Morgunblaðið - 20.07.1957, Blaðsíða 12

12
MORCUNBLAÐ1Ð
Laugardagur 20. jólí 195T
;A
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
85
Daginn eftir kenndi Faye sér
einskis meins. — „Þetta er sjálf
sagt einhvers konar andarteppa"
sagði hún.
„Nú verðum við hara að sjá þér
fyrir einhverri sjúkrahjálp“,
sagði Kate. — „Ég er búin að
sjóða kjúklingasúpu handa þér
og baunasalat — eins og þú
villt hafa það, með olíu og ediki
og tebolla á eftir“.
„Ég segi þér það alveg satt,
Cate. Mér er alveg batnað.
„Það skaðar engan að borða
auðmelta fæðu. Þú gerðir mig
svo hrædda í gærkvöldi. Ég átti
frænku sem dó úr hjartasjúk-
dómi. Og slíku gleymir mað-
ur aldrei og þú skilur“.
„Ég hefi aldrei fundið til neinn
ar hjartabilunar. Bara svolítið
mæðin, þegar ég geng upp stig-
ana“.
1 eldhúsinu jós Kate súpunni
á tvo diska. Hún bjó til franska
sósu í bolla og hellti henni yfir
baunasalatið. Á bakka Fayes
setti hún eftirlætisbollann henn-
ar. Loks tók hún dropateljarann
og lét tvo dropa af croton-olíu
drjúpa niður í baunasalatið. Hún
skrapp að þessu loknu inn í her-
bergið sitt, gleypti í sig inni-
1) — Hvar hittir þú þessa frök
ea Lovísu?
— í járnbrautinni. Hún ætlar
að reka hrossabú og temja hesta.
Myndarleg stúlka, er það ekki?
Þýðing
Sverrir Haraldsson
□--------------------□
haldið úr litlu glasi með Cascara
Sagrada og flýtti sér aftur fram
í eldhúsið. Þar fyllti hún teket-
ilinn með sjóðandi vatni og fór
með bakkana inn til Faye.
„Ég hélt að ég væri ekkert
svöng“, sagði Faye. — En lyktin
af súpunni er svo góð að mig
dauðlangar í hana“.
„Ég bjó til alveg sérstaka sal-
atsósu fyrir þig“, sagði Kate—
„rósmarin og blóðberg. Smakk-
aðu á henni og segðu mér hvern
ig þér líkar hún“.
„Hún er alveg ágæt“, sagði
Faye. — „Hvað er það sem þú
getur ekki gert betur en allir
aðrir?“.
Kate veiktist fyrst. Kaldir
svitadropar þöktu enni hennar
og hún krepptist saman, hljóð-
andi af kvölum. Augun urðu
starandi og munnvatnið rann út
úr henni. Faye hljóp í dauðans
ofboði út á ganginn og hrópaði á
hjálp. Stúlkurnar og nokkrir
2) — Hún er nú ekki stúlka
lengur.
— Markús, mig langar til að
ræða við þig um hreindýrahjörð
ina ,ef Sírrí getur sleppt þér
stutta stund.
sunnudagsgestir þyrptust inn í
herbergið. Kate engdist sundur
og saman á gólfinu. Tveir af
gestunum lyftu henni upp. lögðu
hana í rúm Fayes og reyndu að
rétta úr henni, en hún hljóðaði
og krepptist öll saman aftur.
Svitinn bogaði af öllum lkama
hennar og bleytti fötin.
Faye var að þurrka svitastork
ið enni Kate, þegar hún fékk
fyrsta kvalakastið sjálf.
Það var ekki fyrr en eftir
klukkustund að dr. Wild kom í
leitirnar, þar sem hann var að
spila euchre heima hjá einum
kunningja sínum. Tvær móður
sjúkar vændiskonur drógu hann
með sér heim til Faye. Kate og
Faye þjáðust af ofsalegum upp-
sölum og niðurgangi og öðru
hverju fengu þær áköf krampa-
flog.
„Hvað borðið þið?“ spurði dr.
Wild, en svo kom hann auga á
bakkana. — „Er þetta baunasal-
at heimatilbúið?", spurði hann.
„Já“, svaraði Grace. — „Við
bjuggum það til núna um dag-
inn.
„Hefur nokkur ykkar borðað
það?“.
„Ja — nei. Það er sko —“.
„Farið þið þá fram og brjótið
hverja einustu krukku“, sagði
dr. Wild. — „Þetta fjandans
baunasalat —“. Svo tók hann
magapumpuna upp úr tösku
sinni.
Á þriðjudag sat hann inni hjá
veiku konunum ,sem báðar voru
fölar og máttfarnar. Búm Kates
hafði verið flutt inn til Faye.
