Vikan - 17.11.1938, Síða 20

Vikan - 17.11.1938, Síða 20
20 VIK A N Nr. 1, 1938 UTGEROARMEIHIKV Útvegum allar stærðir af Mótorl frá Frederikssund Skibsvœrlt Frederikssund. Erum einnig umboðsmenn fyrir Tuxham báta og landmótora. Hagkvæmir greiðsluskilmálar. Eggert Kristjánsson & Co. REYKJAVÍK hann brosandi. Framkoma þín er dæma- laus. En nú skal numið staðar. — — Hvernig? Ætlarðu að varpa mér í Signu? spurði Patrica og brosti inn í djúpu, gráu augun hans. — Miklu verra en það! svaraði Jim. Héðan í frá skal ég höfuðsitja þig. Er ekki auðvelt að komast í hjónabandið hér í París ? — Ég er ekki þeim málum kunnug — en ég vona, að það sé furðu auðvelt, því nú vil ég verða konan þín. Æfintýri frá Suður-Ameríku. Framh. af síðu 17. ina. Þeir höfðu rekið hana á beit síðla dags, þangað sem hún gat vaðið í hávöxnu grasi og drukkið nægju sína úr lygnum tjörnum, þar sem mynd kvöldstjörnunnar þurrkaðist út við það, að granir stórgrip- anna dýfðu sér í vatnið. Strákurinn, sem átti að vera leiðsögumaður, reið á undan og sönglaði eftir hrynjandi hófdynsins barnalega langloku, sem sefar skap hinna villtu nautgripa. Nautin eltu í smáhópum, svipmikil og stórhymd, hátíðleg og róleg, þrátt fyrir fangelsið, sem beið þeirra. Þau froðufelldu, og sofandi augu þeirra gátu allt í einu orðið eldþrútin af bræði. Á eftir hjörðinni fóru raðir ríðandi verkamanna, fet fyrir fet og blésu öðru hvoru letilega og tilbreytingarlaust í flautur sínar beggja vegna við hina hættulegu, mókandi hjörð. Aftur var hún lokuð inni í girðingunni, en menn gættu þess vandlega að fara þolinmóðlega að henni og sjá um, að hún dreifðist ekki. Það gat varla heitið, að menn heyrðu hið þunglyndislega flaut leiðsögumannsins, sem hafði þó meiri áhrif en hornablástur sá, sem tíðkast annars staðar við slíka smölun. Svo var girðingunni lokað og hliðið bundið aftur með lítt meðfærilegum viðartágum. — Og þegar rökkur var komið, var kveikt í taði á nokkrum stöðum umhverfis girð- inguna til að sefa hjörðiná, sem horfði heill- uð á ljósin og reykinn og jótraði friðsam- lega, undir stjörnubjörtum nátthimninum. Ekki varð uppvíst um þessar brellur Arturo Cova, en hins vegar missti Zubieta gamli alla tiltrú til ráðsmannsins, fyrir svik hans í spilum og aðra féflettingu, og vildi hann ekki augum líta framar. Barr- era hugði á hefndir. Arturo og Franco eru um kyrrt á búgarðinum í nokkra daga. Einn morgun finnst svo Zubieta gamli dauður í herbergi sínu, hangandi í snöru, og benda öllu verksummerki til þess, að hann hafi verið myrtur. Barrera hefir vit- anlega verið þar að verki, en hann hefir svo um hnútana búið, að Arturo og félagi hans eru grunaðir, og verður þeim ekki við vært á staðnum, eftir að héraðsdóm- arinn hefir fyrirskipað rannsókn í málinu. Fara þeir þá aftur heim, til La Maporita. Kofar þeirra eru mannlausir., og leita þeir lengi árangurslaust að Alicíu og Griseldu. Þeim er sagt af nágrönnunum, að þær hafi sést ganga burt. En hvert, veit enginn. Grunar þá nú margt. Ef til vill hafa þær ætlað að leita manna sinna. Eins gat ver- ið, að þær hefðu heillast af lofræðum Barrera, sem um langt skeið hafði undir- búið för til kátsjúk héraðanna við Vichada-fljótið og ráðið til sín fólk með loforðum um geypihá daglaun og allsnægt- ir.‘ Þær höfðu látið ginnast af fagurgala hans og farið til móts við hann. Eða hann hafði tekið þær með valdi, þegar förin var ákveðin og allt undirbúið. Franco bar eld að bústöð sinni og lét þar brenna allt það, sem þeir gátu ekki með sér tekið. Þeir félagar ákváðu að yfir- gefa þennan stað fyrir fullt og allt. Þeir stóðu þarna allt kvöldið og horfðu hug- fangnir á bálið, sem eyddi heimili þeirra og breiddist síðan óðfluga út til skógar- kjarrsins og slokknaði ekki að fullu fyrr en niður í ánni. Slík íkveikja er ætíð vara- söm þar um slóðir, því að enginn veit fyrir fram, hvar bálið kann að slokkna. Nú ákváðu þeir félagar, Arturo og Franco, og nokkrir vinir þeirra, að leggja af stað í leiðangur til að grennslast eftir, hvar konur þeirra væru niður komnar. Til þess þurftu þeir að elta Barrera, ef til vill alla leið til Vichada-fljótsins, og var þá ekki úr vegi að freista gæfunnar þar við kátsjúkvinzlu um leið. Þeir áttu fynr höndum langt og erfitt ferðalag, yfir landsvæði byggð villtum Indíána-ættflokkum, yfir ótal fallvötn, mýrarfláka og hinn ægilega dularfulla frumskóg, sem þekur stórar landspildur þarna í upphéruðunum við Amazón. Og þeir áttu eftir að kynnast hinum villtu frumbyggjum landsins, furðulegum siðum þeirra og lifnaðarháttum, og leysa ýmsar grátur myrkviðarins.-------- íslensk frímerki *wwwwmwww* ávalt keypt hæsta verði. Duglegir umboðsmenn óskast. Innkaupsverðlisti fyrir 1939, 12 síður með 26 myndum, kostar 50 aura. Gísli Sigurbjörnsson Austurstræti 12 (áður afgr. Vísis). Sími 4292. Reykjavík.

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.