Norðanfari - 15.08.1878, Blaðsíða 3

— 83 —
brýr út frá bænura á 2 vegu og endurbætt
gamla brú yfir túnið, alls um 300 faðma á
lengð og 4 til 5 álnir á breídd. Sljettað í
túninu rúmar 3 dagsláttur, sumt á vana-
legan hátt, sumt með nýrri aðferð, er vel hefir
heppnast og lítur út fyrir að halda sjer vel,
mikið af sljettum pessum er plægt. Nýjan
matjurtagarð 120 Q faðma, og aukið við
annan 80 □ föðmum.
Byggt hefir hann upp að nýu 6 fjár-
hús með heytóptum, hvert hús yfir 60 fjár,
hjört og rúmgóð. Byrir 7 árum stækkaði
hann trjegeymsluhús pað sem fyr er getið,
er pað nú með kjallara undir, 13 álna langt
og 7 álna breítt, með grjóti í hindingi milli
pilja, pakið með hellu; húsi pessu er skipt
sundur undir lopti, sem haft er fyrir geym-
slulopt í 4 herbergi og eru tvö peirra
hyggð.
I stað hinnar niðurföllnu torfkirkju,
Ijet hann fyrir 4 árum byggja netta og vel
vandaða trjekirkju 11 álna langa og 9 álna
breiða; á henni er stöpull, og pakin með
hellu; kirkjan er prýðilega fögur pó lítil
sje.
í fyrra byggði hann iveruhús með
múruðum kjallara undir, sem hafður er
fyrir búr og eldhús; liús petta er 14 álna
langt og 10 álna breitt, eru í pví 2 stofur
og tvö minni herbergi auk forstofu og trje-
byrgis; uppi á loptinu er baðstofa, sem skipt
er sundur í tvö herbergi. Grindin öll fóðr-
uð með grjóti í bindingi á milli pilja bæði
á stöfnum og veggjum, pakið og mikill hluti
veggjanna lagt með hellu; húsið er sterk-
legt og fagurt að sjá.
Allt petta hefir fyrnefndur J>órður
bóndí p>orsteinsson gjört, án nokkurs styrks
eða víðurkenningar frá hinu opinbera eður
búnaðarfjelagi Suðuramtssins, og enda lán-
að kirkjunni meirí hlut byggingarkostnaðar-
ins; msn pað eins dæmi um Borgarfjörð
að nokkur bóndi, sem litla aðra inntekt
hefir en af búi sínu, hafi af kastað jafn-
míklu á svo stuttum tíma, auk pess að
hann hefir keypt meiri hluta Leirár og fleiri
jarðir á pessu tímabili, og pó staðið eins
vel í hinni miklu pjóðbraut, sem par er, og
hinir fyrri ábúendur.
Bitað í junimánuði 1878.
Sunnlendingur.
Gullbrúðkaup.
Uppstigningardaginn, 25. maí 1876, var
að Svínaskála í Beyðarfirði haldið gullbrúð-
kaup heiðurshjónanna Símonar Arnasonar
og Kristínar^ Jónsdóttur, í minningu pess,
að pau höfðu pá í hjónabandi verið 50 ár.
Fyrir veizlunni stóð sonur peirra, hinn al-
kunni snillingur, Jónas á Svínaskála. Yoru
par í boði, ásamt öðrum, nokkrir heldri
menn: herra Jón A. Johnsen, sýslumaður
vor; hjónin sjera Hallgrímur Jónsson pró-
fastur og kona hans frú Kristrún Jónsdótt-
ir; börn peirra, sjera Jónas, aðstoðarprest-
ur föður sins, og systir hans, jómfrú |>ur-
iður, sem nú er gipt sýslumanni vorum;
herra Jón Ólafsson, Alaskafari, er pá var
verzlunarmaður hjá herra C. D. Tuliniusi
kaupmanni, o. fl. — Var í veizlu pessari
skemmtan góð við drykkju og fjörgandi
samræður. Ræður fluttu par: sjera Jónas,
Jón Ólafsson og Jónas Símonarson; lutu
pær bæði að tækifæri pessu og ýmsu fleiru.
-— Prófastshjónin, sjera Jónas ogsýslumað-
urinn gáfu brúðhjónunum hvert um sig 10
króna gullpening (alls 40 kr.). Frú Hildur
Jónsdóttir Johnsen, ekkja J. Johnsens
kaupmanns, sendi peim og að brúðgjöf 2
púns-skeiðar, 2 mat-skeiðar og 2 te-skeiðar;
fylgdi gjöf pessari vinsamlegt brjef frá
henni og heillaósk. Hafði hún sumarið
áður heimsótt pau, pá er hún dvaldí hjá
systur sinni á Hólmum, og leiddist pá í tal
petta tilvonandi brúðkaup. Voru pau ný-
búin að meðtaka sendingu pessa, pá er
brúðkaupið var haldið.
