Morgunblaðið - 22.09.1931, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAfclÐ
Nýtt grænmeth
Hvítkál
Gulrætur
Rauðbeður
Tómatar
Laukur.
Versl. Foss.
Laugaveg 12. Sími 2031
Nýkomið:
Reimar, Reimalásar
Reimavaz.
Versl.
Vald. Ponlseu.
Elapparatíg 2t.
ísl. kartöflur
og rófur.
í heilum sekkjum
og lausri vigt
TlttiMWDl
&Bgav«z 68. Btmi 289!
i slátrið
þarf að nota íslenska rúgmjölið
frá Mjólkurfjelagi Reykjavíkur.
Ekkert annað rúgmjöl er jafn-
gott til sláturgerðar. Biðjið ka.up-
mann yðar nm íslenska rúgmjölið.
Hafi hann það ekki til, þá. pantið
það beint frá Mj ólkurf j elagi
Reykjavíkur.
Mjðlkurtjelag Reykjavíkur.
Verðskrá okt. 1931
Kaffistell 6 manna, án disks 9.50
Kaffistell 6 m. með diskum 12.50
Ka.ffistell 12 m. án diska 13.50
Kaffistell 12 m. með diskum 19.50
Bollapör postulín þykk 0.35
Bollapör postulín þunn 0.55
Desertdiskar gler 0.35
Niðursuðuglös besta teg. 1.20
Matskeiðar og gafflar 2 turna 1.50
Matskeiðar og gafflar alp. 0.50
Teskeiðar 2 turna 0.45
Teskeiðar alpakka 0.35
Borðhnífar ryðfríir 0.75
Pottar með loki aluminium 0.85
Skaftpottar aluminium 0.75
Katlar aluminium 3.50
Ávaxtasett 6 m. 5.00
Dömutöskur m. hólfum 5.00
Perlufestar og nælur 0.50
Spil stór og lítil 0.40
Bursta-, nagla-, Sauma-, Skrifsett
Herraveski, Úr og Klukkur mjög
ódýrt.
L ftara i ninssiit
Bankastræti 11.
sjera Þórður hafði gerst danskur em-
bættismaður í jótskum bæ, og sambandi
hans við aðra Islendinga var sama sem
lokið. En það átti einnig að sannast á
þessum Islendingi, að „rómm er sú taug,
sein rekka dregur föðurtúna til“. Ná-
lægt 1913 lifnar aftur yfir íslenskri
þjóðemiskend hans, svo að hann tekur
meira en áður að gefa íslenskum málum
gaum. Mjer liggur við að segja, að hjá
honum ætti sjer stað „þjóðemislegt aft-
urhvarf" — „vakning“ til fyllri vitund-
ar um íslenskt þjóðerni sitt og um skyld
ur, sem það legði honum á herðar. Jeg
ætla, aö mig rangminni þaS ekki, að
þetta gerðist um þaS leyti, sem fána-
málíð íslenska komst á dagskrá hjá oss
og vakti talsverðan úlfaþyt með Dön-
um. I janúar 1916 var dansk-íslenska
fjelagið sett ú stofn, og gerðist sjera
Þórður þegar í stað fjelagi þar. En
þegar á næsta ári vaknaði hjá honum
löngun til að mynda hliðstætt fjelag,
tií þess að vinna aS nánari kynnum með
kilkjum íslands og Danmerkur, er verSa
rrlætti til heillaríkra, gagnkvæmra á-
htifa. Aleit síra ÞórSur meS rjettu, að
á svo veikum fótum sem þekking Dana
ú i högum Islendinga yfirleitt bæði áð
fdrnu og nýju, stæði, væri þó þekking
þéirra — og Norðurlandaþjóðanna alls-
yíir — á öllu því er varSaði andlegan
lutg og kirkjulegt líf íslands fyr og síð-
ar, enn þá miklu smávaxnari eSa rjett-
ata: sama og engin. Til þess að bæta úr
þfcssu, tók síia Þórður meS fyrirlestr-
u|n víðsvegar um Danmörku að undir-
búa stofnun slíks f jelagsskapar og f jekk
svo góðar undirtektir, aS þessi f jelags-
skapur myndaSist 1918 undir forj'stu
Sjálandsbiskups, dr. Haralds Ostenfeld,
en sjálfur gerðist síra Þórður fram-
kvæmdarstjóri (Sekretær) fjelagsins.
