Morgunblaðið - 07.12.1968, Blaðsíða 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. DES. 1968
Svanur Jónsson
Minningarorð
— Svo örstutt er bil
milli blíðu og éls,
og brugðizt getur lánið
frá morgni til kvelds —.
Enginn má sköpum renna. Að
morgni gengur þú til starfs þíns
og horfir vonglöðum augum fram
á við. Að kvöldi bleikur nár. Hið
sviplega fráfall vinar míps, Svans
Jónssonar, knýr mig til þess áð
minnast hans hér fáum orðum,
þó vissulega sé það af vanefnum
gert.
Kynni mín af Svani Jónssyni
hófust í byrjun árs 1955. Á þau
t
Guðfinna Guðmundsdóttir
kennarl,
andaðist í Landspítalanum 5.
des. 1968. Jarðarförin auglýst
siðar.
Stefán Amason.
t
Sonur okkar og bróðir
Karl H. Hreggviðsson
Heiðargerði 53,
andaðist að heimili sínu 5.
þessa mánaðar.
Foreldrar og systkin.
t
Konan mín og móðir okkar
Matthea Guðný
Sigurbjörnsdóttir
verður jarðsungin frá Húsa-
víkurkirkju laugardaginn 7.
des. kl. 2.
Þorgrímur Maríusson
og böm.
t
Jarðarför mannsins míns
Einars Halldórssonar
blindrakennara
fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 9. des. kl. 13.30.
Rósa Guðmundsdótfr.
kynni hefur ekki fallið skuggi.
Átti hann ekki hvað sízt góðan
þátt í því með hófsamri og hug-
ljúfri framkomu, sem hvarvetna
aflaði honum vina og kunningja.
Svanur var maður dulur í
skapi, hógvær og stefnufastur,
lundin stór og viðkvæm. Ógjarn-
an lét hann hlut sinn, ef hann
taldi sig hafa rétt mál að verja,
en var þó ávallt fús að hlusta á
mótrök, enda manna sáttfúsastur
og vildi yfir einskis manns hlut
sitja. Við fyrstu kynni gat hann
jafnvel virzt fráhrindandi, en að-
eins á ytra borði. Hið innra bjó
hlýr persónuleiki og gott hjarta-
lag. Mér fannst jafnan sem sam-
nefnari eðlisþátta hans væri
alvaran. Svipur hans bar alvöru-
manninum glöggan vott og brá
stundum fyrir þunglyndi í and-
litsdráttum. Hafði hann þó mikið
yndi af að dveljast í glaðra
manna hópi og gerðist þá iðu-
lega hrókur fagnaðarins.
Næmt auga hans fyrir kátlegum
og skoplegum hliðum mannlífs-
ins, hljómríkur, dillandi hlátur
hans yfir kynlegum fyrirbærum
og kjamyrtum frásögnum gerðu
að verkum, að í fagnaði var
unun að blanda við hann geði og
njóta með honum líðandi stimd-
ar.
Svanur var með eindæmum
barngó'ður maður, enda hændust
að honum böm og ekki síður
unglingar. Er mér í fersku minni,
hve mikla ánægju hann hafði af
dvöl tveggja lítilla dótturdætra
sinna, sem komu í heimsókn til
afa síns vestan frá Ameríku sl.
sumar. Heimili hans stóð líka
ávallt opið leikbræðruih sona
hans. Hafði hann mikla unun af
að taka þátt í gleði og gáska
ungu marvnanna. Var þá oft glatt
á hjalla innan veggjanna í Mörk,
og sjálfur lék' húsbóndinn á als
t
Guðrún Jóhannesdóttir
Langholtsveg 6, Reykjavík,
andaðist aðfaranótt 6. þ. m. í
Borgarsjúkrahúsinu.
Fyrir hönd bnrna, tengda-
bama og barnabama.
Kjartan Magnússon
t
Hugheilar þakkir fæmm við
ölluirt, sem sýndu okkur sam-
úð og vinarhug við andlát og
útför
Eiriks Loftssonar
Steinsholti
og heiðruðu minningu hans.
Sigþrúður Sveinsdóttir
og fjölskylda.
oddi. Munu og ungu mennirnir
bezt geta um það borið, hve skiln
ingsríkur hann var þeim, er
áhugamál þeirra, gleði eða von-
brigði bar á góma.
Um langt skeið átti Svanur
við heilsufarslega erffðleika að
stríða. í rauninni gekk hann
aldrei heill til skógar allan þann
tíma, sem kynni okkar stóðu.
Um veikindi sín var honum þó
ekki tamt að ræða, því eins og
áður segir, var maðurinn dulur,
og um áhyggjur og erfiðleika,
sem að honum sjálfum sneru,
var hann tregur að tala.
En þrátt fyrir veikindi sin og
ýmiss konar andbyr, sem hann
mátti þola, rækti hann skyldu-
störf sín af stakri kostgæfni. Þar
sem við honum var búizt, lét
hann sig ekki vanta, orðum hans
mátti treysta og hann var ávallt
eftirsóttur til starfa í iðn sinni.
