur og börn á þilfar!“
Þjónarnir eru að vekja þá, sem
enn sofa. Menn fara að spenna á
sig björgunarbelti. Sumir brosa að
þessum varúðarráðstöfunum. „Tit-
anic getur ekki sokkið“.
Skipið Móunt Temple hefir breytt
stefnu sinni til þess að koma Tit-
anic til hjálpar. Skipið Carpathia
sendi skeyti: „Komum á fullri
ferð“.
CQD-merkin ollu því, að mörg
skip breyttu um stefnu, en ekki
þó það, sem statt var næst Titanic.
Loftskeytamaðurinn á Californian
var nýbúinn að taka af sjer heyrn-
artólin og farinn að sofa.
Klukkan 0,45: Murdoch, fyrsti
stýrimaður, ei* rólegur og stilltur,
en í augum hans lýsir sjer örvænt-
ing. Hann gefur skipun um, að
björgunarbát nr. 7 skuli rennt út.
Konurnar hika við að fara út í
bátinn. Þeim finnst ekki skemmti-
legt að fara út í lítla kænu um
miðja nótt, og ísinn á alla vegu.
Titaníc getur ekki sokkið. Karlmenn
irnir tala um fyrir þeim, og segja,
að þær verði að taka þessu með
ró, því að þetta sje aðeins varúðar-
ráðstöfun. „Við hittumst aftur við
morgunverðarborðið“. Fólkið er
yfirleitt rólegt. Farþegarnir tínast
hægt og bítandi upp á bátaþilfarið.
IJtflytjendurnir á þriðja farrými
láta dæluna ganga.
Allt í einu heyrist þytur. Ljós-
rák ber við himin. „Guð almátt-
ugur. Neyðarrakettur!“
Illjómsveitin leikur danslög. —
Björgunarbát nr. 6 er rennt niður.
Aðeins 28 menn fara í hann, en
rúm er fyrir 65.
Klukkan 1. Skipið sekkur hgegt,
en jafnt og J)jett. Það ískrar í
köðlum. Danslögin, sem hljómsveit-
in leikur, yfirgnæfir við og við
hróp og köll farþeganna.
„Miljónamæringabáturinn" legg-
ur frá skipinu. Það er bátur nr. 1.
ITann tekur 40 farþega, en aðeins