Nýja öldin - 06.08.1898, Blaðsíða 1

I, 60.
1898.
NÝJA ÖLDIN.
Til minnis.
Bœjarstjórnar-íaniiT 1. og 3. Fmtd. i mán.,
kl. 5 síðd.
Fátœkranefndar-ixaiAir 2. og 4. Fmtd. í mán.,
kl. 5 siðd.
Fomgripasafnið opið Mvkd. og Ld., kl. 11—12
árdegis.
Landsbankínn opinn dagl. kl. 11 árdegis til 2
siðdegis. — Bankastjóri við kl. llVt—1V«.—
Annar gæzlustjóri við kl. 12—1.
Landsbðkasafnið: Lestrarsalur opinn dagl. kl
12—2 síðd.; á Mánud., Mvkd. og Ld. til kl.
3 siðd. — Útlán sömu daga.
Náttúrugripasafnið (í Glasgow) opið á Sunnu-
dögum kl. 2—3 síðd.
Söfnunarsjóðurinn opinn i barnaskólanum kl.
5—6 siðdegis 1. Mánud. i hv. mánuði.
Næsta Tika.
Á^úst
7, 1814 f. séra Ól. Pálsson.
„ 1852 f Dr. Svb. Egisson.
„ 1856 f. sr. Jónas Jónasson sagn-
höfnndur.
9. 1836 f. Guðm. Pálsson sýslum.
„ 1838 f. Theo. Jónassen amtm.
„ 1867 f. Marínó Hafstein málfl.
10. 1539 Veginn í Skálholti Dið-
rik van Minden.
„ 1853 f. Jóh. Sigfússon keunari.
11. 1693 f. sr. Högni Sigurðsson,
Breiðabólsstað.
„ 1857 f. séra. Helgi Árnason.
12. 1809 f. Bjarni Jónsson rektor.
„ 1849 f. sr. Jón Jónss. Stafafelli.
13. 1839 f. Júl. Havsteen amtm.
„ 1875 f Bólu-Hjálmar.
Ágúst
7. S. 9. Sd. e. Trinitatis „Hól-
ar“ fara.
JÞjóðhátíð haldin í Borgar-
nesi, Bf., og að Egilsstöð-
um, S-M.
8. Má.
9. í>. 3 s'ð- kv. 4.45' árd.
10- Mi. Sólargangur 3.38'—8.30'.
11- Pi- 17. v. Sumars byrj.
Norðanp. og vestanp. fara.
12. Eö.
13. L. „Thyra“ fer.
Ur höfuðstaönum
og grendinni.
Þjóðhátíðin 2. Ágúst. Frá því 4
Föstudagskveld í vikunni, sem leið,
og til Mánudagskvelds, vóru sífeldar
súldur og rigningar hér, langverst
á Mánudaginn þó, steypirigning og
veður ið versta. Gengu flestir
Beykvíkingar til náða um kvöldið
fullir örvæntingar um þjóðhátíð sína,
nema forstöðunefndin; hún stóð stöð-
ug í bjargfastri trú og biflausri von
um gott veður næsta dag.
Reykjavík, Langardag 6. Agúst
Svo rann upp Þriðjudagurinn
þykkmikill, þungbúinn og tvíræður,
en þurt var veður og tók að anda
hægt á norðan.
Svo þegar kl. var 9, þyrptust
menn suður á Mela til að sjá kapp-
reiðamar. Þar var enn betur um
búið skeiðvöllinn, en í fyrra. — Eyrst
var reynt skeið, og fékk 1. verðl.
(50 kr.) eins og lög gera ráð fyrir
sá hesturinn, sem á skemstum tima
(25 sekúndum) rann skeiðvöllinn
(120 faðma) á enda í einum skeið-
spretti án þess að stökkva upp.
Það var bleikur hestur, sem Magn-
ús Stephensen (sonur landshöfðingja)
á. — 2. verðlaun (30 kr.) fékk bleik-
skjóttur hestur Erlendar Eyjúlfsson-
ar frá Miklholti; 3. verðl. (20 kr.)
fékk Brúnn .Hannesar Ó. Magnús-
sonar baðara. Pyrst nefnda hestin-
um reið stúd. art. Jakob Havsteen;
öðrum reið eigandinn, þriðja Helgi
í Garðholti (hestasveinn).
