Morgunblaðið - 28.07.1927, Blaðsíða 4

4
MORGTTNBLAÐID
Jariepli édýrnst.
Heildv. Garðars
□ □
mmsMm
Vithkiftl.
Kartöflur, nýjar, nýkomnar. Ó-
dýrastar á íslandi. Talið fijótt við
V on.
Til. ferðalaga fá menn besta nest-
ið í Tóbakshúsinu.
Konfekt í lausri vigt og í heilum
kössum í mjög miklu úrvali. Ný-
komið í Tóbakshúsið, Austurstræti
17. —
Verslið við Vikarl — pað verðar
i Botadrýgst!
Rósahnappar og önnur blóm, við
og við til sölu. Hellusundi 6. Sími
230.
Hangið kjöt með lækkuðu verði
fæst í Matarbúðinni, Laugaveg 42.
Sími 812.
}=j Tilkynningar. {gj
Tekið á móti sumargestum um
lengri og skemri tíma á Tryggva-
skála við Olfusá.
Húsnæði.
Tvær einhleypar stulkur óska
eftir lítilli íbúð í eða nálægt mið-
bænum. — Tilboð merkt „Haust“
sendist A. S. í.
mikið af blóðeitrun og ígerðum.“
— Hjeraðslæknir á Akureyri nefnir
eitt tilfelli af mænusótt (drengur
]iriggja ára) þar í bænum. Hann
segir og dálítið af garnakvefi í
hjeraðinu, annars gott. heilsufar.
Austurland.
Kikhósti gengur í öllum hjeruð-
unuin eystra. Bitt barn nýlega dá-
ið. Veikin vfirleltt væg. Töluvert
um kvefsótt á Austurlandi, bæði í
börnum og fullorðnum.
G. B.
D a y b ó k,
Veðrið (í gær). Grunn lægð fyr-j
ir suðaustan landið og þokast hægt
norðaustur á bóginn. Er því útiit
fyrir norðanátt og fremur svalt
en úrkomulítið veður fyrst um
sinn.
Veðrið í Rvík í dag: Norðlæg
stinningsgola. Sennilega úrkoniu-
laust.
Fjöldi manna íslenskra fór- í
gær út í skemtiferðaskipið „Stutt-
gart“. Var þeim, er þess óskuðu
sýnt alt skipið, uppi og niðri. I. og
II. farþegarými, borðsalir, sam-
kvæmissalir, svefnklefar, danssalir,
prentsmiðja, brauðgerðarhús, eld-
húsin, vjelarsalur, hásetarými og
alt sem nöfnum tjáir að nefna,
af mestu kurteisi og vinsemd.
Sjálfsagt verður það engu færra,
sem fer út í skipið í dag.
Hjúskapur Síðastliðinn laugar-
dag voru gefin saman í hjónaband
ungfrú Kristbjörg Eggertsdóttir
og Albert Erlingsson málari Grjóta
götu 10.
600 dollara kostar ferðin með
,,Stuttgart“ á I. farrými, en 350
dollara á II. Perðin stendur yfir
4 vikur.
Slæmt veður þóttust þeir ferða-
mannanna þýsku fá, sem fóru í
gær til Þingvalla. Kvörtuðu þeir
undan steypiregni og slæmu út-
sýni. Komu flestir aftur líl. að
ganga 6 í gær.
5000 kg. vegur akkerið á skemti-
skipinu „Stuttgart. Hafa íslenskir
sjómenn ef til vili gaman af að
bera byngd þess saman við þyngd
akkera á skipum þeim, Sem þeir
hafa verið á. Þó liefir það komið
fyrir, að „Stuttgart“ hefir dregið
þetta akkerisbákn.
Nýtt blað. K. K. Thomsen um-
boðsmaður „Norddeutscher Lloyd“
gaf út blað. á þýsku í gær lianda
íerðamönnunum á „Stuttgart“.
Er það prýtt ýmsum myndum og
flytur fræðandi greinir um ísland.
Blað þetta heitir „Reykjaviker
Fremdenblatt“ ; er það leiðinlegt
að Reykjavíkurnafnið skuli ekki
bevgt eftir íslenskum reglum, og
er óþarfa húgulsemi að afbaka það
fyrir þá, sem ekki vita hvernig
það beygist, sjerstaklega þar sem
Þjóðverjar eiga hlut að máli, þeir,
sem jafnan leggja sig í líma til
þess að vita rjett. Fvrsta greinin
heitir „Island in alten und neuen
Zeiten“ (L. S.). Þá skrifar Julius
Schopka um „Deútschtum auf Is-
land“, ]iá er „Island als Touristen-
land“ eftir II. „Wirtschaftliches
úber Island“ eftir Hauk Björns-
son, „Die Kunst in Island“ eftir
T. G., „Die Musik in Island“, og
ýmislegt fleira. j
íslenska glímu sýndu 10 íþrótta-
nienn farþegunum á „Stuttgart“
kl. 3 í gær. Þeir voru þessir:
Jörgen Þorbergsson, Otto og Sveinn
Marteinssynir, Vagn Jóliannesson.