Verkhagur var hann, lagvirkur
og fljótvirkur, hamhleypa til
vinnu, þegar hann vildi það við
hafa, og rammur var harrn að
afli, þótt eigi væri hann stór
vexti.
Svanur var maður félagslynd-
ur og gerði sér ljósa grein fyrir
þýðingu góðs samstarfs og ein-
ingar innan vébanda félagsskap-
arins. Á unglings- og æskuárum
lagði harm stund á alls kyns
íþróttir og naut þess ávallt að
fylgjast með viðburðum í heimi
íþróttanna. Sú íþrótt, sem mest
hreif hug hans, var knattspym-
an. Um árabil var hann í keppn-
isliði Hauka og mun alla tíð
hafa haldið tryggð við það fé-
lag. Tvennt vil ég einkum nefna,
sem átti hug hans félagslega á
síðari árum, en það var Göð-
templarareglan og söngkór Frí-
kirkjunnar. Á hvorum tveggja
þessara vettvanga starfaði hann
af alúð og óeigingimi og sparaði
hvorki tíma né erfiði, enda átti
hann hug þeirra, sem með hon-
um unnu. Veit ég, að félagar
hans í stúkunni og kórnum munu
samdóma um, að ávinningur hafi
verið að kynnast honum og starfa
með honum. Hefi ég verið beð-
inn um að votta honum þakkir
félaga sinna í kór og stúku. Þar
er nú saknað vinar í stað.
Svanur Jónsson var fæddur í
Hafnarfirði 16. april 1923 og var
því aðeins 45 ára, er hann lézt.
Eftirlifandi foreldrar hans eru
Dagbjört Vilhjálmsdóttir - dóttir
Vilhjálms Gunnars Gunnarssonar
frá Gunnarsbæ í Hafnarfirði og
konu hans Önnu Magneu Egils-
dóttur — og Jón Eiriksson fyrrv.
skipstjóri, sonur Eiríks Jónsson-
ar, sjómanns frá Halldórsstöðum
t
Hugheilar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og útför eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður
og ömmu
Margrétar Sigmundsdóttur
frá Hamraendum,
Seljavegí 27.
Sigurgeir Albertsson,
Sigmundur Sigurgeirsson,
Asdís Sigurðardóttir,
Jóhanna Jéhannesdóttir,
Arnþór Ingólfsson
og barnaböm.
t
Innilegt þakklæti fyrir auð-
sýnda samúð við fráfall sonar
okkar, fóstursonar og bróður
Helga Kristinssonar
sem fórst með m/b Þráni
N.K. 70.
Helga Jóhannesdóttir,
Kristinn Magnússon,
Kristín Helgadóttir,
Haraldur Sigurðsson,
Ólafur Kristinsson,
Theódóra Kristinsdóttir,
Jóhannes Kristinsson
og Guðrún Kristinsdóttir.
t
Þökkum af heilum hug, okkur
auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og jarðarför eigin-
manhs míns og föður, tengda-
föður og afa
Carl Hemming Sveins
Vilborg Sveins,
Ellen Sveins,
Jóhann Helgason,
Edith Nielsen,
Robert Wamer,
Alfhild Nielsen,
Erling Jóhannesson,
Einar Nielsen,
Gunnlang Nielsen,
Björn Nielsen,
Þórdís Andrésdóttir
og barnaböra.
á Vatnsleysuströnd, seinna kennd
ur við Sjónarhól í Hafnarfirði, og
konu hans Sólveigar Benjamins-
dóttur frá Hróbjargarstöðum í
Hítardal.
Þeim hjónum, Jóni og Dang-
björtu, varð sex bama auðið og
var Svanur 4. í röð systkina
sinna og yngstur bræðranna. Er
nú í annað sinn vegið hart í
sama knérurm, því að þau hjón
misstu son sinn, Vilhjálm Gunn-
ar, í þlóma lífsins árfð 1947.
Þegar Svanur var 6 ára, fluttist
hann, ásamt foreldrum sínum og
systkinum, að Sæbóli á Seltjarn-
arnesi og þar var heimili fjöl-
skyldunnar næstu 10 árin.
Á 3. og 4. tug aldarinnar lifði
almenningur í landinu við frem-
ur kröpp kjör og ekki sízt við
sjávarsíðuna. Heimili Svans fór
heldur ekki varhluta af harðri
lífsbaráttu þessara ára. Foreldr-
um hans báðum er rík sjálfsbjarg
arviðleitni í blóð borin og þá
eiginleika hafa böm þeirra tekið
að erfðum. Faðirinn stundaði sjó-
inn af kappsemi og hörku, svo
sem honum er eiginlegt. Var
hann skipstjóri á togurum og
fiskibátum og rak eigin útgerð
um hríð. En svo sem oft vill
vei'ða er svipull sjávarafli. Erfið
leikar þessara ára voru þungir
í skauti þeim, sem við sjósókn
fengust, og árið 1939 fluttist fjöl-
skyldan aftur til Hafnarfjarðar
með léttan mal.
