Freyja - 01.02.1898, Side 7

Freyja - 01.02.1898, Side 7
FKEYJA, FEBRUAR, 1898. skynjandi raaðr ættir þú nú, að endr- gjalda. .roér. þolinmæði mína. Jjofaðu uiér iin að þú skulir )eyna að gleirna Dora Thnrue og sjá tiana aldrei framar, viitu lofa mór Þ'í Ron dd?’ ’OiiiöiíuJegt fáðir, ég er lieitbundinn Doru, og af t ekki syikið þ>fbrð mitf þú inyndir osi ekki heldrráða m.ér til þe'S.’ T þeS'U tjl’elli gjöri ég það,’ svaraði livarðrimi alvarlega. ’þetta lot'orð er • kki gildandi, og stúlkan, ef ihún tiefur uokkra skynsem.i, ætlast ekki til þess.’ ’Hú.u tr.úði inér,’ sa,gði Ronajd blátt áfram, ’enda elska ég ha,iiaTaðir.'' ’Svei’ vreip lávarðrinn reiðiigl'gi ram í, ’óg vii ekki hnyra þetta bull, þoli.uraæði mín er ekki óþrjótaudi. Og ég s gi pér nú ei.tt skifti fyrir öll, að ég fyrirbýð þér að miunast á sli.ka giftiiigu liaunir, því það er fyrjrjitlegt og heiinskulegt, ég fyrirbýð þén að giftast Dora .T’iorue. Ef þú ekki hlíð'f skaltu bera.adeidingarnar,’ ’Og hverjar yrðu svq atieidingarnar? spurði erfiuginn að E uiseou 1't ofr knlt og rólega.’ ’Þæ , sein þú raundir varla kæra4'þig: ...,’svaraði láv uðriiin, ’ef þú giftist þessari stúlku þ átt fyrir bænir inínar ogb.uiu, vil <?g ekki sja þigframar, mitt li-imili ve ðr ekkr lengi-þilt, þú tapar á.'t iiiíniii og viiðingii. og því, sein en" meir.i er i varið að minnsta kosti fyi ir þáj'sem eru að leiða þig í glötuii nfl. auðæfum mínun . Eg get ekkú giöi t þig arflausao, þú verðr . einhveriitiina lá- varðr.af Earlscourt, en ef þú lieldr út í þessa heimsku færdu • ngau lilut hjá. inér. Egálít þig bá inór dauðan þan,- að td ég 'jálfr dey. ’E ; lief £300 á i ri sanitj s.em guðfaðir miuu gaf mér,’sagðiihann rólega. Lávarðrinn íölnaði upp af heipt, ’já syaraði liami, Vn nú er þ.að ekki rióg fyrir vetlinga og vii dla liauda þér; e i Ronald, eu þer getr ekki verið alvara, ég hef elskað þig sve iieitt, veiið s.vo Stoltr af þór, þúsærir luií ekki þaonig.’ Rödd hans skalf og sour hans leit upp gHtrn’ekiiin at sorg föðr sí-s, 'Gefðu mér samþykki þitt fnðir, ég elska þig svo heitt, og get ekki hætt við Dmra, því ég aim lienni svo iimilega.’ ’Þett i er nó .’ sagði lávarð iuii, þú hefur hevrt úrskurð mimr og haun er ó - umbreita'd-nr, euaar bæriirné eftir yðr- un megnar að vimmfyrirgefningu mína; Dú skalt kjó-a verða mi Ui foreldra heim- ilis og 8töðu þiimar eða þessa flónsku fögru stúlku sern þú verð’-orðinn þreittr af iniiau fárra mánaða, þú hefur neitað mér uin að hætta við haiia, svo ég bið þig ekki um neiltloforð. en gef þer tæki færi að velja. Eg gæti þröngvuð þér ti) hlíðni eu það v’l ég ekki gj ira; hlíddu; og jeg skal reyna að gjöra þig ámegðan, brjóttu boð imtt gif'ztu þessari stúlku og ég vilHÍkreisji þig framar.’ Stoltlegr á svipit þraramaði lávarðr- inn burt og skildi son sinn einan eftir að ráða frain vir vandræðum sínum. II Kap. • Earlscourt ættin var ein bin elsta af að- alsættum Englatids. ’Barony Eyrles, er minhst snemmá í s >gu Tudor konunúa. Ekki er þes-i getið hö þi-ir liafi tekið þátt ,í ueinuin stórbyltinguifl' landéins ié stjórumála þrætuúí,'snga aéttarinnar'tal- ar um dienglyi.di og siðférðis-ágæti heiuiar og endrum ög sinnúui ■ rómau- tísk sináatriði- Nokkrir af iuúm eld'i- baróiium liðfðu verið hugrakkir her- menn, og unuið sér f.ægð' með frara- göngn s’iini. Tveggja eða þi iggjá er g'ec' ið í stjórnar-sögti lauds síns. og'liðu fyr- ii stöðuglyndi sittábyltingarárum þess. Eu oftast er baróna ættarinuar getið á þann liátt að þeir hati v-rið bláttáfram góðlijai taðir liöfðiugs-menn, ánægðir að lifa á óðaÞeifeti sinni.áuægðirineð adfulÞ nægja skildum þeim er slfk staða lagð1 þeim á lierðar, aðgætnir og staðfastir samniiigum sínum víð aðra, og umfiam alt, vaúdir að uppeldi b irrta siiina, allir, Voru þeirn'náttúrunnar hendi listamenu iií 'iiiar f giu myiidir. seui kéngu a vegvjúm hallariiinar sýudt smekkvísi þeirra. Sonur tók við eftir töðurog er ði með titlum ig óðal liið S'ima góða hjaitalag. Kuþe. t biróu sem saga vor byrjar á, náði lávHfðs tigu, 't.vui var ekki eins spak- lyndi- og íor.eðr ’ans liðfdu verið ha n var stoltr fr.tnigjarn og ósveigjanlegr lianii laugaði tilaðsji nafn ætt r sínn- ar efst ástjórnenda lista föðr-landssí ns