Lesbók Morgunblaðsins - 29.11.1936, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNÖLAÐSmS
383
Rapsodia
Regndropar falla hægt og hljótt til jarðar.
Húmið það læðist eins og gömul rotta.
Hafgúur una í djúpi Faxa-fjarðar.
Fuglarnir geispa af leiðindum og dotta.
Bárurnar leika sjer við landsins strendur.
Liggur í nausti gamall árabátur.
Heimskan á sínum stoltu fótum stendur.
Strútfuglar andans ráða lífsins gátur.
Piltar og stúlkur pukra sjer í næði.
Paradís sjúkra tildur vona hrósa.
Kríurnar yrkja ljúf og listræn kvæði.
Lundinn hann skrifar ástarbrjef í „prosa“.
Búpenings hjörðin baular inn til dala,
bítur þar fylli sína í góðum haga.
Um þetta frekar tjáir ei að tala.
Tilveran er sem fyndin lygasaga.
Steinn K. Steindórs.
verða vill, ef ekki er það ráð tek-
ið, að breyta alveg um stefnu. Það
þarf að ná til þekkingar þar sem
áður var aðeins trú eða vantrú,
færa út vísindin þannig, að vjer
getum orðið aðnjótandi aðstoðar
þeirra sem á öðrum jörðum, eru
miklu lengra komnir á framfara-
leið, en mannkyn vorrar jarðar.
En takist ekki þessi stefnubreyt-
ing, þá er óhætt að segja, að
skamt er til ógurlegri tíðinda en
orðið hafa áður í sögu mannkyns-
ins. Og er mjög líklegt, að þjóðin
sem fyrst líður undir lok í þeim
ragnarökum, yrði hin sama sem
hefir lifað við svo erfiðar ástæður,
að henni stórfækkaði einmitt á
þeirri öld (hinni 18.) sem skyld-
um þjóðum fór fyrst að fjölga að
ráði. Yrði þá illur endir á sögu
þeirrar þjóðar, er fljótt mundi
geta sýnt, ef hinni góðu stefnu
yrði náð, að hún er til mikilla
muna meira verð en hvað hún er
margmenn.
22. nóv. 1936.
Helgi Pjeturss.
Fyrstu kuffihúsin.
Fyrsta kaffihús Evrópu var opn-
að í París 1672. Það var Armeníu
maður, Pasqual að nafni, sem
stofnsetti það. Margir fleiri komu
á eftir og um tíma fóru menn með
kaffivagna um göturnar, og seldu
heitt kaffi úr pjáturgeimum. t
fyrstu líkaði Parísarbúum ekki
drykkurinn, en þó fjölgaði smám
saman kaffihúsunum — „maison
de eafé“, eins og þau voru kölluð
á frönsku.
Árið 1680 voru 250 kaffihús í
París. Á dögum Lúðvíks XV. voru
þau orðin 600, og árið 1782 voru
þau 1800. Nú eru þau óteljandi,
og frá París hefir kaffidrykkjan
borist út um Evrópu og alla leið
til íslands.
— Nei, hjer stendur merkileg
frjett í blaðinu. Kona hefir gifst
manni, sem hún helt að væri alt
annar maður.
— Það er ekki merkilegt. Þetta
gera konur altaf.
Brot úr landafræði I.
FagnaOareyjar.
IKyrrahafinu eru þúsundir
smáeyja, sem nefnast Poly-
nesien á alþjóðamáli. Á þeim
eru yndislegir pálmaviðarskóg-
ar og loftslag fram úr skar-
andi. Paradís á jörðu! Og þess
vegna er það ekki undarlegt að
sjómenn, sem komið hafa þangað
eftir margra mánaða erfiða sigl-
ingu, hafa gefið þeim nafnið:
„Fagnaðareyjar“.
Þar tóku á móti þeim ítur-
vaxnir menn og konur, komu
syndandi út til skipanna, með
blómsveig um höfuð og bros á
vör.
Þetta var ævintýr fyrir fáfróða
sjómenn, en landkönnuðir, eins og
t. d. Cook og Bouganimdlle urðu
svo stórhrifnir af eyjum þessum
og fólkinu þar, að þá skorti mál
til þess að dást að því eins og
þá langaði til.
Nyrstu eyjarnar í Polynesien
eru Marquaseyjar, og eiga Frakk-
ar þær. Eyjarnar eru fjöllóttar,
og milii fjallanna eru þröngir og
skógi vaxnir dalir.
Stærsta eyjan heitir Nukuhiva.
Er hún 22 km. á lengd og 16 km.
á breidd.
Um miðja fyrri öld áttu þar
heima 22 þúsundir manna. En
hvítu mennirnir, sem komu þang-
að, fluttu með sjer alls konar
sjúkdóma, sem hafa höggvið stór
skörð í hið frumstæða fólk, svo
sem bólusótt, berklaveiki og kyn-
ferðissjúkdóma. Er nú svo komið,
að í Nukuhiva eru ekki eftir
nema fáein hundruð manna, sem
komnir eru af frumstofni eyjar-
skeggja.
*
Skamt frá Jaipur, upp til
fjalla, er borgin Ambre, sem nú
er algerlega í eyði. Hinar mörgu
hallir hennar og hof eru að
hrynja og aldingarðarnir eru
orðnir að nokkurskonar frum-
skógi, þar sem fjöldi dýra hefst
við. Sú þjóðsaga gengur um þessa
borg, að íbúarnir hafi flúið hana
vegna drepsóttar. En hitt er
sennilegra, að vatnsból hennar
hafi þornað eða eyðilagst, og þess
vegna hafi hún lagst í eyði.
— Ó, hvað jeg elska þig heitt,
J óhannes.
— J óhannes ?
— Guð almáttugur, er ekki mið-
vikudagur í dag?