Tvíugur að aldri hóf Svanur
nám í skipasmíðum hjá Skipa-
smíðastöð Júlíusar Nyborg og
jafnframt stundaði hann nám við
Iðnskóla Hafnarfjarðar. Sveins-
prófi í iðn sinni lauk hann fjór-
um árum síðar. 1 núman áratug
vann Svanur að iðngrein sinni,
en sneri sér þá áð húsasmíði og
húsgagna. Síðustu árin rak hann
hjólbarðaverkstæði í félagi við
son sinn, og við störf á verk-
stæði þeirra feðga var hann, er
hið óvænta og hörmulega slys
bar að höndum, sem varð hon-
um að aldurtila.
Hinn 23. febrúar 1947 kvænt-
ist Svamir Jensínu Gísladóttur —
dóttur Gísla Sigurgeirssonar
fyrrv. verkstjóra og heilbrigðis-
fulltrúa og konu hans Jensínu
Egilsdóttur. Þau S-ína og Svanur,
eins og kunnugir og skyldir ævin
lega nefndu þau, eignuðust fjög-
ur böm. Elztur er Reynir, kvænt
ur Áslaugu Hallgrímsdóttur, þá
Erla, búsett í Rhode Island,
U.S.A., gift Georg William Gart-
hawaite, Vilhjálmur, nemi,
ókvæntur í heimahúsum og yngst
er Agnes Hildur, 7 ára. Bama*
bömin eoru fjögur talsins.
Þau hjónin áttu ávallt sam-
eiginleg hugðarmál. Svanur var
maður heimakær og notaði frí-
stundimar, sem oft voru nú af
skomum skammti, til áð dytta
að heimilinu, fegra og lagfæra.
Frú Jensína reyndist marani sín-
um góð kona og hún rómar það
mjög, hversu nærgætinn og
traustur heimilisfaðir maður
hennar var.
Vinur minn Svanur! Við hið
sviplega fráfall þitt er mikill
harmur kveðinn að þínum nán-
ustu. I þeim sára harmi er vit-
undin um það mikil huggun, að
þú varst góður og vammlaus
drengur. Við vitum öH, að „eitt
sinn kemur hvert endadægur
allra lýða um síðir“. En daúðinn
kveður dyra á mismunandi hátt.
Við snögg og miskumnarlaus tök
hans er erfit að sætta sig. öll
viljum við sigla en Guð hlýtur
að ráða. Vegferðin ofckar allra
er í almáttugn hendi h- ns. Sjálf-
ur trúðir þú á guðlega hand-
leiðslu, og ég er sannfærður um,
að guðleg forsjá hefur nú búið
þér dýrðleg heimkynni á landi
hinna lifenda.
Hafnarf. 5. des. 1968.
Snorri Jónsson.
SYSTKINAKVEÐJA
í DAG kveðjum við hinztu
kveðju ástkæran bróður og mág.
Hugljúfar og fagrar miníningar
sækja á Ihutga oikkar. Það vsir
bjart yfir nafni þínu, Svaniur,
og það var líka bjart yfir ölliu
þírau Iíferni. Þótt þú hafir ekki
verið þér þess meðvitandi, þá
varst þú okkur systkinum þín-
uim og tengdasystkiraum sönn
fyrirmymd. Þú varst eiginkonu
Framhald á bls. 21
Ingimundur Bern-
harðsson — Kveðja
Fæddur 23. júlí 1893. — Dáinn 1. des. 1968.
Á helgri kveðjustundu við hinzta beðinn hljóða,
hver hugljúf minning streymir nú fram í okkar sál.
Þú elskulegi faðir, sem allt hið fagra og góða,
okkur vildir gefa, það var þitt hjartans máL
Frá fyrstu bernskudögum við áttum ástúð þína,
í umhyggju þú raktir af heitri fórnarlund.
Þær gjafir eru perlur, sem gildi aldrei týna,
og gefa okkur blessun að hinztu ævistund.
Og börnum okkar reyndist þú elskuríkur afi,
unga dótturdóttir hér leiddir fyrstu spor.
Og henni varstu vinur og vernd og gleðigjafi
hún gæðum þínum vafin, sitt lifði bernskuvor.
Nú eiginkona, bömin og bamabörnin fææa,
þér beztu ástarþakkir, er leiðir skilja hér.
Hún býr í okkar hjörtum þín bjarta minning kæra
við blessum trausta samfylgd, sem áttum við með þér.
t
Innilegar þakkir færum við
öllum þeim sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát
og útför
Árna Helgasonar
skipasmiðs,
Laugabraut 7, Akranesi.
Jóhanna Sigríffur Tómasdóttir,
börn, tengdaböm
og bamaböm.
Innilegar þakkir og kveðjur
sendi ég öllum sem minntust
mín á 80 ára afmælisdegi mín-
um 26. nóv.
Gleðileg jól!
Lára Tómasdóttir
Odda, IsafirJH.