og á ýngrí árnm hans leit út fyr;r að hon- 11111 mundi auöuast það. „Tvítugr tók iiHiin við óðalseign sinni,- og 21. árs gekk baiim'áð eiga ina giifugu ætts óru Helena Brooklyn, dóttir einhvers ins stolt .sta’ættstnfiis á Englaúdi, fratnund- an honuiu lá Ijómandi vegr starfsemi og friima, kouan lians fögur og tignarleg, hanu sagði kehni off hlæjand', að húu hefði aédáaidega hæfileika ti 1 að vexa kona utanríkisTáðherra, henni veitti svo lélt að áviniiiisér viíðiugn lólks og gtédd þeim uauðsyldega hséfileika að getatek- ið þátt í öllu og skiliö álh. ' Með þvílíkri konuvonað stjlávarðrinn eftir að geta gjö t undraverða hlnti. Hannleitá liina starfsöinu braut sína í stjói na’sæti, lands síns, ekke t virding- a takmark var of hátt fyrir framvirni liaus; en forlögiii tókn í taumniia, einu sinni aðeins heyrðist ri’dd hans í parla- mentinu, þeir sem það heyrðu gleimdu því aldrei. Ræðu hans var viðbrugðið fyrir alvöru fyi dni íöksemda-kralt, svo vinir og óvinir undruðust mælsku hans, eu þá veiktist hann, og lagðist svo þungt að engir hugðu bonum líf. Lengi barðist hann við óvin lífsins og að lok- um sigraði hann, en læknarnir sögðu honum, hð framvegis mættí hann ekki tika þátt í opinberum störfmn; og ef haun forðaðist alla áreynzlu, sem setti skapsmuni hans í hreifingu gæti hanu náð hárri elli. Teningnum var kastað og lávarðinum fannst þetta dauðadómr sinn. Lady tíelena reyndi að hughreista hanii en lengi vtfr það áraúgrslaust- feráðú in varð þó Earlscourt heimiii gesf risui. fiáttstandaudi írienn og listamenn sóktu þingað úr. öllúm attum eg allar vouir lians býgðust i.ú á syni bans Ron- ald m'yiid irlegum,og efnilegum ungling sem var algjör eftirmynd .föðr síns í öll- u ueuia einu. Haiúi tiafði'ið sama iireiu- .gerða saxneska audlit, in söinu trúverð- ugu bláuaugit, inar stoltlegu varir, Ijósa hár og karlmaunlega yöxt. Láv. Earle var stoltr og liarðlyndr, engum kom til liugarttð reyiia ad breita stefnu iians, j ifuvel lady Heletia teyndi það ekki, ef lierra láv. talaði voru þ.ið Jög. Ronald aftr á móti gar verið stíí* ef því v'ar að skifta* en ekki ósLrandr, ef eiuhverjum tókst að suérta tilfinningar lians, eða skyldnrækni var sigr of'tast vis. Eogir aðrir erflngjar glöddn hjöitu þeirra, og það iar eitthvað næstuin með aurnkunarverl í ínni stjóriilausú ást þessa 'vonsvikiia stórlynfla fóðr. Hanu Jaúgaði til að' sjá starfsvið sonar sins opnast, hanu bollalagði fyrir sou sínn nnklu alvarlegar eu liann hafði nokk- urn tíma hafði gjört tyrir sjálfm sig, því að í honum bjóst haiin við að fá nppfvll- ing æskudrauma siuna. Tímiiiu leið og erBngiim að Earlscouit fór til Oxford eius og faðir tiaus gjörði av undaii hon* um. Eu þá vaið liann fyrir vonbrýgðum> sjálfr var liaiin ilialdsmaðr, frjálslyndi hinúi yngri tijna var houuui viðrstygð, það var voðalégt sár fyrir hann er Ron- ald kom: heirn, útlærðr úi’ skóla frjáls- iyndra matina. Með sinni Vaimlégu skarpskygni sá liann að' iiðfinnsla var gagnslaus. ’Látum liitasótt frelsisins rasa út sagði emn af vinuin aiis. ’Flestir unM menn fá hana, íhald er áfleiðing lífs- rey nzlu fullorðins áranna, þegar sonr þiuu tekr vjð óðalstigúcsinúí verðr hann búinu að gegnum ganl'áinörg stig lienn ar.’ Ear'e láv. trúði því fastléga þegar hann var búinn að u t sér eftii fyrstn von brygði sín hafði hann gaman at' alvörú" gefui sonar síns. Uonum þókti vænt um alvörugefni hans í ölln. Hann brosÞ þegar Ronald las með sinni kjarkmiklu ungu rödd ræðr formanna flokks síns, Og þe.ar hann í æsku-hita sínum fram kvæmdi kenningar t'ormanna sinna með því að heimsækja bændr og verkamenn, 8em töðr haus bauð viðog rœddi við þá um stjórnmál, kosningarétt og aðrar framfarir. Það var svo sem enginn efi á að Ron- ald Earle var kallaðr til að vinna stór mikiö verk euda dreymdi hann þá tíð að stéttarýgrinn mundi hverfa fyrir á- hriíum sínum, en jafnrétti tæki við, að auðlegð hei'nsins yrði jafuara úthlutað, svoengirliði nauð og hungr meðan aðr- jr böðuðu í rósum. Draumar lians voru þó eigi algjörlega einhliða, hefði nú ein- Framhald-

x

Freyja

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Freyja
https://timarit.is/publication/33

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.