1. verðl. (50 kr.) fyrir stökk
(á 158 faðma velli) fékk brúnn Eli-
asar verzlunarm. Magnússonar í
Reykjavík, eigandi reið sjálfur. 2.
verðl. (30 kr.) fékk gráni Bjarnar
Kristjánssonar — sbr. „N. Ö.“, bls.
223. (Björn hreppstj. á Álfossi
reið) —; 3. verðl. (20 kr.) fékk brúnn
Runólfs í Saltvík (hestasveinn reið).
Bæði dómurunum (M. St. landsh.,
L. E. Svb., J. Vídalín) og öðrum
kom saman um, að langbeztur skeið-
hesta þeirra, er reyndir vóru, mundi
vera brúnn Jörgens Hansens í Hafn-
arfirði; en fyrir klaufaskap þess
manns, sem reið honum, hljóp hann
upp á stökk þegar hann var nærri
kominn að enda-marki skeiðvallar-
ins; en samkvæmt reglum þeim, sem
fyrirfram vóru settar fyrir skeiðinu,
varð hann að teljast úr fyrir bragð-
ið og mátti ekki koma til greina.
Dað er ekki minni þörf á að æfa
og temja riddarana, en reiðskjótana,
til veðreiða.
Á einu má hér orð hafa, sem
stórlýtir hér veðreiðar, eins og allar
reiðar hér; það er inn nauða-bjálfa-
legi búraháttur að „lemja fótastokk-
inn“. Það er eins og einhver fárána-
legur þey tispj aldskraftur setjist i
bifumar á flestum löndum, þegar
þeir koma á hestsbak. Dað ætti að
setja þa reglu við sérhverjar veð-
reiðar, að hver hestur væri rækur
af skeiðvelli ef riddarinn lemur fóta-
stokk á honum. Detta er þjóðaró-
siður svo afkáralega skemmilegur,
að það þarf að koma honum af.
Eéð til verðlauna höfðu ýmsir
menn gefið (t. d. þeir herrar kaup-
menn Bryde jun., H. Th. A. Thomsen,
Jón Vídalín — 25 kr. hver — og
ýmsir embættismenn og borgarar
ýmsar upphæðir, samtals á 3. hndr.
króna).
Að afstöðnum veðreiðum tóku
menn árbít, söfnuðust svo saman á
flötinni sunnan við kyrkjuna og lögðu
þaðan í prósessíu kl. 111/2; fór það
óliðlega, því að þeir, sem henniáttu
að stýra, kunnu ekki að því; svo
bættist það slys við, að sá sémtek-
ið hafði að sér að ganga í farar-
broddi og vfsa leið, misti rænuna
þegar hann kom í Aðalstræti, og
viltist í óráði út Vesturgötu með
megin fólksins á eftir sér, leiddi
það þar í ógöngur, svo að menn
urðu að klífa grindur og ríða görð-
um til að brjótast inn á hátíðar-
svæðið, sem var á Landakotstúninu.
Það var allra einmæli, að fegurri
hátíðarstað hefði eigi auðið verið að
kjósa í nánd við bæinn, með útsýn-
inu yfir Faxaflóa og inni undurfríðu
fjallasýn kringinn í kring.
Yfir Túngötu ofanverða var reist
bogaport blómsveigum þakið, og átti
prósessían að koma þar inn, en hún
lenti í villum sem áður er getið. Á
túninu vóru reist 15 tjöld og tvær
búðir, ræðupallur hár, og danspallur
helmingi stærri en í fyrra.
Að afhallandi hádegi setti „for-
seti dagsins“ (J. Ó.) hátíðina, minti
á í hverju skyni hún væri haldin,
benti á blíðviðrið sem merki þess að
forsjónin hefði velþóknun á þessum
degi; bað menn svo að minnastkon-
ungs vors, Kristjáns ins níunda, sem
Danaveldi, er vér værum einn hluti
úr, ætti meira að þakka en flest
riki ættu konungum sfnum, og sér-
staklega mættum vér Islendingar á-
valt minnast hans fyrir margt og
mikið gott, einkum og sér í lagi á
þessum degi. Var því svarað ineð
nífóldu húrra-ópi og leikið á horn:
„Kong Kristian stod ved hoien mast“.
Þá mælti séra Þórhallur Bjarnar-
son snjalt og skörulega fyrir minni
íslands; kvað hann einart og huytti-
lega að orði, og var það vel rómað.
Kvað við nifalt „húrra“ á eftir, og