Heiðurshjón pessi hafa lengi mjög bú-
ið á Svínaskála, og ætíð verið heldur veit-
andi en purfandi. |>au hafa áunnið sjer
hylli góðra manna, verið trygg, vinföst og
vinavönd. — Öllum peim, er veittu peim
pann heiður, að heimsækja pau við petta
peim svo hátíðlega tækifæri, og pó einkum
peim, er sæmdi pau gjöfum, votta pau hjer
með sitt innilegasta og alúðarfyllsta pakk-
læti. [Ritað 21. jan. 1877].
Herra ritstjóri!
Síðan jeg sendi yður til prentunar í blaði
yðar auglýsingu um samskot hingað í hrepp,
er mjer voru send að norðan og austan,
hefir herra St. Bendediktsson á Bakka sent
mjer i ávísun 12 kr. 20 a. til skipta milli
hinna sömu, er fengi pær 135 kr., er hann
hafði áður sent
Um leið og jeg pakka innilega fyrir
pessa gjöf, vil jeg gleðja hina mörgu mann-
vini, er sýnt hafa hrepp pessum hluttekn-
ingu sína, með pví, að síðastliðna viku hef-
ir ísa atíast hjer ágæta vel, svo að neyðinni
er, að minnsta kosti um stund, af ljett að
miklu leyti.
I>essum línum treysti jeg yður til að
ljá rúm í hinu heiðraða blaði yðar.
Kálfatjörn, 11. júní 1878.
St. Thorarensen.
Útlendar frjettir.
Kaupmannahöfn, 12. júli 1878.
f>ess var getið seirrast, að öll útlit væri
fyrir, að samkoman yrði meðal stór-
v e 1 d a n n a til að ræða um austræna mál-
ið. þetta tókst og, og samkoman byrjaði í
Berlinni 13. fyrra mánaðar. Fyrir Eng-
lands hönd mættu peir Beaconsfield lávarð-
ur, Salisbury greifi og Odo Russel, sendi-
herra í Berlinni; fyrir Itússa Gortsjakoff
Schúvaloff og Oubril, fyrir Austurríki And-
rassy, Carolyi og Haymerle barón, fyrir
ítali Corti greifi og de Lannay, sendiherra
í Berlinni, fyrir Frakka Waddington, ut-,
anríkisráðgjafi og St. Vallier, greifi og sendi-
herra, fyrir f>jóðverja Bismarck og Hoh-
enlohe fursti og fyrir Tyrki Kara Theodory
og Mehemeð Ali pascha. Bismarck var peg-
ar kosinn forseti fundarins og fundurinn
haldinn í höll hans. J>að var pegar ákveð-
ið í byrjun fundarins, að engum gjörðum
skyldi ljóstrað upp fyr en allt væri um
garð gengið. Fundurinn stendur enn, en
ætlað er að honum muni verða slitið ein-
hvern næstu daga, ef til vill á morgun, pví
samkomulag á að vera komið á í flestum
greinum ef ekki öllum. Frjettirnar frá
fundinum eru raunar óáreiðanlegar enn, en
blöðin hafa pó komist að ýmsu, sem talið
er að satt muni vera. J>að er vist, að Bret-
ar og Rússar höfðu gert nokkurs konar samn-
ing sín á milli, áður en fundurinn byrjaði,
par sem báðir slökuðu nokkuð til í kröfum
sínum. Ekki á hann pó að hafa orðið ein-
hlítur á fundinum, og Bretar hækkað kröf-
urnar í ýmsum greinum. Serbar, Rúmenar,
Svartfellingar og Grikkir sendu og menn
til Berlinnar pess erindis að fá aðgöngu á
fundinn. Jpeir höfðu allir kröfur meðferð-
is um að auka lönd sín, sumar hverjar all-
svæsnar. Grikkir fengu snöggvast aðgang
á sjálfan fundinn en hinir ekki. — Helzta
sem gerzt hefir, á að vera petta: Ser-'"
bía, Rúmenía og Montenegró hafa fengið
fullkomna lausn undan pegnskyldu við Sol-
dán og dálitla landskika par að aukh'
Rúmenía fjekk hjeraðið Dobruðscha við
Duná, en mistu í staðinn alla Bessarabíu
til Rússa, sem peir hafa fyrir hvern mun
viljað halda í. Rússar höfðu setið gallharð-
ir við sinn keip á fundinum að fá petta
hjerað, og pótt bæði Austurríki og England
styddi Rúmena, kom í sama stað niður.
