Morgunblaðið - 02.04.1950, Blaðsíða 14
14
V O RGV to B LAÐI*
Sunnudagur 2. apríl 1950.
Eftir Frances Parkinson Keyes
íkurteisi að koma síðastur í
jjítað þess að vera hjer til að
taka á móti gestum sínum“,
hjelt hún áfram. ,,Ekki svo að
skilja að jeg hefði ekki getað
f>antað drykkinn fyrir þig. Jeg
ér viss um að þú drekkur enn-
þá ekkert annað en hið ófrum-
lega wisky á undan og eftir
■máltíðum og jafnvel með mat.
Jeg ætla að fá kampavíns-
ttiöndu og Odile og Caresse
prekka aldrei annað en
sherry“.
,,Hefurðu það til, Albert?“
apurði Foxworth og sneri sjer
að lágvöxnum gráhærðuhi
«ianni, sem allt í einu hafði
feirtst og stóð nú og beið eftir
'íyrirskipunum. Hann jánkaði
|m og Foxworth hjelt áfram:
^Hellið þá aftur í glösin fyrir
karlmennina. Og svo fáum við
einn ,,bakkhus“ handa frænku
éoinni“.
„Bakkhus? Jeg veit ekki einu
sinni hvað það er. Ætlar enginn
að fá það nema jeg?“
„Það er blanda af Dubonne
og frönsku vermouth með
sítrónusneið í“, sagði Odiie. —
„Og jeg ætla líka að fá það í
staðinn fyrir sherry. Mamma
Spurði mig ekki hvað jeg viidi,
frekar en frændi yðar spurði
yður. Svo að jeg ætla að breyta
ákvörðunum hennar ~ og þjer
getið breytt ákvörðun hans“.
„Jæja, jeg ætla þá að gera
fcað. Jeg hefi heyrt svo mikið
fcm „sazerac“. Er það eins gott
hjer eins og á þessum fræga
fcar, sem það er kennt við“.
„Þjer verðið að ráða úr því
sjálfar, ungfrú Awery, á Mardi
(p-ras-hátíðahöldunum“, sagði
Aldridge og gekk í áttina til
fceirra. „Annars eru þeir ákaf-
íega ósvífnir á Sazerac barn-
ism því kvenfólki er ekki leyfð
lir aðgangur nema þennan eina
Öag ársins. En við skulum mæla
okkur mót þar strax þann dag.
Mundi yður henta að koma
klukkan ellefu?"
| „Hafðu það heldur fyrr,
ítuss. Hún á að vera í Boston-
klúbbnum einmitt klukkan
ellefu“.
„Já, þeir eru heldur skárri
fcar, því þar leyfa þeir kven-
fólki aðgang sex daga ársins.
En hvernig væri að koma þá
klukkan tíu?“
I „Eins og þjer hafið ef til vill
getið yður til, þá hefi jeg aldrei
smakkað vín svo snemma dags,
én þetta er auðvitað mjög
freistandi“.
f „Það er einmitt það sem það
átti að vera. Og jeg vona að
þjer eigið eftir að skemrrita yð-
ur vel hjer í New Orleans.
Þarna koma glösin. Mjer þykir
leitt að þjer skuluð ekki drekka
fyrst skál í sazerac hjá höfund
um þess. En jeg býst við að
þessi smakkist nokkuð vel“.
Aldridge tók við glasinu af
Albert og rjetti henni. Síðan
lyfti hann sínu glasi....Hann
er mjög aðlaðandi. hugsaði
Euth. Og fyrirmannlegastur af
öllum hjer inni. Auðvitað sje
jeg að Leonce St. Amant get-
ur verið alveg eins laðandi á’
finn hátt eins og tengdamóðir
líans: :En
peim ’manntégund, serii jeg géí
orðið hrifin af, og ekki hún
heldur. Hún dreypti á glasinu
og henni fannst drykkurinn ljúf
fengur. Hún var fegin, þegar
hitt fólkið hóf samræður, að
41dridge ljet sjer nægja að
taka upp ljett hjal við hana,
svo hún gat haft hugann við
annað, um leið. Þegar henni
hafði fyrst verið sagt að hann
væri doktor í fornfræðum, þá
hafði henni varla orðið um sel.
Henni fannst að fornfræðingur
gæti varla orðið skemmtilegur
fielaei yfir hátíðahöldin, og
hún vissi að henni var ætlað-
ur hann sem fylgdarmaður. —
Hún hafði líka ímyndað sjer
hann yfirstjettarmann, og það
stóð heima. Hann var íturvax-
inn. Fötin fóru honum einstak-
legg vel og það glampaði á stíf-
an hvítan flibbann um háls
hans. Hinir tveir voru ekki eins
vel klæddir og fötin þeirra
voru snjáð. St. Amant var þrek
vaxinn og það var auðsjeð að
fyrr en síðar yrði hann að gæta
þess að verða ekki of feitur.
var virðuleiki í bióð
borinn, svo að maður tók ekki
eftir bví að fötin hans voru
eins eftir því að fötin hans voru
ekki upp á það besta. En Ald-
ridge bar af þeim. Henni fannst
hann -viðkunnanlegur .... og
eins og hún hafði þegar komist
að raun um .... mjög aðlað-
andi. Hún leit aftur á hann og
roðnaði, begar hún sá að hann
hafði getið sjer til þess, hvað
hún hafði verið að hugsa.
