Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1982, Side 90

90
FINNBOGI GUÐMUNDSSON
1807 með 1. einkunn í báðum prófum. Bjarni hóf að prófi loknu brátt
störf í rentukammerinu og vann sig þar smám saman upp, varð seinast
sekreteri 1816, sem kallað var. Hann hlaut haustið 1819 jafnframt
stöðu sem reikningshaldari (auditör) og kennari við Sjóforingja-
skólann. Ari síðar var hann skipaður 2. dómari í Landsyfirdóminum í
Reykjavík, en gegndi aldrei því starfi, þar eð hann var 5. maí 1821
skipaður amtmaður í vesturamtinu og kom ekki út fyrr en þá um vorið.
Hann var 30. september 1823 settur stiftamtmaður og amtmaður í
suðuramtinu og þjónaði þeim embættum, unz Pcter Fjeldsted Hoppe
tók við árið eftir, og aftur frá 6. september 1825 til 7. júní 1826 í fjarveru
Hoppes. Bjarna var veitt lausn frá embætti sínu í vesturamtinu 2. marz
1849. Hann var sæmdur ýmsurn heiðursmerkjum, og konferenzráðs
nafnbót hlaut hann 8. marz 1843. Hann sat í embættismannanefndinni
1839 og 1841 og á hinu endurreista alþingi 1845 senr konungkjörinn
þingmaður og var þá forseti þingsins. Hann var einnig ritari nefndar
þeirrar, er sett var með konunglegri umboðsskrá 5. marz 1816 til að
rannsaka verzlunarástandið á Islandi, og aftur nefndarmaður í sams
konar nefnd, er skipuð var 3. maí 1834.
Bjarni amtmaður sat embættistíð sínaa í vesturamtinu á Arnarstapa
á Snæfellsnesi, en fluttist til Reykjavíkur, eftir að hann fékk lausn, og
andaðist þar 3. nóvember 1876.
Bjarni kvæntist 22. júlí 1821 Pórunni Hannesdóttur biskups Finns-
sonar, og gaf æskuvinur Bjarna, sr. Arni Helgason í Görðum, þau
saman í Odda, þar sem móðir Þórunnar Valgerður Jónsdóttir bjó, gift
seinni manni sínum, Steingrími Jónssyni, þá presti í Odda, frænda
Bjarna, sem fyrr segir. Þau eignuðust þrjá syni, er upp komust, Finn
bæjarfógetafulltrúa í Alaborg, Arna landfógeta og Steingrím Thor-
steinsson skáld og rektor.
Hér er einkum lýst hinum opinberu störfum Bjarna, og sýna þau,
hvers trausts hann naut, enda var hann frábær embættismaður, bæði
skyldurækinn og vandvirkur, svo sem embættisgögn hans votta. En
Bjarni sinnti ýmsu öðru, var t. a. m. í október 1816 kosinn við stofnun
Bókmenntafélagsins forseti Kaupmannahafnardeildar þess. „Var það
að óvilja mínum, því ég vildi, að Finnur prófessor Magnússon, vinur
beggja okkar Rasks, eða þá B. Thorlacius prófessor hefðu orðið fyrir
kjöri. En það vildi Rask ekki . . . hann var nú ferðbúinn til Svíaríkis og
stillti svo til, að ég varð kosinn með atkvæðafjölda. Þessi ágætismaður,
sem Island á svo afarmikið að þakka, taldi þá hug í mig og nokkra fleiri
til þess að gefa út Sturlunga sögu.“ . . . Ýmsir góðir menn lögðu þar