Hefir nú fjelag þetta starfað í 12 ár og
haldið út dálitlu blaði („Dansk islandsk
Kirkesag"), sem hefir einvörðungu haft
rð markmiði, að fræða Dani um þau
','í'ni er varða íslenskt safnaðarlíf fyr
og síSar, en síra Þórður hefir veriS líf-
ið og sálin í þeim fjelagsskap. Auk
þess að gefa út nýnefnt blað, hefir fje-
lag þetta gengist fyrir því, eð ú hverju
ári hafa verið fluttir víðsvegar um
Danmörku fyrirlestrar um ísl. kirkju-
mál, hæði af íslenskum mönnum, sem
fjelagið hefir boðið utan í því skyni,
og af dönskum mönnum, sem sendir
höfðu verið hingað til að kvnna sjer ís-
Ien.,kt kirkjulíf og flytja hjer fyrir-
lestra. Enginn hefir þó gengið ötular
fram í því að fræða Dani um íslenskt
kirkjulíf en síra ÞórSur sjálfur, sem
næstliðin 15 ár mátti heita að helgaði
því starfi allar tómstundir sínar, og
vildi'með }>ví inna af liendi sonarskyldu
sína við föSurland sitt. F.yrir tilmæli
þessa fjelags samdi sá, er þetta ritar,
Kirkjusögu Islands á dönsku í 2 bind-
um, sem fjelagiS síðan ljet prenta í
twa—————
Hvennagullið.
Hjerna, vinur minn, hjerna eru
tuttugu gullpeningar, sem þú get-
ur notað til smyrslkaupa á axlirn-
a.i á þjer.
— Þjer eruð svo góður, náðugi
herra, muldraði hann og jeg ætl-
aði aftur að fara að faðma liann
að mjer, en hann Ixörfaði óttasleg-
inn undan.
— Nei, nei, náðugi herra., hvísl-
aðj hann kvíðafullur. Þetta er
mikill heiður, en það er svo 'hræði-
lega sárt, þegar þjer komið við
mig.
— Láttu xá vilja minn til þess
koma fyrir verkið. Og nú verðum
við víst að fara að hugsa um
þessa tvo herra þarna niðri.
•Teg stóð á fætur og gekk td
dyranna.
— Segið Gilles að slá heilann
út úr hausnum á þeim, stakk Gany-
medes upp á af mannúð sinni.
Jeg hristi höfuðið.
— Yið gætum átt það á hættu,
að við yrðum teknir fastir fyrir
morð. Við höfum ekkert í höndum
enn sem komið er, sem gæti sa.nn-
að áform þeirra. Jeg held....
í einu vetfangi datt mjer í hug,
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
»•
• •
• •
• •
>•
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
Tisnbtiv»ir@9*s!un
P.W.Jacobsen 4k Sin.
Stofnuð 1824.
Sfmnefnli Granfuru — Carl-Lundsgade, Röhenhavn C.
Selur timbur í stærri og smærri sendingum frá Kaupmhöfn,
Eik til skipasmíða. — Eiunig heila Bkipsfarma frá Svíþjóð.
Hefi verslað við ísiand í 80 ár.
PR0 flusholdmngsslcole
Sfafsanerkendt med Barneplejeafdeling. Grundlg praktisk og teoretisk Undervisnlntí i alle
Hu8moderarbejder. Nyt 5 Maaneders Kursus begynder 4. Novbr. og 4. MaJ. Prls 106 Kr.
mnanedlig. Amtsunderstottelse kan snges til Vinterskolen inden 1. Juli, til Sommerskolen
inden 1. Jan. Centralvarme, Bad, elektrlsk Kekken. Progrnm sendes. Indmeldelser modtages.
Tlf. Sorð 102 & 442 E. Vesfergaard, Forstanderinde.
óvenju vandaðri útgáfu. Hefir við
þetta starf fjelagsins aukist mjög þekk-
ing Snanna erlendis á andlegum og
kirkjulegum hag þjóðar vorrar.