„Yður hefir þá verið sagt, að
jeg gæti ekki haft áhuga á
neinu sem væri yngra en þús-
und ára“, sagði hann glettnis-
lega. „Eða að jeg eyddi öllum
mínum frístundum inni í frum
! skógunum í leit að fornum rúst
um. Og þgear svo vildi til að
jeg kæmi aftur til menningar-
innar, þá stæði jeg álengdar og
varla væri hægt að ná nokkru
orði fram yfir mínar varir. ■—
Jeg ætla að verja næstu vikum
til að hrekja þessar fölsku sögu
sagnir af mjer....... Vel á
minnst, jeg vona að yður hafi
verið sendir aðgöngumiðarnir
að sýningum „The Twelfth
Revel?“
„Já, einn til að komast inn
um hliðið, annar til að komast
inn um dyrnar og þriðji til að
komast upp á svalirnar. Jeg er
viss um að Caresse er fáanleg
til að fara með yður, ef þjer
viljið. Hún getur leitt yður í
gegnum völundarhúsið. Við
skulum tala um það við hana
seinna. Hún virðist hafa um
annað að hugsa eins og stend-
ur“. Ruth leit yfir salinn og sá
að Caresse og Leonce St. Amant
voru enn í djúpum samræðum.
Foxworth og Amelie voru enn
að kíta og Odile og Perrault
læknir virtust niðursokkin í
eitthvað alvarlegs efnis. „The
Revels“ eru einhverjir bestu
skemmti-kraftarnir sem við höf
um upp á að bjóða hjer í New
Orleans, og jeg vona að þeir
eigi eftir að skemmta yður“,
hjelt Aldridge áfram. „En vel
á minnst, hvað um skemmtun-
ina í Kingsley House? Hefur
nokkur orðið á undan mjer til
hœs p&stmaa upp á þ.ví að þjer
veVðíð að kóma hitfgað?“
„Það hefur, held jeg enginn
orðið á undan yður með neitt.“
„Jeg var heppinn að skipið
kom svo seint í gærkvöldi, að
þjer höfðuð engan áhuga á því
að fara og fá yður kaffi á
franska torginu. Og jeg var líka
heppinn að þjer skylduð sofa
svona lengi í morgun, að þjer
fenguð morgunmatinn sendan
upp á meðan frændi yðar skálm
aði um allan bæinn. Og það
sem eftir var dagsins fór í að
taka upp úr ferðatöskunum,
fara á hárgreiðslustofu og
þræða antik-verslanirnar.“
„Og hvernig hafið þjer kom-
ist að öllum þessum niðurstöð-
um?“
„Ja. . . . hárgreiðslan og kjóll
inn segja sitt,“ sagði Aldridge
og virti hana fyrir sjer með vel-
þóknun. „Og hvað snertir antik,
þá er jeg svo heppinn að á þessu
augnabliki hafið þjer meiri á-
huga þar en jeg, sem betur fer.
Eins og jeg sagði áðan er jeg
mjög heppinn maður. Má jeg
koma seinni partinn á morgun
og þá getum við ákveðið nánar
hvernig við eigum að raða nið-
ur skemmtunum á daginn?“
„Já, vissulega. Hún endurgalt
glettnislegt augnaráð hans. Allt
í einu fann hún að einhver
snerti handlegg hennar.
„Hver er utan við sig núna?“
Það var frændi hennar. „Jeg
hef verið að reyna síðustu mín-
úturnar að gefa þjer merki, en
þú hefur verið allt of niður-
sokkin í að kynnast þessum
risavaxna grafara. Komdu.
Kvöldverðurinn er framreidd-
ur.“
Bílaskifti
Vil skipta á Fordson ’46 sendi-
ferðabíl við 4—6 manna fólks-
bíL Uppl. í síina 81187 frá kl.
4—6 í dag.
NÝ7T*< 8Cmf
og kjóll, meðalstærð til sölu |
Freyjugötu 11. mánudag eftir i
kl. 1,00. f
lllíl*llllllllllllllllIllllllllllllll]||lllllltlHt»MI»»MMM»mi(»
BEST AÐ AVGLTSA
I MORGVNBLAÐim
SiLfiir í SyndabæLi
frAsögn af ævintýrum roy rogers
3.
— Jeg er orðinn algjörlega gjaldþrota maður, sagði Vand-
| erpool. Jeg er svo gersamlega sokkinn ofan í skuldafenið,
að þaðan kemst jeg aldrei framar.
— Mjer er sama, hvað þú segir og mjer er sama, hvað
stendur í þessu bannsetta símskeyti, sagði.Carol ákveðin.