Svona launa Rússar góða og drengilega
hjálp. Um Grikkland er ekki víst, hvort
pað fær nokkuð, en sárlítið mun pað verða,
ef pað verður. Viðvíkjandi Búlgaríu eiga
Rússar aptur á móti að hafa slakað dálítið
til, frá pví sem stóð í San Stefano-samn-
ingnum. Hún á nú að deilast í tvo hluti
og skipta Balkanfjöll. Norðurhlutinn á að
verða hjerumbil óháð furstadæmi, og allir
kastalar meðfram Dunárbökkum og Sofía
annaðtveggja að leggjast niður eða notast
af furstadæminu. Suðurhluti Búlgaríu heyr-
ir framvegis Soldáni til, en pó með nokkuð
annari stjórn en áður. í Asíu fá Rússar
Erzerum(?), Kars og Arðahan og að líkind-
um sjóborgina Batum við Svartahaf. Um
hana á að hafa verið rifizt mikið á fundin-
um. Borgin er ramgirt og vildu Bretar
fyrir öngvan mun láta Rússa fá hana; svo
kvað ramt að deilunni, að við lá að fundur-
inn slitnaði og var pá ófriðurinn vís, en
loks tókst að miðla svo málum, að Rússar
fengi hana en brytu víggirðingar allar og
gerðu öllum heimilt að reka par verzlun,
hverrar pjóðar sem væri.
Eitthvað af pví fyrsta, sem fundurinn
gerði, var og að ákveða, að Austurríkismenn
skyldu senda her inn í Bosníu og Herze-
góvínu og leggja bæði pau fylki undir sig.
J>að skyldi pó að eins vera um nokkura
ára tíma, meðan peir væri að koma par
lagi á með stjórn og annað. f>etta er sagt
að fulltrúum Tyrkja hafi pótt hart, pví
pessi fylki lágu fýrir utan hersvæðið í sein-
asta ófriði. Tyrkir urðu pó að láta undan,
eins og við var að búast, og Austurríkis-
menn eru nú pegar farnir að búa sig und-
ir að senda 80 púsundir manna pangað,
undir yfirforustu pess manns, er Philippovic
heitir. Ekki er heldur svo vel, að Austur-
ríkismenn sjálfir eða Ungverjar sje ánægðir
með petta háttalag Andrassy greifa. J>eir
pykjast hafa fullt í fangi við sína Slafa áð-
ur, pó pessir bætist ekki við. Um rangind-
in tala menn minna. Annars er pað ein-
kennilegt, að öll smá-rikin á Balkanskaga
eru óánægð með aðgjörðir fundarins, pótt
pau hvert um sig hafi fengið nokkuð. J>að
er vorkunn um Rúmena, en um Serba,
sem allra manna verst hafa komið fram í
pessu máli, sætir pað mikilli furðu. Tyrkj-
um sjálfum getur ekki blandast hugur um,
hvað úr pessu muni verða eða að peir sje
ekki búnir að bíta úr nálinni enn, pótt stórt
hafi verið stikað. J>eim dettur víst í hug
Pólland 1772.
J>að er haft við orð, að Beaconsfield
hafi látið sjer um munn fara, áður en hann
fór á fundinn í Berlinni, að eitthvað væri
pað í bruggi af Breta hendi, sem koma
myndi flatt upp á Evrópu. J>etta reyndist
og orð og að sönnu. Snemma í pessum
mánuði var birtur samningur milli Tyrkja
og Breta, sem gerðist 4. júní, pannig
hljóðandi, að Bretar fengi eyna Kýpur hjá
Tyrkjum, gegn pví að peir skuldbindi sig
til að lönd Tyrkja í Asíu skerðist eigi
meira en orðið er, p. e. með öðrum orðum,
að Bretar fái nokkurs konar yfirumráð yfir
Tyrkjum og póknun par að auki. J>að er
sagt, að petta hafi komið meira en lítið
flatt upp á fundarmenn í Berlinni, er peir
fengu að heyra pað hjer um bil i fundar-
lok, en par var ekkert við að gera. Marg-
ir leggja og Bretum petta mjög til lasts og
> kalla aðferð peirra eigingjarna mjög og ó*