Nokkru áður en síra -Þórður flutt-
ist frá Horsens tók liann að vinna að
því verkinu sem Islendingar mega vera
honum þakklátastir fyrir, sem sje að
þýðingu Passíusálmanna ú danska tungu
Var því verki lokið 1929 og vorið eftir
kcfln þýðingin á prent í vandaðri út-
gáiu. Um það fer ekki tvennum sögum,
að þýðingarstarf þetta er svo af hendi
leyst, að það er þýðandanum til hins
mésta sóma, enda hefir það hlotið ó-
skorað lof allra dómbærra manna bæði
í Danmörku og hjer á landi. Hefði eng-
inn getað leyst það verk betur af hendi
en síra Þórður. Hann hafði alt það til
að bera, sem til þess útheimtist: Skáld-
gáfu og ágætt vald á danskri tungu,
skilning á öllum anda hinna íslensku
ljóða samfara kærleika til þessarar
gersemi íslenskra bókmenta, og lotningu
fyrir höfundi ljóðanna.
Um meðferð efnisins af hendi síra
Þórðar er það að segja, að hann ljet
sjer ekki nægja að endurkveða súlmana,
svo miklu auðveldara sem verkið þá
hefði orðið, heldur hefir hann reynt
ao þræða hugsanir og líkingarmál skálds
ins, svo sem frekast er unt, og frá upp-
hafi til enda haldið hinum upphaflegu
bragarháttum. Tvent er það þó sjer-
staklega, sem gerir þýðingu síra Þói'ðar
svo viðfeldna íslenskum ej'inm. Annað
er það, að þýðandinn víkur ekki úr
vegi fyrir þeim erfiðleikanum, sem
mestur er, að halda frá upphafi til enda
hinni íslensku stuðlasetningu. Alkunna
er að ýmsir af skálduin Dana hafa rej'nt
að láta orðin falla í stuðla í Ijóðum sín-
um (t. a. m. Öhlenschlæger), en jafn-
kunnugt er hitt, að engum þeirra hef-
ir tekist að nota stuðlasetninguna svo,
að ekki meiddi íslensk eyru og tilfinn-
ing. En svo meistaralega hefir síra
Þórði tekist þetta, að þar skýtur aldrei
skökku við um rjetta setningu stuðla
og höfuðstafa. Manni gæti jafnvel dott
ið í hug hvort tilfinningin fvrir þessum
sjerkennum íslenskra Ijóða, hafi ekki
verið þessum íslendingi, sem þó aldrei
lærði að mæla á íslenska tungu, ásköp-
uð tilfinning — íslenskur arfur. Hitt,
sem gerir þýðingu síra Þórðar oss svo
geðfelda er málblærinn á þýðingunni.
Þar hefir það komið honum að góðu
haldi hvílíkur málsnillingur hann var á
danska tungu („en Sprogets Mester“
hefi jeg sjeð hann nefndan í dönskum
ritdómi um Passíusálmana). Honum
skildist það, að nýdanskur málblær ætti
ekki við hjer og hefir hann því gert sjer
far um að komast sem næst málblæ 17.
aldar dönskunnar. En af þessu hvoru-
tveggja leiðir, að Islendingi, sem kunn-
ugur er Passíusálmunum og les þýðing-
hvernig við skyldum fara að. —
Farðu aftur til lierbergis ]>íns,
sagði jeg við liann, aflæstu liui'ð-
inni og taktu ekkert fyrir, fyr en
jeg kalla á þig. Jeg vil ekki vekja
neinn grun hjá þeiin.
Jeg opnaði dyrna.r og um leið
og Ganymedes læddist hljóðlega
fram hjá mjer, og hvarf í hinum
enda gangsins, kallaði jeg:
— Ilerra gestgjafi! Hæ, Gilles!
— Herra minn! svaraði gest-
gjafinn.
— Náðugi lierra! hrópaði Gilles
og jeg lieyrði liávaða niðri.
— Er það nokkuð, sem yður
vantar, sagðj gestgjafinn, og það
var ekki laust við að vottaði fyrir
kvíða í rödd hans.
— Vantar? át jeg með fyrirlitn-
ingu eftir honum. Haldið þjer ef
til vill að jeg fari a.ð liátta mig
sjálfur á meðan þessir tveir þorp
arar, liggja þarna niðri og hrjóta.