Árni Pálsson, Marteinn Guðmunds
son, Sigurður Steindórsson, Stefán
líunólfsson, Ragnar Kristinsson,
Konráð Guðjónsson. Jón Þorsteins-
son stýrði glímunni, en Jóhann
Þorláksson var fánaberi. Fyrst
voru'sýnd ýms brögð og varnir
gegn þeim (Jörgen og Ragnar),
síðan fór fram kappglíma og að
lokum bændaglíma. Voru þeir
bændur Jörgen og Otto. Var ekki
annað að sjá en ferðamennirnir
hefði gaman að glímunni, klöpp-
nðu þeir glímumönnum lof í lófa
og tóku af þeim myndir og kvik-
myndir. — Hljóðfærasveit frá
„Stuttgart“ ljek ýms lög á með-
an, þar á meðal þjóðsöng ís-
lendinga áður en glíman hófst
óg hlýddu allir á hann standandi
og berhöfðaðir. — Fjöldi Reyk-
víkinga var umhverfis völíinn til
að liorfa á glímuna.
«
Fontenay sendiherra Dana er ný
farinn í ferðalag austur að Fiski-
vötnum.
Samkomu halda ungmennaf jelag
ar í Þrastarskógi næstkomandi
sunnúdag og er skógurinn því
iokaður öðrum en ungmennafje-
lögúm þann dag, enda muii verða
þar fjölment úr fjelögum í Árnes-
og RangárvaUasýslum. Hefst sain-
koman með guðsþjónustu á hádegi
en á eftir verða ræðuhöld og tala
þar meðal annars Ásgeir Ásgeirs-
,son alþingism., Jóhannes Jósefs-
son íþróttakappi o. fl. — Þeir ung-
mennafjelagar, sem fara vilja hjeð-
an geta trygt sjer ódýrt far aust-
ur, ef þeir gefa sig fram við Guð-
björn Guðmundsson í Acta fyrir
kl. 6 á föstudag, eu þá verður
ákvéðið um fjölda bifreiðanna sem
til fararinnar þarf.
Miss Bukchurst lieitir ensk kona,
sem hingað kom með „Botniu“ síð-
ast. Kannast eflaust margir við
hana hjer, því hún las hjer nor-
rænu við háskólann veturinn 1920
—1921. En nú er hún dósent í
engilsaxnesku og norrænu við há-
skólann í Oxford. Hún liefir þýtt
mikið af íslenskum þjóðsögum á
ensku, og er verið að prenta þá
bólc nú, og kemur hún út seinni-
partinn í sumar. Hjer á landi ætl-
ar miss Bukchurst að dvelja þar
til síðast í september. Hún fer 14.
þessa mánaðar norður í land, alla
leið norður. að Mývatni. Meðan
hún dvelur hjer, býr hún lijá Jóni
Laxdal, konsúl.
Um enska togarann, sem st y d-
aði fyrir skömmu á Skagarifi, og
hingað kom í fyrradag, hefir Morg
unblaðið nú fengið nánari upp-
lýsingar. Var það „Óðinn“ einn,
sem dró hann út, því enski tog-
jarinn hafði engan kraft til þess,
jog veitti engan hlut að þeim
jhluta björgunarinnar. — Aftur
j á móti veitti enski togarinn
þá aðstoð, að ljetta „Oam“ áður
en farið var að revna að ná hon-
um út. Er það gott, þegar það get-
ur farið saman hjá landhelgis-
gæsluskipum okkar að verja land-
helgina og bjarga skipum af
st'randi.
Eldur kom í gærmorgun upp i
„Gullfossi“. Kviknaði lítilsháttar í
geymsluklefa skipsins fyrir aftan
II. farþegárými. Var slökkviliðið
hvatt fram að skipinu,- og lijálp
aði skipsmönnum að slökkva.
Álitið er að elduriún hafi komið
upp af því, að verið var með lausa-
smiðju aftast á skipinu og suðc
gas til viðgerðar á járnverki, og að
heitur iiagli eða ef tií vill neisti
hafi fallið niður í málningardósir,
sem geymdar voru í klefanum. —
Skemdir urðu sama og engar á
skipinu.
Norsk herskipasmíð.
Norska stórþingið liefir nýlega
sanjþykt finim ára áætlún stjórh-
aririnar um herskipasmíð.Sá k^stn*
aður, sem gert er ráð fyrir, nem-
ur 25 miljórium króna. Á að smíða
tvo tundurspillaveiðara, einn kaf-
bát, • byrja smíði á bryndreka og
Húsmæðnr I
biðjið kaupmann yðar um
Pet
dósamjélkina.
og þið munuð komast að
raun um að það borgar
sig best.
Barnapúður
Barnasápur
Barnapelar
Barna-
svampar
Gummidúkar
Dömubindi
Sprautur og allar tegundir af
lyfiasápum..
□QE
30[
□□B
Bakpokar,
þrælsferkir, nvkomnir, kosta
□ ' E
0 aðeins 4,65, • athugið þá áður Í
i e
□ en þjer festið kaup annar- gj
staðar.
Vöruhúsið.
ennfremur á stóru skipi, sem æffí
að er til þess að leggja tundur-
dufl.