— „Ég get sagt ykkur það nú“,
sagði hann. — „Mér datt ekki í
hug að þið mynduð lifa þetta
af. Þið megið sannarlega vera
forsjóninni þakklátar. Og borðið
aldrei framar heimatilbúið
baunasalat. Kaupið það heldur".
„Hvað var þetta, sem að okk-
ur gekk?“, spurði Kate.
„Matareitrun. Við vitum ekki
mikið um þessa tegund eitrun-
ar, en þeir eru fáir sem lifa hana
af. Ég held að það sé vegna þess
að þér eruð ung og hún seig“. Svo
snéri hann sér að Faye: — „Haf-
ið þér enn magablæðinguna?"
— Jæja, ég kem Davíð.
3) — Ég sé ykkur seinna í dag.
Nú ætla ég að fara með Sigga
yfir að Deildarlæk og líta á
bjórana.
4) Á meðan:
„Já, hún er ekki alveg hætt“.
„Jæja, hérna eru nokkrar mor
fínpillur. Þær gera sitt gagn. Þér
hafið sennilega fengið magasár.
En menn segja að það sé ekki
hægt að drepa hóru. Jæja, svo
verðið þið báðar að hafa hægt
um ykkur næstu dagana“.
Þetta var hinn 17. október.
Faye náði sé raldrei til fulls
eftir þetta. Hún virtist stund-
um á varanlegum batavegi, en
svo hnignaði henni alltaf aftur.
Hinn 3. desember leið henni
mjög illa og hún var mjög lengi
að ná sér eftir þann afturkipp.
Hinn 12. febrúar urðu maga-
blæðingarnar ákafari og nú sá-
ust merki þess að hjartað væri
farið að veikjast. Dr. Wild hlust
aði hana lengi og nákvæmlega,
Kate var einnig mjög máttfar-
in og svo mögur að furðu sætti.
Stúlkurnar reyndu að fá hana
til að flytja inn í sitt herbergi
aftur ,en Kate tók ekki í mál að
fara frá Faye.
„Guð má vita hvenær hún
sofnaði", sagði Grace.
„Ef Faye dæi, þá myndi það
ríða Kate að fullu“.
Dr. Wild tók Kate með sér
fram í forstofuna og setti svörtu
töskuna sína upp á stól. — „Það
er alveg eins gott að ég segi yð-
ur strax hvernig málum er kom-
ið“, sagði hann. — „Ég er hrædd
ur um að hjartað í henni þoli
ekki slíka ofreynslu öllu lengur.
Hún er öll skaðskemmd innvort-
is. Þessi fjandans eitrun. Hættu
legri en nokkur skellinaðra. —
Hann leit undan hinu starandi
skelfingar-augnatilliti Kate. —
„Mér fannst réttast að segja yður
alveg eins og er, svo að það kæmi
yður ekki á óvart“, sagði hann
vingjarnlega og lagði hendina
á beinabera öxl hennar. — „Það
eru fáir jafntrygglyndir og þér.
Gefið henni ofurlítið af heitri
mjólk ef hún getur komið henni
niður“.
Kate kom með heitt vatn í fati
og setti það á borðið, við hliðina
á rúminu. Þegar Trixie leit inn
í herbergið, var Kate að þvo
Faye með mjúkum léreftsklút.
Svo burstaði hún stríða, ljósa
hárið og fléttaði það.
Hörund Fayes hafði skorpnað,
svo að kinnbein og kjálkar virt-
ust ætla að sprengja það utan
af sér og augun voru stór og
svipbrigðalaus.
Hún reyndi að tala, en Kate
greip fram í fyrir henni: „Uss,
svona, svona. Reyndu að hlífa
kröftunum. . . Reyndu bara að
hlífa kröftunum, mamma.“
Svo gekk hún fram í eldhúsið
og sótti glas af volgri mjólk, sem
— Jæja Lalli, hvernig gengur
það með merarnar?
— Ég held að allt sé í bezta
lagi. Jörp ætti að vera búin að
kasta. Við skulum fara og at-
huga.
hún setti á borðið við rúmið. Því
næst tók hún tvö lítil glös úr
vasa sínum og saug örlítið úr
þeim báðum upp í dropateljar-
ann: — „Opnaðu nú munninn,
mamma. Þetta er nýtt meðal. Nú
verðurðu að vera dugleg. Bragð
ið er víst ekki sem allra bezt“.
Hún gætti þess að láta dropana
fara alla sem næst tungurótun-
um á Faye og svo hélt hún höfð-
inu á henni uppi svo að hún gæti
drukkið mjólkina og eytt þann-
ig óbragðinu úr munni sér. —■
„Svona, nú skaltu leggjast út af
og reyna að sofna. Ég kem aftur
rétt strax“.