Komdu liingað undir eins, Gilles.
Og, bættj jeg við. eins og mjer
dytti það í hug i þessu sama bili,
jeg held að það sje betra að þú
sofir hjerna. uppi.
— Undir eins, náðugi herra,
svaraði hann, en jeg varð var við
örfínan undrunarvott í rödd hans,
uha, fær ekki dulist eitt augnablik, að
þar eru Passíusálmai'nir endurbornir í
dönskum búningi. Vissulega megum
vjer Islendingar vera sjera Þórði þakk-
látir fyrir þann áhuga, sem hann hef-
ir sýnt ú því að vanda þetta verk, en
sá áhugi lians hefir aftur staðið í nánu
sainhandi við kærleika hans til þessar-
ar bókmenta-gersemi vorrar og við lotn
ingu hans fyrir hinum trúarstyrka höf-
undi hennar. Fram til þessa var þetta
andlega stórskáld evangeliskrar kristni
að heita mátti ókunnur öllum kristni-
lýð utan landsteina Islands. Nú hefir
sjera Þót'ður, með því að kynna liann
dönskuin samlöndum sínuin með þýð-
ingu sinni einnig gert Norðmönnum og
Svíum mögulegt að lesa ljóð hans sjer
til uppbyggingar.
Þess er ljúft að minnast við andlút
sjera Þórðar, hve ræktarsamur hann
vildi rej'nast, /öð'wrlandi sínu, þótt svo
atvikaðist fyrir honum, að hann varð
að hejga ættlandi móður sinnar starfs-
krafta sína og vinna þar æfistarf sitt.
Þakkarskuld vor við minningu hans
ætti ekki að vera minni fj'rir það. Þau
hafa orðið örliig margra barna Islands
að flytjast til Danmerkur, vinna þar
æfistarf sitt og bera þar beinin. Mörg
þeirra hafa getið sjer þar góðan orð-
stír, svo að ættlandi þeirra og þjóð
jvarð til sóma. Sjera Þórður Tómasson
sstóð franiarlega í þeim hóp.
I)r. J. II.
þessa orðið 'hlutskifti þessa klunna-
lega og klaufalega þjónar míns,
að hjálpa mjer í rúmið.
Gestgjafinn muldraði eitthvað
og jeg heyrði Gilles hvísla aftur
fyrir sig. Því næst marraði í tröpp-
unum undir liinu þunga fótataki
hans.
Innj í herbergi mínu skýrði jeg
honum frá í fám dráttum hvað á
seyði væri. Hann bölvaði hryllilega
og sagði að gestgjafinn hefði
bruggað honum fulla vínkollu, sem
hann efaðist ekkj um — ntina —
að hafi verið eitriblandið. Jeg bað
hann unx að fara niður og sækja
vínið og segja gestgjafanum að
jeg vildj einnig gjarna bragða á
því.
— En hvað verður þá um Ant-
onf, spurði hann. Þeir eru að
drekka liann undir borðið núna?
— Látum þá bara gera. ]>að. Við
getum vafalaust komist af án hans
þú og jeg.
Ef þeir drykkju hann ekki full-
an, er ekkert. sennilegra, en að
]>eir mundu hispurslaust reka hann
í gegn ineð rýtingnum. Svo að
björgun hans er ef til vill einmitt
í því fólgin að liann verð) fnllur.
Eins og jeg hafði fyrir hann
Lifur. — Hjörtu. — Svið.
Klein
Baldursgötu 14. Sími 73.
Hótel Skialdbreið.
Cunningham Band spilar dag-
lega frá 3y2—5 og 8Vá—11%.
Ststesnaii
er stira erðið
kr. 1,25
á borflið.
Liftryggið yflur
þjá því fjelagi, sem aldrei flytur
peninga.na út úr landinu.
Andrðkn,
Sími 1250.
80% af Ameríkönum borða
daglega
„KELLOGGS“
„Rice Krispies“
kvölds og morgna.
Besta fæðan með mjólk og
ávaxtamauki.
Fæst í flestum versl.
unum bæjarins.
AJUt með (slenskom skipnm! a
því að þao hatoi aldrei tram tuuagt, kom hann hráðum