Smælki.
— Gerið svo vel og látið mig fá
annað frímerki fyrir þetta; j að
er ’iráðónýtt. Pa') i sleikti I aðr
mamma sleikti lað, frænka sleikti
! að. við sleiktum áð öll og samt
getur það ekki tollað á brjefi!
og hann fjekk hatur é bróður sínum. En þegar hertogaynjan
þóttist sjá, að ekkert gæti úr því orðið, að Maríus erfði
Condillae, hafði henni komið í hug að ná undir hann L:i
Vauvray með því að hann giftist Valerie, sem var einka-
erfíngi að hinum miklu eignum.
peir voru aldavinir faðir Maríusar og faðir Valerie og
hafði hertogaynjan leitt það í tal við mann sinn, að Maríus
og Valerie giftust, þegar þau hefði þroska til. Hertogaynjan
tók þessu vel, en þegar til kom samdist þeim svo nm gömlu
mönnunum, að Florimond en ekki Maríus, skyldi fá Valerie.
Eftír það hafði veríð sífeldur ófriður í Condillae milli
Florimond og hertogans annars vegar og Maríusar og frii-
arinnar hins vegar. Og svol var úlfúðin mikil, að hertoginn
afrjeð seinast að senda Florimond í burtu og láta hann
ganga á mála hjá erlendum höfðingja.
Hertogaynjan vonaði það, að Flofímond mundi falla og
hún hafði talið sjálfri sjer trú'um að svo hlyti að verða. Hún
taldi það alveg víst, að Florimond mundi aldrei koma aftur
og að Maríus mundi fá að setjast að feðraleifð sinni.
Smám saman komu þó fregnir af Florimond og þær
voru allar á eina leið: að honum liði prýðilega og að hann
nyti lífsins í ríkum mæli. Svo hafði ekkert frjetst a-f honum
«m langt skeið.
Og nú hafði hún stefnt sjer og syni sínum í voða, þannlg
að viðbúið var að þau yrðu ger útlæg, en það hafði hiín gert
í þeirri von að hann mundi fá að eignast bæði Vauvray og
Condillae. pá kemur fregn nm það, að Florimond sje á næstu
grösum — kominn tíl þess að kollvarpa pllum fyrirætlunum
rnennar!
Aldrei hafði hún hatað Florimond jafn ákaflega sem
nú/Hún var að hugsa um hvernig hún ætti að gera Tressan
það skiljanlegt, en fann engin orð til þes's. pá.tók Tressan
til máls.
— Hvað ætlist þjer fyrir frú? Eins og nú er komið værí
það óðs manns æði að ætla sjer að bjóða hertoganum byrg-
inn!
— Hertoganurii? — já, Florimond, eigið þjer við.
Hún hallaðist áfram í stólinn og Ijet birtuna bera, beint
á hið fagra andlit sitt. Hún var kafróð af ákafa og það var
komið fram á varirnar á henni, að hún mundi aldrei Iáta
sinn hlut meðan steinn stæði yfir steini í Condillac, En hún
stilti sig. pað gat svo sem vel verið að hún sæi sig um höud,
cnda þótt Tressan væri ;sá ógeðslegásti, heimskasti og leiðin-
Iegasti brúðgumi, sem hún gat hugsað sjer. En það var sagfc
að hann væri ríkur og sakir þeirra auðæfa gat hún notið
allrar þeirrar virðingar, sem hún hafði vanist.
— Jeg hefi ekki ákveðið enn hvað jeg á að gera, mælti
hún lágt. Jeg hafði treyst Maríusi, en nú virðist svo sem
hann ætli að bregðast .rnjer. pað væri líklega best fyrir mig'
að flytja til Touraine.
Nú sá Tressan að tækifærið var komið — tækifærið,-
sem hann hafði beðið svo lengi eftir. í anda blessaði. hanri
I'lorimond fyrir það að koiua á svona heppilegum tíma. Hann
.stökk á fætur og fleygði sjer á knje fyrir framan hertoga-
ynjuna. Hún fúrðaði sig á því, að ekki skylddil koma meiri-
hlunkur, er svo feitur maður hlammnði sjer á gólfið. En
svo skildi hún alt í einu hvað að honum gekk, og þá fór
hrollur um hana. Hún hjúfraði sig niður í hægindastólinn
svo að skugga bar á andlit hennar, og sá hann því eigi hvu'ð
henni brá nje hvern viðbjóð hún hafði á honum. Hann bað-
aði út höndunum og fingurnir titruðu af geðshræringu °r
skjálfraddaður var ’hann er hann tók til máls.
— pjer þurfið ekki að kvíða fátækt meðan þjer lirekið
mig ekki frá yður, hrópaði hann. Segið bara eitt orð
segið að þjer viljið verða frú Tressan. Allar eigur mínar eru
lítilsvirði á móts við fggnrð vðar og jeg mundi ekki haD
dirfst að hjóða yður þær, ef eigi stæði svona sjerstaklega 8'
tnda veit jeg að jeg get boðið yður hið tryggasta hjartar
sem finst í Frakklandi. Hertogafrú — jeg fleygi mjer
á
i