Jeg er sannfærð um það að við Syndabæli er talsvert ef
ekki óvenjulega mikið silfur í jörðu. Jeg er sjálf fædd í
Syndabæli og hef sannfærst um þetta á margan hátt. Hvers-
vegna ferðu ekki sjálfur þangað, Vanderpool, og rannsakar
hvernig málin eru vaxin.
— Aldrei fyrir mitt líf myndi jeg þora að fara þangað.
Þeir myndu hremma mig strax og jeg væri stiginn út úr
járnbrautinni. Þeir álíta, að jeg hafi svikið út úr þeim fje
og samt hefi jeg gert þetta allt í góðri meiningu og 1 þeirri
staðföstu trú, að það væri silfur þar í jörðu. Nei, jeg myndi
aldrei þora að fara þangað. Þeir myndu grýta mig í hel
þar strax og jeg ljeti sjá mig. Nú er það síðasta, sem þú
getur gert fyrir mig Carol, að fara niður á skrifstofu mína
og segja skuldheimtuínönnunum þar, að jeg hafi horfið. —•
Jeg ætla líka að hverfa, það er það eina fyrir mig að gera.
Vanderpool tók í hönd Carol og þrýsti hana innilega. —■
Þú hefur verið mjög góð við mig, Carol. Það er næstum
eins og þú hefðir verið dóttir mín. Jeg þakka óendanlega
mikið fyrir alla hjálpina.
Hófatak kvað við í fjarska fyrir aftan þau.
— Þetta er einn lögfræðingurinn, sagði Carol. — Jeg sá,
að hann var að leigja sjer hest og ætlaði auðsjáanlega að
leita þig uppi og láta þig ekki sleppa.
Vanderpool steig snögglega á bak hesti sínum. — Vertu
blessuð, Carol, þakka þjer fyrir alla samvinnuna. Jeg bið
að heilsa bestu kunningjum mínum.
Hún horfði á eftir honum þar sem hann reið burt garð-
stíginn. Hún var hugsi á svipinn. Allt í einu var eins og
hún tæki ákvörðun. Hún sagði við sjálfa sig: — Alveg eins
og dóttir hans, sagði hann. Já, hví skyldi jeg ekki geta ver-
ið dóttir hans.
Tfílfc2r motejxi/rtfesAii
jyniM,
Kona laxveiðimannsins.
„Heyrðu, góða! Ljestu steikarpönn
una líka i bakpokann. Mig langar til
að steikja eitthvað af laxinum, sem
við veiðum, til að borða, ef okkur
skyldi svengja."
„Já, elskan, og jeg ljet líka niður
eina kjötdós og kex og ost.“
★
A. : „Eigum við að taka eitt spil
eins og góðir- vinir?“
B. : „Nei, við skulum spila bridge."
★
Bill: „Fjórði í bridge?"
Jim: „Allt í lagi.“
Bill: „Fínt. Þá vantar okkur ekk-
ert nema annan og þriðja."
★
Þurfti ekki að óttast.
„Segið þjer mjer í hreinskilni, lækn
ir, hvað hef jeg mikla von um að
mjer batni?"
„100% von. Staðreyndir sýna að
aðeins niu af hverjum tíu deyja úr
þessum sjúkdómi, sem þjer hafið —
og níu af sjúklin.gunum minum hafa
þegar dáið úr honum, þjer eruð sá
tíundi!"
Gagnkvæmt.
„Yður fer prýðilega fram, frú,“
sagði læknirinn, eftir skoðun. „Fót
leggirnir á yður erú ennþá býsna
bólgnir, en jeg hef engar áhyggjur
af því.“
„Það er nú svo,“ hreytti sjúkling-
urinn út úr sjer. „Ef fótleggimir á
yður væru býsna bólgnir myndi jeg
síður en svo hafa áhyggjur af þvi.“
★
„Konan mín segir mjer, að jeg
tali í svefni, læknir. Hvað á jeg að
gera?“
„Ekkert, sem þjer eigið ekki að
gera.“
aiiii«iimfiiiiiiiiiiii»ii»i»i«(ii(iiiiMiiiitiitiitiiiii(ii»»»i(iiii
Z a
= Kvcnnadeilct Slysavarnafjelags §
E ins í Keykjavík heldur
fund
: mánudaginn 3. apríl kl. 8,30 í i
í Tjarnarcafé. Til skemmtnnar: =
j Upplestur, dans. Talað verður §
I um 20 ára afmælisfagnaðinn. |
í Konur eru beðnar að fjölmenna. i
i Stjórnin. =
Tímorítið „SKÁM“
1. hefti þessa árgangs, er nýkomið út: Efni m. a.:
Skákþing Reykjavíkur, Skákþing íslendinga, nýjar
skákbækur, af erlendum vettvangi. Skákbyrjanir. Skák-
dæmi. Innlendar og erlendar skákir, auk annara inn-
lendra og erlendra greina.
Fæst í flestum bókabúðum.
Utanáskrift blaðsins er: „Skák“, Njálsgötu 31 A, Rvík.