Kate læddist hljóðlega út úr
herberginu. Það var dimmt í
eldhúsinu. Hún opnaði útidyrn-
ar og laumaðist út í garðinn, bak
við húsið. Jarðvegurinn var
meir eftir vorregnið. Hún gróf
örlitla holu niður í jörðina og
lét niður í hana nokkur lítil
glös og dropateljarann. Svo rót-
aði hún moldinni aftur í holuna
og eyddi öllum verksummerkj-
um. Það var byrjað að rigna,
þegar Kate fór inn aftur.
f fyrstu urðu þær að leggja
hendur á Kate ,svo að hún færi
sér ekki að voða. Þegar mesta
æðið rann af henni, færðist yfir
hana einhver dapurlegur sljó-
leiki. Hún var mjög lengi að ná
sér eftir þetta mikla áfall og
hún hafði algerlega gleymt
erfðaskránni. Það var Trixie
sem síðast mundi eftir henni.
22. KAFLI
Heima á Trask-býlinu lifði
Adam í einveru og aðgerðaleysi.
Hið ófullgerða Sanchez-hús stóð
opið fyrir stormum og regni og
nýju gólffjalirnar verptust og
undust af raka. Matjurtagarðarn
ir fylltust af illgresi.
Adam sökkti sér niður í hyl-
dýpi sinnuleysis og deyfðar, er
hefti hreyfingar hans og hugsan-
ir. Hann sá heiminn í gegnum
gráa móðu. Öðru hverju brauzt
hugur hans út fyrir takmörk
þessa gráa hjúps, en þegar ljósið
náði til hans, færði það honum
aðeins sjúkleika og sorgir og
hann lét sig falla niður í sama
deyfðardýpið aftur. Hann vissi
af tvíburunum, af því hann
heyrði þá hlæja og gráta, en
hann hafði aðeins óljósa óbeit
á þeim. f augum Adams voru
þeir tákn taps hans og missis. Ná
grannarnir komu akandi heim í
litla dalverpið til hans og sér-
hver þeirra hefði skilið reiði eða
sorgir — og hjálpað honum. En
þeir gátu engu orkað gegn því
skýi, sem yfir honum hvíldi.
Adam veitti þeim enga mót-
spyrnu. Hann bara sá þá ekki og
brátt hættu nágrannarnir alveg
að aka upp veginn ,undir eikar-
trjánum.
Um tíma reyndi Lee að vekja
Adam til veruleikans, en Lee var
störfum hlaðinn. Hann bjó til
matinn ,gerði hreint, baðaði tví-
burana og mataði þá. Smátt og
smátt fór honum að þykja vænt
um þessa tvo litlu drengi. Hann
talaði við þá á sínu máli og það
voru kínversk orð sem þeir
heyrðu fyrst og reyndu að
eftirlíkja.
SHtltvarpiö
Laugardagur 20. júlí:
Fastir liðir eins og venjulega,
12.50 Óskalög sjúklinga (Sjöfn
Sigurbjörnsdóttir) 14.00 „Laugar
dagslögin". 19.30 Einsöngur: Giu-
seppe Valdengo syngur (plötur).
20.30 Einsöngur: (plötur). 20.50
Leikrit: „Gamli bærinn“ eftir
Niels Th. Mortensen, í þýðingu
Ragnars Jóhannessonar (Áður
útvarpað 26. maí í fyrra). Leik-
stjóri: Indriði Waage. Leikendur:
Róbert Arnfinnsson, Herdís Þor-
valdsdóttir, Benedikt Árnason,
Indriði Waage, Valdimar Helga-
son, Þorgrímur Einarsson, Rúrik
Haraldsson, Jón Aðils, Rósa Sig-
urðardóttir, Haraldur Adólfsson,
Klemenz Jónsson og Guðrún Ás-
mundsdóttir. 22.10 Danslög (plj.
24. Dagskrárlok.
Ford Consul • Sumcðrhústaður
við Þingvallavatn til sölu Búsíaðurinn er 5 herbergi og eldhús, 75 ferm. á stórri eignarlóð.
1955 til sýnis og sölu í dag kl. 2—5 Nánari upplýsingar gefur: Málflutningsskrifstofa Einars B. Guðmundssonar,
að Laugavegi 170, sími 2-44-66. Guðlaugs Þorlákssonar & Guðmundar Péturssonar Aðalstræti 6,
Símar 12002, 13202 og 13602.
MARKÚS Eftir Ed Dodd
AAARK, WHERE DID
yOU RUN ACROSS
LOUISE LEEDS ?
OKAY,
EDS...OLD DUSTY
iHOULD HAVE HAD A
_____BY NOW...WE'LL -fé
RIDE OVER AND SEE / M